18

Vrijdag was het zover, mijn eerstgeborene werd 18. Sjonge jonge wat vliegt de tijd. Zo zijn ze klein en zo zijn ze (in ieder geval letterlijk..hihi...) groot. Op zich maar een dagje ouder dan de dag ervoor, maar toch een fikse stap. Zo mag ze nu gaan autorijden, stemmen (als het kabinet valt). Volgens haar vriendin mag je dan ook aan de wodka, zo las ik op een kaartje. Dus het zijn toch aardig wat veranderingen.

Nog even zit ze onder onze vleugels op het nest, maar volgend schooljaar zal ze uitvliegen om te gaan studeren verderop in Nederland. Zover is het nog niet, dus laten we niet te veel op de zaken vooruit lopen. Het was tijd om te feesten en dat deed ze dan ook. Het foute feestje was een succes en met de terrasverwarmer was het ook warm genoeg om in dit tijd van het jaar te kunnen feesten in de schuur van pa en ma. Natuurlijk waren ze fout verkleed, was er foute muziek, een foute quiz met écht foute prijzen (ma had nog een tas foute grabbels met spreuken op mini tegeltjes, kaarten, een stenen mandje, gehandwerkte foute dingen enz) foute kaartjes en foute cadeau's.

De rest van het weekend werd er ook gefeest voor onze 18 jarige. Volgende week volgt haar eerste rijsles van 2 (les) uur op de openbare weg. Ze heeft er als 17 jarige al een achter de rug op het industrieterrein in Goes. Zo eentje waarbij ze bekijken hoe lang ze denken dat je nodig hebt om te leren auto rijden. Weer een stap verder op weg naar onafhankelijkheid wat bij volwassen worden hoort. Zo hoort het ook en reken maar dat ik trots ben op deze topper!

de taarten

nog even genieten van het mooie licht op de populieren, binnenkort gaan ze plat

mooie avondlucht

zitorthese passing en een schuur verandering

Vandaag was het weer zover. Tijd voor het aanmeten van een nieuwe zitorthese voor Jasper. Het gaat goed met Jasper tegenwoordig, hij is gegroeid en wat aangekomen. Resultaat: een krap zittende zitorthese. Trouwe bloglezers zullen ondertussen wel weten dat het gaat om de zitting van Jaspers rolstoel. Er moet een nieuwe komen, deze is 2 jaar oud en al een keer bijgewerkt. Vandaag is dat weer gebeurd tussen het passen door, maar de orthese is ook niet passend meer aan de schouders dus werd er een nieuwe afdruk gemaakt. Rene, onze trouwe adviseur van Welzorg had deskundige op dit vlak, Ruud van Summit weer opgetrommeld om dit karwei uit te voeren. In tegenstelling tot andere keren onderging Jasper het allemaal rustig en ontspannen. Het is een heel gedoe met een vacuumkussensysteem waarbij de korrelkussens gemodeleerd worden in de vorm van je lijf. Hier en daar wordt er nog wat gecorrigeerd in houding ook. Het is mooi om te zien hoe Ruud dat doet. Het is echt een kunst van modelleren, waar hij de tijd voor neemt en een goed zicht heeft op zijn client. Ondertussen is het ook nog gezellig ook, want er wordt wat gebabbeld en geplaagd en ik krijg ook nog tips voor het strijken van riemen of het niet strijken daarvan..... Enfin, Jasper zit nu weer stukken meer ontspannen in zijn stoel na het aanpassen en we wachten geduldig af tot de proefpassing.

Na de passing zoefde ik naar het volgende doel van de dag, maar eerst pauzeerde ik even bij vriendin Elly waar mijn andere kinderen waren. Met de kids naast me in de bus ging ik naar pa en ma. Mijn dochter wordt vrijdag 18 en geeft een fout feest in de grote schuur van mijn ouders. Met z'n vijfen namen we de schuur onder handen met bezems een sopje voor de stoelen en met slingers en andere meuk. Het ziet er leuk uit, laat het feest maar beginnen.
We wachten weer op Jasper en gingen samen naar huis: circeltje rond, iedereen weer samen.

mooie ochtendluchten

Zo even wat plaatjes van de lucht van de laatste week. Ik kan er geen genoeg van krijgen ook al is het uitzicht altijd hetzelfde. De kleuren maken de dag.

boswandeling

Ondanks dat het nat was heb ik genoten van het wandelen met vriendin Es door het bos.

ademen

Donderdag was een dag van doorademen. Vorig jaar rond deze tijd volgden vriendin Elly en ik al een keer wat workshops bloemen schilderen à la Gary Jenkins, maar helaas we hadden niet het idee dat het al geintergreerd was in onze hersenpan. We gingen dus op herhaling. We boekten 2 middagen, waarvan we er nog eentje te goed hebben. Donderdagmiddag was er dus een van doorademen tijdens het oefenen. Nog een keer,nog een keer, net als de Teletubbies. Na al die inspanningen ging het warme maaltje dat Elly verzorgde er prima in.
We hadden namelijk nog een doel die dag. Samen met haar dochter en schoondochter gingen we richting Wijnegem net voorbij Antwerpen op zoek naar "de Lichtbron" waar we een lezing "Ademen met Isis" gingen bijwonen van Anita Boom( http://www.tremendra.com/ ).Het viel niet mee om het te vinden en ondanks dat we zelfs met file goed op schema lagen waren we net te laat.
Door middel van ademhalingsessies moesten we contact maken met onze ziel. Stapje voor stapje dichterbij het accepteren van jezelf, met alle dingen die je van jezelf misschien niet zo leuk vind, alle dingen die je ooit gezien, gehoord, beleefd hebt en die maken dat je bent wie je nu bent. Kun je dat? Ze ondersteunde dit daarna met verhalen die ze leuk bracht.

Tijdens de pauze, in een koude ruimte in het oude landhuis te midden van de bossen lagen wij met warme koffie of thee in de handen alvast in een deuk van het lachen. We hadden de stof alvast geintergreerd in ieder geval genoeg om te kunnen lachen. Met het motto "ik ben er al" kun je alle kanten op en dat deden we dan ook. Dit motto betekent dat je jezelf geaccepteerd hebt en dus niet vind dat er nog van alles aan je verandert moet worden. Je kunt dus gewoon creeeren en genieten van je creatie die je gemaakt hebt van je leven, van jezelf.

De terugweg verliep met de nodige lachsalvo's en lachstuipen. Genoten, dat heb ik van deze dag. Zoveel stof weer opgeslurpt met de hersentjes en dat aangevuld met lachen, een dag kan niet beter. Toch?

dag ouderraad, dag school

Afgelopen dinsdag, 12 oktober, was mijn laatste jaarvergadering op de basisschool waar mijn kinderen gezeten hebben. Eline zit ondertussen in 6 gymnasium en Bram is begonnen in de Havo/VWO brugklas. Mijn tijd als ouderraadslid zit er dus op. Dat is niet iets waar ik verdrietig van wordt, want ik heb het bewust afgesloten. Als overblijfmoeder blijf ik nog wel even in beeld om alle hiaten op te vullen die ontstaan door ziektes en werk.

Voor de laatste keer wordt mijn jaarverslag bekeken en maak ik de notulen. Dan neemt de directeur van school afscheid van me. Ondersteund met circusmuziek krijg ik een heleboel vleiende woorden te horen en hoor ik dat ik erg gewaardeerd word om al mijn helpende handen als lid van de inboedel de afgelopen 13 jaar. Als klap op de vuurpijl wordt ik gedecoreerd met een zelfgemaakt speldje van school en krijg ik een mooie bos bloemen en een cadeaubon.

Van mijn collega ouderraadsleden krijg ik een doos vol presentjes, dus met een feestgevoel vertrek ik later naar huis. Een mooie tijd om op terug te kijken. Ik heb veel geleerd in die 13 jaar, veel inzichten opgedaan waar ik mee verder kan.

Natuurlijk heb ik de school niet verlaten zonder iets tastbaars achter te laten. Op de valreep bedacht ik dat ik een kleurig symbolisch schilderij wilde maken. Tja, er kon nog veel aan veranderd en verder uitgewerkt worden, maar ik wilde hem graag die avond mee nemen zodat het echt afgesloten was. Om kwart voor 8, net voor ik weg moest stond ik mijn schilderij dus te fönen. Altijd klaar op het laatste moment, tot op het laatste moment.

dinsdag lunch tekeningetje

tekeningetjes van de maandagavond

Lekker ontspannend om nog even te tekenen aan het eind van de dag, met op de achtergrond het geluid van de tv.

snelle weekend tekeningetjes

tekeningetje

fijn weekend!

doodle mandela's 2

Heerlijk ontspannend om te doen.

doodle mandela's

cadeautje

Mijn verjaardag is al weer even geleden maar zaterdag kreeg ik nog een cadeautje. Met mijn vriendin Elly had ik afgesproken om met haar dochter en schoondochter uit eten te gaan en een film te bezoeken. Tenminste dat was het idee, maar vrijdag kreeg ik een snel telefoontje met de vraag of ik al om half 1 weg kon thuis. Ik mompel een ja dat denk ik wel en dat was het gesprek. Later de dag hoorde ik dat ik om kwart over 12 opgehaald zou worden en dat ik een matje, kussen en een dekentje moet meenemen. Even later belde haar dochter dat ze me om 12 uur halen kwam en dat ik ook maar een flesje water meenemen moest.

Enfin, geen idee wat me te wachten stond maar ik stond klaar met alle benodigdheden. Het doel bleek Middelburg, beter gezegd het Padmacentrum. Wat volgens de folder de ontmoetingsplek voor persoonlijke groei en ontwikkeling is. Still no idea what would happen maar de energie die er hing was goed.

We bleken een sessie bij te gaan wonen van Keesjan van der Klooster. Onze matjes hadden we niet nodig, die had hij zelf al klaar gelegd. Op zijn eigen manier bepaalde hij wie waar kwam te liggen en stuk voor stuk gingen we allemaal plat alsof hij aan een touwtje trok. Een bijzondere ervaring die 2 uur duurde. Keesjan zet (ik citeer even zijn flyertje) eenheidsenergie in beweging waardoor lichaam, geest en ziel weer in harmonie komt.Hij gebruikt hierbij helende stemklanken. Ieder krijgt wat hij nodig heeft op dat moment en ondanks dat het een groepssessie is krijgt ieder ook nog individuele aandacht. Je kunt hier meer over hem en zijn werk lezen: http://www.umojaworld.eu/

Na 2 uur was de sessie dus klaar en waren we allemaal gammel wat vandaag ook nog lekker doorwerkt alsof je zwaar gesport hebt of platgewalst bent.

In ieder geval we waren verlicht vonden we zelf en daar hebben nog lekker om gelachen, want de dag was nog niet om. Heerlijk genoten we met z'n viertjes van een lekker maaltje op de markt in Middelburg en daarna van een film in Vlissingen. We zagen de film Legend of the Guardians ; The owls of Ga'Hoole. Voor onze hersenen ging het af en toe wel lekker snel, maar het was een indrukwekkende film. Kortom ik was een echte bofkont met zo'n dag cadeau van zulke geweldige meiden. Dat wordt lekker nagenieten de komende tijd. Meiden bedankt!

chaos op de woensdagmiddag

Eens in de 2 weken staat de woensdagmiddag hier tekenles centraal. De eerste les van het jaar zaten er 4 kinderen aan tafel met de opdracht om een zelfportret te maken a la Picasso. Deze week verwachtte ik er 5 maar het werden er 3 meer. Snel nog wat extra doeken gezocht en iedereen aan het werk gezet. Gezellige boel met spiegels, verf, doekjes, kwasten enzovoort op tafel, maar even racen om ieder snel te laten starten.
Iedereen is net gestart als er op de deur wordt geklopt (geen bel, wel een deurklopper). De mevrouw van de firma Pronk stond op de stoep. Ik verwachtte haar en René van Welzorg om 2 uur in verband met mijn aanvraag voor een plafondlift. De mevrouw, Charlotte, complimenteerde mijn 8 kunstenaars en ging alvast aan de slag met meten in Jaspers kamer en de badkamer. Rene, de adviseur van Welzorg die alles moet regelen naar de gemeente toe, arriveerde even later en ook hij werd nieuwsgierig bekeken. Ik had ondertussen al uitleg gegeven aan de kinderen wat de mevrouw kwam doen. Tussendoor probeerde ik nog een keer even mee te kijken bij hun overleg, maar ja er kwam steeds iemand iets vragen over zijn schilderij. We spraken af om de rest later te bespreken zodat ik mijn aandacht bij de kinderen kon laten. Er moet tenslotte hier en daar wat bijgestuurd worden, gezorgd worden voor sap en koek en de goede sfeer bewaakt.
Uiteindelijk werd de koffie w geschonken, de tekenles af gesloten, de kinderen werden opgehaald of ik dirigeerde ze naar hun fiets en richting huis. Even tijd voor uitleg en het geven van informatie. Het gebruikelijke geplaag van Rene en mij maakte het gezellig en voor ze weg waren kwamen de volgende mensen al weer binnen.
Charlotte bedankte me voor de tijd, waarop ik haar er op attendeerde dat ze maar een piepklein beetje gekregen had. Daarop bedankte ze me voor de gezelligheid. Tja, zo'n huisbezoek had ze vast nog niet eerder.
Om een uur of half 5 kwam ik toe aan het opruimen en poetsen van tafel en kwasten en om kwart voor 6 stond er ondanks alles een verse maaltijd (groentenprut met heel wat snijwerk) op tafel. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik genoten heb van al het gedoe van deze woensdagmiddag.

avondfoto's van de kinderen hun werk.

nazomerwandeltocht

Vorige week vrijdag was het de dag van de nazomerwandeltocht. Het is de laatste waar ik als ouderraadslid aan gewerkt heb. Het ging niet allemaal vlot, het zat wat tegen, maar dat mocht de pret niet drukken vrijdagmiddag was alles klaar. De route door het door werd opgeleukt door 15 opdrachten,waarvan de laatste 8 van mijn hand. Ze kwamen allerlei juffen en meesters tegen die verkleed waren als iemand uit de stal van studio 100. De directeur was de boef die door een juf verkleed als Mega Mindy bij de kladden werd gegrepen. Mijn dochter en een vriendin waren Plop kaboutertjes, nog 2 meiden speelden voor Bumba en Bumbali en ook de juffen piraat waren in de route te vinden. Zelf had ik een charmante rol als Frieda Kroket. Ik had mijn frietkraam en dergelijke bij en met behulp van meester Bas die Octaaf speelde deelden we frietjes (frietchips) uit. Want ja...dat was toevallig een van Octaaf zijn specialiteiten.... Juf Irma was de burgemeester en mocht alle friet betalen, Bram was allerliefst als Samson en Ina mocht de rol van Gert op haar nemen.

Veel gelach en vrolijke gezichten gezien die avond. Het was prachtig weer tot de prijsuitreiking begon. Misschien dat het steeds harder ging regenen omdat ik deze moest verzorgen?

Hier vind je actiefoto's van Frieda Kroket en alle anderen : http://www.openbasis.com/sande/ Ga naar het fotoalbum en kies daar Nazomerwandeltocht studio 100 2010.