op kamp....

Afgelopen woensdag vertrok ik met Jasper, onze tas met kleding, zijn ligorthese, wig en rolkussen met Jasper naar zijn dagverblijf. Achter juf Jacky en stagaire Joanne aan rijdend ging de reis verder om juf Sylvia op te halen waarnaar we door reden naar Breskens. Daar moesten we wachten op de taxi met de andere kinderen en stagaire Julie.
We voeren naar Vlissingen met het fiets- voet veer en genoten daar van de lunch en een wandeling langs de zee voor we weer terug voeren. Op naar de aangepaste huisjes "Windekind" 10, 10a en 10b in Nieuwvliet. De vakantie werd gratis aangeboden door het Rode Kruis. Drie groepen waren ons al voor geweest en wij, "de Vlinders" waren er samen met "de Vliegers". Zij zaten in huisje 10 en wij hadden de twee andere huizen voor ons alleen. Ze waren gekoppeld met een grote serre wat met onze vier rolstoelen fijn was. Het gaf ons veel ruimte en zo hoefden we dus niet steeds met een hink-stap-sprong door de huisjes. Sylvia en ik sliepen met twee kinderen, waaronder het nachtelijk spook Jasper, in het ene huisje en Jacky en Joanne met de twee grote meiden in het andere. Onze keuken gebruikten we alleen voor Jaspers eten en de medicijnen en eten van het andere meisje, de andere keuken gebruikten we als keuken voor de hele groep. Onze kamer werd gebruikt als onze relax plek wanneer de kinderen in bed lagen en de serre gebruikten we verder de hele dag door met de kinderen om er te zitten of ze op de vloer te laten liggen (Jasper op zijn wig) of zitten, kruipen, spelen.
De eerste dag verliep verder rustig en in de avond typte ik een verslag van de dag zodat Syl die met wat van haar en mijn foto's kon sturen naar de ouders thuis.
De tweede dag, donderdag, startten we op het gemak op (Jasper en ik om kwart over 7) en gingen 's middags op bezoek op zorgboerderij "Jody Pieter" in Nieuwvliet. We werden gastvrij ontvangen en werden mee genomen op toer langs alle dieren die erg mensgericht zijn. Er waren al heel wat jonge dieren dus konden onze kinderen lekker kroelen met hen. Ook een groot konijn en de pony's kwamen moesten aan de knuffelpartij geloven. Het was erg leuk te zien hoe ons viertal op hen reageerden: de een lacht uitgebreidt, de ander straalt met ogen dicht (Jasper), de volgende is kieskeurig en vindt vooral de pony's leuk en de laatste wilde niet aaien, maar overwon zichzelf en deed het toch met een grote grijns op haar gezicht.
Hierna splitsten we even op: Syl en ik wilden met ons tweetal even terug voor een verzorg momentje en dat kwam goed uit, want vriendin Pascale stapte ineens met hond Kimmy binnen. Jasper glunderde en genoot. Pascale heeft een camping,'t Schorre, vijf minuten lopen van onze huisjes. Na even gekletst te hebben maakten wij ons op om weer op stap te gaan: diner in restaurant "de vijf weghen". We smulden allemaal lekker en gingen toen weer op huis aan, want we kregen bezoek. Pascale kwam terug, zonder hond dit keer en één van onze kinderen die niet thuis woont kreeg haar moeder enzo op bezoek. Het was een feest om haar te zien genieten! Natuurlijk werd het weer laat die avond, want pas na het bezoek begonnen we met ons (foto) verslag van de dag. De dag erna hoorden we van een vader dat zijn vrouw van negen tot elf haar email gecheckt had voor ons verslag, maar ja dat werd eerder vijf voor 12!
De laatste dag begon weer vroeg met mijn spookje, maar dat was niet erg. Ons huis moest leeg, want dat werd weer verhuurd. Dus met de hele bubs in één huis, met een halve serre voor de laatste uurtjes. Zoals dat gaat op laatste dagen ruimden ook wij spullen op en vulden de bussen. Dat ging goed want er waren nog wat dingen acher gebleven van andere groepen en dat moest dus ook mee. Toen we ver klaar waren wandelden we voor een laatste gezamenlijke maaltijd naar camping "de Pannenschuur". Het duurde even het eten arriveerde, maar wij zaten lekker in de zon achter het glas (pfffff, warm) en helaas was het ook niet zo warm dan je hoopt, maar het gezelschap was goed!
Nog even een souveniertje voor thuis en dan terug naar ons huisje. De ouders van één van de meiden kwamen ons tegemoet gewandeld en met hen aten we nog een lekkere koek bij onze laatste bak koffie/ thee. Toen was het voor iedereeen weer tijd om op huis aan te gaan.
We hebben erg genoten en gelukkig hebben we de foto's nog en de herinneringen. De herinneringen aan nachten dat Jasper slecht sliep, want er hing nogal wat rond in zijn kamertje, maar ook aan onze plagerijen en al het gelach, alle maaltijden wat er meer leken doordat alle kinderen andere gebruiksaanwijzingen hebben en de glunderende toetjes van de kids. Het was leuk, dus Rode Kruis: dank jullie wel voor het mogelijk maken van dit feestje!