buiten en van binnen naar buiten

schilderen en verven

Zaterdag de kamer gewit, maandag geschilderd, woensdag Jaspers kamer gewit... gewerkt aan mijn schilderij thuis...lekker bezig...

Hier de beloofde tussenstand van mijn schilderij bij de "juf".

.... maar IK ga schilderen!

Vanochtend moest ik vroeg uit bed, want mijn oppasje kwam al om 7 uur. Lekker de tijd om voor school lekker alles klaar te zetten voor het eten van vanavond en om sondevoeding in flesjes te doen. Helemaal opgeruimd en klaar voor als ik weer thuis kom van schilderen ging ik alvast buiten op het busje wachten die Jasper naar zijn kdc brengt. "Kaatje"mijn oppasje en ik hadden onze fietsen al paraat en het busje was in zicht toen ik binnen de telefoon hoorde. Snel een sprintje naar de voordeur en op tijd de deur geopend om de telefoon op te nemen.
Mijn collega overblijf"juf" aan de lijn. Ze meldt zich voor vandaag en de komende weken af (zij is de coordinatrice van de overblijf). Ze is bij het afstappen van het paard gevallen doordat het paard schrok of zo. Ze kwam terecht op een ijzeren stang en heeft haar bovenarm gebroken en een scheurtje in haar oogkas en kaak. Au! Ik wens haar beterschap en fiets balend naar school.
Wat nu? Of beter gezegd: Wie nu? Ik ging niet overblijven vandaag omdat ik zou gaan schilderen en ik kon mezelf al niet vervangen. Ach dat is geen punt, want er zijn nog 2 overblijfdames over dan. Nu dus nog 1 en da's te weinig als je dik 40 kinderen hebt die bij jou komen boterhammen eten.
Op school bel ik deze en gene op en natuurlijk kan er vandaag niemand. De een moet om 12 uur beginnen met werken, de volgende zit in Terneuzen en de ander moet er half Oost Zeeuws Vlaanderen voor doorkruisen. Ina, de mama van mijn oppasje moet al eerder deze kant opkomen voor een afspraak met haar andere dochter en staat op het land om broccolie, of waren het pompoenen, te snijden. Ze gaat haar best doen, maar belooft niets.
Tja en ik ga dus ECHT schilderen en bel het niet af. Wat heb ik toch veel geleerd het afgelopen jaar. Ik ben trots op mezelf...dank je wel "juf". En dat overblijven.....dat heeft de meester gedaan met een juf...tot Ina kwam.
En zo kwam alles toch nog goed en heb ik genoten van het schilderen aan mijn schilderij.

schisisteam en weekend

Afgelopen donderdag was het weer tijd voor Jaspers rondje schisisteam. Een beetje huiverig vertrok ik die kant op. Jasper had zich de hele dag al druk zitten maken op zijn kdc. De juffen, die Jasper toch iets minder goed kennen als ze dachten, hadden de indruk dat Jasper niet zo goed in zijn vel zat: buikpijn? benauwd? Niets aan de hand dus, gewoon spanning voor zijn uitje.

Ik vertrok dus huiverig, want de laatste jaren is het schisisteam verandert en geen van de artsen heeft aan Jasper "gesleuteld". Dat betekent automatisch ook dat ze mij niet zo kennen.

Alle zorgen voor niets, want het verliep gladjes. De tandarts kwam vooraf al even kijken en bleek Jasper niet meer te herkennen (gegroeid), maar mij wel. Grappig. De artsen hadden de afgelopen jaren toch hun oren beter open dan ik dacht, want ieder is op de hoogte van het feit dat ik niets wil laten veranderen aan Jasper. Geen mooiere lip, geen dichte bovenkaak. Dit laatste ook niet omdat de arts gelukkig ook bedacht had dat het hem meer genoegdoening zou geven als Jasper. Pfff...

Bij het schisisteam hoort ook altijd een ontmoeting met Pascale die met haar vader voor haar zoon Stefan komt. Hij heeft ook een schisis, maar dan enkelzijdig. Gezellig lopen wij gewoon bij elkaar de behandelkamer in en achteraf drinken we samen nog koffie. Dan keren we weer huiswaarts.

Nog even een vrijdag er achteraan met koffie bij mijn lieve vriendin Aukje en een fietstochtje langs zee met Bram en dan is het al weer weekend. Zaterdag "pak "ik de kamer aan en verf de nog te verven muren wit. Twee stukken muur zijn al heel wat maanden blauw en de anderen hadden dapper afgewacht. Rudie hield zich bezig met Jasper en de andere kids zorgden dat het huiswerk gedaan werd. In de achtermiddag, met witte muren en opgeruimde puinhopen van de verf vertrekken we naar Terneuzen. Daar gingen we onze trouwdag vieren met een dineetje. Ja, 17 jaar getrouwd zijn we.

Zondagmiddag trotseren we alle wegwerkzaamheden om neef Wouter zijn verjaardag te vieren. Heerlijk bijkletsen en genieten van een met zorg en liefde bereidde maaltijd van mijn zus. Te laat liggen de jongens weer in bed, maar we kijken terug op een leuk weekend. We kunnen er weer een weekje tegen.

2 keer tegen de lamp

even zwelgen..


Doordat ik de opstelling van tafel, stoelen en de kast in de keuken veranderd heb hangt de ene lamp nu zo dat je er steeds tegenaan kunt lopen. Vanochtend liep ik zo nu en dan heen en weer voor koffie of thee om Sandra en mij te voorzien. Natuurlijk loop ik tegen de lamp, niet 1 maar 2 keer. Sandra hoopte al dat het geen voorbode wordt en bevestig nog met een "alsjeblieft" niet.


Samen fietsen we naar school en ik maak nog even snel een filmpje van een boom vol vogels die kwetteren. Helaas kan ik hem niet draaien dus moeten jullie scheef kijken.


Bram gaat mee naar Sandra om daar met haar zoon te spelen en ergens in de loop van de middag komen ze nog hierheen. Gelukkig maar dat Bram er even niet was, want mijn brievenbus had een geladen inhoud. Uiteindelijk heeft de gemeente, " met excuses voor de late afhandeling" (aanvraag van 25 april 2007; met hoorzittingen op 12 sept.'07 en 12 maart '08) , een beslissing genomen. Je snapt dat we geen tegemoetkoming in de kosten van de aanpassing aan onze bus krijgen. Het ergste van de zaak vind ik niet eens dat we geen geld krijgen, maar het, excuses voor het woord, gezeik dat in de brief staat. Ze hebben het over adequaat vervoer met collectief vervoer waar ik hem zelf moet begleiden, maar waardoor ik dus niet mijn andere kinderen kan meenemen.... notuleren tijdens hun hoorzittingen kunnen ze niet zo objectief in onze gemeente, want ook dit is aan de orde geweest en de ambtenaar ( o wat zal ze blij zijn geweest dat ze deze brief naar me kon sturen) bevestigde dat dat in de praktijk inderdaad vaak niet werkte.


Brief 2 komt van de AVG arts in opleiding (Arts Verstandelijk Gehandicapten). Ze belde me al op vorige week, dus ik wist van de brief af. Ondanks dat ik een brief heb van de orthopeed uit Gent dat Jasper KINDERfysiotherapie nodig heeft vindt zij dat dat niet nodig is en gaat ook dat feest niet door.


Kortom behalve een "zere" kop dus ook een pijnlijk hart. Ik ga maar even niet aan mijn schilderij werken waar ik zo'n zin in had, lijkt me geen positieve toevoeging bieden. Ik ga maar verder met het schilderwerk in huis...zucht.

weekends

Weekends zijn om uit te rusten en voor leuke dingen. Zo genoot ik vorig weekend van een uitje naar St. Nicolaas waar ik lekker uit eten en naar de film ging met Elly en haar dochter. Het was onder het mom van verjaardagen vieren. Elly had gereserveerd in een leuke tent met een duistere naam op het raam. Zoiets als Mike's beerhouse of zo... Marieke en ik hadden in eerste instantie niet het idee dat dat hetzelfde zou zijn als Het laatste avondmaal waar we zouden gaan eten en bleven nog even buiten staan. Elly ging erg doelbewust verder, dus wij ook. Haha... wat een grap. De kaart was eenvoudig en in het dialect opgesteld op de placemats.

Gezellig en lekker lachen, daar draaide de avond om.

Ook afgelopen weekend was het gezellig. Eerst was er vrijdagavond de nazomerwandeltocht.

Het heeft me weer de nodige energie gekost, maar de reacties waren goed en wat heb ik een lol gehad. Samen met Dianne, mijn collega ouderraadslid die 30 september afscheid neemt omdat haar laatste kind nu ook van school is, stond ik verdekt opgesteld achter een heg. Nou ja, zover mijn wijduit getoupeerde haar dat toeliet. We hadden beiden een handpop gemaakt en die deden het woord. De mijne sprak Vlaams en laat ik het maar eerlijk toegeven hij was niet altijd even aardig tegen het zoetsappig blauw pluizig beest van Dianne. Tja, wat wil je als je gebombardeerd word tot ontplofte banaan. Je merkt het, het was een hoop flauwekul en dat gaat er bij iedereen altijd goed in. Eline stond dit jaar met 2 vriendinnen ook in de route en zijn ook lekker bezig geweest heb ik gehoord. Leuk dat het zo besmettelijk is... haha.

.

Het weekend was daarna nog niet klaar. Rudie ging aan het wandelen en fietsen met oud studie genoten in de buurt van Venray. Wij waren dus alleen thuis. Vriendin Es' man moest werken en dus kwam ze lekker met haar kids naar hier. Bram en Olaf hoor je de hele middag niet en Jasper en Lara genoten in hun hangplek van wat dvd's. Kneuterige gezelligheid alom.

Zondag waren er feesten op de kinderboerderij van Tragel, waar Jaspers kdc een onderdeel van is en natuurlijk gingen wij daar naar toe. Het is in het dorp van Es dus dat werd lekker gecombineerd. Samen dus de Vlaamse kermis op, waar we eerst lunchten met frietjes en waar de kinderen daarna prijsjes wonnen met stokvangen, eendjes vissen, "puiten" enzovoorts. Een middag is zo gevuld en een weekend zo voorbij, dat mag duidelijk zijn. Kortom, het is niet alleen maar racen het is ook veel genieten van alles wat dichtbij en om je heen is.

ochtend lucht

tik tik tik...

Tik, tik, tik, de klok tikt maar door en de tijd hijgt in mijn nek. Het is gebruikelijk zo op het eind voor de nazomerwandeltocht. Alles moet af en wel vanavond. Morgen ga ik schilderen bij Daisy, vrijdagochtend moet ik op Jaspers kdc zijn voor weer een nieuwe passing voor weer een nieuwe zitorthese en daarna blijf ik over en versier het plein. 's Avonds is het dan al tijd voor de wandeltocht dus vandaar dat ik vanavond mijn deadline ga halen, hoe dan ook, wanneer dan ook.
Natuurlijk tikte de klok niet alleen voor de nazomerwandeltocht, maar ook voor andere dingen. Zo paste ik weer een dagje lekker op, gaf ik vanmiddag weer tekenles, paste ik nog meer op en hield ik me bezig met zinvolle dingen als wassen en strijken, soppen en koken en er werden zelfs nog wat foto's ingeplakt. Vergaderen en tekenen vulden de afgelopen 2 avonden en zo gaan de dagen lekker snel. Ik zal blij zijn als het weer achter de rug is en er weer meer tijd voor "mij" is. Ik heb er al zin in, ik kan mezelf er nu al lekker om maken.
En zo ga ik dus nu snel aan de slag, zodat het misschien nog een acceptabel uurtje wordt om in bed te kruipen waar ik dan eerst nog even lekker een stukje lees.

lekker (creatief) bezig...

Ik houd me graag lekker bezig. Als dat creatief gebied is kan ik mijn geluk helemaal niet op. Ik kan mijn lol op de laatste weken, want zoals jullie als trouwe bloglezer (toch?) wel weten houd ik me ieder jaar bezig met de nazomerwandeltocht van school. Dit jaar is het thema griezelen en natuurlijk heb ik weer het nodige denkwerk verricht. Gezellig met de een of ander van de ouderraad brainstormen levert veel lol op, want we bedenken allerlei scenario's over wie wat kan doen in de route. In de route kom je de nodige meesters en juffen en de maffe mensen van de ouderraad tegen, vandaar. Ook mijn puzzels op taptoe en jippo niveau zijn weer in de maak. Ze moeten allemaal nog voorzien worden van een likje verf en geplakt worden op karton voor we ze volgende week vrijdag kunnen gebruiken. Dit alles wil ik komend weekend af hebben.

Verder ben ik nu ook zelf tekenjuf. Een paar meisjes uit Brams klas waren enthousiast over mijn teken en schilderwerk en komen nu bij mij lekker tekenen. Gezellig hoor. Woensdagmiddag was de eerste les. Het is even zoeken en aftasten voor mij, maar dat komt allemaal wel goed. Bram deed gezellig mee en de middag was zo vol.

(deze is van Bram)

Zelf had ik helaas geen teken en schilderles deze week, want onze juf was verhinderd. Jammer, ik had er zo'n zin in. Mijn maatje belde op en stelde voor dat ik bij haar kwam schilderen, dus ging de ezel en mijn schilderij toch op donderdag de bus in. Joepie. We hebben lekker geschilderd, gekletst en elkaar wat op weg geholpen. Fijn om zo samen bezig te zijn. Mijn schilderij moet nu even drogen voor ik aan de laatste etappe kan beginnen.


Ik kan niet wachten voor ik verder kan..... maar het komt mooi uit dat ik wachten moet, kan ik mooi verder met mijn opdrachten.

Derek Ogilvie

Zoals jullie gelezen kunnen hebben was het hier vrijdagochtend een gezellige boel in huize Lin.
Al pratend "piel" ik vriendin Aukje aan dat Derek Ogilvie weer naar Nederland komt. Zij had al eens geopperd dat we daar eigenlijk eens naar toe zouden moeten gaan. Nu ze bij RTL "roepen" dat je kaarten kopen kunt leg ik haar voor om dan maar echt eens te gaan. Regel jij het dan, vraagt ze. Tuurlijk, dat doe ik. De anderen horen waar we het over hebben en wat blijkt? Alle aanwezige "meiden" willen mee. Nou dan zorg ik toch voor 5 kaarten zeg ik.
Zaterdag speuren Eline en ik op "het net" op zoek naar kaarten. Het ziet er niet veel belovend uit: alles zit al vol. Ik kom er achter dat er nog wel kaarten zijn in combinatie met een 2 gangen menu van Herman de Blijker. Ik besluit te bellen. We zullen wel honger hebben als we om 20.00 uur in de zaal moeten zitten dus boek ik 5 kaarten.
Dan ga ik iedereen bellen. Hopend dat iedereen kan en dat ze beseft hebben dat ik écht kaarten ging regelen. Grappig hoor. Iedereen is blij verrast, behalve Ina, zij is dan nog niet terug uit Parijs. Ik blijk de vrijdag in de herfstvakantie geboekt te hebben. Verder maak ik iedereen blij en uitgelaten.
Voor die ene kaart heb ik meteen iemand in gedachten, maar op de bank zitten er 2 te vissen naar de kaart en Jasper doet mee vanuit zijn rolstoel. Ik trap er niet in. Wie van de 3 moet je kiezen? Jasper kan er wel voor zorgen dat hij er is en Derek roepen, de anderen hebben pech. Ik bel Elly en die gaat mee.
Dus..... je hoort er nog van. 17 oktober as. zitten wij in de Theater Fabriek op rij 9 bij Derek.

nog meer tekeningen

is het geen moppie?