kunst en meer

Vandaag dag één van het Kunstweekend in Kloosterzande. Het was haasten, maar met hulp van mijn kinderen hing alles op tijd op. We verdienden wel een lekker pannenkoek die we op het terras van pannenkoekenhuis "het Kabouterke".

    kralen voor mijn Japa Mala   

overzichtje

effe inblazen...

klaar voor de start, met dank aan de kinderen

 De kinderen, behalve Jasper die op zijn pa moest wachten, gingen nog even naar huis, maar kwamen later terug zodat we samen een rondje Molenstraatfeesten konden doen en bereidden daarna de barbecue voor.Jasper genoot voor hij opgehaald werd nog van de doedelzakspelers die in onze zaal in gingen blazen of hoe dat ook heet. Met een grote grijns sprong hij bijna uit zijn stoel. Bij thuiskomst kon ik meteen aanschuiven bij de barbecue. Wat een verwennerij. Helaas moesten we met ons eten naar binnen vluchten voor een fikse regenbui.


klaar om ten strijdde te trekken!

Regen of niet, de tuin van pa en ma moest toch nog echt even bezocht worden voor het plukken van aardbeien, peultjes en doperwtjes. Ik vraag me af of zuslief nu nog jaloers is op de aardbeien.


Een allercharmante foto van me terwijl ik pa's regenbroek ophijs.
Er zit elastiek in, maar die doet niets meer. Het regenpak is ook
niet meer waterproof en dus ben ik ondanks de regenbroek lekker nat.



Bram, in zwembroek en ook een geleende regenjas, moet lachen
omdat ik zeg dat het wel lijkt of ik in mijn broek heb geplast.
Misschien had ik een luier van Jasper moeten lenen, maar volgens
Bram blijven de billetjes toch niet droog.....hahaha


Kortom, het was een mooie dag.

kunstweekend kloosterzande

Zaterdag en zondag zijn er niet alleen de Molenstraatfeesten in Kloosterzande, maar is het ook kunstweekend. Net als alle andere jaren vindt je mijn werk in de feestzaal van café "de Kastanje".

Dus als jullie zin hebben......kom langs! Gezellig

wie heeft nog zin?

Wie heeft er nog zin in een verhaaltje over wat ligorthese gedoe? Nee? Bespaar jezelf dan de moeite van het verder lezen en ga iets zinnigs doen. Ja? Ha heerlijk dan mag ik even gallen! Vandaag hadden we weer een vervolg op de vorige ligorthese aanpassing. Er zat pasgarantie op en dus had ik een paar weken geleden maar weer een afspraak gemaakt.
Helaas voor mij stond ik er dit keer alleen voor, geen hulp van "onze"Welzorger. Misschien dacht onze professional dat ook, want hij belde halverwege de ochtend of hij ook vroeger kon komen en wel tweeenhalf uur vroeger! Ik stop met het schoonmaken van de rode bessen waarvan ik jam zou gaan koken en vertrek naar het dagverblijf om Jasper op te halen. Zijn zomervakantie start ineens wel erg vroeg.
Net als de vorige keer arriveert onze prof in een "zomer-in-Zeeland"tenue, geen werkkleding voor deze man. We nemen Jasper mee naar zijn kamer om hem in zijn orthese te leggen. De orthesemaker  vertelde vorige keer dat hij slapend een orthese kan maken en natuurlijk vindt hij de orthese prima. Ik leg gewoon Jasper te laag. Wanneer hij Jasper hoger legt merkt hij al snel zelf dat Jasper zorgt dat hij laag komt te liggen. Jasper kantelt namelijk altijd zijn bekken en zakt onderuit. Zijn benen liggen niet goed in de daarvoor bestemde plaats, maar ach dat mag, dat is goed. Volgens mij zakt Jasper niet goed met zijn rug in de orthese, maar daar voelt hij niet aan. Tja, dan moet je maar goed in je orthese blijven liggen he. Op alles een antwoord en de oplossing op alles: een zitbroek! Daar stuurde hij vorige keer ook op aan, maar die heb ik geweigerd. Samen met "onze" Welzorger legde ik toen uit dat Jasper met zitbroek ook onderuit zakt. Ook vandaag heb ik dat nog maar uitgelegd en ja, wanneer hij met zijn voeten loszit in zijn zitorthese (de zitkuip van de rolstoel) doet hij dit ook zonder dat hij zich afzet op zijn voeten.
Nu is de orthese dus mee voor gleufjes en liesbandjes met kussentjes. Vreselijk! Ik heb hem beloofd dat wanneer er rode striemen ontstaan of gaat irriteren van de warmte dat ik hem dan bel. Hij geeft er niets om en komt dan vrolijk weer langs. Ik weet in ieder geval dat ik alleen afspreek als mijn Welzorgmaatje erbij kan zijn! Ik doe het niet meer alleen. Als moeder ken ik mijn kind het best, zei de prof in ligortheseland, maar dat wil blijkbaar niet zeggen dat ik iets zinnigs weet te melden over een ligorthese. Overruled, met dat gevoel bleef ik achter. Jammer, maar voor de liefhebbers: wie weet lezen jullie binnenkort meer!

cursus herindicatie

Met het oog op de herindicatie had Rudie ons opgegeven voor de cursus herindicatie van belangenvereninging Per Saldo waar we lid van zijn.

Natuurlijk is het nuttig om alles te horen aan de hand van een powerpoint, tips te krijgen en nu eindelijk het verschil te weten tussen een indicatie voordat je kind 18 jaar is en daarna. Dus na wikken en wegen, zal ik wel een dagje Jasper beschrijven of niet, weet ik nu dat ik dat wel "moet" doen. Het begin daarvan is gemaakt nu nog alles uitwerken. Dat wordt even een klusje. Alles liep voorspoedig,de basis voor een goede voorbereiding is gelegd en dus kon de bijeenkomst een uurtje eerder afgesloten worden. Dat was wel fijn, want onze mantelzorger van 14 moest zijn 17 jarige gehandicapte broer bij de taxi opvangen, lezen in zijn digitaal schriftje en hem voorzien van sondevoeding.

Onze 17jarige gehandicapte vond het maar niets dat we zo vroeg thuis waren, want ook hij was op de hoogte van ons uitje en ik had hem een uur Bram beloofd en dat zag hij nu mooi aan zijn neus voorbij gaan.

Gelukkig komt hij het snel te boven en kan hij weer lekker lachen naar ons. En Bram....die had het prima gedaan met zijn broer en ging gewoon nog even door toen wij thuis waren. Super hoor.

het is weekend!

Als een trouwe Koen en Sander luisteraar pik ik al kokend in mijn keukentje op vrijdag de kreet "het is weekend!!!" compleet met getoeter zeker mee. Heerlijk hoor weekend. Lekker vrij, de kinderen om me heen...heerlijk.

door het keukenraam

mmmmm...aardbeien!

Dit weekend is Rudie de hort op met zijn oud studiegenoten. Eens in het jaar moet er een weekend gewandeld worden en dit jaar bezoeken ze ook de Floriade. Rudie is vanaf het werk vrijdag vertrokken en wij luiden het weekend in met onze frietmaaltijd en door het grote aardbeienaanbod dankzij oma, met aardbeien soufflé's van Eline's hand. 's Avonds kijken we met z'n allen naar "Sjakie en de chocoladefabriek" met nostalgische gevoelens. We zagen de film voor het eerst in Utrecht samen met mijn zus en haar Wouter. Dat is al heel wat jaren terug, maar wonderlijk genoeg weet Bram zich nog kleine dingen te herinneren. Leuk hoor.
Jasper was lekker laat het bed in gegaan en gelukkig sliep hij lekker uit. Samen staan we op en eten we samen. De dag begint ontspannen en verloopt de hele dag ontspannen. Wanneer ik op de fiets terug kom met de vergeten boodschappen komen drie kinderen me tegemoet gerend over de straat. Eén van hen voortgeduwd in zijn rolstoel door zijn zus. Ik vind het zo genieten als ik zie hoe ze Jasper bij hun tennisspel betrekken. Ze zijn groot die kinderen van me, wat maakt dat ze best wel eens wat overnemen met betrekking tot Jasper als dat nodig is. Dat gaat zo vanzelfsprekend wat ik fijn vind om te zien.
Het is een rustig dagje verder, Eline is bezig met haar laatste dingen van het schooljaar (een presentatie, een tentamen en twee eindopdrachten), Bram leest (liggend in de tuin, zittend in de tuin of aan tafel bij Eline), Jasper kijkt dvd (liggend op de wig of zittend in zijn rolstoel) en behalve lezen, wat huishoudelijke dingen als de was onder controle houden en koken vind ik ook nog wat tijd om te schilderen.

Later op de dag ruimen mijn oudste en jongste de keuken op nadat we gegeten hebben en een mega grote aardbeienmilkshake naar binnen hebben geslurpt en eten we cake die Bram bakte en waarbij ik nog meer aardbeien presenteer. We kijken een film op dvd en na afloop gaan alle kinderen naar bed.
Na een hele dag ontspannen met elkaar doorgebracht te hebben in en om het huis vind ik de stilte van de avond even lekker voor ik ga slapen. Morgen weer een dag samen, want het is weekend! Wat is het toch simpel om te genieten van het leven, maar ja om tot slot nog even met "Loesje" te spreken: "ik ben een mooie momenten verzamelaar".

de dag van vandaag

De dag is weer bijna voorbij. Soms gaat het me wat snel. Jasper was nog maar net weg of er stopte al iemand voor mijn deur. Lang niet gezien, maar een gesprek bleek erg nodig. Ook de buurvrouw popt binnen met haar twee jongsten om wat af te geven en natuurlijk is er koffie, dus de keuken zit zo vol met mijn oudste en jongste erbij.
Later dan gepland ga ik met de kids naar mijn ouders voor een laatste rondje door de groententuin voor de instructies, want binnenkort zijn ze er even niet en ik dus wel. Thuis zorgt Eline voor pannenkoeken die heerlijk smaken met de aardbeien die we van mijn ouders mee kregen. Ik houd me bezig met de wasmachine, de droger en de stofzuiger en als de boodschappen binnen zijn, en opgeruimd is er even tijd voor mij. Pfff....daar was ik aan toe. Even buiten alleen aan de tafel, waar ik gisteren nog met de buuf en de beller: "heb je koffie, dan ben ik er over twee minuten" heb zitten geinen dat ik binnenkort tijd over zal hebben wanneer zij verhuist met haar gezin. Vandaag is dat nog ondenkbaar.
Ik knap op van het buitenzijn en duik lekker achter mijn schildersezeltje en werk aan mijn schilderij van Bram. Ik word er helemaal blij van en ik schrik op als blijkt dat het al weer tijd is dat Jasper thuis komt.
's Avonds komt mijn vriendin zodat haar zoon met mijn mannen mee kan naar badminton (Jasper niet, die past op ons), de buurjongen komt trots zijn rapport laten zien en mijn schoonbroer belt.
Er zit op deze manier behoorlijk wat vaart in de dag vind ik. Gelukkig heeft een dag vele uren en zo zit ik nu even lekker alleen in de kamer met mijn trouwe laptopje op schoot. Zo nog even lekker lezen en dan sluit ik de dag af. Ik ben benieuwd wat de dag van morgen me brengt.

schilderen op het dagverblijf

Gisteren beloofde ik dat ik de resultaten van het schilderen van Jasper en zijn groepsgenootjes hier zou plaatsen. Het is een dagje later geworden, maar hier zijn ze dan. Het waren een paar gezellige uurtjes op Jaspers groep.  Op dinsdag hebben ze altijd "muziek". Een medewerker komt dan met gitaar bij alle groepen op bezoek om te zingen met de kids. Stuk voor stuk zijn ze weg van hem en genieten ze van de liedjes en de gitaar. Ze mogen ook altijd samen met hem gitaar spelen. Dat geeft keer op keer glimmende gezichten. Prachtig. Wat een cadeautje vind ik dat toch iedere keer als ik het zie.

 Na de muziek was het tijd voor de klodderpartij. De een vind dat wat leuker dan de ander, maar het komt bij alle vijf wel goed. Op ieder schilderij komt een foto van de maker. Daarna gaan ze de muren van de groep opfleuren. Ik mag een groter groepsschilderij maken waarbij er voor ieder een symbolische vlinder op komt. Kortom ik vond het leuk!

schilderen...heerlijk

De afgelopen week heb ik me lekker weer bezig gehouden met mijn japa mala -to-be. Er zijn weer een paar kralen  af, dus tijd voor een update. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden. Je zien vast waar de flow nog niet helemaal terug was en waar wel. Het is ook nog niet zeker of de "kralen" allemaal blijven hoe ze nu zijn,  het kan zijn dat ik er hier en daar nog wat aan verander, verbeter of verder uitwerk.

Verder was ik vandaag zo nu en dan in de weer met potlood en papier. Ik had geen medium meer om verder te kunnen met schilderen (nodig bij mijn olieverfschilderijen) en dus wat onthand. Wel schilderde ik nog wat achtergrondjes voor meer kralen. Deze doe ik met acryl en daar heb ik alleen water bij nodig. Ik kan dus weer even vooruit, maar moet toch echt om meer doekjes. Mijn tekenleskinderen hebben de rest opgemaakt. Zij schilderen een stuk sneller dan ik  mijn japa mala.  Deze week een keertje op dinsdag bij mijn vriendin Elly aan tafel gezeten en daar heb ik me laten inspireren door een boek van Linda Ravenscroft. Ze vindt het prima dat je oefent met haar werk, dus ik hoef niet bang te zijn voor plagiaat...hihi... De tekeningen zijn nu nog in zwart wit, kleur moet nog toegevoegd worden. Ik vind het zo heerlijk om te doen, het maakt me blij, het voelt zo heerlijk. Net als de gesprekken en het gelach met mijn vriendin gedurende zo'n avond.


hier in dit hoekje van de kamer werk ik aan mijn schilderijen.
Je ziet ik ben met nog vier andere "kralen"bezig.

tekening in wording van deze ochtend.

geinspireerd op een elfje van
Linda Ravenscroft

nog eentje uit Linda Ravenscroft boek
waar ik me mee bezig gehouden heb.

Vandaag, dinsdag, ga ik schilderen bij Jasper op de groep. Alle kinderen van zijn groep mogen schilderen, juf Sylvia en inval"juf" Martin mogen aan de slag en als het goed is wordt Martins idee een doorgeefschilderij door het hele dagverblijf ook uitgevoerd. Ik heb er zin in. Dat wordt weer gezellig en ook hier zal er wel weer flink gelachen worden. Dat lukt me wel met die twee in de toko. De foto's van het geschilder zal ik jullie zeker niet onthouden, daarover later op de dag meer. Ik hoop dat jullie ook een dag hebben waarop jullie dingen doen waar je blij van wordt!

lekker bezig met schilderen

opzet van mijn nieuwe schilderij in Zelzate

Ik heb me voorgenomen om mijn schilderen serieuzer te nemen en niet steeds vooruit te schuiven naar wie weet wanneer. Ik probeer te plannen dat schilderen ook overdag kan gebeuren en ik moet zeggen ik geniet er enorm van. Het pept me lekker op. Vorige week dinsdag ging ik met vriendin Elly, mijn schildermaatje, naar Zelzate op zoek naar een nieuwe input op schildervlak. We gaan weer wat les volgen. Nou ja, les, ieder doet zijn eigen ding en George, de leader of the gang, begeleidt ons. Het was meteen de laatste les, we hebben nu vakantie tot de eerste dinsdag van september. We namen deze week de kwast in eigen hand en gingen weer eens ouderwets aan de slag in Elly's toko. Onze conclusie na de les van vorige week was dat we het zo slecht nog niet doen en dat is fijn om te weten van jezelf.
Mijn japa mala in wording ligt ook al heel lang stil en dus begon ik daar ook weer eens aan. Een maand of twee geleden lukte het niet echt maar ik begin de vibe weer te vinden. Heerlijk! Zo zit ik dus nu af en toe 's avonds en anders overdag even lekker te schilderen. Ik hoop dat ik mijn voornemen om het zo te doen kan vasthouden, want het is iets wat me blij maakt.

Ook met de kinderen ben ik lekker bezig. Vorige week had ik tekenles met hen en omdat de laatste les eraan komt vond ik dat we dan maar wat leuks moeten doen. "Zwemmen in het zwembad in je tuin"roept een meisje, denkend aan de laatste tekenles van een paar schooljaren terug. Dat is natuurlijk niet makkelijk om af te spreken, ik heb geen idee wat voor weer het volgende week woensdag is. Toch wilden ze nog wel eens komen bij mij thuis en natuurlijk nodig ik ze thuis uit om te komen "spelen". Het treft dat ze de andere dag studiedag hebben van school en dus vrij zijn. Vier meiden arriveren bij mij thuis en schilderen er op los.De achtergrond die ik ooit leerde van mijn toenmalige juf Daisy trekt enorm aan en daar gingen de meiden mee aan de slag. Schilderijen voor oma en vaderdag worden geboren. Na een paar uur schilderen zijn ze niet klaar en dus kwamen ze vanmiddag, versterkt met nog twee meiden, verder schilderen. Ze zien er vrolijk uit in het oranje en zoals George ons begleidt, hop ook ik van kind naar kind. Nog meer vaderdagcadeau's zien het daglicht en ik kan niet anders zeggen dan dat die vaders boffen met hun meiden. Wat een cadeau's, wat een inzet, wat een denkwerk over het hoe en wat. Super.

Tussendoor, als de achtergronden drogen, is er tijd voor busketrap in de tuin en voor ieder die wil (5 op 6) een rondje plafondlift. Wanneer de één vliegt van bed naar douchebrancard, vliegt de ander weer terug. Super vinden ze het. Het is net een attractie, want je moet van de ene naar de ander kabel (badkamer- slaapkamer en andersom). Wanneer Jasper thuiskomt zijn ze dan ook allemaal erg lief voor hem en laten hem flink lachen. De buurvrouw die de laatste tijd, gestimuleerd door mijn schilder en ander gefröbel, af en toe aanschuift met haar knutsels, is ook gearriveerd want haar oudste is ondertussen ook besmet en gaat ook voor vaderdag aan de slag. Ik maak nog even een paar leuke foto's van hen en de buurjongen is helemaal in zijn nopjes. De andere twee kinderen worden door de meiden flink voorzien van aandacht en dan vertrekt het hele spul in oranje per fiets weer naar het dorp.

Vanavond bracht ik nog wat, intussen droge, schilderijen naar huis en wie weet kan ik vanavond zelf nog wat schilderen tussen de voetbal perikelen door.

twee trouwe supporters!

een week voor Jasper

woensdagavondlucht

Deze week stond de week voor een groot gedeelte in het teken van Jasper. Tijdens de zorgplanbespreking kreeg ik te horen dat Jaspers indicatie niet meer voldeed aan de nieuwe formuleringen van het zorgkantoor waardoor Jaspers fysiotherapie niet vergoed worden. Dat kan natuurlijk niet en dus moet hij maar een herindicatie.
Nou word ik niet blij van herindicaties, zeker niet als je indicatie nog loopt tot een stuk in volgend jaar en dus mail ik "mijn" MEE medewerker, die volgend jaar februari gaat stoppen zo hoorde ik op dezelfde zorgplanbespreking. Nog iets waar ik niet blij van wordt, want wat mij betreft is Free Mee.
Maar goed dat is van latere zorg, eerst de herindicatie. MEE bleek al bekend met het fenomeen, want de benodigde aanpassing speelt bij nog 8 kinderen van Jaspers dagverblijf. MEE heeft een wachtlijst en dus ga ik zelf aan de slag. De telefoon doet zijn werk en ik kom aan de benodigde informatie en print het CIZ formulier uit, waar ik nu zo nu en dan wat op invul. Over een week heb ik een afspraak op het dagverblijf waarbij ze me het waarom nog eens gaan uitleggen en waarschijnlijk zullen ze dan nog een keer aangeven dat zij het ook voor me kunnen regelen...heel snel op hun computer. Van dat aanbod maak ik geen gebruik, wie weet wat er ingevuld wordt en dat komt misschien niet ten goede van de indicatie. Manlief en ik nemen ook nog even deel aan een cursus "herindicatie" van de belangenvereninging Per Saldo over een paar weken, dus we gaan beslagen ten ijs. Na aanleiding van het formulier volgt dan weer een telefoongesprek van een uur, waarbij "mijn" Meeër dan hopenlijk bijzit. Jasper is dan vast wel vooraan beland op de wachtlijst van vijf weken.
Verder had ik Visio nog op mijn lijstje staan. De ogen in ons gezin zijn niet zo best en dus wilde ik na jaren Jaspers ogen nog eens laten opmeten. Jasper kon op het dagverblijf een plaatsje innemen van een ander die afgevallen was op de lijst en dus kwam er een formulier mee voor Visio. Ik baalde enorm van de vragen, want voegt  medische achtergrond, wat niet met ogen te maken heeft, nu toe aan een ogentest? Verder staan er nog vele vragen op die ik niet relevant vond. Ik doe wat de juf me tipt en bel naar Visio. Ik wordt teruggebeld en zo leer ik dat Jasper opnieuw ingeschreven moest worden en  bovendien legt ze me uit waarom ze Jaspers ogen niet gaan testen, terwijl dat het enige was wat ik wilde. Dwars als ik ben heb ik ondertussen met een tip van een vriendin een afspraak gemaakt bij een opticien en na ons bezoekje weet ik nu zeker dat Jasper geen bril moet. Zijn ogen zijn goed genoeg!
Het doet me goed deze week dat ik serieus genomen wordt en overal gewoon antwoord krijg zonder dat er een vervelende ondertoon bij zit. Dat is helaas wel eens anders.



overal is de zon te zien

De week was nog niet klaar er paste nog wel wat Jasper in en dus liet ik hem door de taxi afzetten bij de kapper. Naief als ik ben dacht ik dat de taxi chauffeur dezelfde route rijdt vanaf het dagverblijf en dus voorbij de kapper komt, maar dat doet hij niet en blijkbaar is hij niet heel gezellig geweest tegen zijn juf zo merk ik aan hem. Na mijn geruststelling dat deze route echt niet langer duurt vertrekt hij gezellig en gaan wij de kapsalon binnen. Jasper moet nog een poos wachten en kijkt de boel goed af. Wanneer  hij aan de beurt is laat hij de kapster goed haar werk doen en hij kijkt heel verbaasd naar zijn hoofd in de spiegel wanneer hij bijna klaar is. Zijn lange blonde lokken zijn verdwenen en in de plaats daarvoor heeft hij blonde stekeltjes. Klaar voor een mooie zomer! Nu de indicatie nog, maar ook dat komt goed dat weet ik zeker.

alles met liefde....