Sunday, September 09, 2007

stilte ?


de stille natuur van Kloosterzande

en toen...toen was het stil op het blog....

Hier in huis was het alles behalve stil. Ik was jarig en werd 37 en in het kader van een nieuwe start begon ik alvast met nieuwe dingen. Zo ging ik naar mijn eerste tekenles sinds jaren bij een Daisy. Ze richt zich vooral op portret en houdingen. Twee moeilijke dingen, waar ik graag beter in wil worden dus dan zit je bij Daisy goed. Ze is een heerlijke mevrouw. Ze babbelt er op los en dank zij haar gaven weet ze hoe je in elkaar zit en trekt ze dus niet het potlood uit mijn hand om de fouten eruit te halen.

Verder zat ik voor het eerst te paard. Nou ja....te pony. Mijn vriendin Nancy heeft een Haflinger overgenomen van de kinderboerderij en die is gewend om met gehandicapten op de rug rond te lopen dus vertrouwde ze haar wel met mij op de rug. Tjonge dat valt nog niet mee. Als je er net op zit denk je :"als ik er nu maar niet af val" en een poos later mag je alleen rijden. Nou ja alleen... af en toe stond Amberlief op de handrem en kreeg ik haar er niet af. De bochten nam ze meestal wel voor me, maar ze ging ook gewoon in draf, terwijl ik toch niet dacht dat ik haar in die versnelling gezet had. Een keer kreeg ik haar er weer uit, maar de tweede keer moest Nancy helpen...maar...ik zat nog!
Nog veel oefenen en dan kan ik Jasper mee nemen voorop de pony, want dat is het uiteindelijke doel.
deze kwam tussendoor voor Marieke

Verder was er een bezoek aan het UZ waar ik gebeld werd om toegezongen te worden en verder feestgedruis in de vorm van "mooie" vrouwen om me heen en de gezelligheid met de pa's en ma's en een weekend vol plezier met mijn lieve vriendin Esther en haar kinderen en met mijn lieve zus en haar gevolg over de vloer . Jasper en ik werden er verkouden van. Jasper kreeg het er letterlijk weer erg benauwd van en de nachten duren dan ook langer. Gelukkig hielpen de engeltjes hem en knapte hij weer op en nu hij iedere dag weer wat eten krijgt heeft hij minder last van slijm en de verkoudheid is ook weer aardig gebeterd (de mijne ook).

De dagen zaten vol. Er "moest"van alles gebeuren van oppassen en overblijven tot het maken van de opdrachten voor de jaarlijkse nazomerwandeltocht van school en het bezoeken van een lief jarig vriendinnetje toe. De wandeltocht slorpte tijd en gaf veel gezelligheid en voorpret en vrijdagavond pret. Gelachen hebben we als Suske en Wiske helden in de wandeltocht. Als een waar Jerommeke liep ik met mijn mega grote Schanulleke (vriendin Nancy) rond in de kruiwagen. Dat is vragen om hilarische brulpartijen om Wiske en dreigementen om die pop te laten verkleinen door Barabas......

Zaterdagmiddag ging ik met mijn kinderen, Esther en Olaf naar Antwerpen. Lekker neuzen en shoppen al konden we geen shirten met lange mouwen vinden terwijl we daar behoefte aan hadden. Ach, het is echt geen straf om nog eens te gaan winkelen. We sloten ons gezellige middagje af met een pizza op een terras van een pizzeria terwijl het levende standbeeld wat stond en zong bij de OLV kathedraal een frietje nam bij de frituur van de buurman.
een doorzonwoning

De zondag stond in het teken van DE strijk en Brams spreekbeurt en verliep rustig en nu is de echte werkelijkheid weer volop in gang. Mijn bezoekje aan Elly zit er weer op, de overblijf van vandaag ook evenals een ritje naar Het stort met mijn schoonpa en het ritje naar drumles. Nu even tijd voor mezelf. Een tekening is in de maak en de strijk mag wachten. Terug naar wat ik geleerd heb: karweitjes, tijd voor jezelf; karweitje; tijd voor jezelf...enz.enz.

4 comments:

Roosnans said...

blogje voor ons, tijd voor jezelf...blij dat ik weer even ben bijgeblogd! Al barst het er nog van de activiteiten...t idee alleen al: ik wor daar zo moeeeee van...of was dat een andere kabouter...vandaar dat die kabouters bij jouw nie werken... die zijn van het kaliber kabouter Lui???

hou je haaks, goe bezig lieverd!
kuz
zuz

Martha said...

Jemig, hollen of stilstaan...Geweldig van die pony. Heel vroeger (daar is ze weer) wilde ik dat ook doen, de warmte van het paardenlijf op de spieren van iemand die niet kan lopen (die dat dan wel kan middels paard)is geweldig. Ik hoop dat het Jasper heel veel plezier gaat geven. En hoezo Wiske en Schanulleke? Ik schreef het al eerder en elder, volgens mij vieren jullie veul meer feest dan wij...

ingrid said...

He,
Fijn dat de blogstilte opgeheven is. Af en toe even tijd voor jezelf is heel belangrijk hoor. Ik kom snel kijken hoe het lukt met die haf hoor, lijkt me wel heel erg leuk. Nu maar hopen dat je snel op z'n rug thuis wordt zodat je Jasper kan laten meegenieten. Ik probeer vandaag of morgen m'n blog ook bij te werken. En.... we zien elkaar zowie zo in Gent.
Liefs Pas

Lin's ding said...

Nou Pas, nog effe geduld he met mij en Amber.Dat schiet in 1 keer niet op dat snap je.

En Mike, feestjes moet je zelf maken. We hebben als ouderraad jaren geleden de nazomerwandeltocht bedacht en zo lang we melige ideeen te over hebben gaan we er voor...maarre, volgens mij heb jij ook regelmatig een feestje in en om je huis hoor.