Bloed, zweet en tranen heeft het me gekost zegt men vaak. Zo bont wil ik het niet maken om te beweren dat het zo is, maar dat het lang geduurd heeft dat mijn Peruaans kind min of meer klaar is (volgende week gaat hij nog even mee naar mijn juf, Daisy van der Keelen) staat buiten kijf.
Vanaf de eerste opzet kwamen er geluiden dat het nooit wat ging worden met dit kind en dan is het soms lastig om daar overheen te stappen. Soms stond het kind maandenlang afwachtend vanaf mijn schildersezel de kamer in te kijken, dan weer werd er flink aan gewerkt. Het wisselde zich af. Misschien kunnen jullie je herinneren dat hij voor het eerst op mijn blog verscheen in maart 2009 en toen stond hij al een maand of wat op mijn ezel zo schreef ik daar.
In ieder geval dit is hem nu en hij hangt rustgevend boven mijn pc-tje. Ik hoor graag wat jullie er van vinden. Het schilderij is een olieverf schilderij van een meter op 80 centimeter.
6 comments:
wat heeft dat kind een geduld met je gehad! grin
maar hij/zij is mooi geworden!
kuz
zuz
Dat is een mooi schilderij! En lol @ wat je zus zegt :-D
hoi Linda, dat heb je knap gedaan zeg. Ik vind u Peruaans kindje ontzettend mooi en vertederend;
lieve groetjes en hopelijk tot weldra
Leila
hallo Leila, wat leuk dat je hier komt neuzen en ik hoop je snel weer te zien!
Hoi Linsdingetje
Hier juf Daisy.
Knap gewerkt zou ik toch zeggen. Nog even doorbijten zoals dit kindje je al aangaf he...zodat dit kind gaat stralen als een sterrenkind.
Doe zo voort he!
De juf.
Daisy
xxx
Welverdiende kus van de juf....X
ha juf, wat leuk dat jij hier een berichtje achter laat...ja..ik ga er voor hoor! en daarna neem ik hem weer mee. kus terug...smak
Post a Comment