Hiep hoera voor humor

Humor daar houd ik van. Iedere dag moet er genoten worden van het leven en dus ook gelachen worden. Jaspers rolstoel is meestal niet iets waar je van gaat lachen. Vanaf het begin is bij deze rolstoel de rechterrem snel lurp om het zo maar eens te noemen. Nu doen de remmen het (even) weer, maar wat is er aan gesleuteld de laatste maanden. De mannen uit de werkplaats bij Welzorg werden niet echt blij van mijn telefoontjes. "Je gaat toch niet zeggen dat de rem al weer kapot is he Linda?" zo werd er soms verzucht aan de andere kant van de lijn. Ach er is wel om gelachen hoor, want ja, Marc kwam voor onze vakantie in Frankrijk een paar keer langs en we lachten samen om het vooruitzicht dat hij de reparaties daar maar moest komen uitvoeren.

Hij is niet naar Frankrijk gekomen, maar de rem heb ik daar wel bij een plaatselijke fietsenmaker laten maken. Kostte me 2 euro en helaas deed de rem het een dag later al weer niet.

Maar dan zijn we er nog niet met de rolstoel. Jasper zit daarin vast met een zitbroek om hem op zijn plaats te houden, want anders springt hij er zo uit. Met Pasen moest de Welzorg medewerker van dienst op zoek naar een oude zitbroek van Jasper omdat degene die in de rolstoel zat los sprong. Jasper is natuurlijk niet van gisteren dus duwde hij steeds zijn bekken omhoog zodat de gesp los sprong.

Een nieuwe moest besteld worden wat onze contactpersoon die alle rolstoelen voor ons regelt moest doen. De meneer van de zitbroek en de zitortheses kwam in de zomervakantie nog even klussen aan de zitorthese en zei dat de zitbroek niet voldeed. Er gingen geen bellen rinkelen over een zitbroek voor Jasper in bestelling en noch hij noch ik kwamen in actie.

De zomer ging en de zitbroek hing met steeds minder draadjes aan elkaar. Tijd dus om mijn contactpersoon te bellen. Ik vroeg hoe het met de zitbroek was die hij na Pasen al besteld had en zei dat ik een gouden verwachtte. Aan de andere kant van de lijn voelde je de" O Shit vergeten "stilte vallen en nee het werd geen gouden maar een gepunnikte versie werd er gegrinnikt. We hebben er eens lekker om gelachen en het ding werd besteld.

Nee, geen zitbroek voor alsnog. De meneer van die zitbroek en de ortheses ja, wilde het maar niet begrijpen of zo. Het ging wat mis.

Natuurlijk mailde ik nog wat heen en weer met onze Welzorger en dat gaat gelukkig gepaard met humor. Vandaag mailde ik een foto met Jasper en daarin een fotootje met de duidelijk op knappen staande zitbroek. In de foto had ik de vraag gesteld of de nieuwe er al aan kwam, want dit weekend wou Jasper graag veilig heen en weer naar Nieuwegein. Of hij dacht dat dat nog kon.

Op zoveel flauwekul kun je een gepast antwoord verwachten en die liet niet lang op zich wachten. Een vrolijke foto kwam onze kant op met de blije mededeling dat de nieuwe zitbroek morgen geinstalleerd wordt in zijn stoel... En ...of Jasper zijn moeder wilde vragen om voorzichtiger met zijn spullen om te gaan. Hij moet vooral niet pikken dat ik zijn spullen kapot maak...Zomaar.

Heerlijk gelachen hebben we hier om dit mailtje...Humor...het maakt het net allemaal wat dragelijker.

P.S. Natuurlijk heb ik berouw getoond, dat snap je.