bestelling

Een week of wat geleden, net voordat Bram in het ziekenhuis terecht kwam kreeg ik van Tilly, de moeder van 2 kinderen waar ik jaren geleden de oppas van was, de opdracht om een schilderij te maken met een vlinder voor het afscheid van haar collega, die wegbezuinigd was. Ja, dat kan in ons land en dat kan zeker als je werkzaam bent in de bejaardenzorg.
Tilly, had deze mevrouw ooit een keer ontroert met een vlinderkaart, dus moest het een schilderij met een vlinder worden. Het resultaat heeft al een keer op mijn blog gestaan ( blog met terugwerkende kracht) en in het bejaardenhuis staat het nu nog even te pronken in afwachting van de overhandiging.
Daarnet heb ik gehoord dat er veel positieve reacties op komen waaronder die van de mevrouw die me dit vertelde. Ze is namenlijk langs gekomen, want ook zij wil graag een schilderij van mijn hand. Het mag op het zelfde formaat en met dezelfde materialen dus dat komt wel goed. Nu maar oppassen dat mensen geen kopieën verwachten in andere kleurschakeringen, want daar pas ik voor. Het is wel een uitdaging, want natuurlijk moet het in het huis passen (waarom willen mensen dat?) en dus wordt het spannend met mijn kleurschakeringen. Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte. Ik ga zo lekker aan de slag met schetsen met mijn potloodjes.
Als het lukken wil ik lever ik ook nog een tekening in conté potlood van 2 vrouwen...oef.. dat is pas een uitdaging. Wish me luck!

ze is jarig!

Zoals velen van jullie wel weten is mijn oudste, het kind dat me moeder maakte jarig vandaag. De enige echte Eline Toptiene is vandaag 16 jaar geworden. Reden genoeg voor een feestje dat is duidelijk. En een feestje werd het ondanks haar proefwerk en lange schooldag. Het huis is versierd met onder andere Jip en Janneke slingers, versieringen aan haar stoel, bord en zelfs bij de trap. Glimmend geniet ze er van als ook van de lieve kaarten en het boek van haar broers en van alle kleurige cadeau's die ik bij de haar favouriete Wereldwinkel kocht. Na schooltijd is het tijd voor chocoladetaart, voor haar de nummer 1 onder de taarten, met 16 kaarsjes ondanks dat het al dik half 5 is.

Het avond eten wordt opgediend aan een knusse tafel en de lasagna is zelfgemaakt, nog meer smullen dus.
Er volgt nog wat bezoek die avond, waar onder de opa's en oma's en zo eindigt de feestelijke dag gezellig.

Kortom ik heb er van genoten mijn dochter jarig te zien. Met reden ben ik bere trots op haar en dat is niet alleen omdat ze op haar verjaardag de vaatwasser uit ruimt terwijl ik bij het bezoek in de kamer zit!

containerschip

Gisteren was het weer zo ver: bij Ossenisse is weer een containerschip vast gelopen. Dit keer door motorpech vastgelopen op een zandbank, met giftige stoffen aan boord. Zoals de helft van de bevolking hier in de buurt gaan we 's avonds even kijken.

woensdagmiddagtekenles

Doordat Bram in het ziekenhuis kwam en de herfstvakantie duurde het een paar weken voor ik "tekenles" kon geven aan "mijn" kindertjes. Afgelopen woensdag was het weer zover. Bij mijn 2 meiden heeft zich nog een meisje en haar kleine broertje gevoegd. Ook de 3 vrienden die Bram heeft houden van tekenen en ook zij kwamen allemaal enthousiast tekenen. Die 4 jongens gingen in de kamer gezamenlijk aan de slag met het tekenen van een romeins legerplaats of stad. Lol dat ze hadden! Heerlijk. In de keuken ging het er bij de meiden ( en Pieter) rustig aan toe. Er werd gewerkt; geschilderd. De een aan haar schilderij voor pa en ma's slaapkamer en de ander aan een schilderij voor opa's verjaardag. De derde maakt een onderwaterwereldje op een rond doek en Pieter fantaseerde op een groot papier. In hem moet ik me nog eens in verdiepen, maar dat gaat ook goed komen. Het vergt vanwege zijn jongere leeftijd tenslotte een andere aanpak.

rondje Gent

langs het dwarsgebouw gaan we naar binnen; een gebouw wat prima bij ons past...haha
Deze week was het weer tijd voor een rondje Gent. Dinsdagmiddag om half 5 en woensdagochtend om kwart voor 9 werden we verwacht op onze afspraken. Tegenwoordig kies ik er voor om niet meer alleen te gaan: met meer is leuker en kan handig zijn. Dinsdag ging mijn pa mee en mijn moeder ging na haar creatieve middag van haar club naar mijn huis om Eline en Bram gezelschap te halen. Woensdagochtend draaiden we de zaak om en ging ma mee naar Gent en zorgde pa dat Bram op tijd op school arriveerde.
Goed geregeld dus.
Daar gingen we dinsdag. Gezellig kletsend pikten we eerst Jasper op bij het kdc, waarna we met een glimmende Jasper (ja het gaat weer goed met hem: hij krijgt nu paardenmelk ipv sondevoeding en dat betekent weg slijm en weg benauwdheid) naar Gent. Zoals bij veel artsen in het Gentse moet je ook bij deze arts geduld hebben. De wachtkamer zit "lekker" nokkie vol en je afspraak vind zo een uur later plaats.
Mijn pa, niet de geduldigste, is het ondertussen al gewend en wacht lijdzaam mee af tot we aan de beurt zijn. Hij boft, hij mag mee naar onze jolige orthopeed. Met een big smile weet die man "moeke" (dat ben ik volgens hem) uit de tent te lokken. Hij vraagt Jasper of hij nog blij is met zijn mama, waarop mijn zoon uitbundig grijnst (phoe, gelukkig). Ik antwoord dat we straks een nieuwe gaan halen bij de Hema, maar volgens onze arts hoeft dat niet, je kunt ze gewoon bestellen hier in het UZ. Zo de sfeer is gezet. Hij gaat zo nog even door en vraagt vervolgens aan mijn pa, na de mededeling dat ik toch wel een open communicatie met de behandelend arts van mijn zoon heb, of hij nog meer van dit soort dochters heeft ( ja heeft ook gevraagd naar onze relatie). Mijn pa moet toegeven 2 dochters te hebben, wat onze orthopeed moeilijk voor hem vindt. Dit alles gaat met pret ogen en grijnzen gepaard.
Tussendoor wordt Jasper goedgekeurd en is onze arts, met wie ik een open communicatie heb, erg tevreden over het door hem verrichte werk. Dit is hij niet altijd, dus zijn wij er allemaal blij mee, want de operaties waren moeilijk en pittig. Daar de arts denkt dat Jasper toch wel meer snapt dan hij dacht test hij dat nog even door aan Jasper te vragen of hij zijn beentjes nog eens moet doorzagen. Jasper denkt wat zegt ie nou dus zeg ik snel tegen Jasper dat we dat Niet gaan doen hoor, dat het een grapje was...Phoe... wat een humor.

De andere ochtend gaan ma en ik met Jasper op weg. Helaas voor ma levert ons wachten geen arts met humor op maar een serieuze mevrouw proffessor dokter, maar wel een kind met schoongestofzuigde oren. Natuurlijk kletsten wij ons ook gezellig door de tijd en ritjes heen, dat wel.
Het leuke van je ouders mee nemen is dat je zo tot heel andere gesprekken komt en dat je een ander beeld krijgt op elkaar. Dat zijn de gouden momenten van het moeten combineren met het aangename. Het is dus maar goed dat we zo nu en dan naar het UZ moeten.

op naar Amsterdam

Vrijdag was het zover. Hét uitje naar Derek in Amsterdam. Bedacht op mijn verjaardag, waar bleek dat iedereen die op dat moment in huis was mee wilde en waarvoor ik voor 5 vrouwen kaarten regelde.

Om 5 voor 12 arriveerde ik bij de eerste dame en daarna pikten we nog 3 dames op voor we richting Amsterdam vertrokken. Gezellig kletsend gingen we op weg. Het was vrijdag dus dat je niet overal even snel rijden kunt is bekend. Helaas was er ergens voor onze neus een fiks ongeluk gebeurt en kwamen we daardoor in een file van 13 kilometer. We hebben ze echt alle 13 gehad hoor. Op 1 na zaten we de file relaxt uit en vervolgden onze weg verder richting 's Herthogenbosch, want "onze" weg hadden ze in het geheel afgesloten. Dat dat iets langer duurt moge duidelijk zijn. Het werd ook wel tijd voor een bakje koffie en dus namen we een pauzetje. Het was dan ook 5 over half 4. Na een uurtje vervolgden we onze weg en zo arriveerden we om 5 over half 6 bij de "theater fabriek". Behalve kaarten voor Derek Ogilvie hadden we ook kaarten voor een 2 gangen menu van Herman de Blijker. (dat volgens de site van RTL; we hebben Herman niet gezien natuurlijk)

Ik had, na de foto impressie op de site van RTL, niet veel hoop op volle magen na ons menuutje maar dat viel alles mee. We begonnen met een zoute groentesoep. Je moet toch zorgen dat je veel drank verkoopt bij zo'n menu he. Daarna kip, met lekkere groentjes en aardappeltjes in verschillende vormen en we kregen zelfs nog een toetje. Tiramisu, zelfgemaakte en lekker luchtig. Mmmm.

Lachend en duidelijk aanwezig hebben we genoten van ons maaltje en elkaars gezelschap en toen was het tijd om onze plek op rij 9 op te zoeken in afwachting van Derek, de ghost whisperer. Voor deze het podium op kwam kregen we eerst uitleg van Jeroen die ook de vertalingen op zich zou nemen. Jeroen is de stem van "pizza di mama, van dr. Oetker"en van "Geox ,de schoen die ademt ". In ieder geval kregen we de opdracht om onze 2 armen in de lucht te steken als we ons in het verhaal van de overledene die bij Derek doorkwam herkenden. Knap moeilijk, want in Nederland overlijden veel mensen aan een beroerte of hartproblemen.

Met 2 camera's, nee niet voor televisie opnames, werd als gevolgd. Zo zagen we op het podium op scherm 1 Derek en op de andere de persoon die de reading kreeg. Er zijn mensen die komen met de hoop dat ze er uit gepikt worden en herkennen alles. Zo 2 keer bij een mevrouw. Helaas het was beide keren niet voor haar en Derek nodigde deze mensen uit voor een reading, omdat hij het zelf zo vervelend voor ze vond.

Zo zien we een meneer erg ontroert omdat zijn moeder langs komt en een mevrouw met angstige ogen, want overkomt haar nou.

Na afloop drinken we nog wat, kijken of we in de buurt kunnen komen voor foto of handtekening, maar daar is het te druk voor en dan rijden we ons rondje terug naar Zeeuws- Vlaanderen, maar dan via Maarssen. Dit keer sta ik op 2 en half uur thuis en dat is een stuk sneller dan de heenweg.

regenboog

Gisterenochtend toen ik Jasper in de taxi ging zetten was dit te zien.

een blog met terugwerkende kracht

Zo hoor je niets en zo krijg je een lang blog. Er is weer van alles en niets gebeurt in huize Lin. Laten we beginnen waar we gebleven waren. Dat is al weer dik 2 weken geleden, wat gaat de tijd toch snel, maar wees niet bang ik zal je niet met alles vervelen.

Laat ik er wat dingen uit pikken. Zoals het bezoekje van Martha bijvoorbeeld. Zij deed een rondje Zeeland op een mooie vrijdag en streek als eerste hier neer voor een bolusje en een wandelingetje. Wat live geklets en weg was ze weer op naar een andere blogster in het Zeeuwse.

De dag was zo mooi dat Rudie en ik 's avonds nog even met de jongens genoten van het buitenzijn.

De dag daarna was het genieten van mooi weer en natuur in het verdronken land van Saeftinghe. Mijn vriendin, die er al jaren werkt is zo goed als klaar met haar opleiding tot gids en met Eline en Bram, vriendin Esther en haar zoon Olaf vormde ik haar proefgroepje. Heerlijk is dat: met een klein groepje als eerste het gebied in; de stilte; het geluid van de vogels; de kleuren....

Tja en wie kon toen vermoeden bij een verblijf van 3 en half uur in het gebied dat Bram het een dag of 5 later zo benauwd zou krijgen dat hij opgenomen moest worden in het ziekenhuis. Zo gaat het goed in huize Lin en zo helemaal niet. Ik ben niet zo'n huisarts beller, maar door Brams grauwe kleur had ik dat toch maar gedaan. Onze huisarts handelt en belde de kinderarts: wij kwamen er aan.

Natuurlijk moet er wat geregeld worden met het oog op de andere kinderen en gelukkig kwam Rudie eerder naar huis. Ondertussen pufte Bram ieder uur 4 keer in het ziekenhuis en ging hij hyperventileren van een rondje vernevelen. Afijn, tegen de tijd dat ik even naar huis ging om spullen te pakken was de ergste benauwdheid weg en speelde Bram op de playstation.

Stapje voor stapje ging het met Bram beter en met Jasper slechter. Ook hij had het benauwd gekregen. Tegen de tijd dat Bram dinsdag thuis kwam kon ik flink aan de slag met Jasper. Vernevelen en loskloppen en dat ook 's nachts. Het hakt er in en je komt op een punt dat je het gehad hebt. Gelukkig ken ik een lieve mevrouw met gouden handjes, die eerst de jongens behandeld heeft en over een paar dagen ben ik aan de beurt. Het is nodig.

Natuurlijk geniet ik desondanks van mijn kinderen. Ik geniet van een blinkende Bram, mijn kleurrijke Eline en Jasper die weer wat lachen kan. Ik tel mijn zegeningen en mijn berg was, die ik weg strijken moet.

Tussendoor heb ik nog een schilderij op bestelling gemaakt en kan ik lekker schilderen aan mijn andere schilderij.

Thuis

We zijn er weer...later meer jongens...nu even soppen en sudderen...dank voor alle liefs

we zijn er even niet

We zijn er even niet:
Bram ligt sinds donderdag in het ziekenhuis: astma aanval met een infectie in de longen