thuis!!!

Na ruim een week vertoeven in het ziekenhuis en het zoeven heen en weer, is Jasper weer thuis. Gisteren was er al sprake van dus gelukkig had Jasper een goede saturatie en waren zijn longen weer verbeterd en mocht hij na de fysio naar huis. De fysio liet wel even op zich wachten (een uur of 4; tja dat komt ervan als niemand doorgeeft dat je naar huis mag), maar dat was niet erg. Zo zagen we toch Pascale nog die speciaal voor Jasper naar Terneuzen was gekomen.

Lekker even bijgekletst tot Jasper echt naar huis wilde en dus gingen we.... Heerlijk.

Snel wat geregeld om Bram en Eline thuis te krijgen en zo genoten we nog even van Dianne, Hans en Hannah die Bram brachten en van Aukje en Froukje die Eline brachten. Eline zette haar vriendin Froukje meteen aan het werk achter de pc, zodat we nu kunnen testen hoe vals of mooi we zingen kunnen en ik kletste lekker even met mijn vriendin Aukje.

Nu zijn we klaar met onze gezamenlijke maaltijd... ja weer met z'n 5 jes en laat ik iedereen weten dat Jasper weer thuis is!!! We zijn THUISSS !!!

voor het meisje in kamer 6

een paar details zijn nog veranderd, maar zo is ie ongeveer geworden:

de tekening voor het meisje in kamer 6

zondagochtend

Zondagochtend ging ik met de bus naar het ziekenhuis. Gejaagd werd ik(kauwend op mijn boterham en slurpend aan mijn eerste bakje koffie) aangespoord om het openbaar vervoer te sponseren (ik alleen was goedkoper dan hun met z'n drietjes aldus Rudie en Eline) en nam dus allebei de sleutels van ons busje mee (goedkoop he, opa Geus moest zijn auto afstaan... hihi) Al wachtend nam ik deze foto's... altijd tijd voor iets moois

in het ziekenhuis

Jasper ligt nu een week in het ziekenhuis, dus wordt het toch echt tijd voor een update.
Na een paar dagen en nachten met slaap, hield Jasper zichzelf 2 nachten en 3 dagen wakker. Vooral 's nachts had ie dikke pret in zijn eentje en lag volgens de verpleegkundigen te lachen . Tja, dan komt er vast ook vaker iemand langs 's nachts; de boef.
Afijn, afgelopen nacht heeft Jasper weer eens geslapen en startte vandaag de dag (voor het eerst in 4 dagen) niet met verhoging. Hoewel de verhoging de afgelopen 3 dagen afnam, liep zijn temperatuur vandaag zachtjes op. Met tienden dus het werd geen koorts. Het is en blijft een geval apart onze Jasper.
Natuurlijk komt verhoging ergens vandaan en omdat hij last blijft houden van wat gereutel en snot (gisteren meer dan vandaag, ook dat wisselt per dag) was er besloten tot het nemen van een longfoto. Nou daar zit dus een kleine infectie. Even afwachten dus wat dat gaat doen. De sondevoeding is in ieder geval weer gestart en gaat langzaam aan weer naar de oude hoeveelheid. Gelukkig maar, want zijn infuus is gisteren gesneuveld en plassen..... tja dat loopt terug bij gebrek aan genoeg vocht...
Na een dagje mama, verpleegkundigen, dokters, fysio, tv en voorlezen en lachen en een middag vol bezoek (oma en opa, Esther en Olaf en Aukje en Chrissy, die Eline en Bram brachten) is Rudie nu bij Jasper om de dag af te sluiten en hem na de sondevoeding en het rondje vernevelen lekker in te stoppen voor de nacht.
Morgen weer een dag, maar voor nu even iets anders, met een glimlach voor weer een mooie dag.

jasper in het ziekenhuis

dure arm

Na een verassende ontdekking bij vriendin Esther kom ik met Jasper via thuis en het UZ in Gent in het ziekenhuis van Terneuzen terecht. Jaspers sondevoeding loopt langs het slangetje eruit. Geen sondevoeding voor hem tot de infectie weg is en aangezien eten door de mond niet mag ligt hij aan een infuus. Jasper is nogal bewegerig dus heeft hij 3 spalken er rond en een heleboel verband...een hele dure arm dus....

Hij knapt nu lekker op en kan eindelijk weer lachen. Wat heb ik die stralende lachjes van hem gemist zeg... We wachten op een nieuwe sonde ( een andere soort) en op betere tijden. Gelukkig maken we ook veel moois mee in het ziekenhuis. Allemaal lieve mensen die op bezoek komen en met ons eigen clubje op een paar vierkante meter bij elkaar zitten... ja dat is knus en dan kwam Sint ook nog langs met zijn pieten, wat wil je als kind nog meer?

goeiemorgen

in de maak...

tekeningen

dag van de mantelzorger

Morgen, 10 november, is het de dag van de mantelzorger en deze mantelzorger werd vandaag in het zonnetje gezet middels dit bloemetje...heerlijk geniet momentje en dat op een moment waarop Jasper al weer 3 dagen thuis is en het nog steeds moeilijk heeft na een verlengde antibiotica kuur en een extra check up door de kinderarts.

herfst

Als je 17 jaar hebt gepeuterjuft komen de liedjes soms vanzelf. Dus vandaag even een liedje:

Herfst, wat heb je te koop
herfst herfst, wat heb je te koop

duizend kilo bladeren op een hoop

zakken vol met wind,

ja mijn kind

'k hoop dat jij dat aardig vindt

Herfst, herfst, wat heb je te koop?

Dikke zwarte wolken op een hoop

Alles in de stad

Gooi ik nat

Koop jij van mij zo'n regenbad

Herfst, herfst, wat heb je te koop

Honderd paddestoelen op een hoop

Ik zet ze voor je neer

Ja mijnheer

Dat doe ik alle jaren weer.

ook dit is herfst (maandag)

keizersnee

Bij het voor de derde keer passeren van de koeien die voor een groot gedeelte van het jaar mijn uitzicht bepalen, besluit ik een van de koeien op de foto te zetten. Ik ben toch op weg naar school en daar is de buurvrouw nu aan het werk. Mijn ondeskundig oog vind dat de koe er uit ziet alsof ze gaat bevallen, dus is actie misschien wel geboden.

De buurvrouw schrikt en vraagt me haar man te bellen. Ik bel een van de meiden uit bed en zei gaat haar pa opsporen. Ik besluit maar even terug richting huis te rijden, voor het geval dat Sas haar pa niet vinden kan. Ja hoor hij is er en is de emmers al aan het vullen voor de bevalling.

Samen met de buurman toog ik de wei in, want dit wil ik niet missen. Ik krijg een cursus bevallen bij dikbil koeien. Dat valt voor die beestjes niet mee. Stanny legt me uit dat ze eigenlijk altijd bevallen met behulp van een keizersnee. Hij heeft dan ook de eigenaar van de koeien (een Vlaamse boer) al gebeld en die arriveert een flinke poos later met de veearts. We (nou ja, we) sturen de koeien richting schuur, zodat de veearts binnen met haar aan de slag kan.

Bij een eerste controle bevestigd de veearts waar iedereen zo bang voor is: het kalf is al overleden. Een dikbil koe krijgt doorgans grote kalveren en is daar niet op gebouwd. Als ze te lang aan het persen is komt het kalf vreselijk klem te zitten en overlijdt. Tja, niets aan te doen.

De bevalling heeft zich dus eerder ingezet dan wij dachten en ondanks onze snelle actie zijn we te laat. Het kalf moet er natuurlijk uit en dus blijf ik kijken naar de keizersnee.De veearts werkt nauwkeurig. Scheert haren, verdoofd, ontsmet, ontsmet en ontsmet nog meer en snijdt dan de 6 lagen in de buik door. Tja....wat waren ze weer? De huid, 3 spierlagen, de baarmoeder en dan mis ik er nog 1.

Afijn, door de relatief kleine opening komt een mooi kalf te voorschijn, wat helaas het geweld in het moederlichaam niet heeft overleefd. De placenta komt meteen mee en valt al uit elkaar, wat aangeeft dat het beestje al een uur of 3 overleden is. Normaal komt deze pas na een uur of 2 na de bevalling los.

Het is raar en onwerkelijk, het pasgeboren kalf wordt weggesleept de veewagen in. Samen met moeder moet hij mee naar de boerderij. Zucht.. het had zo mooi kunnen zijn, maar helaas zo zit het leven ook in elkaar.