Plop en de autoralley

vrijdag staat het circus al opgesteld op het voormalige veerplein Perkpolder
zooitje ongeregeld voor het huis
zzzzooooefffffff

Zo de titel van dit blogje staat als een spannend verhaal boven deze tekst. Het doet denken aan een spannend verhaal dat deze kabouter meemaakt. Niets is minder waar. De enige overeenkomst tussen beiden is dat de show van Plop en zijn vriendjes op dezelfde dag plaatsvond als de autoralley.

Afgelopen zaterdag was het weer zover. De jaarlijkse autoralley die hier in de bocht boven aan de dijk langszoeft en altijd een boel gezelligheid met zich meebrengt. Drie keer moet de proef afgelegd worden, dus dat we er eentje misten was niet zo erg. Vooral omdat we daarvoor in de plaats op een mooie plek zaten om naar kabouter Plop en zijn vriendjes te kijken.

Jasper zit met zijn rolstoel precies in het midden en kijkt zo rechtdoor op het podium en geniet van de show met de vele liedjes. Vanzelfsprekend had het verhaal voor Bram wat uitgebreider mogen zijn, maar ja 10 jaar is best oud voor Plop. Toch genieten we. Na afloop kopen we voor Jasper een Plop muts en een dvd en zoeven we weer naar huis.

Eline is ondertussen klaar met werken en vriendin 1 is er al. Later brengt een pa vriendin 2.

De zon schijnt dus staat op de grint voor het huis weer de heleboel opgesteld (tafel; stoelen enz)en drink ik koffie met een voorbijgangster. De zuchtende pa voorzien we ook van koffie, voor hij weer de weg naar huis moet zoeken wat niet eenvoudig is als je net als hem tussen 2 ralleyproeven woont.

Vrienden komen traditiegetrouw langs en samen kijken we wat naar de knetterende auto's en wordt er nog meer koffie gedronken. Mijn teken en schilder "maatje" komt met haar dochter schilderdoeken brengen en zo hoor je veel vrolijke geluiden bij ons huis en kun je je afvragen hoeveel er gekeken wordt naar de ralleyauto's.

Met z'n allen eten we buiten een simpel maaltje van friet, salade enz. en de meiden (plus Bram) zijn niet moe te krijgen en gaan nog tot half 10 door met rennen en lachen in de tuin.

Een zeer geslaagd dagje sluiten we zo af en hopen dat ook volgend jaar de ralley weer langskomt.

Olieverf deel 2

tweede laag: met paletmes aangebracht
detail
even kiijken hoe het oogt in een mooie lijst

Afgelopen donderdag was het tijd voor de 2de les in olieverven. Als iedereen vertrokken is naar werk en school gaan Elly en ik op weg voor onze tweede les. Elly heeft thuis nog geschilderd en heeft er zin in, ik ben wat afwachtender maar ik ben klaar om aan de slag te gaan.

We zijn net in België als mijn gsm begint te zingen. De display laat weten dat het de basisschool van Bram is. O jee, denk ik, de nieuwsbrief.... Bram kan het niet zijn dat weet ik gewoon. Geen bereik dus rijden we verder tot de gsm opnieuw van zich laat horen. Dit keer heb ik wel bereik en hoor ik van het opperhoofd van school dat hij vindt dat ik het wel spannend maak dit keer.

Ja, inderdaad ik maak het spannend. Ik zit tot 3 uur in België en kan dus niets door mailen en ook Bram heeft geen sleutel. Opnieuw een achterflap maken voor de nieuwsbrief kost nogal wat tijd voor de meester, dus kom ik op het luminieuze idee dat mijn moeder de sleutel heeft.

Bram heeft dus een leuk uitje tijdens schooltijd, want, ontvoerd door de meester mag hij mee via oma naar huis om daar de acherkant van de nieuwsbrief door te sturen naar school.

Onder het motto: ken je die mop van die moeder en de nieuwsbrief.....

Je ziet ook ik kan erg warrig zijn.

Elly en ik vervolgen onze reis en gaan bij juf Daisy lekker aan de slag. Eerst het doek een kleurtje, dan een laagje met het paletmes en dan de zaak uitwerken. De resultaten mogen er zijn en dat voor de eerste keer. Het proeft naar meer, maar dan moet ik eerst om nieuwe doeken en om verf (ik had voorzichtig een studiesetje gekocht).

op het laast bij Daisy nog even aan de golven gewerkt; en zo staat ie nu dus te drogen

les in olieverf deel 1

Of het ooit mijn ding wordt weet ik niet. Het druist nog erg tegen mijn gevoel in. De bewegingen die juf Daisy ons laat maken zijn anders, de handelingen (lijnzaadolie, terpetijn) anders en ook het werken van de verf (van donker naar licht i.p.v. licht naar donker bij aquarel).

Dit keer oefeningen gedaan. Volgende week gaan we voor het "echie".

weekend met support

Eens in de 2 jaar wordt de Supportbeurs gehouden. Je vindt hier alles op het gebied van handicaps en chronische ziekten. Natuurlijk gaan wij daar heen. Rudie voor de eerste keer, maar de rest van het gezin én ma voor de derde.

Bijtijds vertrokken we zaterdag richting Jaarbeurs waar de beurs gehouden wordt (verrassend he). We voegden ons bij de bezoekers met of zonder rolstoel en neusden weer lekker rond. Natuurlijk vergaardeb de kinderen weer de nodige pennen voor de komende 2 jaar en had ik aan het eind van de beurs kilo's folders. Ook zijn we weer wat wijzer geworden door hier en daar ons licht op te steken en Jasper genoot van het geheel en het zien van bekende gezichten achter bepaalde stands. Zo was Michel er van KMD (spraakcomputer), de meneer van van Raam (rolstoelfiets) en Ruud van Summit (zitorthese). Van een clown kreeg hij een lichtje en van een andere meneer een ballon: Jaspers dag kon niet stuk.

Ook Eline en Bram hadden een goede dag. Cesar Zuiderwijk was, reclame makend voor een percussiebedrijf, aan het drummen en ze kregen van hem zijn handtekening. Dat was voor onze drummer i.o (Bram) natuurlijk super. De Uri Geller deelnemers, Rob en Emiel, lieten hun kunsten ook nog zien bij een of andere kraam en ook dat viel erg in de smaak bij die kids vna mij.

Ondanks de strubbelingen met de zitorthese jengelt hij de hele dag niet. Dat doet hij pas in de bus, maar met zijn voeten los is ook dat weer opgelost. Natuurlijk houden we daar dan vandaag extra rekening mee en ligt hij veel op zijn buik (of rug) en mag hij dan lekker staan in de sta-tafel.

Vandaag boften we dan ook nog met de zon die tot een uur of 5 lekker scheen. Heerlijk lagen we in de tuin te genieten van de zon. Bram plezierde Jasper met het blazen van bellen en Rudie verfde nog wat aan het afdak wat opgeknapt wordt. (nog even en ik kan daar lekker schilderen en tekenen). Tussendoor ging Elinenog even stijldansen en genoten Bram en ik van de zon die ook bij Brams jarige vriendje Rob en mijn vriendinnetje Sandra scheen.

Mijn zon zakte wat in bij het lezen van de reactie die onze prof dr. gestuurd had op de mail van de ambtenaar in zake de bus. Mits goede begleiding van iemand die Jasper goed kent en adequaat kan reageren op verslikken en ongewilde verwondingen door ongecontroleerde bewegingen is er geen bezwaar tegen het collectieve vervoer.....kreun...

In de mail heeft de ambtenaar het niet over het feit dat de meeste mensen het niet kunnen realiseren om als begeleider mee te gaan met de rolstoeler. In mijn geval: Eline en Bram mogen nog geen auto rijden en ik vind niet dat ze als begeleider kunnen optreden.

Ik zie de bui al hangen. De ambtenaar trekt morgen de champagnefles open en houdt een klein feestje voor ze de afwijzing mijn kant op stuurt. Wat dan te doen? Toch een klacht indienen over het overschrijden van het wettelijke termijn (ergens 13 weken niets gehoord; helemaal niets en bijna 1 jaar bezig met dit gedoe)? Pers? Iemand nog ideetjes?

Je snapt het is een dipje, maar daar laten we ons humeur niet door zakken. Wij genieten hier gewoon van een avondje samen voor de gewone werk en schoolweek weer begint. Je moet bewust zijn van het geluk wat je hebt en daar van genieten! Laten we met deze wijsheid maar weer verder gaan....

tekenen en schilderen

la Luna

Het resultaat van de afgelopen weken bij Daisy. Het schilderij heb ik bij haar opgezet, maar thuis afgewerkt.

kabbelend

Kabbelend gaat de ene dag over in de andere. Dinsdag werd onze Bram 10. Een hele knul al weer en wat voor een. Het is een toppertje hoor. Natuurlijk bracht dat heel wat gezelligheid mee en een volle tafel tijdens het avond eten. Daar geniet ik altijd zo van.

Woensdag feesten we verder met Bram en zijn vriendjes en vriendinnetjes, maar pas na een ochtendje overleg met MEE vriend Free, die ook erg blij was met de brief die ik van Jaspers arts uit het UZ in Gent ontvangen had. Volgende week ga ik hem afleveren bij de desbetreffende ambtenaar. Ik ben erg benieuwd of er nog gezegd gaat worden dat ik niet in aanmerking kom voor een bijdrage aan onze nieuw aan te passen bus. De arts heeft prachtige argumenten waarin ze duidelijk maakt dat Jasper niet met collectief vervoer mee kan en besluit met de medeling dat ze mijn tussenkomst in de aanschaf van een aangepaste wagen gerechtvaardigd is. Deze mooie brief wordt ondertekent door de 3 artsen van gastro-enterologie en voeding en alle kinderartsen. Nou als dat geen indruk maakt, dan weet ik het ook niet meer. Wordt vervolgd alweer.

Woensdagmiddag was er dus een feestje voor onze drummer in wording, die een muziekfeest wilde.We ramden er lustig op los op olievaten en djembé's en we maakten muziekinstrumenten. Dit en nog veel meer vond allemaal buiten plaats, want we boften enorm met het weer.

De dag daarna mocht ik mee met Bram en zijn klas (de combinatiegroep 5/6) naar de scheepswerf hier in Walsoorden. De werf is van vriendin Nancy en haar man. Al jaren kom ik daar over de vloer, maar eindelijk zag ik dan de machines in werking en mocht ik mee het droogdok in. Leuk hoor om te genieten van de wereld naast en op de westerschelde. Piet, de schipper van het mosselschip in het droogdok gaf een rondleiding op zijn vernunftig ingericht schip en ik kijk mijn ogen uit bij het zien van alle mooie details, die ik vastlegde met mijn digi-vriend. Kijk en geniet even mee.

uitzicht vanaf de "kaai" paalknop

bram mag helpen lassen

zicht vanaf het dok op het mosselschip met het logo van onze oude gemeente hontenisse

in je kooi...

ook aan de onderkant van het schip moet gewerkt worden

op het terrein van de werf

Zo werd het dus al snel vrijdag. Natuurlijk krijg ik ook die dag gevuld. Daar ik de "schoolfotograaf"op de Tjasker ben hadden ze mij gevraagd om foto's van de kinderen voor een of ander iets. Dat vragen gebeurt in Jaspers heen en weer schrift en dus schreef ik wat vragen die bij mee rezen op en kondigde ik aan dat ik vrijdag wel Even kwam. Niemand reageerde dus dan ga ik. Helaas was ik vergeten dat de bus mee moest met Rudie naar de garage, wat betekende dat ik dan op de fiets moest. Zaamslag ligt zo'n kilometertje of 12 verderop schat ik, wat een aardig fietstochtje is heen en weer op een ochtend.

Na het afzetten van mijn oppaskinderen op school vertrok ik, om 4 kilometer verderop terug te keren voor een andere fiets. Dit omdat mijn achterwiel wel erg ging zwabberen.

Nog een keer dus, dit keer door de polder, zodat ik een stukkie afsneed en een mooiere route had.

Tja en dan kom je daar aan en blijkt dat ze je gekrabbel bij de tekst niet hadden gelezen en dat de juf waar je voor komt vrij is. Eigenlijk weet ik dat ook,want ze is ook Jaspers juf. Kreun....

Ach de beentjes zijn weer los en aan de conditie is gewerkt.

Nog even overblijven op school en koffie met een moeder van "oude" oppaskinderen en de dag is weer goed op weg.

Zo kabbelt het leven lekker door en zie ik steeds kinderen achter de computer zitten als ik ook even wil. Dat krijg je als je hun schooltijd vol krijgt met fietstochten en zo. Vandaar dat jullie nu getrakteerd werden op een verlengde versie. Zo en dan ga ik nu even bij jullie bij lezen.

ze is echt!

Mijn zus en mijn jongste zoon zijn samen jarig. Dit jaar is voor beide een kroonjaar. Nans wordt 40 en Bram 10. Gisteren zoefden we dus met hele gezin naar Nieuwegein voor het vieren van zusliefs verjaardag. (op een dinsdag heen en weer met z'n allen is onmogenlijk) Pa en ma waren er ook en zo zaten we met de hele bubs gezellig aan de lunch waarbij zuslief ons weer trakteerde op allerlei lekkers.
Bram wilde graag naar de Bart Smit voor het inwisselen van zijn cadeaubon, die hij bij een surprise gekregen had afgelopen Sinterklaas. Voor we daar heen gingen vertelde zuslief dat er geheim bezoek zou komen. In je hoofd ga je een lijstje af wie dat zou kunnen zijn, maar Martha...nee dat had ik niet bedacht.
En jawel... toen we terug waren was ook Martha gearriveerd. We zagen haar onderlangs de flat lopen op weg naar de ingang. Nou voor alle bloggers onder ons...ze is ECHT...hahaha...
Ik kan er niet aan doen, maar het is grappig iemand al lang te volgen op een blog en dan te zien dat ze inderdaad op haar foto lijkt.
Een veel te korte en chaotische kenmismaking in het echie, dat wel, maar dat komt vast wel weer goed. Wij, niet voorbereid op haar bezoek, zouden op tijd huiswaarts gaan i.v.m dochterliefs vele huiswerk voor komende week.
Gelukkig is Martha de trotse bezitter van een TomTom, dus Zeeuws Vlaanderen is nu niet meer zo ver weg.

schoenen

Zaterdag was 1 van de te aanschaffen lijst schoenen voor Linda. Dringend nodig en net voor sluitingstijd, lukte het om een hip paar te pakken te krijgen. Om aan alle verwachtingen te voldoen hier een plaatje van de stappers.

bloggen

goh, de ontdekking van de week: als je een blog in concept zet en je zet hem dagen later op je blog, dan staat ie toch op de dag dat je hem gemaakt hebt. Kortom voor wie het interesseert: meisjesdag staat onder de koningin.

weer 3 ooievaars

Op weg naar huis, vanaf het ziekenhuis in Gent zoef ik langs een weiland, waar tot mijn stomme verbazing 3 ooievaars staan. Een week of wat geleden zag ik er ook 3. Wat heeft dat te betekenen? Wie legt het me uit.
Tja, je zult met moeten geloven op mijn woord, ik had geen camera in de hand.

een gevarieerd dagje met een koninklijk tintje

Vanochtend vroeg uit de veren, want voor Jasper en mij stond er een afspraak in het UZ van Gent op de planning. Van verschillende kanten was mij ter ore gekomen dat er iets was met de route die kant op, dus nam ik het navigatie ding van een vriendin mee, terwijl ik Bram daar afzette.
Onze route blijkt niet af te wijken, maar wel hebben we last van een file. Vanaf dat we de E17 op wilden tot dat we er weer afwilden stonden we in de file. Te laat arriveren we op onze afspraak, maar dat vindt niemand erg en al snel zijn we aan de beurt. De arts van Jaspers gastrostomie is tevreden en belooft ook nog een brief voor me te schrijven.
Na de laatste hoorzitting bij de gemeente is afgesproken dat de SAP arts informatie bij haar zou opvragen, maar toen in het verslag kreeg stond in de brief dat ik dat zelf moet regelen. Daarna mag ik de brief afgeven bij de gemeente en dan sturen zij deze naar de SAP arts, zodat die zo nodig zijn advies kan aanpassen. Huh? Ergens heb ik het idee dat er iets niet klopt. Gek he?!
Goed, het heeft zijn voordelen, want nu kan ik een en ander uitleggen en uitleggen waarom ik collectief vervoer niet zie zitten. De arts moet haar denkbeelden over het goed geregeld Nederland bijstellen, maar zal me de brief sturen.
Vlotjes gaan we richting Zeeland en omdat ik pas om 1 uur daar moet zijn voor de afspraak over Jaspers zitkuip besluit ik naar Clinge te gaan waar de Koningin iets komt openen bij de stichting waar Jaspers kdc onder valt. Vanochtend las ik er nog over in de krant en een week of wat kregen we een uitnodiging om met onze gehandicapte langs de route te komen staan.

Ik vind het wel humor dus sluiten we ergens aan. Dat ergens blijkt in de route en dus komt de koningin wel erg dicht langs gewandeld. Even later staan vriendin Esther met haar Jelle te zwaaien naar me en Jelle vindt dat ik weer wel een erg goede plek had. Hij sleept ons even later mee naar een ander plekje, waar onze vorstin weer naar buiten komt. Met Jasper bij me kan ik niet mee lopen om foto's te maken zoals zij doen, dus blijf ik bij hem en wat blijkt...als ik Jasper draai, komt ze weer langs. Ja, altijd op de goede plaats.

Nog even kijken hoe onze zwaar verkouden, vorstin met pijnlijke enkel,weer opstijgt om vanaf boven haar land te bekijken terwijl ze weer huiswaarts keert en dan vertrek ik naar Jaspers kdc. voor de volgende afspraak.

Natuurlijk wil iedereen de foto's zien van de koningin, maar toch zijn we het er over eens dat het wel een duur grapje is. Met het geld ( 4 ton) wat hiermee gemoeid gaat kan het zwembad (kosten 3 fulltime medewerkers per jaar, geschrapt bij de laatste bezuinigingen, best open blijven. Het feest wat voor de medewerkers georganiseerd is deze avond, vindt op veel plaatsen binnen de organisatie geen draagkracht.

De stoelpassing verloopt goed. Natuurlijk moet R van Welzorg nog even plagen...ik ben te laat. Echt niet. Was om 1uur Jasper aan het uitladen, maar we moeten nog wachten op de meneer van de zitkuip. We overleggen en later deze week zal de actie uitgevoerd worden. Hopenlijk zit Jasper dan beter en kunnen we er weer even tegen.
Verder maak ik als "schoolfotograaf" nog wat foto's en ga nog even langs bij de nieuwe stagaire op Jaspers oude groep. Hij is het vriendje van een vriendinnetje, dus da's effe leuk. De logopediste komt nog even overleggen en van Jaspers juf krijg ik ook nog wat huiswerk mee.

Dan naar het Kloosterse land, want ik moet nog wat kinderen naar huis poolen en mijn eigen bengel en vriendje ophalen. De meester blijkt alle kinderen op de stoep te hebben gezet onder het motto: "de koningin komt langs", dus die krijgt de foto onder zijn neus. Hij wil hem wel in de mail...kan hij morgen zijn gelijk proberen te halen bij de kinderen. Zou dat nog lukken?

De dag is nog niet om.. wat zou hij ons nog meer brengen?