winterse zondag

Zondag moest er niets, er mocht gewoon genoten worden van de sneeuw.Kijk maar hoe we dat deden

eerst sneeuwpoppen maken

dan sleetje rijden

Op naar de dijk om daar eens lekker vanaf te roetsjen. Nu ziet het er nog ongerept uit. Wat wonen we toch in een prachtig plaatje....zucht.... het blijft genieten.

3...2....1...jaaaaa

dan banjeren door de sneeuw in de droge sloot

tijd om op te warmen met chocomelk

nog even een kiekje buiten en eentje vanaf binnen

december in het kort

December is al een heel eind op weg en nog geen een blogje is hier verschenen. Dat is voor het laatst want Bram zit in groep 8 en is dus volgend jaar van school weg en ik dus ook.

Laten we bij het begin beginnen ook al is iedereen in kerstsfeer door alle sneeuw die gevallen is.

Op de tweede dag van de maand vieren we Jaspers verjaardag.15 jaar is hij al weer geworden, dus een hele knul en met puberstreken. (ja, ook gehandicapte kinderen hebben puberstreken.)

Jasper genoot van zijn verjaardag en alle aandacht die het hem bracht.

Een paar dagen later was het de verjaardag van Sinterklaas. Met mijn zus en aanhang en mijn ouders hadden we het Sinterklaasfeest al eerder gevierd compleet met de prachtigste suprises die iedereen gemaakt had. Super was het.

Maar goed het Sinterklaasfeest. Dat betekent Sint op school en Sint op de Tjasker. Op de Tjasker is het makkelijk. Ik ga koffie drinken, zing liedjes en laat Jasper met Sint ruilen van cadeau. Voor Sint echter op school kan arriveren moet ik echter eerst Pieten kleuren. Het zijn er 5 en ik hoef ze niet in mijn eentje bruin te maken hoor. Een van de Pieten was Eline en ze genoot er erg van. Lekker mee swingen met de kinderen en strooigoed gooien.

Ook thuis vierden we het feest van Sint en wat was het weer gezellig. Iedereen werd goed bedacht en kan genieten van nieuwe dingen.

Sint was nog maar net de deur uit of we maakten op 7 december de school klaar voor de kerstmarkt van woensdag. Alle lichtjes, guirlandes en kerstbomen werden weer in de school gezet of gehangen. De kerstmarkt stond vol met leuke kramen en het was er gezellig druk. Voor het zover was had ik al weer aardig wat werk verzet met het aanslepen van schragen, oliebollenbakmachine en appelkisten. Op de dag zelf bakte ik met Godfried en Ina oliebollen en verkocht ik gluhwijn en de dag erna bracht ik alles weer terug wat ik opgehaald had.

Dan nog een kerstdiner met een buffet voor de hele school en zo kwamen we toe aan de kerstvakantie.

Natuurlijk is de kerstboom hier ook opgetuigd en stapje voor stapje kwamen er wat kleine dingetjes bij in huis. Ons eerste dineetje hebben we vandaag al gehad en als dit de voorbode is dan wordt het een gezellige vakantie. Heerlijk, ik heb er zin in.

Niet zo veel zin heb ik in mijn auto ritje van straks waarbij ik ons straatje weer veilig af moet geraken om Eline en co moet ophalen van een filmavondje bij een vriendin. Morgen als we weer allemaal uitgeslapen zijn kunnen we weer lekker genieten van de sneeuw en de mooie luchten en vergezichten dat het allemaal oplevert. Sneeuw is mooi als je er maar gewoon van mag genieten. Het ziet er weer erg mooi uit op ons dijkje met bomen waar je zo heerlijk tussendoor de dijk af kunt sleeen. Nog even en dan worden ze gerooid, dus geniet nog maar even van de plaatjes en van alle andere decemberplaatjes die ik hier plaats.

(foto's van donderdag tot en met zaterdag)

Hiep hoera voor humor

Humor daar houd ik van. Iedere dag moet er genoten worden van het leven en dus ook gelachen worden. Jaspers rolstoel is meestal niet iets waar je van gaat lachen. Vanaf het begin is bij deze rolstoel de rechterrem snel lurp om het zo maar eens te noemen. Nu doen de remmen het (even) weer, maar wat is er aan gesleuteld de laatste maanden. De mannen uit de werkplaats bij Welzorg werden niet echt blij van mijn telefoontjes. "Je gaat toch niet zeggen dat de rem al weer kapot is he Linda?" zo werd er soms verzucht aan de andere kant van de lijn. Ach er is wel om gelachen hoor, want ja, Marc kwam voor onze vakantie in Frankrijk een paar keer langs en we lachten samen om het vooruitzicht dat hij de reparaties daar maar moest komen uitvoeren.

Hij is niet naar Frankrijk gekomen, maar de rem heb ik daar wel bij een plaatselijke fietsenmaker laten maken. Kostte me 2 euro en helaas deed de rem het een dag later al weer niet.

Maar dan zijn we er nog niet met de rolstoel. Jasper zit daarin vast met een zitbroek om hem op zijn plaats te houden, want anders springt hij er zo uit. Met Pasen moest de Welzorg medewerker van dienst op zoek naar een oude zitbroek van Jasper omdat degene die in de rolstoel zat los sprong. Jasper is natuurlijk niet van gisteren dus duwde hij steeds zijn bekken omhoog zodat de gesp los sprong.

Een nieuwe moest besteld worden wat onze contactpersoon die alle rolstoelen voor ons regelt moest doen. De meneer van de zitbroek en de zitortheses kwam in de zomervakantie nog even klussen aan de zitorthese en zei dat de zitbroek niet voldeed. Er gingen geen bellen rinkelen over een zitbroek voor Jasper in bestelling en noch hij noch ik kwamen in actie.

De zomer ging en de zitbroek hing met steeds minder draadjes aan elkaar. Tijd dus om mijn contactpersoon te bellen. Ik vroeg hoe het met de zitbroek was die hij na Pasen al besteld had en zei dat ik een gouden verwachtte. Aan de andere kant van de lijn voelde je de" O Shit vergeten "stilte vallen en nee het werd geen gouden maar een gepunnikte versie werd er gegrinnikt. We hebben er eens lekker om gelachen en het ding werd besteld.

Nee, geen zitbroek voor alsnog. De meneer van die zitbroek en de ortheses ja, wilde het maar niet begrijpen of zo. Het ging wat mis.

Natuurlijk mailde ik nog wat heen en weer met onze Welzorger en dat gaat gelukkig gepaard met humor. Vandaag mailde ik een foto met Jasper en daarin een fotootje met de duidelijk op knappen staande zitbroek. In de foto had ik de vraag gesteld of de nieuwe er al aan kwam, want dit weekend wou Jasper graag veilig heen en weer naar Nieuwegein. Of hij dacht dat dat nog kon.

Op zoveel flauwekul kun je een gepast antwoord verwachten en die liet niet lang op zich wachten. Een vrolijke foto kwam onze kant op met de blije mededeling dat de nieuwe zitbroek morgen geinstalleerd wordt in zijn stoel... En ...of Jasper zijn moeder wilde vragen om voorzichtiger met zijn spullen om te gaan. Hij moet vooral niet pikken dat ik zijn spullen kapot maak...Zomaar.

Heerlijk gelachen hebben we hier om dit mailtje...Humor...het maakt het net allemaal wat dragelijker.

P.S. Natuurlijk heb ik berouw getoond, dat snap je.

smurfen en zo

Niet alleen ben ik al heel wat jaren lid van de ouderraad op school en blijf ik over. Ik ben ook samen met een collega ouderraadslid DE ouderredactie van de nieuwsbrief wat er op neer komt dat ik ons stuk, wat steeds kleiner wordt (nu nog een half A4tje), in elkaar draai. Vorige maand had ik een wedstrijd uitgeschreven. Maak een smurfenstrip (ivm de nazomerwandeltocht die om Smurfen draaide) en maak kans op een smurfentaart.

Deze ochtend bakte ik dus taart. Morgen komt er een verse nieuwsbrief uit met de 4 winnende strips. Ook de enige strips die ik kreeg overigens. Vandaag moest het dus gebeuren en maakte ik 4 kinderen blij met elk hun eigen taartje. Reken maar dat er geglimd werd door de desbetreffende kinderen.

Zelf werd ik deze week ook blij gemaakt. Mijn vriendin Es stuurde me deze leuke clown en het plaatje van Gargamel. Met daarop geschreven:"Ik vond deze foto nog van jou". En zo is ons Smurfenverhaal van dit schooljaar compleet. Met glimlach en al.

portret van Eline

Eline,mijn mooie dochter

even rust

Na al het feestgedruis van afgelopen week is de rust wedergekeert in ons huis. Voor mij ook geen druktes buitenshuis deze week en dus genoot ik van het thuis zijn. Lekker wat lummelen, wat opruimen en was weg werken en met een boek op de bank zitten. Zo nu en dan wat schilderen of tekenen met pastel om te oefenen enzovoorts. Natuurlijk de vaste dingen bleven in het programma, maar toch was het hier lekker rustig.

Dinsdagavond heb ik weer genoten bij mijn juf Daisy. Ze leerde Elly en mij wat nieuwe dingen, die alleen thuis toch lastig leken en ze gaf me een berg tips voor mijn schilderij met het Peruaans kind. Dat schilderij heeft maandenlang op de schildersezel staan wachten op mij. Ik ben er weer aan begonnen en het kind zou het fijn vinden als ik het klaar maak. De tips moesten even inwerken, maar nu ben ik wel klaar om er aan te beginnen. Ondertussen heb ik een hele week naar de wolken en de lucht staan kijken om ze te bestuderen. De lucht is zo mooi dat levert altijd mooie plaatjes op vooral met de wolken vol regen en de zon. Kijk maar:

Iets wat ik jullie niet wil onthouden is het resultaat van de spray paint actie tijdens Eline's verjaardagsfeestje. Na mijn korte demonstratie mochten ze zelf aan de slag en eenmaal wat overwonnen maakten ze er iets moois van. En voor wie enthousiast is: op you tube zijn er echte spray paint kunstenaars te vinden.

feestgangers klaar? Nu Bram en hij is er weg van.

tradities

In een gezin ontstaan er zo nu en dan tradities. Een er van is ontstaan door onze rijke fruitoogst. De goudreinetten en de appels van Brams Bramly boom gaan met de conferenceperen de sappers in zodat we daarna kunnen genieten van sap van eigen oogst. Dit jaar kwam de mobiele sappers wel erg dichtbij dus gingen we met z'n allen en mijn logerende zus op pad naar Zaamslag.

Toen we aan de beurt waren waren de taken al snel verdeeld. Terwijl mijn zus het pulp wegkruide vouwde ik de dozen sap dicht en stempelde dozen voor de volgende. Gezellig zo'n uitje en na afloop hadden we 23 pakken dampend sap.

En op maandag vonden we onszelf in de krant.

Een andere traditie hadden we de dag erna en wel The Night of the Proms die we dit jaar 's middags bezochten. Natuurlijk met dezelfde mensen als altijd. Leuk hoor, samen genieten van de muziek en elkaars geknipper met de gekregen lampjes. Op het programma stonden Roxette, OMD, Sharon den Adel van Within Tamptation, de 87 jarige Toots Thielemans, de eeneiige gitaarspelende tweeling Peter en Zoltan Katona en natuurlijk mister Proms himself: John Miles. Even meegenieten? Luister dan hier maar eens naar:

Nog meer tradities. Vandaag is dochterlief 17 jaar geworden. Dat wordt uiteraard gevierd. Traditiegetrouw is het huis versierd, zijn de taarten zelf gebakken en wordt er nog aan het feestprogramma gesleuteld. Natuurlijk worden er met de eetwensen rekening gehouden. Het menu: spaghetti en pizza en de eters: vegetarisch, ik lust geen champignons, ik ben allergisch voor tarwebloem en ik ben allergisch voor melk, eieren en wie weet boter. Gelukkig houd ik van een uitdaging en moet er alleen nog een taartachitig iets getoverd worden zonder ei, boter en melk.

Vanaf hier alvast een feestelijke groet: Hoera.... ( we hebben er ook een buurjongentje bij van gisterenavond laat.) Wat een levensvreugde, een mens kan alleen maar blij en dankbaar zijn.