fietstocht

Terwijl ik dit venster open zegt Eline alvast "O nee"en weg is ze.

Ik zal het even uitleggen. Na een maaltje bereid door de Chinees op het dorp besluiten we tot het maken van een fietstochtje. Dat wil zeggen Eline, Bram en ik. Rudie heeft al gefietst en de aanvraag voor een rolstoelfiets is weg (wordt waarschijnlijk afgewezen) en dus niet aanwezig zodat Jasper zo-ie-zo thuisblijven moet.

We gaan buitendijks en stoppen even bij het strandje van Walsoorden en fietsen vervolgens verder naar het "Ouw oofd (oude hoofd)". We stappen af voor het maken van foto's en lopen de pier af naar het vuurtorentje. Achter ons horen we Eline's fiets ter aarde storten, want ze had hem niet net als de koeien met de kont naar de wind gezet maar vol in de wind.

Nietsvermoedend lopen we verder en genieten van het uitzicht en elkaar. Later terug bij de fiets concludeert Eline lachend in het niets rondtrappend, dat haar ketting eraf gelopen is. Ha, daar komt mam de fietsenmaker al aan, maar helaas: de kettingkas zit vastgeschroeft en een schroevendraaier had ik nu net niet bij vandaag.

Achterop dan maar, zeg ik tegen mijn dochter. Ik instrueer haar hoe ze haar fiets vasthouden moet terwijl ze achterop zit en daar gaan we. Nou ja, een paar meter dan. Eline hangt volle bak tegen mijn rug aan en begint steeds meer te lachen. Je begrijpt dat er dan van sturen met haar fiets niets terecht komt. Pubers....wat heb je er aan? ( Veeeeel lol).
Bram wordt van zijn fiets gebonjourd en moet op z'n eigen fietsje achterop bij zuslief die melig de koers vervolgd en dan is het de kunst voor mij om vooral niet in lachen uit te barsten terwijl ik voorop fiets met Eline's fiets aan de hand.

Gelukkig bereik ik heelhuids over de hobbelige kaai en dijk op en af ons vertrouwde stulpje weer. Danoontje power deed het hem weer! Morgen ondernemen we een nieuwe poging