daar gaan we weer

Haahaa...lekker donderdag; lekker schilderen! Tenminste dat hoop ik als ik op sta, want net als vorige week donderdag heeft Bram weer buikpijn. Beide dagen er voor was hij 's middags in een zwembad te vinden. Heeft het er iets mee te maken? Geen idee.

Woensdagavond dus een Bram met buikpijn, maar gelukkig donderdagochtend niet. Naar school dus met het gsm nummer van mijn lieve vriendin Aukje. Zelf vertrek ik met Elly naar onze schilderjuf. We gaan lekker aan slag, op weg geholpen door onze juf en zijn weer met veel plezier bezig. Dan gaat mijn gsm en meldt vriendin zich: Bram vertoeft op haar bank. Gezellig dat wel, maar met wat buikpijn.

Ik moet me er even overheen zetten en dan ga ik weer lekker verder. We pauzeren voor koffie, brood, gegoochel met nummers en babbels en werken door tot tegen half 3. De boel wordt opgeborgen en dan gaan we weer op huis aan. We pikken Bram op en ik zet Elly weer af.

Haaha, ik heb weer een opzetje en kan weer heerlijk verder thuis, want het wordt een hele klus.

Eerst laag over laag het portret en dan moet de rest van het paneel, dat is veel, opgevuld worden met al mijn frutsels. Opdracht van de juf en zoals een goede leerling betaamt, volg ik dat op. (niet lachen, Elly)

de foto's zijn met dank aan Elly

Vandaag mocht Bram lekker een dagje thuis blijven en het is te merken dat zijn batterij ver op is: hij lag/zat de hele dag op de bank met en zonder tv.; ging zelfs nog even naar bed en mocht ook nog even achter de computer. Het was een echte hangdag voor hem. Ik ging maar eens door een bepaald gedeelte van het huis om te ruimen en te soppen en zette 's middags nog even mijn ezeltje op in de tuin, voor nog een laagje verf...

Voorafgaand aan de schilderles heb ik 2 dinsdagavonden doorgebracht met de dame op de kaart om hem eerst op papier en later op paneel te zetten. Waarom deze dame? Ze past bij mij volgens de juf.

Zondagavondlucht

glasraam

In de maak....een glasraam van 100 cm. bij 80 cm.. Daarop een tekening neergezet met looddraad die ik nu aan het inschilderen ben met glasverf. Hier een voorproefje van een dag of wat geleden (ben inmiddels alweer verder). Je krijgt uiteindelijk het idee van een glas-in-lood-raam.

Rond de gehele glasplaat moet brede looddraad komen en een standaard om het raam in te schuiven is nog in de maak (denk ik).

het verdronken land van Saeftinghe

Als bevoorrecht persoon mocht ik gisterenmorgen weer met mijn vriendin mee het schor in. Haar werkplek is in er rond het gebied van Saeftinghe en is gids in opleiding. Jubelend ga ik mee hoor. Helemaal geen straf in zo'n mooi gebied te mogen rondlopen. Vooral met z'n tweetjes is het wel erg leuk. Lekker genieten van het de vogels die hun broedgebied beschermen, de bloeiende bloemen, het lichtspel op de schorren en slikken en het lange gras...

Zoals je merkt ik ben fan! Geniet mee aan de hand van mijn foto's en als je in de buurt bent ga er vooral langs en geef je vooral op voor een tocht (op voorhand). Het is echt de moeite waard. Vergeet je laarzen en schone kleren niet mee te nemen!

opgelost

Gisterenochtend voelde ik aan de varen die er voor zijn doen slecht uit zag. Ha, teveel water. Dat moest er uit. Ik open de schuifpui om de plant buiten te zetten, maar het te veel aan water loopt zo de pot uit mijn boezem in. Getsie.....
Op zo'n moment gaat de telefoon. Hoe is dat daar allemaal met jou, klinkt er aan de andere kant van de telefoon. Voor mij duidelijk dat ze m'n blog gelezen had. Ik antwoord met een nat shirt en natte voeten dat ik het ook allemaal niet weet. Ik moet maar langs komen over een half uurtje. Goed idee. Ik was me en trek wat droogs aan en de plant staat afgegoten in de zon bij te komen terwijl ik vertrek.
Een uurtje of wat later ben ik voor mijn gevoel weer gewassen en gestreken en gereset kan ik er weer tegenaan. Alles opgelost: zowel letterlijk als figuurlijk. Dus mensen dank voor de liefde van jullie kant... het gaat hier goed. Zelfs Jasper zit weer. In zijn oude zitorthese die ze in januari vervangen hadden....

auw

Af en toe trapt er iemand onverwacht op mijn ziel. Zo ook vanavond toen ik taxidienst had. Het werd niet gewaardeerd dat ik een ander zijn beurt in nam bij het brengen hoewel ik wel zou moeten rijden, want alle rijbeurten blijken geteld. Linda durft tegenwoordig wat terug te zeggen en dat is voor iedereen wennen,ook voor mij. Ik kondig mijn vertrek aan en dan wordt me gezegd dat ik rottig reageer en alles lijkt/blijkt mijn schuld. Ik snap er niets van maar ik heb duidelijk de verkeerde dingen gezegd. Mijn tranen zitten hoog daarna dat kan ik je zeggen. Ongewild zal ook ik wel op een ziel hebben getrapt, wat zeer zeker niet bedoeling was, maar ik snap de hele ophef niet. Ik vind het het alle gedoe niet waard.
Je hoort dan ook altijd na zo'n moment dat je het vooral niet moet "aantrekken". Als ik nu eens wist hoe dat moest zou ik al een heel eind op de goede weg zijn. Tja, en waarom raken zulke dingen me? Mijn spirituele juf zegt dat ik net doe alsof ik zacht ben, maar dat ik eigenlijk hard ben. In dit soort gevallen duidelijk niet (volgens mij en anders ken ik mezelf nog niet goed) ... nog steeds werk aan de winkel dus.
Thuis kijk in mijn Happinez agenda waar iedere week een andere opdracht staat. Met een grijns lees ik hem: "deze week probeer ik om mezelf te lachen als ik me druk maak om futiliteiten, waar ik zelf toch geen invloed op heb". Wat heerlijk toepasselijk toch...zucht...

Inhaalactie

Een hele week neem ik me voor om te bloggen, maar op de een of andere manier kom ik niet verder dan het lezen van andermans logjes. In begin maar gewoon aan een inhaalactie al weet ik niet goed meer wat ik allemaal bloggen ging.

We begonnen vorig weekend met verse pizza, want een goed begin is het halve werk.

Na lui hangen op de bank met een boekje sprongen Bram en ik, een paar uur voor Nederland won van Italië met 3-0, op de fiets voor een rondje langs de Schelde. Brams benen wilden niet mee en ik had mijn digi vriend bij, dus het werd een rondje met veel stops. Zo leek het tenminste alsof we ver gefiest hadden. Tegen de tweede helft van de wedstrijd kwam Bram nog even overgeven en waren zijn benen en hij weer helemaal fit. Natuurlijk mogen plaatjes van ons fietstochtje niet ontbreken.

Woensdag ging ik, een dag verlaat, Jaspers rolstoel ophalen bij Welzorg. De stoel had daar een week gestaan en de orthese lag een week ergens anders voor aanpassingen. Helaas zag de stoel er niet goed uit en bleek Jasper nog beroerder te zitten als voorheen. Balen, als je kind net een hele week in een rolstoel gezeten heeft die 2 jaar geleden al veel te klein en erg versleten was. Het gaf hem ook een benauwd gevoel en irritaties bij de ingang van de sonde. Zonde van alle moeite van iedereen. De plan van aanpak is nog vaag. Jasper krijgt zijn vorige orthese (te klein) tijdelijk terug en verder moeten we nog even afwachten en dat terwijl we begin juli al op vakantie gaan. Dan moet Jasper goed zitten..... maar wie durft daar nog in te geloven?

Woensdagmiddag had ik groep 6, 8 kinderen, in de tuin om een afscheidscadeau te maken voor de juf. Na 2 jaar gaan ze naar een andere combinatiegroep met een andere leerkracht en ik neem al jaren de taak op me om creatieve afscheidscadeautjes te maken. Een moeder van een klasgenootje van Bram is ondertussen een vriendin en kwam gezellig helpen. Het resultaat is leuk alleen op de dikke paneeltjes moeten de pasfoto's nog.

Na afloop spetterden ze er nog lekker op los in ons zwembad. Een geslaagde middag voor groep 6.

Donderdag gingen Elly en ik weer lekker los. Met veel plezier reden we weer naar onze juf in het Vlaamse land. Zware walmen kwamen ons weer tegemoet vanaf de zolder. Onze juf had weer een nieuwe techniek "ontdekt" en was weer fanatiek in de weer geweest. Deze keer met autolak (jaaa, op zolder). We kregen een korte demonstratie en mochten zelf ook even spuiten. Resultaat:

Met een neus vol lakgeur gingen we daarna beginnen aan ons glasraam van 80 cm. bij 100 cm. Hierop moet met looddraad een tekening gemaakt worden en dan ingeschilderd worden met glasverf. Ik had alvast een schets gemaakt met nog een leegte erin en ik in de knoop met mijn achtergrond. Nog veel werk aan de winkel dus. Tekenen en vooral veeeel gummen. Elly koos voor vrije vormen dus die was al aan het werk met haar looddraad tegen de tijd dat we naar huis gingen. Ik daarentegen moet nog heel wat verbindingslijnen tekenen. Daarna moet ik heel veel lijnen gaan volgen met mijn looddraad.

Donderdagavond heb ik dan eerst maar eens mijn schilderij afgewerkt. OP weg naar oneindigheid. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden.

En toen was het al weer vrijdag, vrijdag de dertiende. Voor Eline een zenuwachtige dag, omdat ze 2 proefwerken, een so., een verslag en afdansen voor brons voor de boeg had. Om haar te sterken ging ik op zoek in Terneuzen naar een geschikte jurk die vriendin Sandra voor haar kon passen. (helaas, ik ben niet zo slank als mijn dochter). Helemaal gelukkig met de jurk was Eline en terwijl Nederland 4 keer scoorde tegen Frankrijk en die er eentje tegen scoorde, sloeg Eline met lof voor brons.

Hoezo, vrijdag de dertiende een ongeluksdag?

de bovenkamer

Vanaf dat we hier digitaal tv. kijken vond ik dat ik de zolder op moest. Daar vond je tot woensdag namelijk de antenne en die nam veel plek in beslag. Geen geduld om op vriendin Es te wachten die kwam helpen, haalde ik de zolder alvast leeg tot ik er niet meer bij kon. Met Es onderaan de ladder komen de laatste dingen en de antenne naar beneden. Later, na de thee met San, nemen Es en ik afscheid om elkaar weer te treffen voor het maken van een Sara voor haar zus die 50 jaar wordt. Tegen die tijd heb ik alle dozen uitgezocht en alles in plastic bakken herschikt en kan de zolder weer dicht. Zo dat verlicht de bovenkamer!