Tuesday, November 21, 2006

zondag


Zondag zoefden Eline, Bram en ik even op en neer naar Nieuwegein en ik nog naar Utrecht. Vaatwasser vervoeren van A naar B, bezoekje aan mijn zus en neefje Wouter, bezoekje aan het kinderziekenhuis in Utrecht door mij terwijl de rest boeken scoorden op de boekenbeurs.
Een productieve dag vol gezelligheid.
Op de terugweg werden we getrakteerd op mooie wolkpartijen en een mooie zonsondergang. Eline moest het van me proberen op de foto te krijgen vanuit de rijdende bus. Goed gelukt, toch?

Saturday, November 18, 2006

Jasper

Kijk, dit is Jasper: mijn Jasper. Tuurlijk deel ik hem met andere mensen, maar ons gevoelslijntje is heel kort.
Waarom zet ik Jasper hier? Dat doe ik, omdat ik begin dit schooljaar ( zie hoe overleef ik zonder antwoorden) het moeilijk had met "Jasper". Niet met Jasper zelf, maar met al het gedoe over school. Jasper is begonnen op een echte school. Daarvoor bezocht Jasper een orthopedagogisch kinderdagverblijf, waar hij met meer meervoudig gehandicapte kinderen in een groep zat.
Ik was van mening dat Jasper meer in zijn mars had en heb hem laten testen voor school. Hij mocht en na veel uitstel door operaties en herstel daarvan was Jasper dan toch gestart.
Moeilijk was dat, ondanks dat het mijn keus was. Je gooit daarmee veel liefde, goede zorgen en vertrouwen weg om helemaal opnieuw te beginnen.
Dat begin was moeilijk. De therapiƫn konden pas gestart worden na een bezoekje aan een voor ons nieuwe revalidatie arts en dat duurde even. Verder was het eten een ramp en helaas is dat nu nog niet heel veel beter.
In week 1 las en schreef ik alleen over eten, ondanks een fotovel met uitleg en een A4-tje met extra tips...kreun... Ondertussen heb ik alle therapeuten gezien en gesproken en het zijn stuk voor stuk voortvarende typjes. Ze gaan er voor. Geweldig! Dat de logopediste een slikvideo wil door het hele eetverhaal is minder, maar ja ook dat gaan we maar weer doen. Al ben ik bang voor wat daar weer uitkomt. We kijken nu maar even naar de positieve dingen en die zijn er genoeg.
Het lesprogramma wat de juffen doen is erg leuk en Jasper geniet er geweldig van; alhoewel hij nogal wat mist door alle tijd die ze nodig hebben voor een slokje sap en het geven van pap.... dat was op de Tjasker wel anders...iedereen kon het en bij niemand gaf het problemen (dus slikvideo's kwamen nooit ter sprake) Tja, de tijd zal het hun leren, hoop ik dan maar. Zij komen niet uit de gehandicapten opvang en dat is een groot verschil. Dat is dan ook tevens het voordeel. Jasper kan gaan opbloeien en een sprong maken in zijn ontwikkeling als hij wil. Het enige wat hem nu nog tegenhoud is zijn slechte weerstand door 3 operaties, maar ook dat zal weer beteren.
Zo, nu is ieder weer een beetje bij over het leven van mijn fantastisch lachebekje die er op school ook weer lekker op door charmeert, Jasper.

de Haan






Hier nog wat ingescande foto's van de Haan, afgelopen herfstvakantie. Laat maar horen wat je er van vindt.

Friday, November 17, 2006

Hiep Hoera

Na een week internetloos bestaan, vind ik het toch wel tof dat het internet weer werkt. Dit allemaal dankzij Guido. Lang leve de computervirtuozen. Dat zal ik wel nooit worden: ik heb daarnet meegekeken. Daar bleef het dan ook bij. Haha.
De afgelopen week was niet echt hiep hoera. Jasper, die al twee weken verkouden was, kreeg er nog meer last van en zit dus na twee uur wachtkamer weer aan de antibiotica. Ondanks dat heeft hij ook nog een griepprik gekregen en hebben weer een paar minder lekkere nachten gehad. Nu ging het wat beter, maar het slijm zit nu goed los: hij hoest er flink op los. Afijn weer een paar grijze haren erbij. Zie ik er straks toch nog gedistingeerd uit.... ja ik heb humor...

Voor Jasper thuis zat ging ik met Esther en Lara nog naar Lochristi. Da's in Vlaanderen, he. We gingen naar een grote speelgoedwinkel met het oog op die man met mijter. Ik mocht rijden, want Jelle moest werken. Ha, riep ik, Zelzate en dan richting Gent afslag Lochristi! Nee, zei Esther ik weet alleen een andere route. Geleerd van haar zus.
Dus met mijn eigen TomTom reed ik weg. Wat heb ik gelachen zeg. Bij de eerste de beste afslag de goeie kant op vielen we in een omleiding. Na die omleiding kwamen er nog veel meer omleidingen. In Belgiƫ zijn niet alle omleidinge even logisch. Het duurt soms even voor je weer een bordje tegen komt. Zo gingen we met een omleiding van een kilometer of 10 van Lochristi 6 km. naar Lochristi 6 km. Ja, groot was het Hiep Hoera gevoel toen we na een uur en 40 minuten arriveerden!
De terugweg deden we anders. Ik TomTomde er zelf op los. Zelzate dat ging het worden. Via Puyenbroeck en dan gewoon net als anders. Ja dat ging een stuk sneller. Wat denk je: omleiding. Niet te geloven in Nederland konden ze het ook. De eerste kon ik nog net passeren, de tweede niet, maar gelukkig ging er toen een lichtje branden bij Esther. Lara? Nou, die moest lachen toen we de bus maar weer eens keerden. Geweldig.

Friday, November 10, 2006

Goeiemorgen
















Goeiemorgen allemaal.
We maken ons weer op voor een mooie dag.
Veel plezier en geniet ervan.
Leef niet alleen je leven en droom niet alleen je
dromen....maak er een mooie combinatie van!

Sunday, November 05, 2006

Genieten




Vrijdagavond arriveerde mijn zus met haar zoontje voor een logeerpartijtje. Dat staat altijd garant voor een paar dagen (al gelang de lengte van de logeerpartij) gekkigheid, lachen en plagerijtjes over en weer. Het staat ook voor lekker eten en snoeperijen in de vorm van lekkere koeken en broodjes. Geen straf dus, maar gewoon genieten.
Mijn zus en ik zijn ook beiden dol op creatieve dingen waaronder spelen met onze camera's. Tegenwoordig is dat vaak een digi geval, waar je dan toch weer foto's met maken kan wat met een analoog geval iets lastiger is (in ieder geval voor mij).
Geniet even mee, dan geniet ik nog even na.


Friday, November 03, 2006

Zonsopkomst op "den Eeck



Wat wonen we toch op een mooi plekje en wat mogen we toch vaak genieten van mooie zonsopkomsten, kijk maar.....

de plaatjes


Bij de tekst horen natuurlijk ook plaatjes, maar door een Blog probleem kreeg ik ze er niet op.
De foto van Eline en die van Bram zijn van het feestje met de kipjes,'s avonds bij het kampvuur en de andere 2 zijn van vrijdag. De eerste heb ik gemaakt op de Vrijdagmarkt. Het was vrijdag dus markt, ja...logisch. Het is een markt waar alles per opbod van de hand gaat en dit mannetje is alvast aan het kijken of er iets van zijn gading bij zit. Zelf zag ik nog dat er komplete inboedels stonden met de sanseveria's op de dozen gestapeld.Voor ieder wat wils....

De foto hieronder staat is van de bloembak van het restaurantje waar Esther en ik genoten van een lekkere salade...geen sla met spekjes ,neen, ondanks de tekst op het bord. Zo dat verklaart weer alles.......op naar de volgende blog

Vol

De dagen zitten soms zo heerlijk vol. Voor je het weet is er weer eentje om en staat de volgende al weer klaar om doorheen te "rennen". Die volle dagen zitten meestal zo vol door verplichte dingen waar je niet altijd zin in hebt. Je kent dat wel: werken; vergaderen; drumles van de een; dansles van de ander en in mijn geval oppassen en nog meer oppassen en overblijven.
Gelukkig heb je ook leuke volle dagen waarbij je het gevoel hebt dat je spijbelt juist omdat dit soort dagen niet zo heel vaak voorkomen. Afgelopen weekend had ik van die dagen. Eline was de zondag jarig en gaf ook een feestje voor haar vriendinnen. Een tochtje door Antwerpen leek haar wel erg leuk.
Daar ging ik dus op vrijdag (eerder had ik verplichte volle dagen en daardoor geen tijd) om het feestje van zaterdag voor te bereiden. Vriendin Esther ging mee. Ha, da's gezellig. Dat betektent dus dat we niet alleen een fototocht uitzetten, maar ook winkelden en lekker op een terrasje in de zon een lekkere salade wegwerkten. Heerlijk, wat hadden we het weer goed.
Zaterdag was dat feestje en ook dat was gezellig. Ina ging mee, want anders kreeg ik al die meiden niet naar Antwerpen. We klutsten wat achter de meiden aan, zij hadden tenslotte de route. Vooraf dacht ik dat we dat wel eens even zouden doen. Nou niet dus. De meiden gingen ervoor. Elke opdracht deden ze serieus. Het waslijnspel op de vrijdagmarkt; elkaars portret tekenen op een bomvol Groenplaats, waar iedereen naar de vakantiebeurs over Oostenrijk ging; zingen op de Wapper bij het Rubenshuis: mummies maken voor de O.L.V. kathedraal met wc-papier. Ze gingen ervoor en reken maar dat ze heel wat bekijks hadden.
Hun algemene opdracht: ga met zoveel mogenlijk mensen met snor of hoed op de foto deden ze ook nog even tussendoor en de laatste opdracht elkaar opmaken terwijl je aan elkaar vastgebonden van de ene naar de andere kant rent deden we thuis. We waren al 4 uur in Antwerpen en er moest ook nog gegourmet worden en het kampvuur moest ook nog aan.
Ik heb erg genoten van die heerlijke giebels met hun enthousiasme.
Zondag was Eline erg in haar nopjes met haar cadeau, de elektrische gitaar, en kregen we verspreid over de dag allemaal feestbezoek voor haar. Lekker bijkletsen en lekker lachen. Vooral toen Eline met Indy en Dene ging vla happen, een spelletje dat we vergeten waren op het kippen feestje. Prachtige koppies met vla. Dene wordt niet graag vies, maar ze deed het; Indy blupte er giechelend op los terwijl ze onder vla was en Eline vond alles zonder aanwijzingen. Geweldig: zulke volle dagen zijn niet erg. Ze zijn mooi en geven je achteraf ook nog lol