zo maar wat ....

Vorige week dinsdag ging ik met Eline op pad naar Amsterdam waar ze een intake gesprek had op de UVA. Ik wandelde ondertussen lekker rond, doolde in een boekwinkel en kwam nog op het Waterlooplein. Lekker neuzen, kristalletjes kopen en dan weer terug gewandeld.

Dan lekker gewacht op Eline in een nabij gelegen leuke kroeg. Ik at alvast een spinazie soepie en toen voegde Eline zich bij me met al haar verhalen. Ook zij at soep, we aten een salade en dronken warme thee voor we weer naar huis gingen. Eline reed ons zo naar huis, nadat ik Amsterdam uit gereden was. Doet ze goed ons Top Tientje.

Een drieling... De echte Bram, de schets en het opzetje van het schilderij.Ondertussen ben ik al wat verder met het schilderij...maar de gelijkenis met de echte Bram gaat op en af.

Zondag brunch met de familie....mmm...lekkere pannenkoek, leuk gezelschap, aangename gesprekken.

Een mooie start van de dag.

Dinsdagavond...schilderavond. Vriendin Elly had wat leuks voor ons gevonden en zo volgen we een workshopje bij de laptop. We constateren in onze koffie break dat het zoals gewoonlijk weer anders is, maar ook dat het wel fijn is dat er niemand zegt: "mag ik even" om dan vervolgens in je schilderij te gaan veranderen.... we hebben graag de aanwijzingen, maar schilderen graag zelf op ons doek. We hebben weer heerlijk gewerkt en er lekker bij gelachen.

We werden weer getrakteerd op een mooi kleurenpalet in de lucht deze week. Genieten!

Woensdagavond werd Eline gebeld door een docente van de UVA: ze is aangenomen! Volgend jaar kan ze daar in ieder geval terecht. Ze waren er van overtuigd dat ze een leuke juf gaat worden. Wat heerlijk dat het harde werken zo beloond wordt en dat ze haar enthousiasme heeft kunnen overbrengen. Ik geniet er van om te zien dat alles nu voor haar op zijn plaats valt. Het geeft haar zoveel rust en zelfvertrouwen.

Nu nog even hopen op een paar mooie punten voor Bram, die zo hard werkt voor de vakken waar hij wat moeite mee heeft.

Hoe dan ook, ik ben een trotse, ontroerde moeder!