fijne donderdag

Vandaag is het  weer een fijne dag, een donderdag dit keer. Net als de vorige twee weken ging ik naar vriendin Elly om samen te schilderen. Een paar jaar geleden volgden we een paar workshops rozen schilderen op de wijze van Gary Jenkins. Daarop terugkijkend vind ik het knap van mezelf wat ik daar gedaan heb, maar nog steeds had ik niet het idee dat ik dat kunstje nog eens kon.
Vriendin Elly zet zo nu en dan haar tanden in de rozen en gaat er dan voor. Ik vond het tijd om maar eens mee te doen en zo zaten we deze ochtend gewapend met doek, verf en toebehoren klaar voor een robbertje vechten met rozen.
De start was wat lastig, we werden wat balorig. Elly poetste haar doek schoon "wat een pech, roosje weg", maar ik ging door. We hebben het uitgeproest. De blaadjes van mijn roos waren lekker bol, maar ach wat waren het er veel! Een nieuw soort roos is geboren: "een schapendoes".
Na de heerlijke lachbui vertrok ik richting basisschool om daar over te blijven. Bofferd dat ik ben, mocht ik van één van de kinderen wel bij de grote kinderen blijven, want ik had een salade bij en geen gewokte groenten. Die vindt hij namenlijk stinken dus mocht ik die bij gehad hebben mocht ik wel naar de "kleintjes"!
Het tweede gedeelte van de overblijf bracht ik met een groep kinderen door bij de kuikentjes van de kleuterklas en maakte daar foto's van hen, speciaal voor de juf. Het is zo leuk om te zien hoeveel lol ze hebben om die pluizige bolletjes.
Weer terug bij Elly gingen we naar het zwembad om daar een half uur flink te zwemmen en spetteren en in mijn geval ook nog bijna met flinke vaart iemand raak te zwemmen. Gelukkig waren er oplettender mensen in het water die dit konden voorkomen. Nog een gezellige koffie met praatjes van de bouwvakkers die een constructiefout kwamen oplossen en toen weer naar huis om het daar ook fijn te maken.

Stap voor stap.... op weg naar een roos?


aan de slag, eerst een ondergrond,
dat is makkelijk

palet klaarmaken...de kleuren
voor de rozen moeten er nog op



schapendoes

een ietwat bijgewerkte schapendoes,
wachtend op het vervolg

 

het was weer tekenles

Vandaag was het weer woensdagmiddag tekenles. Waren er de afgelopen keren niet veel kinderen, vandaag waren er weer negen. Misschien komt het omdat ik het lege lokaal waar we in huizen heb gereorganiseerd  en opgeleukt  met posters, een vlaggenlijn, plantjes en wat edelstenen. Het voelt een stuk warmer en het is weer meer gevuld met positieve energie.
In ieder geval was het druk. De kleuterjuf was ook nog op school en zij heeft deze week een broedmachine en een warme rode lamp boven de zand/ water tafel die nu ingericht is als kraamkamer. Gisteren toen ik over moest blijven was kuiken één net uit het ei, maar nu had de juf al tien kuikens. Trots liet ze haar kroost aan me zien en zo verzamelden alle kinderen zich daar voor de tekenles.Voor we gingen beginnen met de tekenles zagen we er nog eentje uit het ei komen en in in onze pauze nummer twee. Geweldig, het gaf zeker iets extra aan de middag.
Nadat we de eerste  van de middag uit het ei zagen kruipen gingen we aan de slag net als de verwarmingmonteurs die net onze tafels ingepikt hadden voor hun spullen. De cv ketel hing in de ingebouwde kast van ons lokaal. De ene meneer was niet blij dat zijn spullen aan de kant moesten. Ze kwamen tenslotte niet voor niets op woensdagmiddag: dan zijn er immers geen kinderen op school.
De man draaide bij toen alle kinderen gewoon aan tafel op hun stoelen aan de slag gingen en toen bleek dat ik ze wel onder controle had. De tweede monteur luisterde en keek mee bij mijn uitleg aan twee meisjes die aan de nieuwe opdracht gingen beginnen en wel "ik".  Met een spiegel en papier voor hun neus moesten ze beginnen aan hun zelfportret. De basisbeginselen van het tekenen een gezicht legde ik ze lijfelijk en op papier uit. Dat vond  monteur twee interessant. Hij tekent wel landschappen, maar portretten had hij nooit geleerd en hij had nooit tekenles gehad. (ik weet nog dat ik deze beginselen leerde van mijn moeder toen ik een jaar of 12 was, dat was toen mijn tekenles!)
Toen de mannen klaar waren vertrokken ze gezellig kletsend en nummer twee nam het door mij getekende hulpje voor mijn meiden mee. Ja dat mocht.
De kinderen waren heerlijk bezig. Hier en daar werd er meer gekletst dan getekend, maar met enige aansporing kwam dat wel goed. Anderen, mijn twee jongens, waren stil en geconcentreerd aan het werk. Andere meiden spoorde ik aan tot werken op het gemak en op enige zorgvuldigheid zodat ze hun tekeningen niet op het laatste moment verknoeien na weken hard werken.
Trots op iedereen hebben we ons anderhalf uur afgesloten en kon er nog even gekroeld worden met de kuikentjes in de kleuterklas. Heerlijke middag, wanneer mag ik weer?

schilderij

ochtendlicht

high tea voor een jarige

Vriendin Esther was gisteren jarig. Ik beloofde haar al een keer een high tea, maar door het niet kennen van haar werkrooster was dat het er nog niet van gekomen om het idee uit te voeren. Haar verjaardag was een leuke reden om het nu eens echt te regelen. Dinsdag stond ik dus heel wat uurtjes in mijn keuken om van alles te bakken. De keuken geurde heerlijk en gelukkig smaakte het ook prima!

 

Op het menu stond:

sandwiches: * parmaham/vijg * blauwe kaas/ peer * eisalade/tuinkers *zalm/ tuinkers

stokbrood met gesmolten kaas

scones: met jam en clotted cream (natuurlijk)

frambozentaartjes

koffietaart

cupcakes met choco topping

chocolade mousse

 

Essie voelde zich echt jarig en samen hebben we lekker genoten van het eten en elkaar!

Zeker voor herhaling vatbaar.

 

 

maartse luchten

Wat een variaties zitten er in deze maand. Dan weer sneeuwt het en dan schijnt de zon. Het levert iedere keer weer een mooi uitzicht op, waar ik van geniet.

nieuw schilderij

Sinds ik bij Bob Tomanovic geweest ben op workshop voelde ik me geinsprireerd tot het maken van een schilderij. Dit weekend  begon ik met tekenen. De opzet is gemaakt. Nu overtrekken en zacht op het doek zetten voor de start. Ik heb er zin in, maar moet nog even wachten voor ik het daadwerkelijk een streep verf op het doek kan zetten. Dit keer fungeert mijn dochter als model. 

workshop

De laatste zaterdag van februari namen mijn vriendin en schildermaatje Elly en ik deel aan een workshop in Leiden. Om half acht was ik present bij mijn vriendin om haar op te halen. We hadden er enorm zin in. We hadden allebei erg de behoefte aan nieuwe input om te schilderen. We, nou ja Elly, waren de meneer al eerder op het spoor, maar toen konden we hem niet te pakken krijgen. De winkel waar hij workshops gaf . gaf al lang gedateerde info op een internetsite en zijn telefoon nam hij niet op. We lieten het liggen, maar het bleef prikkelen. Enfin, Elly vond nu een workshop van hem in zijn eigen toko en dus gaf ze ons een paar maanden geleden.
Gezellig kletsend zoevden we zo naar Leiden, waar we Bob Tomanovic ontmoetten. Met acht mede cursisten gingen we aan de slag. Bob legde uit hoe we te werk zouden gaan. Dat deed hij beeldend met papier en stift en later ook nog met verf op doek en dat vonden we allemaal erg fijn.
Heerlijk was het om te schilderen, echt heerlijk. Ik weet zeker dat Elly en ik licht gaven en met glimmende kopjes rond liepen. Na de eerste laag verf aangebracht te hebben lunchten we zodat ons doek kon rusten, waarna we nieuwe info kregen, die ik natuurlijk noteerde voor thuis, en we weer aan de slag gingen voor de volgende laag. Hiervoor moeten de doeken plat liggen en omdat niet alle schildersezels dat konden, trokken Elly en ik (en nog een meneer) ons terug in een ander lokaal (anti kraak in het voormalig biologie gebouw van de universiteit) waar we ons lekker uitleefden. Bob kwam af en toe even kijken of we nog op de goede weg waren, maar had allang gezien dat we vaker geschilderd hadden en concludeerde dat wij het wel snapten.
Altijd fijn om dat van de prof te horen natuurlijk en zo was de dag snel voorbij met al dat heerlijke geverf en geklodder. Toen we op we naar huis gingen hadden we het gevoel dat we nog maar net op weg waren naar de workshop toe. De tijd was snel gegaan en als twee lichtgevende glimmertjes zaten we dolbij in ons busje. In Bergen op Zoom stopten we om lekker te eten in een leuke Mexicaanse tent. Het was een mooi besluit van de dag.



de opzet...klaar voor deel twee

deel twee gaat beginnen

detail na de eerste wassing

nog een detail



de locatie

voor we aan de tweede wassing
konden beginnen moest er
geshopt worden

Natuurlijk hadden we erg veel zin om het schilderij af te maken, maar in verband met drogen moesten we een week wachten. Buiten dat moesten we ook nog even gaan winkelen. We hebben veel verf in ons assortiment, maar de verf en andere materialen die Bob gebruikt, die hadden we nog even niet in huis. Daar brachten we snel verandering in zodat we op donderdag konden beginnen met een tweede wassing. Vandaag volgde een derde wassing. Mijn schilderij eindigde vandaag op de kop en gaat vanaf zo door het leven. Volgende week een vierde en waarschijnlijk laatste wassing. En dan, dan krijgen jullie het resultaat te zien!

paletje verf