Al een hele week kijk ik uit op een drama wat voor mijn ogen voltrekt. Het klinkt misschien erg dramatisch, maar het doet me pijn te zien dat "mijn" bomen worden omgezaagd. Ik wist dat het ging gebeuren, want vorige winter zijn we er ternauwernood aan ontsnapt. Vorige week waren ze al begonnen, maar toen kon ik het nog niet zien, omdat de bomen boven op een bochtige dijk staan. Nu is er geen ontkomen meer aan. Terwijl ik dit typ staan er nog acht bomen recht. Dus geen dijk meer waar je beschutting vind als mens of dier, geen wind die meer door de bomen ruist, nee pal in de wind sta je nu op een kale dijk.
Maar geniet toch even mee met me van alle kleuren die je in het (vers gezaagd) hout ziet. Tja, het blijft een kunst op zich om overal het mooie in te zien.
Maar geniet toch even mee met me van alle kleuren die je in het (vers gezaagd) hout ziet. Tja, het blijft een kunst op zich om overal het mooie in te zien.
Als alle bomen om zijn zal ik een fotoverslag van het gebeuren op mijn blog zetten, zodat je kunt zien hoe de dijk steeds verder uitgekleed werd.
3 comments:
en nu maar hopen dat ze snel nieuwe aanplanten...want anders wordt het zo kaal voor 'ons' huis onder de dijk... grinnik...
en als we ze heel dik zien worden, zijn we oud geworden wijffie!! ha haha ha
kuz
zuz
Er gaan er nogal wat om de laatste tijd in Zeeland. Het wordt een poos erg kaal zo :(
En toen stonden er nog twee, en toen lagen ze allemaal. treurig hoor. Bedankt voor de fijne dag gister, kheb genoten!!
Post a Comment