glimpsjes

Ik voel me een bevoorrecht mens, om maar eens even met de deur in huis te vallen. Nu voel ik me bevoorrecht op vele manieren, maar eentje wil ik er even uitlichtten.
Zoals jullie allemaal wel weten loop ik al heel wat jaren rond op de basisschool die mijn kind bezoekt. Ik blijf er 3 keer per week over en hoor en zie veel van de kinderen. Vooral omdat ik met de ouderraad en andere dingen die ik gedaan heb veel op school kwam.
De kinderen maken natuurlijk ook heel wat mee in hun leven en soms wordt ik deelgenoot gemaakt in hun zieleroerselen. En dat is waar ik me bevoorrecht door voel. Het vertrouwen wat me door hen geschonken wordt en waardoor je glimpsjes opvangt van wat hen bezighoudt of soms ook verdrietig maakt.
Met een meisje heb ik tijdens het ziekbed en overlijden van opa wat geknutselt en gepraat. Stelt niets voor... maar toch wel. Het zijn van die kleine dingen die hen roeren en waardoor je later mag genieten. Zo mocht ik gisteren lezen in haar kleurig boekje waar ze haar gedichtjes in schrijft. Met traantjes op haar wangen met mijn armen om haar heen lees ik in haar boekje en praat wat met haar. Het roert me zulke dingen, het zijn de gouden randjes in het leven.
Thuis kon ik het niet laten om wat terug te doen. Dus doe ik ook mijn best om een versje te schrijven, voor haar en ik maak er een tekeningetje bij. Ben benieuwd wat ze er van vindt.