Het echte leven...

Tja, het is weer begonnen het echte leven. We wilden nog niet, waren er nog niet aan toe en eigenlijk waren we ook niet uitgerust, maar het is toch gestart ons "echte" leven. De realiteit slaat weer genadeloos toe op zo'n maandag. Voor Jasper en Bram weer een schooldag, Rudie een werkdag en voor mij weer oppassen, overblijven, rondjes drumles. Helaas.

Ach, natuurlijk went het weer snel. Het overblijven is als vanouds, de route naar drumles ook en "mijn" kleine Zita is het na 6 weken ook weer snel gewend. Niet op zoek naar nieuwe hobbies, maar wel als vanouds enthousiast heb ik mezelf de taak al toebedeeld om vervangen houten kleutertafels ( en een kast) met verf (leuk , leuk, leuk... fantasietekeninigetjes) op te pimpen voor de kleine overblijvers.

Maar goed, eerst de jaarlijkse opdrachten voor de nazomerwandeltocht die op 12 september weer door de kinderen en ouders gelopen kan worden. Ons thema is dit jaar griezelen. Vandaag ben ik begonnen om meteen te stoppen. Als dichtsbijzijnde dochter mag ik de computerproblemen bij mijn moeder oplossen. Gelukkig blijkt dit vaak niet te ingewikkeld te zijn en kan ik na een babbel en een kop koffie weer naar huis. Zo ook dit keer.

Tja en hoe was onze vakantie? Nou die was prima. We hebben ons weer heerlijk geamuseerd. Vooral de laatste week werd volgepropt om zoveel mogelijk plannen tot uitvoer te brengen en dat terwijl ons tempo gezapig ( schrijf ik dat nu vout of nie)was.

Zuslief kwam met haar Woutje langs en hielp met foto's plakken. Ik was dus druk met in en uitvoegen van foto's in stapels en uitzoeken van alles wat ik ooit de moeite van het inplakken waard vond en nu niet meer. Ze kan zo nog weken komen kamperen om het af te maken, want je begrijpt ik kom er nu nog even niet aan toe.... mijn schilderij wacht ook nog....hahaha...

Heerlijk dat ze dat deed en Eline deed gezellig mee. Ze plakte haar eigen foto's in.

De jongens fietsten met de balance bike en skelter en lazen zo nu en dan een boek en mijn ouders namen de kinderen een middagje mee naar het Visserijmuseum.

Donderdag was zuslief weer weg en gingen wij een dagje naar Brugge. We kochten een kinderkaart en zo leidde Bram ons door de stad. Op de juiste plaatsen moesten we luisteren naar de informatie die hij over een gebouw of plein moest voorlezen. Leuk hoor. Rudie moest zo de teugels eens overgeven aan een andere en dat is ook wel eens grappig. Wel hebben we na Brams route ( en lunch en koffie) nog een stukje gedaan voor Rudie.

Jasper genoot in Brugge van het bezoekje aan de Onze Lieve Vrouwe kathedraal, al kletsend en lachend reden we hem de kerk rond waar overal bordjes "Stilte" staan. Eline stak er een kaars aan en ik bekeek het beeld van Michelangelo, aangezien hij mij pas geholpen had met tekenen.

Vrijdag denderden we gewoon door, want mijn schoonouders wilden graag op pad met ons. Het werd de dierentuin in Antwerpen. Het was een vrije dag voor de Belgen en dus was het poepiedruk. Desondanks hebben we er met zijn allen van genoten, zo ook van de barbecue met vriendin Es en haar gevolg de dag erop. Bram voelde school al aankomen en had vanaf zaterdag tot en met maandag hoofdpijn in gradaties van pijn. Zondag bolden we dus uit en deden niets dan hangen, lezen, tekenen en meezingen of kijken met Jaspers dvd's.

En zo kijken wij dus terug op een mooie vakantie, die voor Eline nog bezig is. Haar echt leven begint volgende week weer. Morgen gaat ze lekker stadten (da's een tof werkwoord) en een filmpje pakken met 4 vriendinnen. De eerste keer dat ze zo iets onderneemt en reken maar dat de meiden gaan genieten. 2 van de 4 waren hier dinsdag om samen de boeken te kaften en de gezelligheid was goed aanwezig: ze bleven mee eten (net als de 2 oppaskinderen). Kortom, echte leven of niet... wij maken er iets van om van te genieten!