W.A.K. weekend

kijkje door de poort en een landschapje hier ver vandaan

jasper ... en ... bram

Vorig weekend was het tweede Weekend voor Amateur Kunst. Het was ook de tweede keer dat ik mee deed. Door allerlei feesten in de horeca werd er nogal wat geschoven met de plaatsen waar iedereen kwam te "staan/hangen". Op woensdag las ik mijn mail dat ik in het pannenkoekenhuis terecht kon en dat ik ook kinderkunst bij had. O ja? Eén van mijn kinderen die komen tekenen heeft een opa in de organisatie. We hadden het er samen over gehad dat het leuk zou zijn dat er ook wat van hen zou hangen. Hij ging het aan opa vragen. Helaas kreeg ik het antwoord niet te horen en las ik het in de mail.

Nu moest ik natuurlijk toch op de laatste nipper alles nog in orde maken, dus feitelijk maakte het niets uit. De kinderen drukte ik die woensdag op het hart dat ze werk moesten meenemen als ze iets op het WAK wilden. Dat viel tegen,alleen Jordy had van alles mee gebracht, maar gelukkig had ik nog wat liggen. Ook Eline's schilderijtjes konden zo mooi aansluiten bij de rest.

van Eline
van de kinderen....met o.a. het kasteel van Bram

Op donderdag ging ik aan de slag met bouwpakketten lijsten maken en 's avonds zette ik het huis in de stank met vernis. Dit nadat ik nog een schilderij wat had opgefrist en nadat ik mijn naam er onder had gezet, want ook dat was nog niet gebeurd. Alles wat ik nodig zou kunnen hebben werd verzameld en zaterdagochtend moest alles opgehangen en klaargezet worden.

Dat was een uur voor de officiële start dus was ik blij dat vriendinnen Nancy en Ina kwamen helpen. Nancy heeft ook een creatief oog en dat is fijn, want samen kun je er dan net iets meer van maken. Met veel plezier hebben we alles ingericht. Bram en Soraya, Ina's dochter hingen de kindertekeningen op.

Net van start had ik meteen een paar leuke gesprekken met wat kijkers.

Toen ik weg wilde gaan belde mijn vriendin en "tekenmaatje" Elly. Haar kunst hing dit jaar niet bij mij, maar in de kerk van haar dorp. Ze kwam eraan! Konden we fijn samen pannenkoek eten! Snel pikte ik Eline op en ging terug naar 't Kabouterke. Nou dat werd smullen. Pannenkoek met aardbeien en slagroom...mmmm....

Ondertussen arriveerden m'n zus, met haar vriend, zoon en met ma. Pa was niet mee, maar was wel trots op me. Dat had zuslief hem ontfutseld. Ha! Alsof ik dat niet weet, maar fijn om te horen.

Wouter smulde mee en vervolgens gingen we via een zoektocht naar elkaar, Nans, ma en Paul waren elders kijken, naar ma's huis om haar verjaardag te vieren. Reuze gezellig kletsten en lachten we er op los. Er werd flink geplaagd en er werden Zeeuwse uitdrukkingen onder de loep genomen om Pauls Zeeuws te checken.

Al flink laat geworden gingen zus en ik met ons gevolg naar de Italiaan om daar verder te kletsen bij een overheerlijke pizza.

De ene gezellige dag werd opgevolgd door een andere. Alweer pannenkoek met Elly. Dit keer at haar man mee en niet haar dochter en hadden we eerst gekeken bij haar werk in de kerk. De mensen van het pannenkoekenhuis waren zo blij dat mijn kunst daar hing én dat ik 2 dagen pannenkoek at dat ik een eigen kabouter kreeg. Het ding heeft een persoonlijk nummer en je kunt zijn belevenissen op een aparte site zetten. Deze kabouter ga je vanaf nu af en toe op mijn blog terug zien natuurlijk, veel leuker..kunnen jullie lekker meegenieten van mijn nieuwe vriend. Helaas is het een tourist en geen hulpje in de huishouding al heeft hij het zo beter voor elkaar.

Elly's werk

Vriendin Esther kwam met haar zoon en ook Rudie en Jasper kwamen en samen bekeken we de andere kunst die verspreidt over het dorp te vinden was. Ook deze dag was zo voorbij en dus laadden Bram en ik om een uur of 6 's avonds alles weer in op weg naar huis. En..dat ging sneller dan het ophangen. Kortom een geslaagd weekend!

Parijs

Parijs zoals iedereen hem kent.

Zicht op ons appartementencomplex. Gelegen in de hippe buurt Marais.

Het lijkt al weer lang geleden, maar dat valt in feite best mee, dat we in Parijs rond liepen. Na jaren lang bedacht te hebben dat het toch wel erg leuk zou zijn om een keertje naar Parijs te gaan met het gezin trokken we dit jaar de stoute schoenen aan om het dan toch maar eens te doen. Het leven is vergankelijk en je moet er ten volle van genieten dat is wat voor mij vast staat.

Rudie ging naar het reisbureau maar na wat heen en weer gedoe (te ver uit het centrum of verspreid door het gebouw) nam ik het over met het reisbureau van de ANWB. Het kost wat tijd en geharrewar (verkeerd accoord geen aangepaste kamer dus andere locatie) maar 4 mei gingen we dan op pad. In de buurt van ons hotel geparkeerd en bij de overburen aten we een lekkere salade en gingen de stad in. 's Avonds zochten we ons appartement op en constateerden dat er een bed te weinig was. Nadat geregeld was gingen we lekker eten. Moe maar voldaan doken we in ons bed. Jasper maakte nogal wat geluid en hij sliep bij ons, wat hij erg komisch vond, dus sliepen we wat minder. Jasper lag de ochtend erna helemaal in een deuk om papa in zijn onderbroek, want ja papa is anders al aangekleed. Na het ontbijt gingen we weer op pad om zeker 12 kilometer te wandelen die dag. Alle bekende gebouwen moesten immers bekeken worden.(Brams to see lijstje) Het was wat fris maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben geweldig genoten samen en natuurlijk weer heerlijk gegeten.

De dag erna was alweer de laatste dag. We knikkerden onze spullen weer in onze bus en reden naar Montmartre, want ja dat wilden we ook zien. De Sacre Coeur ligt hoog en natuurlijk waren we naar Parijs vertrokken met een rolstoel met lek voorbandje waarmee je elke stoep op en af zwaar loopt( en het bandje er bijna af loopt). Aan Rudie de eer om deze dag Jasper naar boven te duwen. Ik had de andere dagen immers geduwd. Dan kon Rudie kaart lezen, want dat is niet aan mij besteed.

Ook met Jasper wilde ik de kerk in, want daar houdt Jasper van. In het huis van God gaat hij altijd erg glimmen en kletsen.Gelukkig is de kerk te bezichtigen via een aparte ingang en lift voor gehandicapten. Het is maar goed dat ik wat frans spreek anders had ik dat nooit geweten. Speciaal hoor om zo in een kerk te komen via de sacristie. Deze kerk vond Jasper lang niet zo aangenaam als de Notre Dam, maar ach.

In het begin van de avond reden we weer naar huis en onderweg aten we een hapje. Jammer de dagen waren zo voorbij, maar gelukkig weten we nu waar we zijn moeten als we terug gaan om de binnenkant van de gebouwen te bekijken, want daar zijn we nog niet aan toe gekomen.

Geen logje zonder foto's natuurlijk, want ja gelukkig hebben we de foto's nog. Er zijn er in het kader van bekende gebouwen; parijzenaren; details enz.

Place des Vosges waaraanVictor Hugo gewoond heeft.

de joodse bakkerij

een fiets huren of op je scooter komen?

detail van Hôtel de Ville (stadhuis)

Notre Dam:

Place Igor Stravinsky

duiven bij Centre Pompidou. Een echte leukerd liet een dikke flats op Eline's mouw, maar dat was op een markt onder de bomen. Een paar oude mannen op een bankje herkenden Eline's gevoel: 1 van hen had een keer zo'n lekker flats van zijn voorhoofd tot op zijn neus gekregen...mmmm

in de dure wijk

Rudie poseert voor Eline bij het Louvre

Eiffeltoren

marktkoffie en thee

winkel in engeltjes.

op de begraafplaats in Mont Martre waar ook Degas begraven ligt.

de sacristie van de Sacre Coeur

Ik ben er nog hoor

Zoals jullie merken is het hier erg stil. Hier in huize Lin is het lang zo stil niet. Er moest genoten worden van de laatste vakantiedagen, geholpen worden met een scriptie, opgepast worden, moederdag gevierd enzovoorts. Komend weekend is het weer WAK (Weekend Amateur Kunst) weekend en natuurlijk moet ik nu alles nog inlijsten en klaar maken voor de tentoonstelling. De kinderen van mijn tekenclub mogen er ook bij weet ik sinds gisteren dus ook dat moet ik nog regelen. Even druk dus, maar de verhalen over Parijs (met lekke voorband) komen hoor. Ideeën genoeg.