Wednesday, February 28, 2007

stilte

Wat een stilte op dit blog. Na de dagen vol geluid met carnaval is er een stilte neer gedaald over dit blog. Ik las en genoot mee met Mike, die voor een hele andere stilte koos en met Nans, die vooral erg genoot van haar lief. Heerlijk allebei.
Ik..ik had niet het gevoel dat ik iets boeiends bij te dragen had aan de mensheid. Niet dat ik stil op de bank zat of stilletjes thuis zat, maar wie zit er te wachten op verhalen over de dagelijkse dingen als stofzuigen, langdurige doktersbezoeken in Gent, overblijfverhalen enz.?
Als ik dan eindelijk een keer begin aan een blog wordt ik achter de computer vandaan verdreven omdat Eline nu haar werkstuk af moet hebben en dus bleef de stilte bestaan.
Al is het ondertussen zaterdag i.p.v.woensdag, toch wil ik jullie de verstilde foto's van woensdag niet ontnemen, want was het weer heftig in de lucht.

Op zoek naar een toepasselijke spreuk bij de stilte kom ik een paar mooie tegen, die niet bij mijn stilte passen, maar misschien wel wat toevoegen aan de dag van een ander.

Deze is voor Mike: Luisterend, naar de gewijde stem van de stilte.

Ken de waarde van stilte en eenzaamheid - ze hebben je veel moois te bieden.

Ook de stilte tusssen liederen is een lied.

O stilte, o eenzaamheid, wlke grote krachten heb je me geschonken uit je gewijde leegte.

Met al deze wijsheden wens ik iedereen een mooie dag toe en bedankt voor het lezen van mijn blog.

Tuesday, February 20, 2007

leutig....carnaval


stoet kijken in Clinge
Vooraf beloof ik te bloggen tijdens carnaval, maar natuurlijk komt daar niets van. Verkouden was ik en daar had ik last van, dus deed ik een poging om op tijd mijn bed in te stappen.

We hadden hier wel leutige dagen, die rustig verliepen. Zaterdagmiddag gingen de kinderen en ik naar vriendin Esther en haar gevolg om daar de stoet te bekijken. Rudie fietste naar Vogelwaarde om daar na de stoet met zijn oom neven en nicht met aanhang de kroeg in te duiken. We hielden het rustig. Bekeken de stoet, aten mee en ik werd ge-update over aangepaste bussen. Jelle heeft zich er helemaal ingestort en kon me nu van alles er over uitleggen. We hebben zelfs onze huidige bus door gemeten. Erg zinvol met het oog op de nieuwe nog aan te schaffen bus. Verder veel gelachen en de kinderen gemodderd.

Thuis kwam ik er achter dat ik Jaspers wig en rolkussen vergeten was, dus kon ik zondagochtend nog even heen en weer en was ik net op tijd thuis voor het bezoekje van mijn schoonouders. Ondertussen haalde ik er mijn nog af te maken Plop mutsen erbij om er aan verder te werken en 's middags bekeken we de stoet op Lamswaarde.

Maandag had ik nog veel aan mijn Plop gedoe te doen, dus zeemde ik wat ramen, wandelde ik met vriendin Nancy en Jasper een uur en ging ik Eline ophalen bij Aukje en nam Froukje ook mee. Op de laatste nipper toen bijna alle meiden er al waren was ik klaar en kon iedereen aan de slag met Soft Putty om een kabouterneus te maken (wat een zooi, plakkerige grime klei...urgh) en om zich om te toveren tot "Plop"kabouters.

mama kabouter en haar kaboutermeisjes

Samen met Eline, Froukje,Simone, Laura,Bo en Janniek ging ik, moeder kabouter op pad naar het gemaskerd bal. Pa kabouter kwam later i.v.m. Jasper. Het was Leuk. We kregen leuke reacties, de meiden hadden er de sfeer goed in en deden geweldig hun best. Ze deden mee met andere acts, zoals Lingo en de wedstrijd voor het nieuwe model van Kloosterzande. Je snapt dat mijn kaboutermeisjes de knapste waren....

In ieder café kwamen we in polonaise binnen en gaven onze cd af zodat we de kabouterdans konden doen... dat was meer dan 'draai een keer in het rond, stamp met je voeten op de grond, zwaai je armen in de lucht, ga nu zitten met een zucht, stap nu rond als een gans, zo gaat de kabouterdans"... maar dat hadden Janniek (van vriendin Nancy, de zij instromer van na het dansje in de bijkeuken) en ik (schuim naaien in rokken) niet geoefend. Gelukkig hadden we het na zo optreden onder de knie.


Goed, we haalden wel mooi de 5de prijs en dat betekende dat we op het podium voor heel carnavallend Klooster nog een keer mochten dansen (O NEE, KREUN) en dat we 25 Euro en een ende worst wonnen. Nou, bij die worst haakten de meeste meiden wel af...hahaha... Friet dat wilden we, maar helaas alle friettenten waren al dicht.

Moe gedanst doken de meiden in hun bedjes hier in onze kamer en vanochtend stonden ze weer fris (hahaha) en fruitig (echt niet) weer op. Na wat getut volgde een lekker ontbijtje. Helaas,3 meiden gingen in stoet mee doen en dus al weer weg en wij Geusjes gingen later kijken. Vanaf ons vertrouwde plekje op de stoep bij tante Georgette bekeken we alles, moedigden de anderen aan en foto's werden gemaakt voor op het familie blog. Bij het naar huis gaan sprak ik af met nichtje Charlotte om vanavond samen naar Carnaval te gaan....dus nog even en dan is het feest van de leut weer voorbij....Ooooh...jammer?... nee hoor, het was leuk en genoeg.

Friday, February 16, 2007

Carnaval op school

Een van de goede tradities op onze basisschool is het carnaval feest met echte dj. Dj Patrick van "het Feest" komt sinds jaar en dag en volgens traditie voor een gereduceerd prijsje... Hij zorgt voor de juiste muziek, leert dansjes aan, leidt de kusjesdans, playbackshow en over de hoofden van de kinderen heen gebeuren er wat grapjes. Patrick koos onder de volwassenen weer wat slachtoffers om te plagen. Ja dat maakt zo'n feestje wel smeuig. Ook de prins en zijn gevolg kwam langs en Hiep Hoera, mijn tubetje tandpasta (Bram) won de eerste prijs,van de verkleedwedstrijd. Afgelopen zondag pas verzon hij dat hij zo naar Carnaval wilde. Ook volgens traditie werd het pak op de laatste nipper gemaakt. Het resultaat mag er zijn, vind ik.
Gisteren bedachten Ina, Dianne en ik hoe wij ons zouden storten in het feestgedruis. Dans miepjes, dat werden we. Geen disco kleren voor ons, want die waren er alleen nog ik kindermaten en dat redden we niet meer, maar wel strooien rokjes en pompoenen. We zagen er weer "ernstig" uit, maar het is Carnaval dus er wordt niet gecensureerd. Oordeel zelf maar en lach ons uit. Wij hebben ons prima geamuseerd en wat kun je lekker klieren met de pompons zeg!

Kleurboek




Goeiemorgen allemaal.Als een prachtig ingekleurd kleurboek kwam de zon weer op deze ochtend. Om de 5 minuten sprint ik naar buiten om te genieten en om het voor jullie vast te leggen. Ik gun iedereen een mooie start van de dag.
Wij gaan de komende dagen genieten van een andere soort kleuren in een wereld van Carnaval. Natuurlijk gaan jullie daar ook van mee genieten.... maar voor nu... een mooie dag allemaal! Haal alles eruit wat er in zit en geef kleur aan jezelf en de wereld om je heen.



Sunday, February 11, 2007

zondag

Veel quality time. Wandelen met vriendin Nancy langs de zee en lekker bij kletsen en lachen, samen zijn met de kinderen die lekker spelen en knutselen voor Valentijn en lekker met ma bezig geweest voor carnaval.

Onze dag werd gekleurd door warmte en gezelligheid en dus ook onze zonsondergang.

Saturday, February 10, 2007

spectaculair

Als een echte neuroot spurt ik gewapend met mijn digitale camera naar buiten als ik vanuit een ooghoek spot dat de zon de lucht weer spectaculair kleurt terwijl hij achter de horizon verdwijnt om aan de andere kant van de aardbol weer op te duiken voor een nieuwe dag vol mogelijkheden daar.
Het blijft elke keer een mooi gezicht, al is het steeds hetzelfde uitzicht. Misschien wordt het voor mijn mede bloggers tijd voor een kijk en vergelijk spel, onder het motto "hadden we deze niet al eens een keertje gehad"?

Kom binnen...

Nadat we maandag thuis gekomen zijn was het hier een gezellige boel in huisje "kom maar binnen". Het is erg fijn te merken dat iedereen zo met ons gezinnetje meegeleefd heeft en vooral met Jaspers operatie.
Ik heb gewoon af en toe de deur open gedaan en dan kwam er vanzelf iemand binnen of ging er weer iemand naar buiten. We begonnen met mijn pa en ma op maandagmiddag toen Jasper moe thuis gekomen was.
Dinsdag volgden Dianne, Nancy (vriendin, niet zus), de meneer van de sonde voeding, dokter Ter Burg, pa en mijn schoonouders. Ondertussen deed ik ook nog net of ik de oppas van Tessa was Het verliep wat chaotisch allemaal, maar Gezellig!
Woensdag kwam Toos, ging ik even met Jasper naar de peuters omdat ik op de groepsfoto met mijn peuters moest, kwamen mijn"adoptie zus"Aukje met haar Chrissy en juf Irma en viel de pomp voor de sondevoeding in puin. Aukje werd meteen ingeschakeld om Eline op te pikken en af te zetten thuis, want Jasper moest dus handmatig gevoed worden, wat wil zeggen dat ik de pomp was en de fles vast moest houden en dat zo'n uur lang.
Donderdag paste ik weer op Tessa, ploegde ik door de sneeuw naar Hulst, voerde mijn geplande gesprek met de revalidatie arts en kwam Sandra langs met haar 2 jongens en Bram. Ook Sandra werd ingeschakeld. 's Middags voor de lunch van Bram, zodat ik niet met mijn bus door de straten hoefde te glibberen, en na school want ik was nog steeds Jaspers pomp.
Verder had ik nog een vergadering waar ik lekker voor om reed zodat Esther mee kon rijden en ik lekker met haar bij kletsen kon.
De week vloog, de was die ik vanaf woensdag aan het strijken ben staat er nog steeds en heeft Jasper vanaf gisteren middag een nieuwe pomp. Precies op tijd om naar Hannah's verjaardag te gaan. Jasper genoot ervan, eindelijk weer eens weg; er op uit, dat doet hij graag.
Vandaag kwam er niemand, maar ging ik om de week boodschappen en shoppen met Eline in Hulst. Heerlijk vind ze dat, er met zijn tweetjes op uit. Reken maar dat ik daar ook van geniet.
Voor de rest heb ik nog niet echt het gevoel dat ik zo uitgerust ben van ons tentenkamp in Gent, terwijl ik eigenlijk voor mijn doen niet veel uitgevoerd heb.

Vandaag kwam ook mijn boek plus kaarten binnen over engelen: De engelen geven antwoord, 42 hemelse boodschappen. Engelen kunnen we niet genoeg hebben, laat ze ons op alle manieren bijstaan.
Mijn kaart van vandaag zegt: Levendigheid betekent in relatie staan.
Afzondering leidt tot doodsheid.

Thursday, February 08, 2007

de wondere witte wereld

ons straatje rond kwart voor 10de schuur

kwart voor 11

Vanochtend werd de wereld bedekt door een sprookjesachtige witte laag. Mooi vind ik dat altijd en leuk, tenminste als ik hier in mijn eigen straatje mag blijven. Hier wordt niet gestrooid dus het is en blijft een wit sprookje.

Helaas, de kinderen moeten naar school dus moet ik er op uit. Eline's fiets staat nog op school en de bus...tja. Met af en toe glibberen en glijden met de kont van de bus arriveer ik veilig bij beide scholen en gelukkig ook weer thuis. Zenuwslopend geconcentreerd en nadenkend auto rijden is het. Bah. Verder genieten, Jasper, Tessa en ik van het mooie uitzicht. Mijn zus belt vanaf haar werk, want daar is nog geen vlokje te zien. Ondertussen zijn een medewerker en wat vrijwilligers van Rudie's werk. Stichting Landschapsbeheer Zeeland, gearriveerd voor koffie. Eigenlijk zouden ze komen lunchen, maar het werken in deze koude wind en met die sneeuw is niet echt te doen. Ik kan ze geen ongelijk geven, want zeg nu zelf wie wil er nu in bomen klimmen om ze te snoeien?

Geniet van de foto's en denk er aan, midden Nederland, jullie krijgen het ergste van ons allemaal naar men zegt. Voorzichtig zijn hoor!

Wednesday, February 07, 2007

Tuesday, February 06, 2007

U.Z. in woord

Thuis. Wat is dat toch een lekker gevoel. Alles kan weer tot rust komen. Jasper kan goed slapen. Eline genoeg tijd aan haar huiswerk besteden, Bram weer spelen met anderen en Rudie kan weer gaan werken. Gewoon, gewoon dus.
Toch is het weekje U.Z. me niet verkeerd bevallen hoor. Verder dan de gang uit naar de wc of de gangen oversteken naar het keukentje of het halen van een lekker broodje in de K12 doe je niet, dus het is ergens een ontspannend leventje. Lekker klein en bekrompen en je komt weer eens toe aan het lezen van boeken en tekenen.
Vorige week maandag meldden Jasper en ik ons voor 4 uur aan in de K6, het kinderziekenhuis.
Door onze 3 eerdere ziekenhuisopnames vorige winter,werden we nog herkend en vrolijk begroet.
Deze dag waren er nog een paar onderzoeken, zodat Jasper de dag erna als eerste geholpen kon worden.
Dinsdag was Jasper om kwart voor 8 al op het O.K. en begon voor mij het lange wachten. Al lezend bracht ik deze door tot de chirurg me belde dat Jasper over een kwartier op de PACU zou zijn. Ik weet de weg dus ging ik daar naar toe. 5 uur lang heb ik daar naast Jasperes bed gezeten. Het duurde een poos voordat Jasper bij zijn positieven was dus al die tijd hobbelde ik wat ongemakkelijk op mijn stoel. Er gebeurt ook heel wat op zo'n PACU (Recovery) en niet allemaal leuke dingen. Ik heb best gegrinnikt om een paar dokters die elkaar wat aan het plagen waren, maar aan de andere kant had ik ook best zin om op de gang voet trappelend eens lekker te gillen. Vooral toen een meneer niet meer reageerde en ze hem roepend terug bij probeerde te krijgen wat niet lukte en hij snel weer meegevoerd werd...brrr..
Gelukkig mochten waren we om een uur of 5 in de PIMCU (intensieve zorgen in het kinderziekenhuis, deK6). Rudie en de andere 2 kids waren ook gearriveerd dus in tweetallen gingen we naar Jasper en ging ik met Eline en Bram lekker even naar boven naar onze kamer op de tweede. Lunch en diner in een keer gegeten en lekker gebabbeld met de kinderen.
Ik sliep die nacht en Jasper lag op zaal tussen piepende infusen(baksters, voor degenen die hun vlaams willen oppeppen) en piepende appatuur van hartslag, saturatie en ademhaling en huilende baby's wakker op de zaal van de PIMCU.
Woensdag waren we, na een onderzoek bij radiologie ("he, ben jij er nu alweer "en "zou je hier niet komen werken) weer samen op de tweede rond een uur of 4. Net op tijd voordat Rudie, Eline en Bram arriveerde. Nou Jasper reageerde er blij op.
De dagen erna waren rustig zo samen op een kamer. De sondevoeding werd gestart en liep goed, Jaspers zoutgehalte in zijn bloed was erg gezakt dus om de 4 uur werd er geprikt en gemeten, maar ook dat ging steeds beter en verder genoten we van onze dvd's de bezoekjes van het thuisfront en het gezelschap van enkele verpleegkundigen, die kwamen kletsen, kroelen en lachen en die me een baan op de afdeling aanboden.

Gisteren, maandag mochten we naar huis. Gewapend met pomp, leidingen (of troesjes op z'n Vlaams) en eten kwamen we thuis. Dit alles geregeld door de diëtiste. Ze had zelfs doorgegeven aan de firma dat Jasper naar huis was, dus ze hingen dezelfde dag al aan de telefoon om door te geven dat ze morgen (vandaag dus) kwamen leveren. Kortom prima geregeld. Dezelfde mevrouw had me in het ziekenhuis alles al uitgelegd over de pomp en verder had ik goed opgelet bij de verpleegkundigen. Vanaf de tweede voeding sloot ik zelf de pomp af en maakte de leidingen schoon en spoot de sonde door, dus dat had ik al onder de knie. Verder had ik al veel tips gekregen van verpleegkundigen en van de slikdokter van wacht.

Thuis ging ik dus meteen aan de slag en nu heb ik alles al weer aardig onder controle.
Let our new life begin.....

Monday, February 05, 2007

Thuis


13.10 uur: we zijn weer back in town (ahum)

U.Z in productie

Deze hangt in de speelkamer, de dames daar kozen hem uit.
Tja een mens probeert eens wat
Deze staat slecht op de foto, maar is nu van een 13 jarig meisje met anorexia. Ze mocht kiezen, ik hoop dat het haar inspiratie geeft voor een mooi leven.
Volgens Micheline: "God ziet alles" Ann had het oog achter de vlinders nog niet gezien en ik wilde alleen dat men oog heeft voor de mooie dingen in het leven. Maar als God alles ziet, ziet hij ook wat een pracht mensen op 2K6 werken.

Je kunt tenslotte niet de hele dag lezen, dus maak ik ontspannen tekeningen. De een wat leuker dan de ander, maar vooral kleurrijk, vanuit het gevoel en voor de ontspanning en het bezig zijn.

Van Ann mocht ik ze best allemaal achterlaten, omdat ze zo vrolijk en kleurrijk zijn.


U.Z. Gent in beeld

ook in het ziekenhuis zie je zon opkomen

afdeling dolfijn
knuffels