Sunday, January 24, 2010

verwennerij


Verwennen en verwend worden is een groot goed. Ik verwende gisteren mij dochter en 5 pubervriendinnen/vriend (wat haat ze dit woord..haha) die kwamen brainstormen over en knutselen aan hun carnavalsact, met broodjes hamburger met toebehoren als lunch en snoeperijen voor tussendoor.

Zelf werd ik ook verwend. Vriendin Elly trakteerde me op een uitje naar het theater. We houden van mooie momenten, want beiden weten we heel goed dat het ook anders kan in het leven en dus gingen we eerst uit eten. In het gezellig restaurant "de twee Heren"genoten we van een heerlijk maal en van onze gesprekken. Daarna gingen we naar het Scheldetheater om te genieten van het optreden van Willem Vermandere een Vlaams artiest. Het is een filosfische meneer, die zingt/vertelt, muziek maakt, maar ook schilder en beeldhouwer is.


Je ziet deze meneer is niet meer "den jongsten", maar dat is misschien een van de redenen dat het soms pakkende teksten zijn. Ik dacht hier nog wat you tube filmpjes te zetten, maar de liedjes die ik wil staan er helaas niet op. Dus wordt het even ouderwets typen. Hier het eerste couplet van "op den duur"

Op den duur word je geboren, langverwacht of ongewenst,
je groeit op en je bloeit open, of je verlept en je verflenst.
Op den duur kan j'er wel tegen, kweek je eeltig taai dik vel
een harde korst op uw acht zieltje, incasseren leer je wel.
Op den duur leer je nog dansen, desnoods hinkend op een been,
leer je grinniken en grijzen, nen big smile van top tot teen

Zo zijn er nog 5 coupletten, maar het gaat me wat ver om ze allemaal over te typen.
Ook het liedje Bric a Brac vind ik leuk, vooral de regels:

niet van buiten, 't is intern
niet de voorkant, 't is de kern

zo zie je maar weer, een Lin kan goed genieten



Friday, January 22, 2010

ontspannen

Het is hier zeker niet altijd zweten en afzien, laat je niets wijs maken. Ik laat me dat ook niet wijs maken al zijn er mensen die me dat willen aan praten zo nu en dan. Er zijn heel wat momenten van gezelligheid en gesprekken. Woensdagochtend wandelde ik met een vriendin langs de zee. Mijn favouriete rondje onderlangs de bomen op de dijk en dan buitendijks terug. Meestal wandel ik dit rondje van ongeveer een uur met een andere vriendin, maar nu was de wandeling gevuld met andere gesprekken. Mooie gesprekken worden er al wandelend gevoerd. Natuurlijk blijft het oog voor de natuur. Wat werkt zo'n wandeling toch altijd ontspannend.

Tuesday, January 19, 2010

carnavalsruilbeurs

In navolging van vorig jaar organiseerden we op school weer een carnavalsruilbeurs. Daarmee kon ik mijn tijd weer best vol krijgen natuurlijk. Kledingrekken en paspop halen bij de plaatselijke kledingwinkel, regelen dat de feestwinkel kwam, inventariseren van de spullen die binnen kwamen, inrichten, opruimen en spullen meegeven. Het is sneller getypt dan uitgevoerd natuurlijk. Maar ach, het is weer voorbij, het was gezellig druk en bracht ook nog wat op voor school ook. Zelf heb ik ook nog wat verkocht en de rest is weer opgeborgen. De stickers met mijn nummer, prijs en maat heb ik er op laten zitten, dan kan het volgend jaar gewoon weer naar de beurs, zonder dat het me veel inspannning kost. Verder hoef ik dan ook niets meer te doen, want dan zit Bram niet meer op de basisschool. Wat zal dat rustig worden.

Friday, January 15, 2010

waterstoring

Sinds vorig jaar heb ik een nieuwe wasmachine. De vorige had zijn werk dubbel en dwars gedaan en werd dus vervangen. Natuurlijk werkt de nieuwe net iets anders dan zijn voorganger. Zo moet bij deze het filter zo nu en dan schoongemaakt worden. Tja, als iets niet in mijn systeem zit kun je er op wachten dat het mis gaat. Ik kan me herinnereren dat ik in het begin dat filter wel eens schoon heb gemaakt, maar daarna niet meer, dat mag duidelijk zijn.
De afgelopen weken kwam de was steeds natter uit de wasmachine en gingen de radartjes in mijn hoofd draaien. Na een paar dagen ging me een licht op (ja, het werkt niet altijd even snel in de bovenkamer) en dacht aan het filter. Met een emmer bij de hand om het water op te vangen ging ik aan de slag. Nou water kwam er genoeg uit en het filter moest nodig schoon gemaakt worden. Helaas was mijn was daarna nog te nat en deed ik nogmaals de wasmachine open. Dit keer liet ik echter het ding aan staan en dat is niet slim dat geef ik grif toe. Gevolg: waterstoring. Niets hielp en dus bel ik het plaatselijke bedrijf waar ik hem aangeschaft heb. Ik weet altijd de meneer aan de telefoon aan het lachen te krijgen (door opmerkingen als: "goh, wat een goed idee, nooit aan gedacht" of "moet ik echt langs komen voor een nieuwe droger?") en ik weet niet of het daardoor komt maar hij regelt altijd snelle hulp. Vorig jaar bij de aanschaf bijvoorbeeld werd hij de dag na de koop meteen 's ochtends geinstalleerd, want ja: "Linda, jij wast veel". Of het een hint is of een conclusie omdat ik er vies uit zie of omdat ik Jasper heb...geen idee. Toen Jasper nog zelf at waste ik inderdaad veel, maar dat is nu stukken minder door de sondevoeding.
Maar goed, ik dwaal af.
Vanmorgen voor half 9 stapte monteur, loodgieter, electricien Bart binnen. Aangezien hij hier de verbouwing voor Jasper heeft helpen realiseren begroet hij eerst Jasper en wordt beloond met een big smile. Ik biecht mijn stommiteiten op en Bart laat het water uit de wasmachine lopen. Tussendoor breng ik Jasper naar de taxi en wordt er vaderlijk gevraagd als ik zo naar buiten wil lopen of ik niet een jas aan moet doen. Kijk dat vind ik nou leuk. Ik ben nooit op de hoogte van de roddels in het dorp, weet nog steeds niet welke persoon bij welke naam hoort, maar dit soort kneuterigheid geeft mij een warm gevoel en een smile. Daar heb je een waterstoring voor over, toch?

Thursday, January 14, 2010

noeste arbeid

Er gaat niets boven eerlijke noeste arbeid zo nu en dan. Thuis mag ik niet werken in de tuin aangezien ik een man heb die er voor geleerd heeft en tuinieren als hobby. Gelukkig heeft mijn vriendin een tuin waar wat in gedaan mocht worden. Een maand of wat geleden zette ik de pruimenboom al takloos, maar nu moest de hele boom er aan geloven samen met nog 2 andere bomen. Dit keer ging niet in mijn eentje aan de slag maar hielp een vriendin me. Ze werkt in de bomen en planten wereld en zit door het weer momenteel even thuis. Samen zaagden en knipten we er lekker op los. We begonnen gisterenochtend en vanmiddag maakten we de klus af. Vanochtend moest ik eerst nog even naar de tandarts, want er was een stuk uit mijn tand gebroken toen ik dinsdagavond mijn wekenlijkse dropje in de bus at op weg naar schilderles bij Daisy.
Maar goed, we gingen vanmiddag na het overblijven weer aan de slag. Door de vriendin van de tuin werden we betrapt op boom knuffelen. Nou ja, we probeerden de stam om te duwen of trekken. De boom had er niet zo veel zin in om geveld te worden, maar het is ons dan toch gelukt. Al het hout, lekker nat van de dooi sleurden we de bus en brachten naar de schoonouders van mijn snoeivriendin. Op tijd klaar om alle kinderen weer thuis te ontvangen om half 4.
Wat echter belangrijker is: ik heb genoten van het zagen en sleuren, de geur van hout en het buiten zijn. Heerlijk. Dus als iemand nog een boompje in de aanbieding heeft die ergens erg in de weg staat....

Friday, January 08, 2010

en zo is het januari


winters uitzicht

wintergasten. Ze blijven zitten op het land tot het schot van de jager om ze weg te jagen. Zonde toch.

Zo is het december en zo is het januari in een volgend jaar dat je weer eens op je blog komt. Sterker nog de maand is al weer flink op weg. Kerst was weer gezellig. We zijn een kei in feesten en dus vierden we 4 keer Kerst. De eerste en vierde keer met vrienden , de dagen er tussen met familie.

ons straatje en roetsjen van het viaduct
Oud en nieuw vierden we thuis met mijn schoonouders. Mijn zus en haar clubbie haakten af door de "rotte" rug van mijn zus. Toch had ze liggend op de bank haar gedeelte van de traditionele nieuwjaarsquiz gemaakt en Eline had het andere gedeelte van het jaar voor haar rekening genomen. Het werd een verhitte quiz die Rudie en Lau, mijn schoonvader wonnen, maar nipt. Helaas voor mijn schoonmoeder en mij. Bram had zich super voorbereid door het lezen van de Panorama die het hele jaar samenvatte en wist heel wat vragen goed te beantwoorden.


Zo kwamen we dus in een nieuw jaar terecht. Het 10de jaar van deze eeuw alweer. Klaar voor een nieuw begin. Het laatste nummer is een nul dus dat geeft ons allemaal nieuwe kansen. Een van de kansen die ik wil nemen is door te zorgen dat ik genoeg tijd neem om te schilderen. Tot nu toe is dat nog niet helemaal uit de verf gekomen, maar ja je kunt niet alles hebben als het jaar 10 dagen onderweg is. Mijn Peruaans kind is nu toch wel verf klaar en mijn schilderij geinspireerd door Gerard di Maccio vordert. Dit is een opdracht van mijn juf en iedere dinsdagavond werk ik daar lekker aan. De laatste 4 weken was ik daar alleen en dat is ook wel een keertje fijn al moet ik zeggen dat ik mijn schildersvriendin erg mis. We lachen wat af, maar goed ook dat komt wel weer. mijn schilderstekkie


Dit weekend hebben we wat geschaatst, want ook in Zeeland kan dat nu. Altijd in etappes zodat er steeds iemand bij Jasper is en er gewerkt kan worden aan huiswerk en ook steeds niet te lang. Wel heb ik nieuwe schaatsen dankzij mijn man, want ik schaatste nog op mijn schaatsen uit mijn jeugd. De spijkers kwamen steeds uit de hak naar boven en dus ging ik altijd op pad met de hamer.Vorig jaar echter kreeg ik ze er niet meer terug in geklopt en vond ik het best geoorloofd om nieuwe te mogen.

En zo is in een kort logje ieder weer een beetje bij. De carnavalsbeurs van volgend weekend op school komt dan wel en de foto's van de familiebrunch gaan gewoon in de mail.