samen kun je er veel beter een potje van maken....

de "sunrise"van gisteren, maandag 1 oktober 2012

Samen kun je er beter een potje van maken zo zei de Loesje kalender vorige week en hoe waar is dat!
Met mijn vriendin, teken-schilder-scrap maatje, ging ik vorige week woensdag naar Antwerpen op zoek naar de teken/schilderschool van Magda Francot . Haar school bevindt zich in het hartje van de stad en onze verouderde TomTom stuurde er ons door allerlei fijne eenrichtingstraatjes naar toe. Zo reden we wel drie keer hetzelfde blokje om om vervolgens op een andere manier te komen waar we moesten zijn. We maken er samen lekker een potje van.
Bij de poort belde ik op en zo kwamen we via een leuk gangpaadje met poortjes op een leuk binnenpleintje waar je vergeet da je in het midden van de stad bent. Helaas hield het bij de deur voor mijn vriendin op, want het atelier of de school, hoe je het noemen wilt, bevindt zich vier trappen hogerop. Met haar lichamelijke beperkingen niet haalbaar dus ga ik even met meneer mee en maak kennis met Magda en kijk rond bij iedereen die bezig is. Daarna zoek ik mijn vriendin beneden weer op en gaan we naar de kunstbenodigheidswinkel , de Wieuw, in een straatje aan de Vlaamse Kaai. Het is een grote winkel, waar we ons prima amuseren. Op zoek als we zijn naar nieuwe input in de vorm van lessen of workshops spreken we de meneer van de winkel aan. Hij moet eerst dringend naar de wc en daarna is ie van ons. We maken er een potje van, Elly doet flink haar best om hem aan het verstand te peuteren dat we Echt op zoek zijn naar info. Uiteindelijk krijgen we een bruikbare naam en vervolgen we onze weg door de winkel. Wanneer we bijna bij de kassa zijn komt de meneer met een papiertje waarop de naam, adres en telefoonnummers van de fijnschilder staan waar we het over gehad hebben.Yes! Wij blij!
Natuurlijk hebben we een lunch verdiend dus steken we de straat over naar Publique, want daar zagen we een lekkere salade met verse tonijn op de kaart staan. De stoelen zijn niet je van het, dus krijgt Elly het kussentje van het bankje voor op haar stoel. Ik wiebel toch te veel om dat ding op zijn plaats te houden. Verder maken we er maar een potje van. Elly babbelt tegen de niet nederlandstalige ober aan over het lege schildersdoek dat ze kocht. Ik vertaal het maar even in het engels voor hem, want de vraagtekens schieten spontaan uit zijn hoofd bang dat hij is dat hij een hele bestelling niet snapt en dat voordat we uberhaupt zitten.
De lunch smaakt, onze praatjes ook en daarna gaan we weer op huis aan. Zonder TomTom dit keer, want ik weet de weg en mijn route is waarschijnlijk toch een stuk eenvoudiger dan die van hem.

mmm... salade met verse tonijn

zicht van de Vlaamse kaai naar de kaai, waar
een groot schip aangemeerd ligt

zo is het voor het rode licht staan
helemaal niet zo erg.
 

We hebben weer genoten van het potje wat we er samen veel beter van kunnen maken.