.... maar IK ga schilderen!

Vanochtend moest ik vroeg uit bed, want mijn oppasje kwam al om 7 uur. Lekker de tijd om voor school lekker alles klaar te zetten voor het eten van vanavond en om sondevoeding in flesjes te doen. Helemaal opgeruimd en klaar voor als ik weer thuis kom van schilderen ging ik alvast buiten op het busje wachten die Jasper naar zijn kdc brengt. "Kaatje"mijn oppasje en ik hadden onze fietsen al paraat en het busje was in zicht toen ik binnen de telefoon hoorde. Snel een sprintje naar de voordeur en op tijd de deur geopend om de telefoon op te nemen.
Mijn collega overblijf"juf" aan de lijn. Ze meldt zich voor vandaag en de komende weken af (zij is de coordinatrice van de overblijf). Ze is bij het afstappen van het paard gevallen doordat het paard schrok of zo. Ze kwam terecht op een ijzeren stang en heeft haar bovenarm gebroken en een scheurtje in haar oogkas en kaak. Au! Ik wens haar beterschap en fiets balend naar school.
Wat nu? Of beter gezegd: Wie nu? Ik ging niet overblijven vandaag omdat ik zou gaan schilderen en ik kon mezelf al niet vervangen. Ach dat is geen punt, want er zijn nog 2 overblijfdames over dan. Nu dus nog 1 en da's te weinig als je dik 40 kinderen hebt die bij jou komen boterhammen eten.
Op school bel ik deze en gene op en natuurlijk kan er vandaag niemand. De een moet om 12 uur beginnen met werken, de volgende zit in Terneuzen en de ander moet er half Oost Zeeuws Vlaanderen voor doorkruisen. Ina, de mama van mijn oppasje moet al eerder deze kant opkomen voor een afspraak met haar andere dochter en staat op het land om broccolie, of waren het pompoenen, te snijden. Ze gaat haar best doen, maar belooft niets.
Tja en ik ga dus ECHT schilderen en bel het niet af. Wat heb ik toch veel geleerd het afgelopen jaar. Ik ben trots op mezelf...dank je wel "juf". En dat overblijven.....dat heeft de meester gedaan met een juf...tot Ina kwam.
En zo kwam alles toch nog goed en heb ik genoten van het schilderen aan mijn schilderij.