scrapworkshop

Hieronder zie je hoe Elly en ik ons flyertje in elkaar hebben gezet, dus heb je zin om te scrappen....

Scrapworkshop

Bij deze workshop leert u scrappen op een andere manier. Je maakt een mini-boekje in uw eigen stijl. Het maak proces wordt begeleid door de twee enthousiaste scrappers die er alles aan doen om u de fijne kneepjes bij te brengen waar u misschien nog niet de tijd voor gevonden had.

Tijdens deze workshop geven wij u alle tijd en ruimte om iets heel unieks te maken. Alle materialen, zoals cardstock, scrappapier, versiersels, lintjes, lijm, scharen ed. zijn aanwezig. Wanneer u foto’s wilt gebruiken zult u die zelf mee moeten nemen.

Behalve de materialen zorgen wij, de Scraplady’s, voor een gezellige tijd waarbij koffie, thee en water inbegrepen zijn. We verzorgen eventueel de lunch voor €5,- extra p.p.

De workshop begint om 9.30 uur en eindigt om 15.00 uur.

Deze geheel verzorgde workshop kost €50,-

Wij verwachten u met veel scrapplezier:      

De Scraplady’s

Voor inlichtingen en afspraken:

Elly Gerreman
ilegna@zeelandnet.nl
0114314475
Linda Boone lin.suikerspin@live.nl
Tel: 0114683104

"zonustra"

lekker scrappen

gisterenavond 28 maart

Vandaag heb ik een paar fijne uurtjes doorgebracht bij vriendin Elly. We hebben lekker gescrapt. We gaan samen workshops geven dus moesten we aan de bak voor voorbeeldjes. Tussendoor lekker geluncht en natuurlijk gaat het scrappen gepaard met gezellig kletsen.

"ik ga scrappen en ik neem mee...."

vriendin Elly kan scrappen en bellen
tegelijk!

voorbeeldboekje in de maak

Daarna zette ik thuis onder luid gezang van Coldplay en wat kont geschud van mij Jaspers eten klaar, ruimde mijn scrapspullen op, geniet van het kaartje dat mijn dochter Eline me stuurde, van het paaskaarjte van mijn mams, deed rondje met de stofzuiger en stopte de wasdroger vol Dat allemaal in het kleine half uur dat ik had voor Jasper thuis kwam. Dan lekker even rust en tijd voor Jasper en later voor Bram. Op donderdagavond genoot ik weer van vriendin Esther, want onze zonen gaan dan allebei badmintonnen. Gezellig dus zo'n dagje.

Vol belofte

De dag begon weer vol belofte. Helaas niet al te veel buiten geweest. Eerst met mijn mams op stap naar de Sligro, waar het beslist niet warm was. Dan nog overblijven. Wel op de fiets en wel even buiten geweest met de kinderen, wat altijd gezellig is. Nog even een sessie osteopatie, wat lekker is, maar je lurp maakt voor de rest van de dag. Dan de oppaskids halen, Jasper bij de taxi ophalen en even buiten spelen met z'n allen. Dus toch even genoten van het zonnetje. De dag maakte zijn belofte waar, want ik genoot weer van alles.

 's Avonds lekker bij vriendin Elly voor ons wekenslijks scrap / schilder  avondje. Heerlijk met veel flauwekul en onderling gelach scrappen we wat.  Altijd een fijn avondje voor onszelf zo eens in de week.

En dan nu.... op naar weer een dag vol beloftes. Veel plezier allemaal.

Een nieuwe week



Een nieuwe week is weer begonnen. Een week na een mooi, maar wisselend weekend. Op zaterdag genoten we na de lunch van de zon en buiten zijn. Vooraf werd er hard gewerkt aan alle huiswerkopdrachten en stagevoorbereidingen. Ik deed nog wat boodschapjes op de fiets en kocht bij de rommelmarkt meteen een tafeltje waar ik voor het huis aan kan zitten tekenen, schilderen of wat dan ook.De middag verliep gezellig met veel tennisacties in wisselende samenstellingen. Dijk op en af gaat me steeds beter af en onze tennispartijen ook. Nog even een shutteltje slaan terwijl Rudie de boom in ons veld snoeit en dan genieten van een vers broccolitaartje om als toetje nog even met Bram te tenissen en vooral te lachen.

 Eline genoot ondertussen  van een dineetje met haar vriendinnen en gaf het door mij gemaakte prikbord aan een van hen die een poos geleden jarig was. Toen Jasper ziek thuis was kon ik daar lekker aan werken. Gelukkig was ze er blij mee.

Na de zaterdag kwam natuurlijk de zondag, maar helaas kwam de zondag met voor Bram hoofdpijn in plaats van zijn uitje naar het drummersfestival. Dat was vervelend voor hem, maar mijn dappere zoon laat zich niet van de kaart brengen en ligt het grootste gedeelte van de dag in bed. Eline werkte hard om alles klaar te hebben voor weer een nieuwe week in haar "andere wereld". Ik was weer bezig met mijn zondag keukenprinses dingen met Jasper aan mijn zijde en 's middags dronken we buiten koffie met mijn schoonouders.
Bram kwam weer bij kennis in de avond toen Eline al weer op weg was naar Amsterdam. Gelukkig een gezellig avondje met en voor Bram. Dat had hij wel verdiend na zo'n dag.
De nieuwe week brengt Bram vandaag een nieuw dagje thuis, een extra overblijfrondje voor mij, een ostepathie behandeling voor Jasper en het eerste tentamen van de week voor Eline. Eentje die goed is verlopen en waarna ze lekker in de zon genoot van de Albert Cuyp.

een paardenbloem voor de voortuin.

Tussen alle dingen door ben ik nog wat buiten en maakte ik nog een paar fotootjes. Wat zal de nieuwe week ons nóg brengen. Ik wacht af en geniet.



"ons"sluisje

was er een vogel op bezoek of een engeltje?

een van de viooltjes in de bloempotten

donderdag en (stiekem ook) vrijdag

Zat ik er lekker in om iedere dag een logje te schrijven, waarin ik als ik ze teruglees wat fouten ontdek omdat mijn hersenen sneller gaan dan ik typen kan, sloeg ik het vanochtend gewoon over! Om het goed te maken krijgen jullie de twee dagen gewoon samengevoegd.
Helaas weer hoogstaand geschreven stukken vol interessante dingen, maar een gewoon huis- tuin- en- keuken verhaaltje. De laatste dagen genoot ik vooral van het lekkere weer en van Bram die twee dagen vrij was van school in verband met rapportvergaderingen. Zo zette ik gisteren al wat aardbeien in kleurrijke potten en zat er lekker bij met mijn blote knieën en handen in de grond: lekker aarden!
Bram en opa zetten nog even een nieuw slot in de achterdeur en we fietsten nog even naar de schelde om daar uit te kijken over het water.

Verder moest er gewacht worden op Jasper, want hij reist nu met twee taxi bedrijven van en naar zijn dagcentrum en de taxi heen wist wel dat hij beter was, maar de taxi terug niet, wat betekende dat Jasper bijna een uur later thuis arriveerde. Een extra lange dag dus. Gelukkig was hij moe genoeg om een nachtje lekker te slapen en kon hij deze ochtend weer naar school.


Vandaag had Rudie vrij genomen van zijn werk zodat hij zijn spijkerbroeken kon aanvullen. Daarvoor gingen we naar Axel, een stadje hier verderop waar ik zo'n twee keer per jaar kom.
Het is ook de Zeeuwse standplaats van Welzorg en natuurlijk komen we meteen "onze" adviseur tegen die op weg is naar zijn busje. Hij vraagt of we verdwaald zijn en geeft aan dat we al die winkelende mensen maar aan de kant moeten duwen. Meteen daarna zien we de twee welzorgers die de plafondlift gekeurd (de één) en gelabeld (de ander) hebben. Ook zij zijn bezig met hun busje om op pad te gaan. Later leer ik dat dit was in verband met korte rokjes (da's wel heel fris nog) dag.
Enfin, een mevrouw van de winkel vraagt zich later  af of er een bus in Axel aangekomen is, want ondanks de cynische opmerking van René is het blijkbaar toch drukker dan ze gewend zijn.

In ieder geval zijn wij al snel voorzien en gaan terug naar huis. Bram en ik gaan naar school om over te blijven en daar krijg ik een mooie tekening van Tessa. Verder moet ik wel lachen om sommige van de kinderen en hun praatjes. Ik deel nog wat knuffels uit, feliciteer een jarige en dan is het tijd voor thuis. Met Bram tennis ik op zoals wel vaker de afgelopen dagen in de zon, een partijtje op straat. Ik mag natuurlijk het oude racket uit mijn pubertijd gebruiken. Het is zoooo gammel dat er dit keer een stuk houtwerk meevloog. Het is wat krom, maar dat valt met mijn kromme slagen niet op en we moeten nogal eens de berm of het land in om het balletje op te halen. Soms meppen we ook even tegen zo'n tennisding waarbij de bal aan de elastiek zit (handig!) zodat we de ander ontzien. Badmintonnen doen we ook nog even en dan haal ik Eline op voor het weekend! Joepie! We zijn weer compleet! Op naar een mooi weekend. Veel plezier allemaal!

en dat was woensdag....

Net als de maandag kwam en ging, de dinsdag kwam en ging zo verging het ook de woensdag. Het was weer een leuke dag waar ik van genoot. 's Ochtends kwam Dianne langs, een pracht vrouw. Veel heb ik met haar gedeeld jarenlang. Zo zat ze hier een tijdje iedere ochtend bij Jasper en zijn gipsen benen zodat ik even de kinderen (ook haar dochter) naar school kon brengen met de fiets en dus even de kans had op een hapje adem buiten de deur. Een vrouw die ik leerde kennen toen we samen in de ouderraad zaten va de basisschool en daar samen lang de Jut en Jul waren voor alle feesten en partijen. Gelachen hebben we, veel gelachen. Het is een vrouw met humor en eentje waarvoor ik speciaal opnieuw begon met het maken van zeemeermin/-man wasknijpers voor de nazomerwandeltocht. Na een hele ochtend knutselen, met hulp van een ouder, werden ze afgekeurd en begonnen we, zonder de ouder opnieuw met baardjes en haardossen plakken op wasknijpers ed. We riepen om herintreders, garnalenpellers, ex-gedetineerden desnoods....
Kortom genoeg mooie herinneringen. Gisteren kletsen we elkaar de hiaten van maanden bij. Ze verwende me voorjaarsbolletjes en het jaarlijkse oliebollenpakket. Reken maar dat ik de eerste ben die het jaar gaat uitluiden! Voor 4 juni moet dat gebeuren. Twee kilo mix... wat zullen we genieten, ik denk dat ik er maar een oliebollenfeestje van ga maken.
In de middag gingen Jasper en ik met de rolstoelfiets naar de zorgboerderij van vriendin Nancy hier een stukje verder net in het dorp. Ik mocht een workshopje schilderen geven aan haar cliënten. Gezellig! Een van de cliënten moet altijd lachen om mij en noemt me de laatste tijd steevast "ome Linda". Plagen kan ze ook "zachtjes ome Linda"en "foei ome Linda" klinkt er zo nu en dan en als ik het foei aanvul met "in de hoek ome Linda" vindt ze dat wel een goed idee.
Kortom een geslaagd uur schilderen, waar Nancy volgende week mee verder gaat werken en ik de week er na mag afsluiten.  Ook Jasper vond het geslaagd bij Nancy. Zoals ik niets hoeft te doen om "uitgelachen"te worden door de "ome Linda" zegger, zo hoeft Nancy niets te doen om Jasper aan het lachen te krijgen en dat is al jaren zo.
Terug thuis kwam juf Sylvia haar vriendje bezoeken. Ze miste hem na twee en halve week en kwam even op bezoek. Dat vond Jasper natuurlijk leuk en ook ik geniet. Jaspers juf (ik noem haar tante Syl.) en ik hebben samen de opleiding  "Leidster Kindercentra" gevolgd. Grappig genoeg begon Jasper later bij haar in de groep op zijn kdc. Na al die jaren zitten ze nog steeds bij elkaar in de groep. Gaat de één weg dan volgt het jaar erop de ander.
Dan stond er nog een uitje op het programma om te gaan kijken naar de optredens van al het talent op het Reynaertcollege, de middelbare school van de jongste. Zoals alle jaren zingen de meiden ook dit jaar weer heel wat ballads, maar gelukkig waren er ook nog wat vrolijke nummers ter afwisseling en hadden we er zelfs een jongen bij die doedelzak speelt. Lekker gevarieerd dus.
Zo ging de woensdag dus ook weer voorbij en is de donderdag weer begonnen. Jasper is voor het eerst weer naar school en Bram is nu twee dagen thuis: vrij.
Wat zou de dag van vandaag brengen? Morgen weten we meer. Fijne dag allemaal.

dinsdag

Gisteren was het weer een mooie dag. Jasper was nog steeds thuis en natuurlijk keek hij weer de nodige dvd's en natuurlijk protesteerde hij soms even om de nodige aandacht te bevragen.
In de ochtend kregen we nog bezoek van onze Welzorger René, die de kapotte stoelhoes en het door zijn collega achtergelaten keuringsrapport van de plafondlift op te halen. Begaan als hij is wil hij wel proberen om in de komende weken een half uurtje " medelijden hebben" in te plannen voor me, maar dat aanbod heb ik van de hand gewezen. In ieder geval was het gezellig even met hem te babbelen en wat geplaag kan ik ook wel hebben, want natuurlijk had ik zoooo goed op het keuringsrapport gepast dat ik flink moest denken voor ik het tevoorschijn kon toveren.
Met zijn "buit" kon René weer aan de slag en Jasper en ik vertrokken te voet naar het dorp voor weer een rondje intergratie tijdens het overblijven. Dit keer aten we met de grote kinderen mee dus dat verliep erg rustig. Bengt, één van mijn tekenaars, is erg lief voor Jasper en nam hem buiten weer onder zijn hoede. Met een heel gevolg achter hem aan liep hij met Jasper over het plein. Na afloop haalden Jasper en ik wat boodschappen en arriveerden we weer met de nodige vitamine D binnen thuis.
's Avonds lekker nog wat voorbereidende scrapdingen gemaakt bij vriendin Elly. Kan ik binnenkort echt beginnen met de fotoboeken, want ik loop erg achter.
Tussendoor eindelijk weer eens begonnen aan mijn Japa Mala. Het kost me nog even moeite om er terug in te komen. Ik heb al wat opzetjes weggepoetst voor het behalen van een juist resultaat al ben ik daar nog niet van overtuigd.

Na een betere nacht beginnen we dan nu aan de woensdag, maar daarover morgen meer.

maandag

Nog steeds amuseren Jasper en ik ons samen thuis. Dat klinkt gezelliger dan het soms is hoor. Na twee weken met elkaar opgescheept te zitten moet ik toch echt hier en daar wel eens iets in huis doen. Jasper begint dan met protest voor hij zich overgeeft en dvd kijkt vaak vanuit buiklig. De zon scheen natuurlijk heerlijk vandaag en dus lunchten we samen buiten, planten we wat viooltjes en wandelden we zoals gebruikelijk op maandag met Nancy een flinke ronde.
Jasper is na twee weken aan het opknappen, maar nog steeds wordt er, vooral 's avonds, lekker gekucht. De vernevelaar doet dus nog steeds dienst, niet zo fequent meer maar toch. Om de hoestprikkel te onderdrukken sluit ik hem met water in het reservoir zo nu en dan aan.


bij de pashokjes....

Afgelopen weekend was Rudie thuis en mocht ik zaterdagmiddag lekker even aan het zorgen ontsnappen door met de andere twee even te shoppen in Antwerpen. Bram is flink aan het groeien en had dringend een jas nodig, want de zon liet zich zien. Gezellig gedrieën gingen we naar " 't stad". Daar kwamen we in een winkel vriendin Aukje en haar meiden tegen. Ze schrokken, wij niet, ze waren onze inspiratiebron om naar Antwerpen te gaan zonder dat ze het wisten.
Zondag deden Rudie en Bram mee aan een badmintontoernooi waar Bram, die nog niet zo lang lid is van "de club" derde werd! Super hoor, met glans zijn pa ingemaakt.



de derde prijs

Morgen is het al weer dinsdag. Nog een dagje met Jasper thuis. Een dagje waarop we weer gaan overblijven, maar nu bij de grote kinderen van school en een dag waarop ik mijn behandeling bij de osteopathe moet afzeggen, want dat lijkt me niet handig met Jasper. Verder een dag met oppas, knutselen met vriendin Elly en een bezoekje van Welzorg. Natuurlijk gaan we ook nog lekker genieten van het mooie weer.

intergreren

Nu Jasper twee weken thuis is begint het tij te keren en wordt Jasper weer fitter. Vandaag was mijn overblijfdag en dus ging Jasper mee. Te voet stapten we naar het dorp om daar met de kinderen te eten.
Een paar nieuwsgierige kleuters die buiten aan het spelen waren gingen alvast mee naar binnen om naar mijn rolstoeler te kijken.
Tja, jaren geleden was er een periode dat Jasper iedere keer mee ging om over te blijven. Zijn leven op de mytyl/tytylschool mislukte en natuurlijk kon hij niet meteen terug naar zijn vertrouwde kinderdagverblijf. De kleuters van toen zijn inmiddels groot en kijken niet op van Jasper op school. Ze begroeten hem vrolijk.
De nieuwe lading kleuters en de kinderen van groep 3 kent hem niet op een paar enkelingen na. Zita is hier tenslotte iedere week op dinsdag na school en ook op Tom heb ik af en toe gepast. Ik loods de kinderen binnen en voorzie ze van drinken. Twee kinderen vinden Jasper er maar eng uitzien, maar eentje draait bij omdat haar oma deze week Jasper nog een knuffel kwam geven (mijn oud collega peuterjuf en daarna werkte ze in de gehandicapte zorg). De andere overwint het niet ondanks al mijn uitleg, het is "zijn eerste gehandicapte". Jammer.
De boterhammen gaan vandaag een stuk langzamer naar binnen en de trommels komen ook niet allemaal leeg. Er wordt flink gekletst en gelukkig ook veel gevraagd. Ik geef geduldig uitleg en beantwoord de vragen. Hoe slaapt hij dan? Kan hij fluiten? Kan hij niet praten? De ene vraag roept de andere op en natuurlijk wordt ook de sondevoeding even besproken want ook Jasper eet. Zijn "trommel"ging wel leeg!
Een jongen uit groep vier die tekenles bij me volgt kent Jasper wel en komt gezellig langs in ons overblijfklasje. Hij kletst ook mee over Jasper en verkondigt dat Jasper lief is. Ook mijn oppaskind uit groep vijf die bij ons zijn tosti komt op eten snapt niet dat je Jasper eng kunt vinden en mijn oude oppasje die ook in groep vijf zit moet lachen als ik de anderen vertel dat ze bij Jasper in het bed ging zitten spelen toen hij gipsen benen had. Ze kan het zich niet meer herinneren, ze was toen drie. Een groep achter komt wat halen en nee, ook hij is niet bang voor Jasper, Jasper is aardig! Zo wordt Jasper wat gewoner en wanneer Jasper klaar is met eten gaat hij met mijn tekenlesser mee naar buiten. Hij wandelt hem over het plein, laat anderen ook even duwen, maar houdt de zaak goed in de gaten voor me! Zo heb ik weer mijn best gedaan om mijn gehandicapte kind te intergreren in de samenleving. Het kost je wat babbels, maar als de bel gaat om één uur vragen er kinderen wanneer Jasper weer mee komt. Jammer van die ene, dat wel. Volgende keer babbel ik nog wel even verder met hem.

Presentatie drie-luikjes

 
Gisterenavond was het eindelijk zo ver: eindelijk werden de drieluiken met een passend verhaal gepresenteerd. Na weken zwoegen en ploeteren, blokkades overwinnen en doorzetten waren de drieluiken met verhaal af. Daarna duurde het nog een hele poos voor iedereen eindelijk alles kon zien.  Op de afsluitavond van het project over water sloten mijn kunstenaars en ik aan. Feestelijk aangekleed met feestelijke prikkers en champagneglaasjes "champagne" voor de kunstenaars en gewone bekers voor de andere bezoekers richtte ik het lokaal in. Zoon Bram was zo lief me nog even te helpen en vriendin Elly kwam me nog even geestelijk ondersteunen bij de start. Wat, hoewel het op "mijn"oude vertrouwde school plaatsvond vond ik het toch spannend. Hoe wordt het ontvangen?
De kinderen kregen allemaal een door mij gemaakt naamkaartje in de vorm van een palet, zodat ze goed herkenbaar waren.

Het was zo heerlijk om te zien dat ze genoten

met hun naamkaartje op en hun champagneglaasje in de hand. Ze voelden zich belangrijk en dat was ook de bedoeling. Er werd echt de tijd genomen door mensen om de drieluiken en de verhalen van de kinderen te bekijken en te lezen. Veel mensen stonden te kijken van hun creaties, van hun creativiteit.

De juf werd vooral gewaardeerd om haar mooie kleren en vooral om haar schoenen!  Weer eens wat anders dan haar spijkerbroek en de" kloefers " aan haar voeten. Dat dat kan....

deze van twee broers zijn wel af. De bovenste zijn van de oudste uit groep 8, de onderste van zijn broer uit groep 3.

Foto's van de eindresutaten moet ik nog maken, wel heb ik foto's gemaakt toen er hard gewerkt werd aan de drieluiken. Ook de verhalen die ze er bij moesten maken zijn leuk geworden.

een meisje uit groep 3(de 3 kleine schilderijtjes)  heeft zichzelf veel werk gegeven met allemaal kleine figuurtjes.

het prinsesje kreeg een pracht van een paleis en een kroon versierd met goud

drie roze paarse schilderijtjes met als thema vriendschap. Hartsvriendin van de maakster is
verhuisd naar de V.S. Gelukkig bestaat skype en komt ze deze zomer naar Nederland.

ook deze drie zijn prachtig geworden. Goud doet het goed op schildrijen!

leven op postzegelformaat

mijn postzegel

De laatste twee weken is mijn wereld wat gekrompen. Ik leef op postzegelformaat. "Opgesloten" in huis met mijn middelste zoon die ouderwets verkouden is. Vorige week maandag greep ik na vijf fitte jaren de vernevelaar uit de kast en ging op zoek naar de medicijnen voor erin. Op een stoel voor de kast vind ik geen medicijnen, maar wel een vos bij de watergang, vol in beeld. Ook ziek, maar daarover later meer.
Geen medicijnen in huis leert de kast me en ik bel naar de doktersassistente. Afgelopen januari is onze laatste vertrouwde huisarts gestopt en nu is er dus in de praktijk geen enkele arts meer die Jasper kent. Handig. Een van de nieuwe huisartsen, een vrouw, belt, we overleggen en zij zorgt dat ik wat kan ophalen. Fijn. Een vriendin haalt het op en een andere vriendin maakt alvast korrels voor Jasper en geeft hem een behandeling waardoor hij lekker even slaapt.
De dagen volgen elkaar op vol gekerm en gemopper. Mijn oren zitten vol met zijn geluid en dat van de dvdtjes met onze grote vrienden Samson en Gert, Big en Betsy en kabouter Plop. Mijn lijf protesteert tegen al het gesjouw met Jasper: buiklig, draaien, ruglig, in de stoel, uit de stoel, op de bank, loskloppen... en dan weer en weer. De nachten verliepen ook niet allemaal naar wens en ook daar knapt een mens niet van op.
Het geeft niet allemaal ellende hoor, een verkouden zoon thuis. Zo kroop Bram bij Jasper, mij en het monotone geluid van de vernevelaar op de bank en zegt met een grijns dat het vertouwd klinkt, om daar een dag later, terwijl we ons in dezelfde posities bevinden aan toevoegt dat het zelfs vertrouwd ruikt.
De trauma's lijken bij hem wel mee te vallen. Die van mezelf zijn wat groter geloof ik. Op deze dagen wil ik vooral niet te veel voelen, zodat ik wat beter voor Jasper kan zorgen.
Later in de week laat ik de huisarts komen, krijg nog een vernevel medicijn en een recept voor antibiotica, waarvan ik zelf mag weten of ik daarmee start en wanneer. Vriendin Aukje is er en we halen herinneringen op aan vroegere tijden waarin voor ons beiden niet alles altijd goed ging in het gezondheidsland van onze kinderen. Fijn als je samen al zo ver terug gaat en nog steeds met elkaar deelt. Ze voert strijd met de apothekersassistente die alvast de antibiotica aangemaakt had ( wat niet de bedoeling was) en komt met andere terug!  Fijn.
De dag erna komt een andere vriendin langs. Ze wordt begroet door Jasper met een grote lach en ze gaat meteen maar met hem aan de slag. Ook zo fijn. Emotioneel wordt ik van die meiden.
Jasper knapt eerst wat op, maar begint vervolgens met kuchen. Dagen en soms ook nachten kucht hij een flauw kuchje. Knetter word ik van het geluid. Op zijn buik op zijn wig is de hoestprikkel het meest weg. Zijn klier in de keel zet op en uiteindelijk besluit ik op maandag om met antibiotica te starten. De bofkont krijgt ook nog even een behandeling van de osteopathe die hij zo lief vindt en die de boel hier en daar lekker wat losser maakt.

Tussendoor moet ik toch echt eens iets creatiefs doen,
dus met Jasper naast me op de vloer laat ik even de handen
wat doen.

Ondertussen is het woensdag. Langzaam aan gaat het beter en wordt de wereld weer wat groter.
Rudie was gisteren vrij en zorgde er zo voor dat ik even vriendin Esther kon feliciteren met haar verjaardag, nadat ik zelfs eerst een cadeautje voor haar gekocht had. Ik bleef zelfs weer over en genoot van de kinderen. Wel merkte ik daarna dat ik niets meer gewend was in mijn energieveldje en dat ik echt even bij moest komen.
Vandaag kwam mijn moeder heel lief bij Jasper zitten zodat ik mijn tekenles door kon laten gaan. Jasper was blij oma te zien, ook hij vindt het fijn als de wereld iets groter is dan het postzegelformaatje met vooral veel moeder. Ik had maar een klein groepje kinderen vandaag, zeven meiden en één jongen. Vol verhaal komen de eerste meiden binnen. De twee scholen van het dorp, een grote en onze knusse kleine, moeten samen! Daar worden ze niet blij van. Plannen zijn al in de maak zo blijkt en dat terwijl ze de brief net gekregen hebben.
Alle acht gaan ze aan de slag met hun " Picasso" of hun "luchtkasteel". Ze hebben allemaal zin in het bouwen van een luchtkasteel dus de "Picasso's "moeten af merk ik. Ondanks dat sommigen het wat beu zijn worden het mooie tekeningen.  Luchtkastelen bouwen is voor het ene kind ook makkelijker dan voor het andere. Bij verse scheidingen van ouders kan het uit pakken als het opbouwen van jouw fantasiewereld, maar een ander houdt de deuren van het kasteel potdicht.
Het geeft openingen in gesprekken en zo kom ik op het maken van krastekeningen die ontleed kunnen worden. Een meisje met een vol hoofd van de veranderingen op schoolgebied gaat er mee aan de slag en ziet van alles in haar tekening. Ze geniet er van wat je er allemaal in kunt zien van de dingen die je zo bezighouden. Een ander meisje herinnert zich zo een opdracht van een jaar of wat terug wat een beetje hetzelfde werkt, maar dan met verf. Dat willen ze ook wel weer een keer.
Zo sluit ik mijn tekenles af en ga tevreden terug naar mijn postzegeltje die wat groeit.
Morgen schijnt de zon weer en ga ik lekker met Jasper naar buiten en even op stap om plastic champagne glazen te kopen, wordt de wereld toch een postkaart.


Vos

En dan was er nog de vos. Nooit gedacht dat ik nog eens een jager zou bellen, maar dat was precies wat ik deed nadat ik de vos eens goed had bekeken. Hoestend zat het beest aan de waterkant. Mijn conclusie: ziek. De enige naam in jagersland die ik ken zoek ik op in het telefoonboek en bel ik op. De man komt langs en stopt later voor mijn deur met zijn duim omhoog. Blij als een kind dat hij dat klusje kon klaren. Even later komen er twee andere jagers voorbij in hun jeep. Ik ga er maar naar toe en zeg dat het probleem al opgelost is. Beteuterd druipen ze af.
's Avonds vraagt mijn man zich af of de vos niet vergiftigd zou zijn en of ik niet beter de dierenambulance had kunnen bellen. Zij onderzoeken de doodsoorzaak misschien wel. De dierenambulance....ik had het niet bedacht! En dat terwijl die nog wel super langzaam voorbij was gekomen die ochtend. Vergiftigd? Ik had het niet bedacht. Ik dacht gewoon ziek en wie weet wel besmettelijk.
Vriendinnen lachen later om mijn naiviteit om het gifverhaal en een van hen vraagt ook naar de dierenambulance. Ik vind het wel grappig hoe het verhaal zo loopt tijdens de dagen. Ik hoor van de buurvrouw dat de dierenambulance hier inderdaad was voor de vos, want de achterbuurman (die hier nog niet zo lang woont en geen jagers kent) had de zieke vos gezien. Ze hadden het beest niet te pakken gekregen en heb opgejaagd zonder resultaat.
Weer later hoort Rudie van de achterbuurman zelf dat de dierenambulance mensen gezegd hadden dat je beter een jager kunt bellen! Je snapt ik heb even genoten van het momentje van gerechtigheid. Gelukkig gunt Rudie me dat en hoort het lachend aan. Einde vos, hij was niet voor niets in mijn zicht gaan zitten, hij wist dat ik hem uit zijn lijden zou verlossen, gif of geen gif.