Schilderen

Af en toe onderneem ik een poging om te gaan schilderen. Vanaf het begin van dit jaar maakte ik 4 inktwerken, waarvan er een nog wat aandacht blieft, en daar bleef het zo'n beetje bij. Mijn aquarel ging stap voor stap, maar raakte niet klaar, want ja er zijn altijd nuttigere zaken die eerst moeten.
Dat moeten is natuurlijk flauwekul. Het moet alleen van mezelf, maar ik kan niet lekker klodderen als ik een enorme wasberg in mijn ooghoek zie staan en als mijn hoofd vol zit met "dit moet nog en dat moet ook nog".
Gelukkig is het nu vakantie en was mijn zus hier. Ze neemt eens een klusje over en nu zij weer zo fanatiek aan het schilderen is kriebelt het bij mij des te meer. We schilderen ook samen en daar geniet ik enorm van. Samen klodderen en zien hoe verschillend we werken.
Zo raakt de aquarel af en nu ben ik bezig met een werkje met aquarel krijt van mijn zus. Nog even en dan is het af, wie weet wat er dan nog allemaal komt. Ik ben zelf ook benieuwd.

Vlinder

Voor mijn lieve vriendin Esther, omdat zij vorig jaar haar Vlinder moest laten gaan.

Tradities

Kerstmis is weer voorbij. We zitten nu in de donkere dagen na Kerst in afwachting van het wisselen van het oude voor het nieuwe jaar. We sluiten weer een jaar af om met een schone lei een nieuw te beginnen. Een nieuw jaar met nieuwe kansen, wie weet met nieuwe verwachtingen en met oude en nieuwe tradities om van te genieten.
Vooral aan het eind van het jaar zijn er vele tradities. Zo eten we met vrienden op kerstavond en kun je ons op eerste en tweede kerstdagen vinden bij de wederzijdse ouders.
Op oudjaar komen mijn schoonouders de laatste minuten helpen weg tellen om het nieuwe met een bubbelwijntje te ontvangen en ook mijn zus komt de laatste jaren regelmatig langs op de laatste dag van het jaar.

Niet alleen op het eind van het jaar zitten tradities ingebouwd. Ik geniet erg van alle tradities met vrienden en mijn zus het gehele jaar. Het staat voor: leuke gesprekken, lekkere (bbq) maaltijden, samen hangen in zon en water, flauwekul "verkopen", liggen op het strand , schilderen, er op uit gaan en veel lachen.

Bij deze roep ik mijn vriendinnen en zus dan ook op om onze tradities het komende jaar voort te zetten of uit te breidden.
Hiep Hoera voor ons allemaal en dat 2007 een jaar mag worden vol warmte en gezelligheid.

Kerst

Lieve mensen, een hele fijne kerst met veel warmte en gezelligheid om je heen. Geniet er van.

" Het gevoel van leven is het gevoel van geluk "

Spreuk

Thuis op de bank komt Bram aan met mijn doosje vol geluk. Het is tijd, vindt hij.
Wat komt er tevoorschijn?

Lastige dingen zijn goed voor de gezondheid.

Is deze weer toepasselijk bij de dag of niet?

Samson en Gert kerstshow

Eindelijk is het 23 december! Eindelijk gingen we dan naar de kerstshow van Samson en Gert.
In september had ik de kaarten al geboekt en afgelopen week had MEE medewerker Free nog meegedacht over het bereiken van de Elizabethzaal in Antwerpen, waar de show opgevoerd zou worden.
Zelf had ik bedacht om vanuit Antwerpen met de tram vanaf Linkeroever te gaan, maar de trein was misschien beter vanwege het instappen met 2 rolstoelen. Welke van de 2 zou het toegankelijkst zijn?
Esther, die ook meeging met haar tweetal (waarvan 1 in rolstoel) belde naar het station in St. Niklaas, nadat we hier samen achter de computer hadden rondgekeken bij "de Lijn"(bus en tram in Vlaanderen) en bij "treinen in België".( noot van de schrijver: hier in Zeeuws Vlaanderen hebben we geen personentreinen of trams enkel een busverbinding)
De trein bleek geen punt, dus dat werd ons vervoermiddel.

Na een ontbijtje voor Jasper om kwart over 9 en een lunch om kwart voor 11, vertrokken we (Eline, Jasper, Bram en ik) naar Clinge om daar Esther, Olaf en Lara op te halen. Ik was iets te vroeg dus daar eventjes gewacht voor we in "colonne" naar St. Niklaas reden. Met de hulp van een vriendelijke mevrouw met hond wisten we waar we parkeren moesten. Daarn kochten we we kaartjes en met de roltrap gingen we het perron op om op de trein te wachten.
Trein 1 kwam en ging, want de ingang was smal en 3 hoge treden van het perron verwijderd. Lara vond dat maar niks en pruttelde er op los terwijl Esther inlichtingen ging inwinnen.
Trein 2 kwam en bleek een zelfde te zijn en de hulptroepen waren nog niet gearriveerd.
Net voor het vertrek kwam een meneer met een streng vingertje nee tegen ons zeggen. De rolstoelbrug was stuk en we mochten niet de trein in....want....blablabla....
Tja, dat leverde hem 2 pissige dames op, die hij met kinderen en rolstoelen afvoerde via de oude aftandse lift. Esther verhaalde de kosten bij het loket, terwijl wij alvast door gingen naar onze bus/auto.
Om 10 over 1 verlieten we onze parkeerplaats (dag 3 Euro) en reden we naar Antwerpen. Gelukkig heb ik een koppie vol herinneringen en kan ik borden lezen, dus reden we in 1 keer goed naar Antwerpen: op naar Linkeroever; op naar de tram.
Natuurlijk was het daar druk op de laatste zaterdag voor kerst en konden we met moeite een parkeerplaats bemachtigen. Helaas ga ik alleen met de tram naar de Night of the Proms en neem ik dus de tramhalte onder de grond. Esther neemt die boven de grond, maar ja die was te ver om snel te kunnen aan lopen.
Met de roltrap gingen we met de rolstoelen naar beneden: in 2 keer, want ja als je dat ding niet houdt naar beneden gaat je gehandicapte er niet op vooruit. De tweede trap was voor het betere sjouwwerk. Lara tilden we en Jasper lieten we tree voor tree zakken.
De tram had een rolstoel ingang en Lara had de grootste lol dat ze dit keer wel mee mocht in zo'n voortrazend spoorgeval. Wij genoten ook van het ritje, want optie 3 (lopen) gingen we voor 2 uur niet redden.
Bij halte Astrid gingen we er uit en constateerden gelukkig dat er een roltrap was. Ja, 1 en er zijn 2 trappen. Je snapt dat er weer getild moest worden. Terwijl we Lara naar boven tilden, tilden 2 stoeren mannen met de hulp van Eline en een mevrouw Jasper naar boven, die dat wel koninklijk heerlijk vond.
Blij vervolgden we onze weg in het ondergrondse stelsel dat overging in een parkeergarage via een stijl opritje naar de uitgang van de Elizabethzaal. We vonden hem en zagen een trappenhuis dus liepen we zoekend verder. Daar het toch een parkeergarage was vond ik dat wij met onze wielen de auto uitgang wel konden nemen. Zo gezegd, zo gedaan en puffend legden we de laatste 50 meter af naar de Elizabethzaal.
Gered. Snel de jassen in de vestiaire en dan werden we met de lift,in 2 keer, naar boven gebracht. De show was net begonnen, het was 5 over 2. We werden naar onze plaatsen gebracht terwijl de intro afliep en Samson en Gert aangekondigd werden. We hadden het gehaald! Yes, joepie!
Met onze gehandicapte kinderen op schoot, anders moesten ze het vanaf de zijlijn aanschouwen, kwamen we bij van onze wereldreis.... Antwerpen ligt zo'n 45 minuten verderop vanaf hier......

Het was leuk, het geheel van decor, licht en dansertjes zat mooi in elkaar. Samson, Gert, de burgemeester, van Leemhuizen en de afgevaardigde van de minister speelden er op los en hadden er lol in.
De kinderen genoten en wij dus ook. Voor Jasper was het vele buiten zijn goed geweest, hij kuchte een hele show en het slijm kwam goed los. "Elk nadeel heb een voordeel" om het met Johan Kruiff taal te zeggen.

Na de show liften we weer naar beneden, kochten een dvd en een programma blad, haalden we onze jassen op en gingen we met een tasje vol studio 100 meuk de zaal uit, zo de dierentuin in.
Het eerste wat we daar deden was een plekje bemachtigen en lunchen! Friet mee mayonaise en nen curryworst, mmm dat smaakte.
Dan nog een snel rondje langs de apen op zoek naar de olifanten, die al binnen zaten achter gesloten deur en dan op huis aan.

Nee, voor ons geen tram meer, geen stenen trappen en gesjouw. We gingen met de benenwagen over de Meir en de Keyserlei, waar het poepdruk was met winkelende mensen en waar het gezellig versierd was met lichtjes en over de kerstmarkt op de Groenplaats en door de Hoogstraat om dan via het St Anneke ( de voetgangerstunnel) terug te gaan naar Linkeroever en dan met de bus weer naar huis. Half 7 waren we er weer.

voetnoot: er moet vast veel geventileerd worden op allerlei blogs, want "hij"zegt dat de plaatjes er zijn, maar ik zie ze niet..dus Hocus Pocus Pas ... en ik ga deze onzin nu publiceren.

De lucht van vandaag

Ook vandaag was het een mooie dag. Nadat de regenbuien leeg geplenst dan wel verder getrokken waren, dat wel. Druk bezig met erwtensoep, ast koken, mijn moeder knippen en helpen kerstkaarten knutselen met de kinderen en ruzie maken met Jasper en zijn eten, zie ik toch steeds de fotomomenten langs komen. Dus laat ik jullie weer meegenieten van mijn uitzicht vanuit de voortuin.

Verder maakte ik nog meer foto's van de kinderen voor de kerstkaart to be, want we kwamen er maar niet uit wat de mooiste (lees: waar sta ik goed op?) was. Tot 2 keer toe knipte ik van buiten naar binnen foto's met mijn kont in het hegje en van binnen richting buiten met allerlei lampen in de buurt om iedereen in een beetje licht te krijgen.
Dit zijn de favorieten: de foto binnen is Brams keuze; de andere heeft de voorkeur van Rudie en Eline...maar dan moet ik hem nog even bewerken. Je kunt nog helpen kiezen, maar dan moet je snel reageren!

Winterlucht

deze is genomen vanuit de auto... 15-12

Je zou het niet zeggen, want het is tenslotte nog niet koud, maar het is (bijna) winter. Je ruikt het bij wijze van spreken en je ziet het. Ik ben nogal visueel ingesteld dus ik geniet me weer suf van alle mooie kleuren in de lucht. Ik wil jullie dan ook weer inspireren tot schilderen van kleurijke taferelen of het schrijven van lyrische gedichten. Ik hoop dat ik daar dan ook mee van mag genieten, dat snappen jullie vast wel.

Techniek

"gelukkig hebben we de foto's nog"


De techniek staat voor niets, zegt men en gelukkig maar. Het gaat hier technisch gesproken iets minder. Zo kun je in onze bus geen radio meer luisteren, doordat de antenne is afgeknakt en ook binnen hebben we wat mankementen. De filter van het koffiezetapparaat was kapot, maar is nu tijdelijk gelijmd; de wandweegschaal hangt op knappen en ook de staafmixer mist een stukje. Verder hing de grillpan nog amper vast aan zijn oor en moest het veld vast ruimen voor de ongelukken gebeurden.
Tja dat zijn de makkelijk oplosbare dingen, ze kosten alleen wat.
Natuurlijk hebben we nog een probleem. Voor de televisie kijkers onder ons die in het bezit zijn van kabel, vanaf vandaag 11 december, ligt de analoog kijker eruit. Minstens een maand werden wij van dit aanstaande feit doordrongen door indringende teksten in ons beeld. Vandaag was het dus zover: onze ouwe getrouwe antenne die lekker veel plaats in neemt op zolder is waardeloos geworden. Tenminste voor de Nederlandse zenders; België 1 en 2 zijn voor ons nog even bereikbaar tot ook die de poldermensen met zonder kabel van de antenne gooit.
Zelfs de reclame kreet "gelukkig hebben de foto's nog" helpt hierbij niet. Het voelt wel knus hoor zo "terug naar af". Je krijgt er visioenen bij van spelletjes spelen of boeken lezen bij kaarslicht.
Helaas, de techniek staat voor niets, dus het Jeugdjournaal blijft via deze computer die draadloos een snelle verbinding heeft met Het Net gewoon bereikbaar en vriendin Nancy had aan boord nog een digi ding te leen. Jawel toch gewoon beeld: gewoon nederland 1,2 en 3 op de zender. De droom van kaarslicht mét duurde niet lang...... lang leve de techniek.

kleurenpracht

zaterdaglucht

Weekend

Na een paar volle weken heb ik een weekend waar niets in moet. Ha, lekker bijkomen dacht ik in eerste instantie, maar het weekend is nu ruim halfweg en bijgekomen ben ik nog niet. Wel heb ik het erg naar m'n zin en heb ik 2 kerstmarkten en een weekmarkt gezien.
Gisterenavond lekker naar de kerstmarkt geweest in Hulst. Lekker door de regen gesjokt met Eline, Bram, vriendin Nancy en 2 van haar kinderen en een logé. Er waren veel minder kramen als andere jaren en door de regen was het ook minder leuk, hoewel het gezelschap oké was. Een warme chocomelk met slagroom deed ons allen goed en vol goede moed hebben we het hele 'parcours' afgelegd.
Zaterdagochtend gingen Eline, Bram en ik met dezelfde Nancy naar de weekmarkt in Axel. Nu kan ik dus lekker mijn broek waar ik al 2 keer met gevallen ben en dus een bijna gat heeft repareren en Bram heeft nu weer 2 hele broeken waar hij niet mee over het schoolplein mag kruipen. Eline heeft 2 truien, zodat ze geen buikpijn van de blote-buiken-kou meer krijgt. Verder verwenden we onszelf met warme kibbeling en 2 paar oorringen, want ik was er 2 verloren, 1 van Eline (ooit) en 1 van mij (ooit).
Nu we toch lekker met alles in 2 gingen we ook naar onze 2de kerstmarkt. Een kleintje in de schuur van camping Perkpolder. We hadden afgesproken met Sandra en Cees en zij hadden geregeld dat Eline en Bram opgegeven waren voor een workshop percussie. Zij waren dus een uur onder de pannen en gaven daarna een optredentje. Ondertussen knutselden de andere 2 van Sandra en Cees een kaartje en luisterde Jasper mee naar ons geleuter.
Na het optreden van onze trommelaars was er een quiz waar Rob en Bram niet aan mee gingen doen. Ze hingen aan een bartafeltje met hun welverdiend drankje. Het zal je verbazen als ik zeg dat ze de quiz gewonnen hebben, maar toch is het zo. Ineens hadden ze toch een stemkastje te pakken en gingen ze ervoor. Met influister hulp van Rudie, Cees, Eline en mezelf beantwoordden ze de vragen over de Filipijnen en toen bleek bij een tussenstand dat ze op kop lagen gingen ze er helemaal voor.
Geweldig was het om te zien hoe ze met de nummer 2, 1 punt verschil, op het podium stonden voor het beantwoorden van de laatste vraag. De spanning stond er op en ze glommen van oor tot oor toen ze die goed hadden. De middag was top voor de mannen dus tevreden konden we metprijs naar huis.


Wie weet wat er morgen weer ons pad kruist, ik ben benieuwd.

Dreigend?

Dat de lucht niet alleen mooi is bij zonsopkomsten of zonsondergangen dat hadden we al lang geconcludeerd. Hier weer een plaatje om dat te bewijzen. De lucht is zelfs mooi als het regent

Deadline

Soms heb je van die tijden dat je van deadline naar deadline hopt. Eén voor één werk ik dan de dingen af, dat werkt voor mij het best. Het gaat dan volgorde van tijd. Wat eerst af moet zijn doe ik eerst.
Zo had ik het vorige week druk met surprises maken voor Sint. Ik moest er 2 zelf maken; 1 voor Jasper en 1 voor mezelf. Verder heb ik geholpen met 6 andere. Druk dus. Alle surprises moesten voorzien worden van gedichten en degene zonder surprise wilde ik dan toch ook nog een gedicht geven. In bed schreef ik de laatste gedichten af voor de dag erna. Deadline weer gehaald.
Dan moest er nog een decor geschilderd worden. 4.45 m bij 2m moest het worden. Graag vrijdagochtend af. Oeps, dat bleek sneller als gedacht. Verspreid over de dagen werd er druk geverfd en ja hoor donderdagavond, nee, vrijdagochtend om 5 minuten over 12 was ik klaar.
Deadline weer gehaald, gedicht niet nodig dit keer. Wat ik wel nodig had was een fohn, want natuurlijk was ik weer te enthousiast bezig geweest en waren de dikste klodders niet droog.
Nu wil ik even geen deadlines meer, laat mij maar even sudderen met alle gewone dingen da's best al druk genoeg. Maar.... het was allemaal erg leuk om te doen en dat is het belangrijkste!

En dan nu nog even de spreuk die vandaag uit mijn "doosje vol geluk"kwam:
concentreer je niet op één ding, het beperkt je mogelijkheden.

Ja en bedankt he. Hoe is het toch weer mogelijk dat deze uit de doos kwam......

Meisjesdag

Een dikke week is het geleden dat ik meisjesdag had. Meisjesdag met mijn moeder, mijn zus en mijn dochter. De dag begon 's ochtends vroeg toen Eline en ik op weg gingen om mijn moeder op te halen. Daarna gingen we op weg naar Nieuwegein, naar Nans.
Daar werden we voorzien van koffie met lekkers. Al babbelend gingen we vanzelf over op de lunch met lekker hapjes, over van haar etentje de dag ervoor. Lekker hoor, al die tapenadetjes en dat warme stokbrood.
Met volle magen gingen we via een ritje door Nans werkwijk naar Utrecht om daar te gaan winkelen. Voor het oudste en het jongste meisje waren er nieuwe kleren en verder werden de tassen gevuld met aankopen voor Sinterklaas. Vooraf wel en niet bedachte dingen gingen mee naar huis, want ja als je neust kom je leuke dingen tegen.
Natuurlijk hielden we een pitstop in een leuke zaak "de winkel van sinkel" die zo druk was dat de koffie even op zich liet wachten om op slok en met verassend andere smaken dan vooraf bedacht arriveerden. Ach ja, wat maakt het uit..... al regelde een assertief meisje wat warmere koffie voor de prijs van 1 en had Eline overheerlijk vers geperst sap.
Afijn, om kwart over 5 zaten we in de auto. Net als de rest van Utrecht die nu allemaal van hetzelfde parkeerterrein af wilden of de 5 beurzen in de Jaarbeurs hadden verlaten.
Na wat heen en weer voor achteruit lieten 2 aardige marokaanse jongens ons voorgaan, nadat ze ons zelfs behulpzaam wapperend hadden laten keren. Ha, dat schoot op. Na een uur hadden we een metertje of 30 gereden en werd ik zo melig als de pest. Na goed voorbeeld van "Rayman is laat" deden we alijd prijs met Achmed. Ja op eigen wijze weer. Veel flauwekul en gerammel.... wat ma dan weer wat minder vond....tja... ik heb eens heerlijk gelachen.
De volgende 50 meter gingen in een kwartier en daarna ging het allemaal iets vlotter. Nog even een lachsalvo om een witte tandpasta lach in een marokaans bruin gezicht die nadrukkelijk zijn hand naar ons opsteekt om daarna weg te stuiven en zo arriveren we dan toch na een uur en 45 minuten in Nieuwegein.
Nans zorgt voor friet en daarna gaan we dan toch ons eigen Zeeuwse landje weer opzoeken.
Maaar...pas nadat een vriendelijke marokaanse jonge gast me uit het krappe parkeerplek voor de flat uitgewapperd heeft. Soekran!!!
Om 10 uur zijn Eline en ik weer thuis. Dat is nog eens profijt trekken uit een dag, he? We hadden er ook jaren op gewacht voor deze traditie in ere hersteld werd en wie weet wanneer we er weer samen op uit kunnen trekken als meisjes onder elkaar.

een weekend vol feest

Afgelopen weekend stond in het teken van feesten. We begonnen vrijdagavond met sinterklaas vieren bij mijn schoonouders. Iedereen kwam na school en werk daarheen en dan kon de pret beginnen. Na het uitpakken van de cadeautjes en het bedankliedje voor Sint aten we lekker samen waarna het al weer snel tijd was om op huis aan te gaan, daar Jasper erg moe was van een weekje school.
Jasper was de dag erna jarig! Hij is al weer 12 geworden. Zoals een grote jongen dat kan sliep Jasper wat uit. Hij werd meteen gezoend en geknuffeld en werd toegezongen. Vanuit zijn stoel bekeek hij de slingers en ballonnen en genoot.
Zijn cadeau, een tv-tje met dvd speler viel erg in de smaak. Hij heeft hem meteen met Lara uitgeprobeer. Liggend vanuit de fatboy keken ze samen naar Studio 100 filmpjes. Relaxed hoor.
Tante Nans en Wouter kwamen ook nog logeren dus dat is altijd al een feestje op zich.
Zondag was Sint langs geweest bij de andere opa en oma, dus gingen we daarheen. Gewapend met handen vol surprises kwamen we daar aan. De ene was nog leuker dan de andere en bij die van Nans moesten we allemaal in de benen om voor Jasper een toneelstukje op te voeren. Leuk.
Ook hier aten we samen en ook nu was het weer tijd om naar huis te gaan. Lekker rusten voor de een en spelen met de presentjes voor de anderen.
Zo bolden we het weekend weer uit en begonnen we weer aan een nieuwe week......met voor morgen... Feest, want ja dan is het ons pakjesavondje thuis. Lekker hoor.

donderdag 30 november

vroege luchten, altijd mooi

zondag

Zondag zoefden Eline, Bram en ik even op en neer naar Nieuwegein en ik nog naar Utrecht. Vaatwasser vervoeren van A naar B, bezoekje aan mijn zus en neefje Wouter, bezoekje aan het kinderziekenhuis in Utrecht door mij terwijl de rest boeken scoorden op de boekenbeurs.
Een productieve dag vol gezelligheid.
Op de terugweg werden we getrakteerd op mooie wolkpartijen en een mooie zonsondergang. Eline moest het van me proberen op de foto te krijgen vanuit de rijdende bus. Goed gelukt, toch?

Jasper

Kijk, dit is Jasper: mijn Jasper. Tuurlijk deel ik hem met andere mensen, maar ons gevoelslijntje is heel kort.
Waarom zet ik Jasper hier? Dat doe ik, omdat ik begin dit schooljaar ( zie hoe overleef ik zonder antwoorden) het moeilijk had met "Jasper". Niet met Jasper zelf, maar met al het gedoe over school. Jasper is begonnen op een echte school. Daarvoor bezocht Jasper een orthopedagogisch kinderdagverblijf, waar hij met meer meervoudig gehandicapte kinderen in een groep zat.
Ik was van mening dat Jasper meer in zijn mars had en heb hem laten testen voor school. Hij mocht en na veel uitstel door operaties en herstel daarvan was Jasper dan toch gestart.
Moeilijk was dat, ondanks dat het mijn keus was. Je gooit daarmee veel liefde, goede zorgen en vertrouwen weg om helemaal opnieuw te beginnen.
Dat begin was moeilijk. De therapiën konden pas gestart worden na een bezoekje aan een voor ons nieuwe revalidatie arts en dat duurde even. Verder was het eten een ramp en helaas is dat nu nog niet heel veel beter.
In week 1 las en schreef ik alleen over eten, ondanks een fotovel met uitleg en een A4-tje met extra tips...kreun... Ondertussen heb ik alle therapeuten gezien en gesproken en het zijn stuk voor stuk voortvarende typjes. Ze gaan er voor. Geweldig! Dat de logopediste een slikvideo wil door het hele eetverhaal is minder, maar ja ook dat gaan we maar weer doen. Al ben ik bang voor wat daar weer uitkomt. We kijken nu maar even naar de positieve dingen en die zijn er genoeg.
Het lesprogramma wat de juffen doen is erg leuk en Jasper geniet er geweldig van; alhoewel hij nogal wat mist door alle tijd die ze nodig hebben voor een slokje sap en het geven van pap.... dat was op de Tjasker wel anders...iedereen kon het en bij niemand gaf het problemen (dus slikvideo's kwamen nooit ter sprake) Tja, de tijd zal het hun leren, hoop ik dan maar. Zij komen niet uit de gehandicapten opvang en dat is een groot verschil. Dat is dan ook tevens het voordeel. Jasper kan gaan opbloeien en een sprong maken in zijn ontwikkeling als hij wil. Het enige wat hem nu nog tegenhoud is zijn slechte weerstand door 3 operaties, maar ook dat zal weer beteren.
Zo, nu is ieder weer een beetje bij over het leven van mijn fantastisch lachebekje die er op school ook weer lekker op door charmeert, Jasper.

de Haan

Hier nog wat ingescande foto's van de Haan, afgelopen herfstvakantie. Laat maar horen wat je er van vindt.

Hiep Hoera

Na een week internetloos bestaan, vind ik het toch wel tof dat het internet weer werkt. Dit allemaal dankzij Guido. Lang leve de computervirtuozen. Dat zal ik wel nooit worden: ik heb daarnet meegekeken. Daar bleef het dan ook bij. Haha.
De afgelopen week was niet echt hiep hoera. Jasper, die al twee weken verkouden was, kreeg er nog meer last van en zit dus na twee uur wachtkamer weer aan de antibiotica. Ondanks dat heeft hij ook nog een griepprik gekregen en hebben weer een paar minder lekkere nachten gehad. Nu ging het wat beter, maar het slijm zit nu goed los: hij hoest er flink op los. Afijn weer een paar grijze haren erbij. Zie ik er straks toch nog gedistingeerd uit.... ja ik heb humor...

Voor Jasper thuis zat ging ik met Esther en Lara nog naar Lochristi. Da's in Vlaanderen, he. We gingen naar een grote speelgoedwinkel met het oog op die man met mijter. Ik mocht rijden, want Jelle moest werken. Ha, riep ik, Zelzate en dan richting Gent afslag Lochristi! Nee, zei Esther ik weet alleen een andere route. Geleerd van haar zus.
Dus met mijn eigen TomTom reed ik weg. Wat heb ik gelachen zeg. Bij de eerste de beste afslag de goeie kant op vielen we in een omleiding. Na die omleiding kwamen er nog veel meer omleidingen. In België zijn niet alle omleidinge even logisch. Het duurt soms even voor je weer een bordje tegen komt. Zo gingen we met een omleiding van een kilometer of 10 van Lochristi 6 km. naar Lochristi 6 km. Ja, groot was het Hiep Hoera gevoel toen we na een uur en 40 minuten arriveerden!
De terugweg deden we anders. Ik TomTomde er zelf op los. Zelzate dat ging het worden. Via Puyenbroeck en dan gewoon net als anders. Ja dat ging een stuk sneller. Wat denk je: omleiding. Niet te geloven in Nederland konden ze het ook. De eerste kon ik nog net passeren, de tweede niet, maar gelukkig ging er toen een lichtje branden bij Esther. Lara? Nou, die moest lachen toen we de bus maar weer eens keerden. Geweldig.

Goeiemorgen

Goeiemorgen allemaal.
We maken ons weer op voor een mooie dag.
Veel plezier en geniet ervan.
Leef niet alleen je leven en droom niet alleen je
dromen....maak er een mooie combinatie van!

Genieten

Vrijdagavond arriveerde mijn zus met haar zoontje voor een logeerpartijtje. Dat staat altijd garant voor een paar dagen (al gelang de lengte van de logeerpartij) gekkigheid, lachen en plagerijtjes over en weer. Het staat ook voor lekker eten en snoeperijen in de vorm van lekkere koeken en broodjes. Geen straf dus, maar gewoon genieten.
Mijn zus en ik zijn ook beiden dol op creatieve dingen waaronder spelen met onze camera's. Tegenwoordig is dat vaak een digi geval, waar je dan toch weer foto's met maken kan wat met een analoog geval iets lastiger is (in ieder geval voor mij).
Geniet even mee, dan geniet ik nog even na.

Zonsopkomst op "den Eeck

Wat wonen we toch op een mooi plekje en wat mogen we toch vaak genieten van mooie zonsopkomsten, kijk maar.....

de plaatjes

Bij de tekst horen natuurlijk ook plaatjes, maar door een Blog probleem kreeg ik ze er niet op.
De foto van Eline en die van Bram zijn van het feestje met de kipjes,'s avonds bij het kampvuur en de andere 2 zijn van vrijdag. De eerste heb ik gemaakt op de Vrijdagmarkt. Het was vrijdag dus markt, ja...logisch. Het is een markt waar alles per opbod van de hand gaat en dit mannetje is alvast aan het kijken of er iets van zijn gading bij zit. Zelf zag ik nog dat er komplete inboedels stonden met de sanseveria's op de dozen gestapeld.Voor ieder wat wils....

De foto hieronder staat is van de bloembak van het restaurantje waar Esther en ik genoten van een lekkere salade...geen sla met spekjes ,neen, ondanks de tekst op het bord. Zo dat verklaart weer alles.......op naar de volgende blog

Vol

De dagen zitten soms zo heerlijk vol. Voor je het weet is er weer eentje om en staat de volgende al weer klaar om doorheen te "rennen". Die volle dagen zitten meestal zo vol door verplichte dingen waar je niet altijd zin in hebt. Je kent dat wel: werken; vergaderen; drumles van de een; dansles van de ander en in mijn geval oppassen en nog meer oppassen en overblijven.
Gelukkig heb je ook leuke volle dagen waarbij je het gevoel hebt dat je spijbelt juist omdat dit soort dagen niet zo heel vaak voorkomen. Afgelopen weekend had ik van die dagen. Eline was de zondag jarig en gaf ook een feestje voor haar vriendinnen. Een tochtje door Antwerpen leek haar wel erg leuk.
Daar ging ik dus op vrijdag (eerder had ik verplichte volle dagen en daardoor geen tijd) om het feestje van zaterdag voor te bereiden. Vriendin Esther ging mee. Ha, da's gezellig. Dat betektent dus dat we niet alleen een fototocht uitzetten, maar ook winkelden en lekker op een terrasje in de zon een lekkere salade wegwerkten. Heerlijk, wat hadden we het weer goed.
Zaterdag was dat feestje en ook dat was gezellig. Ina ging mee, want anders kreeg ik al die meiden niet naar Antwerpen. We klutsten wat achter de meiden aan, zij hadden tenslotte de route. Vooraf dacht ik dat we dat wel eens even zouden doen. Nou niet dus. De meiden gingen ervoor. Elke opdracht deden ze serieus. Het waslijnspel op de vrijdagmarkt; elkaars portret tekenen op een bomvol Groenplaats, waar iedereen naar de vakantiebeurs over Oostenrijk ging; zingen op de Wapper bij het Rubenshuis: mummies maken voor de O.L.V. kathedraal met wc-papier. Ze gingen ervoor en reken maar dat ze heel wat bekijks hadden.
Hun algemene opdracht: ga met zoveel mogenlijk mensen met snor of hoed op de foto deden ze ook nog even tussendoor en de laatste opdracht elkaar opmaken terwijl je aan elkaar vastgebonden van de ene naar de andere kant rent deden we thuis. We waren al 4 uur in Antwerpen en er moest ook nog gegourmet worden en het kampvuur moest ook nog aan.
Ik heb erg genoten van die heerlijke giebels met hun enthousiasme.
Zondag was Eline erg in haar nopjes met haar cadeau, de elektrische gitaar, en kregen we verspreid over de dag allemaal feestbezoek voor haar. Lekker bijkletsen en lekker lachen. Vooral toen Eline met Indy en Dene ging vla happen, een spelletje dat we vergeten waren op het kippen feestje. Prachtige koppies met vla. Dene wordt niet graag vies, maar ze deed het; Indy blupte er giechelend op los terwijl ze onder vla was en Eline vond alles zonder aanwijzingen. Geweldig: zulke volle dagen zijn niet erg. Ze zijn mooi en geven je achteraf ook nog lol

Zand en Water

Zand en water, zon en strand................

herfstvakantie

Herfstvakantie; wat een heerlijkheid. Op de thermometer denk je nog eerder aan zomer dan aan herfst en dat alleen maakt het leven al goed.
De eerste beste dag gaan we op uitnodiging van Dianne en Hans naar het zomerverblijf in Saeftinghe. Het is daar niet toegankelijk voor alle bezoekers en ik voel me dan ook een bevoorrecht mens dat ik daar af en toe mag komen genieten samen met mijn gezinnetje. Samen met Dianne en mijn fototoestel met telelens heb ik daar rondgelopen en nu moet ik nog even afwachten wat het resultaat is. Dat is het nadeel van een "gewoon"fototoestel. Als het resultaat goed is zet ik later nog wel een plaatje op mijn blog.

Dan zondag. We genieten gewoon door. Dit maal wandelden we, samen met nog vele andere mensen die hetzelfde goede idee hadden, door het bos in Clinge. Ook nu gingen de camera's weer mee. We sloten de middag af met een onverwachts bezoekje aan de 'Driesjes en ook dat was goed. Goed gezelschap voor iedereen.

Nu hadden we voor maandag nog een leuk uitstapje. Dit maal waren we uitgenodigd in "de Haan"aan de Vlaamse kust. Esther, Jelle en de kinderen bivakeren daar een weekje en wij genoten een middag/avond mee.
Ook dit keer was het prachtig weer en daarom werden er nog heren zwembroeken voor Eline en Bram gekocht, zodat ze extra genieten konden. Bram zwom zelfs nog een paar slagen en verder werd er veel gemodderd.
Mijn beste vriend, de camera, was ook weer mee en gelukkig voor ons hadden ze nog niet alle strandhuisjes opgeruimd voor het stormseizoen. Ik had in mei, toen wij daar een weekje zaten, al wat foto's gemaakt, maar dat bleken er natuurlijk veel te weinig. Ik moet gewoon nog veel oefenen met mijn telelensje. Benieuwd hoe het afloopt met mijn 3200 asa foto's in dat prachtige zonlicht.
Ook mijn digi-vriend was erbij. Dat kan ik jullie alvast laten zien. Zo legde hij mijn knappe dochter vast op de gevoelige plaat en ook het water en zand.

MEE delen

Een poos geleden werd ik voor het eerst van mijn leven geintervieuwd.Door een medewerker van MEE Zeeland. Free die zo nodig met me meedenkt had dat gevraagd. Hij had in december geregeld dat Samson in januari op bezoek kwam. Ik stemde met het intervieuw toe, mits Samson accoord ging. Ja dus.

Zo gebeurde het dus dat ik op een middag met een collega van Free aan de tafel zat. In plaats van een Samson verhaal wilde hij vooral dat collega ouders met een gehandicapt kind zich in het verhaal konden vinden. Tja, ik leuter er wel op los hoor, u roept maar.

Met gemengde gevoelens las ik later de kladversie in de mail. Tja wat vond ik er van. Echt een boeiend stuk vond ik het niet, maar ja ik wist alles al.

Hier en daar is het artikel bijgeschaafd en de belangrijke dingen die ik volgens de intervieuwer allemaal zei staan er vast niet in...of ik zie niet wat hij belangrijk vond. Ach, zie hier het resultaat en oordeel zelf. Laat me dat dan vooral ook even weten, ben benieuwd naar jullier reacties.

mooi weer weer

Tja arme medebloggers. Het leven is mooi, ik kan er maar geen genoeg van krijgen en jullie mogen meegenieten van de plaatjes. Ik vond het vanochtend weer niet te versmaden buiten. Het roept surrealistische plaatjes op en die moeten gezien worden.

met een gouden randje

Er zijn een heleboel "dingen"met een gouden randje. Je hebt dagen met een gouden randje of iets korter, momenten met een gouden randje. Mensen met een gouden randje zijn er ook en zoals te zien zijn er ook wolken met een gouden randje. De meeste mensen zullen deze wolken waarschijnlijk niet opvallen, maar ik ben iemand die van de kleuren in de lucht valt en dus nogal eens met mijn neus naar boven gericht staat.
Men zegt dat je veel dingen aan je kinderen doorgeeft en daar geloof ik ook wel in. Helaas geven we niet altijd de juiste dingen door, maar dat mijn oudste oog heeft voor het kleurenspectakel in de lucht vind ik toch wel heel leuk.
Zij was het dan ook die me attendeerde op deze speciale wolk. Ze was op weg met step en zak naar de kastanje boom van onze buurman iets verderop om kastanjes op te sporen voor het geval ze nog eens veel tijd heeft om er figuurtjes van te maken. In plaats van rechtdoor te gaan stopte ze om door te seinen met gebaren dat ik een foto moest maken, daar, van een wolk. Alleen het gebaar wolk snapte ik niet.
Geen punt, even de neus buiten en ja mooi plaatje weer. Altijd de digi in de buurt, dus het plaatje was zo geschoten.

mooie zeeuwse lucht

snoeihard

Soms heb je van die dagen die je goed begint totdat.... Ja we kennen ze allemaal. Ik had een week of wat geleden zo'n dag en nu heeft een mij zo dierbaar persoontje zo'n dag. Bij ons allebei was een opmerking die ons van slag bracht. Dat gebeurt dan vooral omdat het uit een onverwachte hoek kwam. Je ziet ze niet aankomen maar ze komen snoeihard binnen. Dus voor ieder die het nodig heeft trommelen Bono en ik allebei op de Djembé alleen maar positieve geluiden door. Zet je oren dus open en laat ze tot je doordringen.