Tuesday, January 25, 2011

zitorthese,slingpassing, rolstoel onderhoud...

In het leven met een gehandicapt kind komen allerlei andere dingen aan de orde dan bij je andere kinderen. Het maakt het leven lekker divers, zo weet je over van alles wel wat en toch weer niet.
Na een heleboel weken wachten en alweer wat gezeur van mijn kant (zo zie ik het zelf) werd Jaspers nieuwe zitorthese op Jaspers stoel geplaatst en de rolstoel voorzien van nieuwe onderdelen. Gelukkig verloren we tijdens het wachten op onderdelen geen stukken van de rolstoel, want de as moest blijkbaar alweer vervangen worden. De vorige as zat in de stoel van augustus dus volgens mij is de rolstoel niet meer zo sterk.
De nieuwe zitorthese heeft een andere bevestigingsband voor Jasper en daar moe(s)t Jasper erg aan wennen na jaren van zitbroeken. Hij is nu niet meer in staat om de houding op te zoeken die hij gewend is en dat geeft spanning in zijn benen en het nodige gesputter. Na twee dagen kwamen er al wat mindere bevindingen binnen van zijn juffen en dus schreef ik met zuchten een mailtje naar onze Welzorger, René. Hij snapt het meteen en beloofde maandag langs te komen.
Ondertussen had ik Jasper drie dagen thuis. Vrijdag had hij een vrije dag, want er stond een slingpassing op de planning. Een sling is het vervoermiddel voor aan een tillift. Eind december is de plafondlift geplaatst en daar hoort de juiste maat sling bij, vandaar deze passing. Een uur te vroeg stond nummer één van de firma Pronk op de stoep en na een half uurtje was ook nummer twee gearriveerd. Ze waardeerden de vers gebakken kruidkoek zeer en gingen na een bakkie koffie, thee aan de slag met Jasper. Heerlijk ontspannend hing Jasper in de juiste sling, maar daar mogen we nog even over dromen. Een passing betekent namelijk niet dat je meteen een sling hébt. Nee, die sturen ze op. Gelukkig had René me hiervoor gewaarschuwd, want ik dacht toch echt dat ze van alle maten een paar van die dingen bij zich zouden hebben..... Dat was dus te simpel gedacht van me.
Ook moet de monteur van de firma Pronk nog even langs komen om een andere ophanghaak te bevestigen aan de rail in de badkamer,want anders komen we in de knoop met de douchebrancard die niet in hoogte verstelbaar is.
Kortom nog even geduld voor ik de tillift optimaal kan gaan gebruiken. Ik hoop dat het redelijk snel gaat, want ik krijg van al het gesjouw door de jaren heen toch wat last van mijn schouder.
In de drie dagen dat Jasper thuis was kon je merken dat Jasper begon te wennen aan de andere zithouding. Hij begon steeds meer te ontspannen en hing weer wat meer relaxt in zijn stoel. Zelfs een paar uur winkelen/boodschappen doen kon hij aan.
Mijn bevindingen gooide ik op maandag nog even in de mail, zodat René wist wat hij verwachten kon als hij ging kijken. Alle partijen zijn nu weer gerustgesteld en kunnen nu weer met Jasper en zijn stoel aan de slag. Ondertussen werd er nog even geregeld dat iemand Jaspers lekke voorband komt vervangen en dat het tafelblad verhoogt wordt. Fijn iemand die het snapt en waar je ondertussen ook nog even mee kunt lachen.
Na al het geregel was het heerlijk om even met Jasper het zwembad in te kunnen duiken zodat zijn bovenbenen wat konden ontspannen.

2 comments:

John said...

Er komt veel meer kijken bij de opvoeding van een gehandicapt kind ja. Het is volgens mijn inschatting een behoorlijke belasting voor de ouders.
Dat van die rolstoel kan ik me nog herinneren. van die as. Daar schreef je all eerder over dacht ik.

Roosnans said...

swing swing in die sling...bijna dan!!! Hoop gedoe weer, maar wel fijn dat er ook schatten van hard en meewerkende medewerkers zijn!
En heerlijk om weer met het Jas te zwemmen tuurlijk!!! aaahhhh

knuf
zuz