de vakantie voorbij

Een rare titel eigenlijk "de vakantie voorbij", want wie had er nu eigenlijk vakantie? Bram was de hele week vrij van school wat je dus met recht vakantie kunt noemen. Ik hoefde niet over te blijven die week en met Bram  thuis geeft dat wel een vakantie gevoel. Jasper ging gewoon naar de dagbesteding en dat betekent om kwart voor zeven mijn bed uit wat niet direct een vakantiegevoel oproept. Manlief was maar een dagje vrij om de optocht te kijken en dochterlief had gewoon een volle week met haar studie en het lopen van stage.
Deze week is dochterlief voor een groot gedeelte vrij en dus heeft zij nu vakantie wat de titel "de vakantie voorbij" ook niet doet kloppen. Ik heb dan toch weer gewoon de "moet" dingen staan met oppassen, overblijven, overleggen en tekenles geven wat de titel voor mij dan toch laat kloppen. Laten we het daar maar op houden. De dagen vullen zich vanzelf en zijn zeker niet allemaal noemenswaardig, maar ze leveren nu en dan leuk plaatjes op zeker nu de ochtenden zich melden met mooie kleuren. Verder laat ik de plaatjes verhalen vertellen uit de afgelopen week.

Op zondag is er altijd een carnavalsoptocht in het dorp waar mijn roots liggen. De optocht gaat het dorp uit en gaat buitenom het dorp weer in. Mijn ouders wonen aan het rondje buitenom en dus lopen we altijd tussen de carnavalswagens terug naar het ouderlijk huis. De carnavalsvierders, soms in dunne kledij, zullen het in de polder wel koud hebben gehad. Er zat een koude wind die dag. Bram zette er dan ook flink de pas in met zijn broer in de rolstoel. De rest van ons hobbelde er achteraan. In ieder geval was het een mooie optocht en was het weer leuk aan de zijlijn.

 Op maandag gingen Bram en ik even de stad in en zo zagen we het stadhuis in zijn boerenkiel.



Op dinsdag ging ik even bij Jasper langs op zijn dagbesteding en onderweg moest ik al aan de kant voor een carnavalswagen die
op weg was naar het Kloorianenland, die op dinsdag plaatsvindt en zich de grootste van Zeeland noemt. De spreuk van de Loesje kalender paste die dag mooi.

Ook deze optocht was leuk om te bekijken met mijn nichtjes en een gedeelte van de kinderen er bij. Wel was het ook die dag lekker koud en na ruim twee uur kijken waren de voeten erg koud. Ach, je moet er wat voor over hebben. De deelnemers aan de optocht hadden zich weer erg uitgesloofd om er een mooi geheel van te maken met mooie pakken, leuke dansjes enzovoort. Petje af weer voor al dat werk.

 Valentijn viel ook in de vakantieweek en natuurlijk

nam ik deze reden aan om te knutselen. Voor mijn kinderen, mijn man, mijn zus en mijn drie lieve

vriendinnen maakte ik onderstaande potjes. Met voor ieder een gedichtje erbij. Iedereen ontving ze met gelach. Kijk dat maakt me dan blij en iedereen weet weer dat ik van ze houd en waardeer.

Deze bofferd stuurde niet alleen zelf kaartjes ze kreeg er ook. Heerlijk genieten is dat.

  

 Amsterdam

Amsterdam kwam na Valentijn. Bram ging logeren bij zijn zus. Een reden dus om die kant op te gaan, met een tussenstop om mijn moeder op te halen en veel later om mijn zus op te pikken. Ons busje lieten we achter onder de studentenflat en met de trein, de tram  en de benenwagen kwamen we aan waar we wezen wilden: lunch bij het Cobra café, waar we onder een  knappend haardvuur aten;

dan een bezoekje aan het Rijksmuseum wat maar voor een gedeelte open was: "nog 57 nachten wachten" en dan zijn ze klaar en is het hele museum weer open;

 

een klein stukje P.C speciaal voor Bram;

een bezoekje aan "de taart van mijn tante", waar we met Eline afgesproken hadden na haar lesdag. We keken altijd graag naar "taarten van Abel" op tv en wilden daarom wel eens in zijn zaak een lekker taartje eten. Wat zeker lukte.

Dezelfde weg als gekomen ging ik weer terug, maar pas na een gezellig maaltje bij mijn zus die ons weer iets lekkers voorzette.

 

Zo ging de week rustig uit en begonnen we de maandag met deze lucht, een belofte voor een mooie dag.

 

Ook de dinsdag had een mooie start van de dag.

 

Bofkonten als we zijn is ook de dag vandaag weer mooi begonnen al waait er een koud windje in onze polder. Daar trekken dochterlief en ik ons niets van aan, want om haar vakantiegevoel te behouden gaan we zo even de stad in (een kilometer of 12 verderop).

Daarna is het weer tekenlestijd, waar jullie later weer meer over zien en horen.

Fijne dag allemaal!