meisjesdag

Afgelopen zaterdag was het weer tijd voor meisjesdag. Om 8 uur in de ochtend stonden dochterlief en ik met ronkende motor bij ma voor de deur. Gassen! Ons eerste doel was Nieuwegein om van daar uit met zuslief naar Utrecht te gaan.

Er werd geshopt, geluncht, cultuur gesnoven in bagijnhofjes en in het museum. Gezellig en leuk. Behalve oog voor de aankopen die gedaan moesten worden kwamen we dus ogen tekort. Er is ook zoveel te zien in een stad, heel wat anders dan in mijn rustige plattelandsomgeving.
We scoorden broeken, schoenen (met roze veters), scrubgel en tegen de klaagjes in onze maagjes (Poeh Beer)lekkere hapjes (lekker broodje en chocoladetaart en bij zuslief soep met brood).
Al kijkend kletsten we minder, als dat al de reden was. Het was in ieder geval iets wat mijn zus opviel en volgens mijn wijze ma lag dat aan mij, want ik heb meer rust gevonden.
Maakt niet uit, we genoten en maakten het geklest en gelach helemaal goed bij zuslief thuis. Haar vriendje zo voor het eten zorgen (lees soep roeren en broodjes in de oven schuiven) maar was vanwege het lekkere weer met de motor op stap. Dat heeft hij geweten. Heerlijk geplaag en na wat verhalen van mijn zus raken we goed op dreef en gaan we gieberend de deur weer uit op weg naar Zeeland.

voetnoot: al wachtend op foto's stond deze klaar bij blogger en die foto's toevoegen...dat duurde even

tekenen en schilderen

de lucht 2 kanten op

Af en toe ben ik lekker bezig met tekenen en deze week ben ik ook aan het schilderen gegaan met acryl. Mijn tekening is al weken in de maak, maar nu eindelijk klaar. Gemaakt met acquarelkrijt op acquarel papier. Het is niet zo maar een tekening. Het is er eentje voor mijn vriendin. Ik heb haar en haar gezin gepoogd neer te zetten. Helaas voor jullie... ik publiceer slechts enkele details; de rest is voorbehouden aan mijn lieve vriendin (en als je leest vriendinnie van me...wanneer mag ik hem brengen; of kom je hem halen?)

Verder zat er al een dag of wat een dametje in mijn hoofd, waar ik nog niet klaar mee ben. Alvast een voorproefje voor jullie.

En natuurlijk had ik tekenles. Aangezien we maar met 2 waren kregen we schilderles... njamnjam .. rechtsboven zie je wat ik gemaakt heb. Nu moet ik het nog afmaken...... ben benieuwd hoe het eindresultaat word.

van alles wat

gisterenavond bij het zakken van de zon (achter de Pabo)

Het is al 4 uur in de middag. De dag is ruim half weg en was al erg geslaagd. Vanochtend vroeg al even fanatiek staan strijken voordat ieder naar school vertrok en ik Zita ophaalde. Met een kind van nog geen 2 ga ik niet staan strijken dus vandaar de vroege actie (ben nog niet halfweg met de strijk, maar de top is van de berg).

Samen hobbelen we wat rond. Ik zoek sokken bij elkaar en Zita kookt. Ik ruim wat was op in Jaspers kamer en Zita bekijkt het speelgoed. Samen eten we fruit, we zingen heel wat liedjes en tekenen ieder op een papier.

De ochtend is zo om en na de lunch begin ik eindelijk met schilderen. Mijn handen jeuken al de hele dag om te beginnen. Mijn kleine priegelwerkje heb ik opnieuw opgezet in het groot en ik ben zeker niet ontevreden ( en bijna halfweg?) Tussendoor (droogtijd) doe ik nog even wat nuttigs in het huis, want de kabouters zijn weer hard voorbij gerend vandaag.

Nu zijn 2 van de 3 kids weer thuis met eentje extra (dus toch 3) en geniet Jasper alvast van het vooruitzicht dat morgen Lara mee komt vanuit "school"om te komen spelen. Kortom we zijn kneuterig tevreden en vanavond mag ik lekker weer gaan tekenen of schilderen. Ik heb er zin in...

Nu nog even de spreuk van de dag, die ik vanmiddag trok en mijn kleine engelenkaart:



Hij die bewust is van zijn geluk, zoekt niet verder.

"met z'n tweeën is geen contrabas te groot"; zegt de contrabas-engel

een groot vraagteken

Het blijft een groot vraagteken waar ik mijn blog nu toch eens mee vullen zal. Af en toe heb ik een ingeving, maar na een poosje zie ik het niet meer zitten om het op te schrijven. Wat doet het er toe? Waar heb ik me druk om gemaakt. Zo ook donderdag. Een lekker dagje tot ik in de loop van de middag de telefoon opneem en te horen krijg dat het werken aan Jaspers zitkuip al in volle gang is. Dit terwijl het eind die middag thuis zo gebeuren. Alles laat ik vallen, Bram zet ik af bij een vriendin (wiens dochter eigenlijk hier heen zou komen) en rijd boos naar het kdc van Jasper. Boos was ik, ontzettend. De stoel was al klaar, dus eigenlijk ook nog voor niets de boel in een zooi achter gelaten (vond ik). Arme R van Welzorg krijgt mijn boosheid op zijn brood. Alsof hij er wat aan kan doen dat ik aan het veranderen ben en dus niet altijd meer zo flexibel alles laat vallen om op te komen draven.

Wat maakte het uit? Alles kwam echt wel goed, de boel werd weer ontwart thuis en Jasper had er nog lol om ook en ook Eline kon met een gevulde buik (schuif je maaltijd in de oven) gaan werken. Allemaal verspilde energie en emoties.

Inzichten komen niet ineens, maar met hulp. Mijn gouden handjes mevrouw droeg daar weer de nodige steentjes aan bij en dus kwam er geen blog met frustraties. Nee, er kwam gewoon weer niets. De vraagtekens voor mijn blog blijven maar hangen. Ik denk dat het weer tijd wordt voor mooie spreuken, tekeningen en foto's. Laat die maar voor zich spreken.

woensdagstorm

Vandaag is het een stormachtig dagje hier zo dicht bij de westerschelde. De wind giert lekker langs je hoofd en je haren vliegen alle kanten op. Bij het vorige filmpje las ik dat er vandaag een filmpje van Lin bij de zee met windkracht 9 moest komen en ik dacht nog even...als dat maar niet bij de gemeente gebeurt.

Vanochtend stond er namelijk een tweede hoorzitting op het programma naar aanleiding van onze aanvraag eind april vorig jaar. In tegenstelling tot vorige keer gingen Rudie en Jasper niet mee en trokken F van Mee en ik samen ten strijde. Het gesprek verloopt rustig, ik heb veel geleerd dus emoties blijven achterwege en onze ambtenaar is toegankelijker en meer op haar gemak dan vorige keer (dankje voor de tip Elly).

Geen storm in het gemeentekantoor, maar ook geen blije geluiden. Alles kan nog en met veel pech raak ik ook mijn rolstoelfiets nog kwijt. De eerste mail daarover gaat die kant al weer op, want ook wij kunnen refereren aan andere verslagen. In ons geval eentje van vorig jaar en niet eentje uit 2001 zoals de gemeente doet.

Bijna thuis zien we 3 ooievaars op ons pad en die zetten F en ik nog even op de foto. Beide zijn we zo gek dat we onze digi-vriend overal mee naar toe slepen dus dat was vast een leuk gezicht voor het achterop komend verkeer.

Terug thuis wandel ik onder het genot van koffie even door de krant en daarna naar zee. De wind trekt goed, vooral binnnendijks en ik voel me zo heerlijk gelukkig als ik zo buiten loop.

Het licht is mooi, dus schiet ik wat plaatjes en ook s'middags wandel ik het stukje nog een keer. Dit keer samen met Bram die lekker in de wind ging hangen. Wat een genietweertje weer. De rest van de middag vullen we met spelletjes en tekenen. Zachtjes aan zakt de wind en kunnen ook de katten hun schuilplek verlaten.

logeerpartij

Ze komen niet meer zo vaak voor, maar zijn altijd gevuld met een heleboel gezelligheid, de logeerpartijtjes van mijn zus en haar zoon. Het huis vult zich met geluid en gelach terwijl we bij babbelen en genieten van een maaltijd. 's Avonds gaat mijn zus de deur uit voor een maaltijd met een goede vriend en de jongens liggen lekker te slapen. De rust keert weer en met z'n drietjes zitten Rudie, Eline en ik samen in de kamer voor de tv met boek en tekenblok.

Zaterdag is de dag weer gevuld, maar te kort om alles te doen wat we zouden willen. We gaan naar Hulst, via de bieb voor een engels boek voor Eline. Ik verwen de kids met leesvoer in de stad en Nans zorgt voor lekkere verse broodjes voor de lunch.

Na de lunch kijken we bij het verse veulentje van de pony hier op de hoek en we tekenen nog even met haarlak, pen en potlood. Dan staan pa en ma op de stoep en is het tijd voor koffie, lekkers en veel gekwek.

Nog even fietsen met de rolstoelfiets en dan is het al weer snel tijd voor een laatste gezamenlijke maaltijd voor zuslief met de auto weer richting hollands binnenland rijdt. Jammer, weer te kort.

de westerschelde

woensdag

ik ben benieuwd

Het was weer tijd voor het jaarlijkse uitje met Rudie's badminton clubje. Ondertussen jaren geleden opgericht met wat vrienden en sindsdien een beetje gegroeid. Voor mij dus leuk om die vrienden weer eens te zien en te spreken. Dit jaar was de organistatie van de avond in Wims' bekwame handen. Eerst werd er lekker gegeten in een sfeervolle omgeving.

Natuurlijk komt mijn camera dan uit de tas en zo gauw Rudie mijn blog opnoemt wordt men nieuwsgierig. Ze komen hier nu lurken en commentaar geven. Nou ik ben benieuwd. Voor hen dus dit blogje, opgesierd met wat foto's (zonder jullie ja, zodat jullie geen schadevergoeding kunnen vragen) want terwijl we, na het eten, in groepjes oud hollandse spelletjes doen als pieren, gaaibollen, tritsen, pieken en boogschieten wordt er op los geflitst. Ons groepje was maar klein, maar ik heb lekker gelachen en op zijn Linda's zeker niet voor gegaan (kortom verloren met glans).

Wat mij betreft een geslaagde avond en Wim, van mij mag je volgend jaar weer iets leuks bedenken.

met dank aan Emiel hoef ik mijn pijlen niet vast te houden.....

stoelenstress

Sinds Jasper terug is op het kdc heeft hij geen kinderfysiotherapie meer, maar gewone fysio. Helaas werd er geconstateerd dat Jasper met zijn rechterheup geen 90 graden meer kan halen en moest er dus een nieuwe zitkuip aangemeten worden.

Nou dat gebeurde op 1 november vorig jaar. Het werd een experimenteel geval met 1 been in een hoek en de ander meer afhangend. Een tussenpassing volgde en toen werd het wachten tot de orthese gestoffeerd was. Dat liet door omstandigheden bij het betreffende bedrijf nogal op zich wachten, maar vorige week vrijdag werd hij uiteindelijk op Jaspers stoel gemonteerd.

10 minuten thuis van "school" belde ik met Welzorg om te zeggen dat ik het niets vond. Uit mijn verhaal opmakend wist "mijn" Welzorgcontact dat hij verkeerd gemonteerd was en beloofde beterschap voor maandag.

Maandag werd bellen, dinsdag kwamen ze tijdens Jaspers voeding en daar heeft hij zijn stoel voor nodig en hadden we telefonisch contact. Ook de juf belde me gefrustreed op terwijl ik de muur blauw verfde (of was het het gordijn?) Woensdag kwamen ze niet, donderdag arriveerde de klusser weer tijdens Jaspers lunch en natuurlijk belde ik nog even met Welzorg en vrijdag werd de stoel verzet.

Zelf was ik ook op het kdc voor het bekijken van de statafel die ik van thuis had meegezeult en werd er over en weer flink geplaagd tussen de Welzorg mannen en mij. Kijk dat maakt het leed weer wat beter en Jasper keek toe vanuit zijn sta tafel hoe zijn stoel zitting en wielloos onder handen genomen werd.

Nou denken jullie, eind goed al goed, maar daar moet ik jullie dan toch in teleurstellen. De kuip staat nu wel beter, maar nu moet de orthese zelf nog veranderd worden. De meneer van het orthese bedrijf komt maandag en zal vanwege een drukke agenda vast geen tijd hebben voor Jasper en dat betekent extra wachten en pruttelen voor Jasper... kortom wordt vervolgd.

Maar..... Welzorg bracht vrijdagmiddag wel onze rolstoelfiets, die we uiteindelijk na afwijzing, hoorzitting en veel wachten van de gemeente mochten.