Het blijft een groot vraagteken waar ik mijn blog nu toch eens mee vullen zal. Af en toe heb ik een ingeving, maar na een poosje zie ik het niet meer zitten om het op te schrijven. Wat doet het er toe? Waar heb ik me druk om gemaakt. Zo ook donderdag. Een lekker dagje tot ik in de loop van de middag de telefoon opneem en te horen krijg dat het werken aan Jaspers zitkuip al in volle gang is. Dit terwijl het eind die middag thuis zo gebeuren. Alles laat ik vallen, Bram zet ik af bij een vriendin (wiens dochter eigenlijk hier heen zou komen) en rijd boos naar het kdc van Jasper. Boos was ik, ontzettend. De stoel was al klaar, dus eigenlijk ook nog voor niets de boel in een zooi achter gelaten (vond ik). Arme R van Welzorg krijgt mijn boosheid op zijn brood. Alsof hij er wat aan kan doen dat ik aan het veranderen ben en dus niet altijd meer zo flexibel alles laat vallen om op te komen draven.
Wat maakte het uit? Alles kwam echt wel goed, de boel werd weer ontwart thuis en Jasper had er nog lol om ook en ook Eline kon met een gevulde buik (schuif je maaltijd in de oven) gaan werken. Allemaal verspilde energie en emoties.
Inzichten komen niet ineens, maar met hulp. Mijn gouden handjes mevrouw droeg daar weer de nodige steentjes aan bij en dus kwam er geen blog met frustraties. Nee, er kwam gewoon weer niets. De vraagtekens voor mijn blog blijven maar hangen. Ik denk dat het weer tijd wordt voor mooie spreuken, tekeningen en foto's. Laat die maar voor zich spreken.
4 comments:
Jaaaa, maar als jij niet assertief bent, wie komt dan op voor japs belang? tuurlijk, zou lekker zijn als het met minder negatieve emoties kon....
En een blog hoeft niet diep en groots, klein en alledaags is ook heel boeiend! En natuurlijk kijk ik ook uit naar je fotokus en spreuken!
dikke knuf
luf u
zuz
zeg liefie, nou ga je mij toch niet vertellen dat je het gallen hebt afgeschaft he? Als dat nou ook al niet meer mag, dan durf ik ook niet meer hoor. Toe nou, dakan zo lekker opluchten enne...ik heb van jou dit werkwoord geleerd, dus nie zo alleen maar van da positieve or...anders hebben we niks meer om uiteindelijk ons schouders voor op te halenxxxauk
* roosnans; de belangen werden goed behartigd zonder dat ik erbij was, want R en ik hadden al overleg aan de telefoon gehad, dus.... ach....
*aukie: lieve schat gallen blijf ik doen, maar liever niet over de verkeerde personen. Het luchtte wel op hoor toen de woede weg was...haha.... heb toch maar even een e-card gestuurd om het goed te maken. Ach en dan halen we nu onze schouders op en zijn we er weer mee klaar, want met de stoel zijn we nog NIET klaar...Jammer...zou Wuppert de wolf zeggen...zucht...zal ik dan toch effe galllen....???hahaha
Effe 'van de lip blazen' zo noemt mijn wijze zus dat. Heerlijk, moet je gewoon soms eens doen ;-)
Post a Comment