en zo is het januari

winters uitzicht

wintergasten. Ze blijven zitten op het land tot het schot van de jager om ze weg te jagen. Zonde toch.

Zo is het december en zo is het januari in een volgend jaar dat je weer eens op je blog komt. Sterker nog de maand is al weer flink op weg. Kerst was weer gezellig. We zijn een kei in feesten en dus vierden we 4 keer Kerst. De eerste en vierde keer met vrienden , de dagen er tussen met familie.

ons straatje en roetsjen van het viaduct
Oud en nieuw vierden we thuis met mijn schoonouders. Mijn zus en haar clubbie haakten af door de "rotte" rug van mijn zus. Toch had ze liggend op de bank haar gedeelte van de traditionele nieuwjaarsquiz gemaakt en Eline had het andere gedeelte van het jaar voor haar rekening genomen. Het werd een verhitte quiz die Rudie en Lau, mijn schoonvader wonnen, maar nipt. Helaas voor mijn schoonmoeder en mij. Bram had zich super voorbereid door het lezen van de Panorama die het hele jaar samenvatte en wist heel wat vragen goed te beantwoorden.


Zo kwamen we dus in een nieuw jaar terecht. Het 10de jaar van deze eeuw alweer. Klaar voor een nieuw begin. Het laatste nummer is een nul dus dat geeft ons allemaal nieuwe kansen. Een van de kansen die ik wil nemen is door te zorgen dat ik genoeg tijd neem om te schilderen. Tot nu toe is dat nog niet helemaal uit de verf gekomen, maar ja je kunt niet alles hebben als het jaar 10 dagen onderweg is. Mijn Peruaans kind is nu toch wel verf klaar en mijn schilderij geinspireerd door Gerard di Maccio vordert. Dit is een opdracht van mijn juf en iedere dinsdagavond werk ik daar lekker aan. De laatste 4 weken was ik daar alleen en dat is ook wel een keertje fijn al moet ik zeggen dat ik mijn schildersvriendin erg mis. We lachen wat af, maar goed ook dat komt wel weer. mijn schilderstekkie


Dit weekend hebben we wat geschaatst, want ook in Zeeland kan dat nu. Altijd in etappes zodat er steeds iemand bij Jasper is en er gewerkt kan worden aan huiswerk en ook steeds niet te lang. Wel heb ik nieuwe schaatsen dankzij mijn man, want ik schaatste nog op mijn schaatsen uit mijn jeugd. De spijkers kwamen steeds uit de hak naar boven en dus ging ik altijd op pad met de hamer.Vorig jaar echter kreeg ik ze er niet meer terug in geklopt en vond ik het best geoorloofd om nieuwe te mogen.

En zo is in een kort logje ieder weer een beetje bij. De carnavalsbeurs van volgend weekend op school komt dan wel en de foto's van de familiebrunch gaan gewoon in de mail.