Afgelopen donderdag was het weer tijd voor Jaspers rondje schisisteam. Een beetje huiverig vertrok ik die kant op. Jasper had zich de hele dag al druk zitten maken op zijn kdc. De juffen, die Jasper toch iets minder goed kennen als ze dachten, hadden de indruk dat Jasper niet zo goed in zijn vel zat: buikpijn? benauwd? Niets aan de hand dus, gewoon spanning voor zijn uitje.
Ik vertrok dus huiverig, want de laatste jaren is het schisisteam verandert en geen van de artsen heeft aan Jasper "gesleuteld". Dat betekent automatisch ook dat ze mij niet zo kennen.
Alle zorgen voor niets, want het verliep gladjes. De tandarts kwam vooraf al even kijken en bleek Jasper niet meer te herkennen (gegroeid), maar mij wel. Grappig. De artsen hadden de afgelopen jaren toch hun oren beter open dan ik dacht, want ieder is op de hoogte van het feit dat ik niets wil laten veranderen aan Jasper. Geen mooiere lip, geen dichte bovenkaak. Dit laatste ook niet omdat de arts gelukkig ook bedacht had dat het hem meer genoegdoening zou geven als Jasper. Pfff...
Bij het schisisteam hoort ook altijd een ontmoeting met Pascale die met haar vader voor haar zoon Stefan komt. Hij heeft ook een schisis, maar dan enkelzijdig. Gezellig lopen wij gewoon bij elkaar de behandelkamer in en achteraf drinken we samen nog koffie. Dan keren we weer huiswaarts.
Nog even een vrijdag er achteraan met koffie bij mijn lieve vriendin Aukje en een fietstochtje langs zee met Bram en dan is het al weer weekend. Zaterdag "pak "ik de kamer aan en verf de nog te verven muren wit. Twee stukken muur zijn al heel wat maanden blauw en de anderen hadden dapper afgewacht. Rudie hield zich bezig met Jasper en de andere kids zorgden dat het huiswerk gedaan werd. In de achtermiddag, met witte muren en opgeruimde puinhopen van de verf vertrekken we naar Terneuzen. Daar gingen we onze trouwdag vieren met een dineetje. Ja, 17 jaar getrouwd zijn we.
Zondagmiddag trotseren we alle wegwerkzaamheden om neef Wouter zijn verjaardag te vieren. Heerlijk bijkletsen en genieten van een met zorg en liefde bereidde maaltijd van mijn zus. Te laat liggen de jongens weer in bed, maar we kijken terug op een leuk weekend. We kunnen er weer een weekje tegen.
3 comments:
Ik heb effe gegoogled over Shisis. Ik kan me voorstellen dat opereren inderdaad ook niet alles is. Maar hij heeft er verder geen last van of zo? Dan zou ik me inderdaad ook bedenken of ik er wel of niet iets aan liet doen. Nog van harte met jullie 17 jaar! Jullie hebben een lekker weekend gehad! natje xxx
@ Natje: je hebt schisis en schisis. Ook ik heb schisis, alleen ben ik geboren met een enkele lipspleet. Mijn hele bovengebit was een zooitje en is d.m.v beugels weer in orde gemaakt. Jasper is geboren, in het Nederlands, met een dubbelzijdige lip-; verhemelte- en bovenkaap spleet. Geen kleintje maar een extreme schisis...je komt ze niet veel tegen.
Aangezien Jasper meervoudig complex gehandicapt is en de spleet in de bovenkaak groot is kun je je afvragen of het zinvol is om te opereren als je weet dat Jasper niet eet met zijn mond, niet kan praten en 2 slechte heupen heeft. Voor het herstellen van de bovenkaak halen ze bot uit je heupen en na zo'n operatie heb je dan vooral last van je heup. Komt nog bij dat de spleet vrij breed is en dus een uitdaging...
Zijn lip vind ik mooi gesloten. In een operatie voor de "mooiigheid" en dat moet je dan ook maar afwachten, heb ik geen zin..veel te belastend en tja...extra littekenweefsel is ook niet alles. Snappie?
O ja... Jasper heeft nergens last van. Hij mist ook heel wat tanden, maar krijgt lekker ook geen beugels, want niet praten en eten he... Lekker makkelijk
Dank je wel voor je felicitatie..we gaan er voor.
he gatver de gatver, we hadden het er nog over over de feun, vergeet ik toch nog naar het schisisteam te maken...te veel koriander in mijn oren gehad, of hummus ipv geheugen???
Fijn dat het zo mee viel! gelukkig loopt het gladjes!
dikke kuz
zuz
Post a Comment