gouden handjes

Ik woon al heeeel wat jaren op Walsoorden, maar tot voor kort wist ik niet dat Walsoorden een paranormaal geneeskundige rijk was. Ze woont ook buiten het "centrum", maar dan aan de andere kant, 3 km. verderop. Dankzij een mede-moeder kom ik aan haar kaartje en na 3 weken bel ik haar dan eindelijk eens op om te vragen of ik met Jasper langs komen mag.

Dat mag en wel maandagmiddag. Nou dat is het al snel als je op vrijdag belt, niet? Dus zorgden we dat we er waren. De mevrouw komt me niet bekend voor en ik haar ook niet, ondanks de korte afstand en de relatief kleine dorpen.

Jasper is even argwanend, want de mevrouw is in het wit (reinheid) en dat in combinatie met een behandeltafel. De mevrouw buigt zich liefdevol over Jasper en terwijl ze hem geruststellend toespreekt begint ze alvast. Ze werkt met energie, wat je tot diep in je binnenste blijkt te kunnen voelen (lijkt me weldadig aanvoelen). Een kind als Jasper staat dicht bij het vorige leven en hier erg voor dus moet het hem goed doen. Hij ligt er ook heel ontspannen bij en wappert af en toe met zijn armen mee als de mevrouw dat ook doet. Hij lacht lief en houdt de mevrouw met de gouden handen goed in de gaten. Spannend vind hij het al lang niet meer.

Ik leer van alles zo zittend aan de behandeltafel. Het groene shirt komt mooi uit, want groen is de kleur van genezing. Jasper koos voor dit leven en koos mij als moeder, omdat ik de beste de liefste voor hem zou zijn. (oke, dit soort dingen had ik al van Sandra geleerd, maar wat doen zulke simpele woorden een ziel toch goed.) Eigenlijk ben ik tot tranen toe geroerd. Wat een mooi vak: mensen helpen met behulp van je handen en de krachten van engelen en dergelijke. Ik weet niet hoe ik het benoemen moet.

Ik mag na afloop niet betalen, want een kind als Jasper is een engel en ze vond het fijn hem te helpen. Ik moet vooral weer bellen als ik denk dat Jasper het weer nodig heeft om langs te komen. Met een mooi gevoel ga ik met mijn lieve droel naar huis...he, wat is het leven toch mooi en simpel.