dagelijkse beslommeringen

Dagen vullen is voor mij nooit een probleem. Er is immers altijd iets te doen en ik weet altijd wel iets te doen. Die dingen zijn altijd leuker als het doen van, zoals het zo mooi heet, het huishouden.

Vandaag deed ik het huishouden er even in vliegende vaart bij, want ja je weet en ziet dat het moet. Verder houd ik me vandaag vooral bezig met de voorbereidingen voor carnaval.

Een paar weken geleden was het besluit gevallen om weer lekker met de meiden naar "het ouw wijvenbal"(gemaskerd bal) te gaan en bedachten we ons thema. Schuim om te knutselen werd geregeld en stoffen besteld via internet. Dan kan er gestart worden aan de koppen.

Jaaaaha, maarre er zijn natuurlijk nog andere dingen. Een ochtendje kijken bij het afdansen van Eline, ma's haar knippen en krullen, langs bij vriendinnen, overblijven, op het matje komen bij de dikke deur, een middagje ziekenhuis met een overblijvertje, pa helpen met zijn nieuwe camera, heen en weer rijden naar van alles en er gewoon zijn voor iedereen.

Niemand ontkomt er aan; op de meest vreemde tijdstippen vul ik het huis met lijmlucht van de fabriek waar ik eens 6 dagen gesnoven..uuh ..gewerkt heb. Stukje bij beetje komt er vorm in de koppen en worden ze bekleed met haar. Nog 1 en dan kan ik morgen beginnen met verven. Nadat ik naar oma's brunch ben geweest, want eerst vieren we haar 97ste verjaardag.

Ook wandelen staat even 4 keer per week op de agenda. Weer of geen weer, met of zonder wind en regen, Ina en ik gaan er voor. Zo liepen we ook een keer door de "stad" en over de stadswallen voor het uitzetten van een speurtocht voor Ina's dochter.

Een andere keer wandelden we door het ziekenhuis. Een van onze overblijvers was gevallen en omdat pa en ma beiden werkten gingen wij met hun toestemming op pad. De dierentuin leek ons leuker, dus bedacht ik een spel waarbij we de mensen als dieren gingen zien en dat brak de spanning voor ons meisje. Samen gingen we hand in hand lachend op de foto, ondanks de zere pols en legden we alles nog eens extra uit wat de dokter verteld had.

Met een grote grijns en tips voor het maken van haar huiswerk (want rechts zat nu gips) leverden we ons knappe dametje af bij haar moeder, die inmiddels op school gearriveerd was.

Je ziet, never a dull moment, beslommeringen genoeg op een dag.

Gelukkig wordt er nog steeds het best gepresteerd onder druk en op het laatste moment, dus ik weet zeker dat er morgen koppen op dit blog herrijzen en dan, dan kunnen jullie meegenieten van de voorpret...of het voorwerk....

Hulst vanaf de stadswallen: