tradities

In een gezin ontstaan er zo nu en dan tradities. Een er van is ontstaan door onze rijke fruitoogst. De goudreinetten en de appels van Brams Bramly boom gaan met de conferenceperen de sappers in zodat we daarna kunnen genieten van sap van eigen oogst. Dit jaar kwam de mobiele sappers wel erg dichtbij dus gingen we met z'n allen en mijn logerende zus op pad naar Zaamslag.

Toen we aan de beurt waren waren de taken al snel verdeeld. Terwijl mijn zus het pulp wegkruide vouwde ik de dozen sap dicht en stempelde dozen voor de volgende. Gezellig zo'n uitje en na afloop hadden we 23 pakken dampend sap.

En op maandag vonden we onszelf in de krant.

Een andere traditie hadden we de dag erna en wel The Night of the Proms die we dit jaar 's middags bezochten. Natuurlijk met dezelfde mensen als altijd. Leuk hoor, samen genieten van de muziek en elkaars geknipper met de gekregen lampjes. Op het programma stonden Roxette, OMD, Sharon den Adel van Within Tamptation, de 87 jarige Toots Thielemans, de eeneiige gitaarspelende tweeling Peter en Zoltan Katona en natuurlijk mister Proms himself: John Miles. Even meegenieten? Luister dan hier maar eens naar:

Nog meer tradities. Vandaag is dochterlief 17 jaar geworden. Dat wordt uiteraard gevierd. Traditiegetrouw is het huis versierd, zijn de taarten zelf gebakken en wordt er nog aan het feestprogramma gesleuteld. Natuurlijk worden er met de eetwensen rekening gehouden. Het menu: spaghetti en pizza en de eters: vegetarisch, ik lust geen champignons, ik ben allergisch voor tarwebloem en ik ben allergisch voor melk, eieren en wie weet boter. Gelukkig houd ik van een uitdaging en moet er alleen nog een taartachitig iets getoverd worden zonder ei, boter en melk.

Vanaf hier alvast een feestelijke groet: Hoera.... ( we hebben er ook een buurjongentje bij van gisterenavond laat.) Wat een levensvreugde, een mens kan alleen maar blij en dankbaar zijn.

Brugge

een paar zichten in Brugge: er zijn 43 bruggen en er is 16 km. kanaal

ook typisch Brugs

muurkunst

magie...

Dat Brugge een mooi stadje is dat weten jullie vast wel. Dat dit een reden is voor mijn zoon Bram om er een spreekbeurt over te houden vast niet. Vorig schooljaar was hij al begonnen met zijn spreekbeurt over Brugge. Er kwam een fikse astma aanval met een ziekenhuis opname tussen en de plannen werden gewijzigd. Een spreekbeurt over astma leek erg zinvol en leverde hem een bere goed punt op. Dit jaar dus weer een poging om een spreekbeurt te houden over Brugge. De draad werd opgepakt van vorig jaar en hij ging elke dag beetje bij beetje aan de slag. Vorige week werd hij fiks verkouden met het nodige gepiep van de astma die dan opspeelt en liep hij een kleine achterstand op in zijn planning. Nu is dan toch alles bijna klaar. Deze middag wordt de laatste hand gelegd aan de powerpoint en de tekst verder geleerd want morgen moet het gaan gebeuren.

Natuurlijk is Bram goed voorbereidt want op zijn verzoek gingen we nog een keer naar Brugge. Nee niet met het hele gezin, maar met zijn tweetjes én oma. Oma is een echte kantkloster en dus moest ze mee om te kunnen neuzen in de vele winkeltjes met Brugs kant( en Bram mag het door oma geklost Brugs kant lenen voor zijn spreekbeurt).

Brams spreekbeurt is gebasseerd op een kinderwandeltocht door Brugge dus liepen we die route nog een keer (net als bij ons vorige bezoek aan de stad met het gehele gezin toen we deze kaart kochten) en maakten de bijbehorende foto's. De spreekbeurt is dus een rondleiding door de stad, dat leek ons wel een leuke vorm. Natuurlijk maakten we een rondvaart, aten we wat lekkers en kochten we alvast een doos Brugse chocola voor de spreekbeurt ( en een voor thuis).

hier kochten we onze chocola (er zijn +/-50 chocolade winkeltjes)

... 1 van de vele winkeltjes met kant

Het was een geslaagd dagje met veel quality time voor zowel mijn zoon, mijn moeder en mezelf. Nu is het afwachten hoe Bram het er morgen vanaf brengt, maar dat moet geen probleem zijn.

In alle fijne kerken waar we komen branden we een kaarsje. Deze was voor ons lieve vriendinnetje Lara.

Nazomerwandeltocht

Ja hoor trouwe lezers, het was weer zover: de nazomerwandeltocht van de basisschool vond weer plaats. Niet voor niets werd er niet gelurkt of gelogt, de afgelopen 2 weken was het brainstormen, tekenen en schilderen om weer 11 opdrachten te maken. ( Ina deed nummer 12). Het thema was dit keer de Smurfen en wat een ellende geven die blauwe wezentjes bij het maken van puzzels, want alles eindigt op smurf en al wat ze doen is smurfen. Wat heb ik gepiekerd over die 3 appels hoge gevallen zeg. Het werd een echte last minute actie. Maandagavond stopten Ina en ik om half 1. Ina kwam helpen mijn plaatjes te verven. Op donderdag deden we dat nog een keer tot half 12. Vrijdagochtend de laatste puntjes op de i en 's middags maakte ik al het bevestigingsmateriaal er aan vast zodat ze in de route een plaatsje met houvast konden krijgen. Alles werd voorbereid en ook mijn kostuum werd bedacht. De traditie zegt niet alleen dat ik voor de opdrachten zorg, maar ook dat we als ouderraadsleden met een groot deel van het team in de route opgesteld staan om het geheel op te leuken.

Jullie mogen 3 keer raden wie ik in de route uitbeeldde. Nou? Het is niet moeilijk hoor, ik kon na al dat gezweet met verve:" ik haat Smurfen" roepen. Ja, ik maakte het Smurfenplaatje compleet als Gargamel. Vriendin Nancy was Azraël de kat en reken maar dat ik haar achter Ina, de Smurf aan heb laten rennen. Ik was na afloop lang niet zo moe dat zullen jullie begrijpen.

Kortom het was weer een leuke tocht en de moeite meer dan waard. Volgend jaar nog 1 keer, want dan loopt mijn termijn af en is Bram al van school. Voor hem niet de lol die zus Eline nu al heeft, want zij was de afgelopen 2 jaar ook te vinden in de route samen met 2 vriendinnen.

mooie luchten

Vorige week nam ik deze foto's. We moeten extra gaan genieten van ons uitzicht, want naar het schijnt staan deze bomen er binnenkort niet meer en aangezien er te weinig geld in kas zit kunnen we nog een poos wachten op nieuwe bomen, herplantplicht of niet....

Nog even een mooie spreuk uit het boekjeSmile,365 opgewekte meditaties van Richard Kirsten Daiensai:

Als ik inadem,

lach ik,

als ik uitadem,

lach ik,

en denk met mijn hart

en geniet van het moment.

typisch dat ik deze met ogen dicht uit mijn boekje pikte: Bram zit verkouden op de bank en had vannacht last van een piepende ademhaling. Niets is toeval.

zwemmen

Afgelopen zaterdag was het 3 weken geleden dat we ons met het hele gezin naar het subtropisch zwemparadijs in de buurt verplaatsten. Dit op uitnodiging van de Fortis die iets maatschappelijk goeds gingen doen voor de kinderen van Jaspers kdc en hun gezin.

Van 10.00 uur tot 15.00 uur stonden het Fortis team ter beschikking om ons te assisteren bij het zwemmen met ons gehandicapte kind, op onze spullen te passen of voor het halen van een drankje en/of eten.

Het was zaterdag dus wij waren op het gemakje gestart en arriveerden om 11 uur. Jasper was nog maar net omgekleed of daar had je een meneer met een camera en een mevrouw van de Fortis.... mochten ze ons "volgen". Ja hoor zeg ik overdonderd. Zowat de hele zwempartij van Jasper wordt opgenomen door de cameraman, die gewoon met camera en al midden in het zwembad ging staan. Hoe langer Jasper in het water ziat hoe meer Jasper genoot. Nog nooit "zwom" hij zo lang. De door mij aangeschafte zwemkraag ging al snel uit en zonder genoot hij veel meer. Ik kon hem uiteindelijk (zonder camera) door het zwembad "trekken"onder zijn oksels. Heerlijk vond hij het en dus mocht hij 's middags nog een rondje. Natuurlijk genoten Eline en Bram ook en staan ook zij op de film(die gelukkig alleen voor intern Fortis gebruik is :zo charmant zal ik er niet op staan, want ja charmant en ik passen niet echt bij elkaar) want natuurlijk kwamen ze af en toe kijken hoe hij het vond. Zelf gingen ze lekker van de glijbanen en dobberden ze gezamenlijk lekker rond met zo nu en dan het gezelschap van hun pa of ma. Dat is genieten voor hen en voor ons, want dit soort uitjes staan nooit in onze agenda. Misschien toch maar eens doen.