fietstocht

Terwijl ik dit venster open zegt Eline alvast "O nee"en weg is ze.

Ik zal het even uitleggen. Na een maaltje bereid door de Chinees op het dorp besluiten we tot het maken van een fietstochtje. Dat wil zeggen Eline, Bram en ik. Rudie heeft al gefietst en de aanvraag voor een rolstoelfiets is weg (wordt waarschijnlijk afgewezen) en dus niet aanwezig zodat Jasper zo-ie-zo thuisblijven moet.

We gaan buitendijks en stoppen even bij het strandje van Walsoorden en fietsen vervolgens verder naar het "Ouw oofd (oude hoofd)". We stappen af voor het maken van foto's en lopen de pier af naar het vuurtorentje. Achter ons horen we Eline's fiets ter aarde storten, want ze had hem niet net als de koeien met de kont naar de wind gezet maar vol in de wind.

Nietsvermoedend lopen we verder en genieten van het uitzicht en elkaar. Later terug bij de fiets concludeert Eline lachend in het niets rondtrappend, dat haar ketting eraf gelopen is. Ha, daar komt mam de fietsenmaker al aan, maar helaas: de kettingkas zit vastgeschroeft en een schroevendraaier had ik nu net niet bij vandaag.

Achterop dan maar, zeg ik tegen mijn dochter. Ik instrueer haar hoe ze haar fiets vasthouden moet terwijl ze achterop zit en daar gaan we. Nou ja, een paar meter dan. Eline hangt volle bak tegen mijn rug aan en begint steeds meer te lachen. Je begrijpt dat er dan van sturen met haar fiets niets terecht komt. Pubers....wat heb je er aan? ( Veeeeel lol).
Bram wordt van zijn fiets gebonjourd en moet op z'n eigen fietsje achterop bij zuslief die melig de koers vervolgd en dan is het de kunst voor mij om vooral niet in lachen uit te barsten terwijl ik voorop fiets met Eline's fiets aan de hand.

Gelukkig bereik ik heelhuids over de hobbelige kaai en dijk op en af ons vertrouwde stulpje weer. Danoontje power deed het hem weer! Morgen ondernemen we een nieuwe poging

een orchidee of 2

Speciaal voor onze Rudie...

een kijkje om me heen

mijn favo klaprozen ontbreken natuurlijk niet in deze rij

margrietjes

schuur raampje

Nu de bermen weer volop in bloei staan ben ik weer behoorlijk in mijn nopjes. Ik geniet altijd van het kleurenspel en de verscheid die het ons brengt. Als ik met de fiets boodschappen heb gedaan stop ik met tas en mand vol aan de kant van de weg om erop los te knippen met mijn digi vriend. Later stap ik met manlief in de auto om de door hem gespote orchideën op de gevoelige plaat vast te leggen. Dat lukt me niet in 1 keer, dus fiets ik s'avonds nog even terug. De ene ochidee staat een halve kilometer verderop en de ander een kilometer of 2 hier vandaan richting schelde. Ik kan het niet laat en knip nog even een hek en het raampje van de schuur. Meteen duik ik achter de pc en speel met adobe... zie hier het resultaat van mijn spelerlei.

de hekkensluiter

bermblom

mijn favoriet: de klaproos

nog meer tekeningetjes

Weet je nog, dat ik tekenkriebels kreeg tijdens mijn wandeling. Helemaal anders geworden dan in mijn hoofd zat, maar oordeel zelf wat je ervan vindt. "spring is in the air"...

Hier nog een vlindertje en nog een spreuk uit mijn doosje vol geluk:

Zoek naar het grote geheel en je vindt het kleinste detail

mooie dag allemaal!

onverwacht natuurgenot

Zaterdagavond, na een dag vol gezelligheid met zus, haar zoon en lief, nodigde vriendin Dianne me uit voor een wandeling door Saeftinghe. Ja, ja, ik wilde wel mee.

Zondagochtend werd ik door haar, haar man en dochter opgepikt voor een heerlijke wandeling door het verdronken land. Dianne is werkzaam daar en mag een stuk van het gebied zelf gidsen dus gingen we met z'n viertjes het schor in. De groepen moesten nog vertrekken, dus alle vogeltjes waren nog op hun "plaats". Heerlijk genoten we van het zingend schor, vogelgezang, planten, licht en water en zompig slik.

Echt zo'n heerlijk rustgevende start van de dag...zucht.... bedankt Dianne...ik geniet nog na en verder hebben we gelukkig de foto's nog.

in de ban van transformatie

o.a. de Haan

Na de jaarlijkse autorally op zaterdag met veel visite en gezelligheid in en om het huis, want de auto's namen op mijn fotopunt (bij het sluisje en de dijk met bomen) de bocht gingen we op vakantie.

Dat is al weer twee weken geleden . We genoten van ons weekje vrijaf aan de Haan. Het betekende zon, zee en strand en na een dag of 2 wind van zee. Voor Jasper was dat zandhappen geblazen toen we toch op het strand gingen zitten met mijn schoonouders die op bezoek waren. Dat moesten we bekopen en Jasper werd snipverkouden waar later thuis een kuurtje voor gehaald werd bij de huisarts. Mijn blog stokt onmiddelijk, want mijn nachtelijke wandelingen door het huis inspireren me niet tot blog verhalen.

Natuurlijk beviel ons het midweekje weg ons prima. Het water lonkte, mijn kinderen en mijn boek ook: we waren heerlijk samen.

Niet alleen mijn schoonouders kwamen langs, maar ook vriendin Esther met haar Jelle, Olaf en Lara. De kinderen fietsten die dag nog op ligfietsen door het dorp en we genoten van hen, elkaar, een terrasje en de spaghetti. Ook de tram werd uitgeprobeerd en zo gingen we naar Oostende om wat te shoppen.

De dagen waren zo voorbij en het leven van werk en school begonnen weer. Niet voor lang. Bram is nu weer een weekje vrij, Jasper en ik zijn onafscheidelijk en de andere 2 zijn vanaf donderdag weer vrij. Heerlijk.

en de wind waait....

ik heb de zon zien zakken in de zee

mijn tick

Ieder heeft zo zijn eigen afwijkingen, ontmoet de mijne... een greep...en reken maar er volgen er nog!