Weer helemaal terug van weg geweest en weer aardig bij in het huishouden neem ik eindelijk de tijd om een blog te schrijven. Ga maar vast lekker zitten, want het zal wel een lekker lang blog worden. We zijn namenlijk kanjers in het vol proppen van onze dagen.
Laten we beginnen bij het begin: de ferry. Vroeg vetrokken we zaterdag 1 mei naar Calais om daar de oversteek te maken naar Dover. Met de "hazardlights"aan werden we geloosd tot naast de lift zodat we makkelijk met Jasper naar boven konden. Het was onze eerste aangename verrassing op het gebied van goed geregeld vervoer. Later kwamen we er achter dat je met gemak de trein in en uit komt en zelfs makkelijk mee kunt met de dubbeldekker in Londen. Bij de trein zorgt de assistent voor de rijplaat en geeft door aan de assistent op je eindstation dat je er aan komt, zodat je daar opgewacht wordt met de loopplank. Iedereen zorgt ook dat de rolstoel op de daarvoor bestemde plek kan staan. Galant zijn de mensen daar. Bij de bus heb je een aparte knop voor de rolstoelers waarna de chauffeur onder het geloei van een sirene de rijplaat uit laat schuiven.
Enfin, daar kwamen we later die week achter. Daarvoor hadden we al andere dingen gedaan. Onze uitvalsbasis was "ons" huisje in Havant, Hamshire. Dit ligt in Zuid- Engeland, boven Isle of Wight wat we natuurlijk ook nog bezochten.
Waar ik me erg op verheugd had waren de mystieke plekken in Wiltshire zoals Avebury, Stonehenge en Tor Hill. Ja daar had ik erg veel zin in. De eerste de beste dag dat we er op uit konden trekken reden we helemaal naar Glastonbury waar je onder andere Tor Hill vindt. Van ver zie je de toren op de berg al staan. Het staat op de overblijfselen van het eiland Avalon, voor degenen die het wat zegt.
In Glastonbury begon het christendom van Engeland en daar heeft Jozef van Armitrea van alles mee te maken. We bezochten er de overblijfselen van de Abbey, waar king Arthur en zijn vrouw begraven zijn en daarna beklommen we de berg naar Tor Hill. Sukkels die we zijn misten we de verharde weg naar boven en namen het wandelpad door de weiden naar boven tot we de verharde weg vonden. Dat stuk ging makkelijker dan het gezamenlijk geduw en getrek aan de rolstoel. Bij Tor Hill aangekomen werd duidelijk dat Jasper daar niet mee naar boven kon. Dat vond ik erg jammer want de hill is opgebouwd uit een terrasvormig labyrinth van 7 lagen. Er wordt gezegd dat je er als herboren uitkomt (lichamelijk en psychisch) als je het gelopen hebt. Helaas mag je het ook niet meer lopen en dus namen we het steile pad met hier en daar trappen naar boven en ervaarden daar in de wind de krachten van de energie bij de toren die overgebleven is van de kerk die in de 14de eeuw gebouwd was voor aartsengel Michael.
Op de terugweg naar beneden kwamen we langs de Chalice Well waar Jozef de Heilige Graal verstopt zou hebben en het water helende krachten van zou bezitten.Je merkt wel dat het er bijzondere verhalen de ronde doen over deze plaats.
De dag na Glastonbury doen we het rustig aan, we slapen wat uit en gaan naar Portsmouth waar Charles Dickens geboren is. We zijn natuurlijk niet gekomen om uit te rusten dus nemen we de dag erop de trein naar Londen en lopen vanaf Waterloo station een ronde langs alle ( nou ja, een heleboel) bekende gebouwen. Ook zagen we de Olifantenparade (gesponserde olifanten die je kunt adopteren dit tot behoud van de aziatische olifant) die nu in Londen was. Eerder zagen we ze in Antwerpen en we hebben ondertussen een aardige collectie foto's, waar onze olifantenfan Bram helemaal happy van wordt.
Na Londen volgt onze uitstap naar Avebury en Stonehenge. Die trip komt geen dag te vroeg, want Jasper had al dagen en vooral nachten last. Na een smsje naar mijn lieve vriendin wist ik wat het was en moest doen. In Avebury, een dorpje dat in de stenencirkel staat, gaan we allemaal aan de slag. Rudie heeft een 2daagse cursus Wichelroede lopen gevolgd en probeert het nu uit. Hij was hier vorig jaar ook met zijn werk geweest om hun 25 jarig bestaan te vieren met een werkvakantie (he, Karin...hihi...ze lurkt) en had toen de sterke leylijnen ervaren met een wichelroede van een andere bezoeker.
Bram voelt zich blij, ik kom thuis op de een of andere manier en Eline weet niet wat ze moet voelen of voelt en richt zich op de schaapjes waar ze zo dol op is. Verder ga ik met Jasper tussen de stenen staan en laat de energie de oude opruimen waar Jasper blij op reageert. Het is dus een hele ervaring voor ons allemaal.
Op dezelfde lijn als Avebury ligt deze Silsbury hill. In de prehistorie door mensen gemaakte berg toen ze Avebury af hadden. Waarom? Dat is voor niemand zeker. Zeker is dat we daarna Stonehenge bezoeken. De stenen zijn inmens en de vermeende achtergrond over waarom het gebouwd is vind ik reusachtig fascinerend. Het is jammer maar je kunt alleen op afspraak 's avonds tussen de stenen komen en op de dag dat wij er waren was het bevoorrechte groepje al volgeboekt. Je voelt zover van de stenen ook niet zoveel van hun kracht. Jammer hoor, maar wat een belevenis om het geheel te zien staan.
Op weg er naar toe zagen we nog 1 van de 8 paarden die uitgegraven zijn in de heuvels rond Marlborough
Na Stonehenge zakken we af naar Salisbury en beklimmen daar de berg. Het fort is gesloten, we zijn te laat, maar ik vraag me toch af of dit misschien de berg is waar Peter Gabriel zingt, want Salisbury, Silsbury, ze noemen het hier allemaal Solsbury... maar deze berg bij Salisbury kijkt wel uit over de stad en zingt hij niet "climbing up on Solsbury Hill, I can see the city lights.... Wat het erg aannemenlijk maakt is dat hij in deze regio werkt en woont.
Ach en toen waren de dagen nog niet op. Zoals gezegd gingen we naar
Isle of Wight, wat een mooi maar toeristisch eiland is en we gingen nog een keer naar Londen. Bram en Rudie bezochten het stadion van Chelsea en Eline, Jasper en ik namen de bus naar Notting Hill, waar we zowaar de bookshop uit de film vonden en waar we winkelden op de markt van Portobello Road.
De laatste dag gingen we via Canterbury naar Dover en dan via Calais weer naar huis. Het was de eerste dag dat we in een regenbui buiten liepen, dus dat hebben we goed gedaan.
Zondag werd geen dag van uitrusten. Eerst uitgebreid gekletst met vriendin Auk, die met haar gezin naar Barcelona was. Later naar ma, die jarig was geweest . Zus en zo waren er ook en wilden ons huis lenen voor vakantie, want hier zit je goed. Het huis is van alle gemakken voorzien, landelijk gelegen, heeft een grote tuin en een fiks zwembad en ligt gelegen op mooie afstand van Antwerpen, Gent, Brugge en de zeeuwse kust. Een klein strand op loopafstand en een supermarkt op fietsafstand. Ja, goed bekeken van die stadsmensen...haha...
Terug thuis kwamen mijn vriendin en haar gezin eten. Lekker bij babbelen over onze vakanties. Zij waren met hun nieuwe, oude retro vouwwagen op vakantie geweest en weten alles over kou in de nachten van mei. Het werd een gezellige avond.
Eline maakte zich ondertussen en tussendoor op voor haar schoolreis naar Rome. Maandagmorgen kwart over 4 zwaaide ik haar en haar collega vakantiegangers uit bij school. Vroeg, maar gezellig. Volgende week dezelfde tijd, dezelfde stad, andere plek zwaai ik mijn ouders uit die op vakantie gaan. Jammer dat er dan geen andere zijn om mee te lachen en zwaaien.
Nu dus weer gewone dagen. Eline in Rome, Jasper naar school, waar hij acuut niet blij van werd, Bram lekker buiten spelend en Rudie in de tuin. Ook vakantie, maar toch anders. Vanavond een lekker maaltje asperges uit eigen pan. Heel wat anders dan alle maaltijden die we vorige week in de pub nuttigden. Kortom, wat hebben we het goed!
