een nieuw begin

Heel symbolisch begonnen we op mijn verjaardag, 29 augustus, met een nieuw begin. Voor Eline begon de introductie week en daarmee haar nieuwe leven in Diemen en Amsterdam. Een spannende start waarbij ze heel veel nieuwe stappen moet zetten. Gelukkig bestaat er zoiets als een mobiele telefoon en hebben we deze week skype ontdekt. Handig en zo lijken we toch dichtbij en dat is best nodig voor de ondersteuning op het nieuw te volgen pad.
Jasper was al een week eerder begonnen op school en begon een week later, deze week, in de nieuwe puber groep van zijn kinderdagverblijf. Het is een rommelig nieuw begin. Deze week startte de vakantie van zijn taxichauffeur, die deze week door een lieve man vervangen werd, maar de komende twee weken moeten we dat weer afwachten. Op zijn nieuwe groep is het rommelig met een dagje invalkracht, de gedragsdeskundige die net nu een dagje mee komt lopen en vandaag met de inval door de eerste begeleidster zorg. Voor de komende week ziet het er nit beter uit, want de ene vaste juf gaat op vakantie en wordt vervangen door een onbekende vervangster.
Ook Bram begon op mijn verjaardag aan een nieuw schooljaar. Iedere dag weer 25 kilometer fietsen en weer wennen aan op tijd opstaan, huiswerk en regenpak.
Zo is het hier lekker rustig in huis en probeer ik weer een nieuw evenwicht te vinden door Echt te schilderen en niet alleen maar nuttige of nutteloze dingen te doen. De ene dag lukt dat beter dan de andere.
Aan het eind vorige week ontving ik een brief die gedateerd is op mijn verjaardag met het verzoek om bloed. De brief kwam van de geneticus van het U.Z. in Gent. Een paar jaar geleden hoorde ik van de geneticus die toen werkzaam was in het U.Z. dat er vijf mensen in de wereld beschreven zijn als Jasper. Na een telefoontje weet ik dat er een centrum in België is die onderzoek doet naar deze vijf en hun ouders, in de hoop wat te verklaren. Ik voldoe aan haar wens, bloed, en krijg op mijn verzoek het complete artikel wat ik op internet (lang leve internet, of toch niet?) vond, maar waar ik maar een pagina van kon lezen.
Nog een nieuw begin voor mij, want het is best confronterend om mijn kind op foto te zien bij de andere vier en het verhaal van hem, patient vijf, te lezen. Er zit toch nogal wat pijn op dat vlak blijkt en dat moet er uit, dat is van vroeger dat heb ik niet meer nodig.
En zo begint mijn nieuwe levensjaar zo weer rustig kabbelend en dan weer als een hobbelbaan van verschillende emoties. Ik ga me dit jaar dus beslist niet vervelen en ben van plan om veel bloemen in mijn tuin te laten opbloeien. Ik heb er zin in, ga nu lekker verder werken aan mijn tekening en een tekenles voorbereiden.