eindelijk weer een blogje

Eindelijk weer een blogje. Dat is toch al weer een poos geleden. Lin heeft nogal wat dingetjes waar ze zich met bezig houden moet. Zo was de laatste schoolweek vorige week lekker vol. Er moest natuurlijk nog gewerkt worden aan het kunstproject met de kinderen. De laatste tekenles van het schooljaar vond ook plaats en de kinderen mochten voor deze gelegenheid hun ma of pa meenemen. Bij niet alle kinderen lukte dat, maar gelukkig werd er creatief gedacht en had ik een meisje zitten met haar grote broer. Samen moesten ze aan de slag. Samen bedenken wat te schilderen, samen schetsen, tekenen en kleuren kiezen en schilderen. Mooi! Er heerste een lekker sfeertje en ieder was lekker bezig. Meteen merkten de ouders hoe onze tekenles eruit ziet compleet met pauze waarin de kinderen zelf voor het drinken zorgen, koekjes uitdelen en even buiten spelen. Het idee dat ze een keertje mee mochten komen schilderen beviel ieder goed.

 

Verder mocht ik ook nog een dagje aan de slag met 15 kinderen van de basisschool "op weg". Het was een gemengde groep kinderen van groep 1 tot en met groep 8. Allemaal mochten ze aan de slag als kunstenaar Hundertwasser. Mijn kinderen van tekenles hebben dat ook een keer gedaan en dat waren vrolijken tekeningen geworden dus dat leek me wel een beter idee dan wat gaan verzinnen nu ik het even druk had met al dat "geverf".

 

De resultaten na een paar uur waren ook dit keer leuk en vrolijk. Heerlijk geschetst en geverfd is er. Ik bleef nog even kijken hoe ze vol trots en met glimmende kopjes hun schilderijen toonden aan hun ouders en toen zoefde ik terug naar eigen dorp om daar nog op één van de twee locaties het door mij geschilderde doek te zien zakken over het oude logo. Na de vakantie is de fusie een feit vandaar het doek.

Hier was het doek al gevallen en was iedereen naar de andere locatie.

 

De dag erna mocht ik nog even als een echte plan B de "school" helpen verhuizen, want plan A viel in puin. Gezellige boel hoor. Met de potloden los in een bakje boven op de kast kwamen we gewoon aan op de andere locatie. Dat geeft de sfeer wel aan. Natuurlijk vonden alle mannen, behalve "mees" die me al jaren met mijn bus ziet rijden, het nodig om me aanwijzingen te geven hoe ik achteruit rijden moet. Ik snap ze nooit en dus reed ik gewoon op mijn spiegels achteruit uit de penibele plekken terwijl mijn bijrijdster de mannen bedankt met de duimen omhoog en bedankjes uitend. Kortom weer een zinvolle actie op het lijstje van de laatste schoolweek.

Gelukkig hadden we daarna nog een weekje om alles klaar te maken voor het Kunst Weekend Kloosterzande (en voor een uitje naar Amsterdam) en zo konden mijn schilderijen getoond worden en konden we eindelijk de "kartonnen kinderen planten" in het wandelbos.

Ons ploegje was klein maar gezellig  met veel geplaag en gelach. Het was echt effe kicken om door de laan te lopen. Dat gebeurde wel pas na tweeënhalf uur, want natuurlijk moesten er voor al die kinderen gaten geboord ( 2 grondboren) of geslagen (3 ijzeren pinnen met hamer) worden. De ducktape liet door de zon los en zo moesten er ook nog gaatjes geprikt worden (spijker) en tie-wraps bevestigd worden aan de boven en onderkant van het karton aan de bamboestokken. Het resultaat was enorm en er zijn veel mensen langs gewandeld en daar ging het tenslotte om.

En zo zijn al mijn projecten klaar en is er tijd voor rust en vakantie. Heerlijk!

 

nog maar een gaatje.

op zoek naar zichzelf...

 

In een voormalige winkel vonden mijn kunstwerken en die van mijn vriendin Elly en van vele anderen

een mooie, lichte ruimte. Het was door de open ruimte en door het heerlijke weer super druk.

 Doordat manlief 50 jaar werd zondag en er een tuinfeest in onze tuin plaatsvond heb ik maar één dag meegemaakt van de tentoonstelling, maar dat is niet erg. Als het goed is spreekt mijn werk voor zich.