Het was weer woensdag

 

Goeie morgen allemaal!

 

Gisteren was het weer woensdag en weer tijd voor een rondje Antwerpen voor Elly en mij.  Een paar weken geleden waren we daar ook op woensdag te vinden, omdat we op zoek waren naar schilderles. Bij de winkel voor schilder- en andere creatieve uitspattingen kregen we een briefje van een kunstenaar die gespecialiseerd is in fijn schilderen. Diezelfde dag belde Elly de man op, maar hij was toen op vakantie tot zeven oktober. De achtste belde ze hem op,  toen zat hij bij de dokter, maar wat later op de dag lukte het dan toch om een afspraak te maken voor de tiende oktober.
Onze 'Loesje" kalender zei deze dag:

Nieuwe dingen

ik ben altijd zo
nieuwsgierig
hoe ik zal
reageren.

Altijd toepassenlijk wanneer je op weg gaat naar nieuwe dingen. We weten ongeveer de weg, maar onze grote vriend de "TomTom" is ook weer mee. Dwars als we zijn volgen we eerst onze eigen route, een ietsiepietsie om, maar dat maakt niet uit, we gaan vlot de goeie kant op. Tot de één na laatste straat waar ze een vrachtwagen legen met bouwmaterialen. De straten zijn smal dus er langs gaat niet. Dan maar een ommetje,nog een keer hetzelfde ommetje en dan maar een veel groter ommetje door alle éénrichtingstraatjes om te komen waar we wezen moeten bij de bruine deur. We parkeren, lopen terug en gaan door de bruine deur waardoor we alweer op een leuk binnenplaatsje komen. De deur staat al open en dus gaan we naar binnen. Het is duidelijk dat dit het atelier is van  een kunstenaar. Wat had ik me daar graag uitgeleefd met mijn camera. Maar ja, dat was niet ons doel van de dag en dus blijft mijn vriend in de tas. We kletsen met de kunstenaar. Hij legt ons het een en ander uit en heeft al besloten dat hij ons meeneem naar het café. Dat is een goed idee, want zitten lukt nergens in het overvolle atelier en warm is het er beslist niet.
Wanneer zijn vriend gearriveerd is gaan we gevieren naar de kroeg. Met zijn tweeën lachen we om de naam van het café, want 'goh we gaan naar huis", als blijkt dat het  "de bezemsteel" heet.
Er wordt nog meer gekletst terwijl Elly en ik vooral luisteren en koffie drinken met advocaat. Uiteindelijk laten wij zien wat we tot nu toe gedaan hebben en wij dachten misschien goed bezig te zijn....nou, daar wordt anders over gedacht. Er is dus werk aan de winkel voor we ons fijnschilder kunnen noemen. Niet dat we dat willen worden, maar we willen ons wel verfijnen zodat we de technieken kunnen toepassen in ons eigen straatje. De kunstenaar verklapt zijn geheimen doorgaans niet maar maakt voor ons een uitzondering. Dat was voor hij onze werken zag, dus toen zag hij misschien nog hoop voor ons! In ieder geval vinden we het wel fijn dat hij ons wil helpen. Hij is 77 jaar en geeft al jaren geen les meer dus we boffen maar dat hij ons op weg wilt helpen.


dit is de kaft van zijn boek, zo moeten
we dus leren schilderen. Makkie, toch???

We krijgen elk een boek van hem mee met zijn eigen werken (ja hij heeft boeken met eigen werk in de winkel liggen) en huiswerk. Nu is het zaak dat we stillevens gaan schilderen op paneel. Op doek is makkelijker, dus dat doen we niet. Nee  kleine stillevens op paneel en wanneer we er wat hebben gaan we terug en gaat hij ons zeggen hoe het niet moest  en hoe we het dan wel moeten aanpassen of we kunnen ook zoals zijn vriend voorstelde dan twee weken in een hotel gaan logeren zodat we overdag kunnen luisteren hoe het moet. Met zijn heerlijk lachje wat wat vals klonk gaf hij ons te kennen dat het wel even zal duren voor we dat fijnschilderen gaan kunnen. Een jaar of twintig of zo.
Enfin, vol goeie moed vertrekken we, waarbij ik er niet vanaf kom met een hand, maar zelfs een kus "krijg" (en waarom Elly niet?) en rijden vlotjes de stad weer uit.
Natuurlijk lachen we onszelf naar huis en komen er bij de Karwei achter dat ze daar in ieder geval geen waterafstotend mdf hebben. Ons huiswerk moet dus nog even wachten, maar of ik dat nu zo erg vind.....