woensdag de 14de

De dag begon vandaag met een mooie lucht. De belofte van een mooie dag. Op Rudie's verzoek begaf ik me naar buiten met mijn camera en daarna deed ik dat nog een paar keer. Ik vind het altijd zo jammer dat de kleuren op de foto niet precies zo zijn zoals ik het zie met het blote oog, maar ach. Op de foto is de lucht ook niet verkeerd.

 De ochtend bracht ik deels door bij Jasper op het dagverblijf zodat ik lekker met hem kon zwemmen. Iets wat ik eens in de twee weken tracht te doen. Maandag had ik samen met zijn juf de hoepel van de rolstoel kapot gekregen en dus kreeg ik nog "op mijn kop" van "onze" Welzorger die rondliep op het dagverblijf. De juf kwam er natuurlijk weer makkelijk van af. Na alle jaren in rolstoel land sta ik bekend als "sloper". Tja, ik zal de titel wel verdiend hebben, maar in ieder geval kan niemand er om heen dat Jasper zijn rolstoel gebruikt. Overal gaat hij immers mee naar toe in dat ding, om het maar eens oneerbiedig te zeggen.

Ach, het geplaag kan ik wel hebben en Jasper krijgt gewoon een nieuwe hoepel op zijn rolstoel binnenkort. Dat is makkelijker te realiseren dan een nieuwe moeder, eentje die niet sloopt.

Het is maar goed dat onze Welzorger niet weet dat ik nog meer van dat soort leuke talenten heb.

Vorige week vrijdag trakteerde ik mijn overblijfklasje op een douche van chocolademelk. Ik had nog wat nodig en had dus een pak gehaald bij mijn collega's in de aula. De pak bleek open en terwijl ik de klas binnen wandel (?) schudde ik de pak en liet een spoor chocolademelk achter op een paar rugjes, een paar meter vloer en wat rugzakjes.

Behalve goed knoeien kan ik ook goed poetsen en de kinderen hebben eens lekker gelachen. De twee kinderen met een chocolademelkrug hebben er niets aan over gehouden, geen natte trui en zeker geen tranen, want ik heb wel echt verschillende talenten!
Zoals de "Loesje"kalender vandaag zegt: "wist ik veel dat geboren worden, zoveel gevolgen kon hebben".

Na het zwemmen zoefde ik met mijn busje naar mijn vriendin die me verwende met bovenstaande lekkere salade. Wat een feestje! Het was er gezellig en samen wisselden we onze cadeaubon in die we eind vorig jaar als dank kregen voor ons vrijwilligerswerk bij de stichting waar o.a Jaspers dagverblijf bij hoort.

Vanavond maakte ik eindelijk een tekening af die hier al weken in mijn schetsboek zat. Een poos geleden zag ik twee avonden na elkaar een kerkuil. Ik had toen net besloten de vlaamse gaai die ik steeds zag te tekenen en vond dat ik de kerkuil ook maar moest bedanken voor zijn inzichten.

Vorige week zag ik weer drie keer "mijn" vlaamse gaai. Ik moet het wel goed snappen want hij ging op een paal midden in mijn zicht zitten en vloog toen weg terwijl hij nog even riep toen hij tussen de bomen verdween.

Mooi hoor die boodschappers in de natuur.

Ik ben benieuwd wat de volgende boodschap zal zijn en of ik hem doorheb.

 

 

 

Hoe de hoepel kapot kwam? Toen ik Jasper uit onze bus haalde met zijn rolstoel kwam de hoepel tegen het ijzerwerk van  het plateau en hoorde ik een krak. De helften gingen niet zo makkelijk tegen elkaar, maar de juf dacht dat ze dat wel effe kon plakken...niet luisteren naar een sloper.......en dus krakte er een heel stuk van de hoepel.