Lins dingetjes

Lara

Zoals altijd gaat de tijd zo snel dat ik niet toe kom aan alles wat ik wil doen. Iedere dag gaat er iets over naar "morgen". Dat vind ik niet erg hoor, want het zijn geen verplichtte dingen en ik heb nu eenmaal genoeg hobby's om mijn dagen te vullen.

De donderdag besteedde ik weer aan schilderen bij mijn juf en vrijdag mocht ik de zorgboerderij van vriendin Nancy draaien. Gezellig hoor. Niet veel clienten, maar genoeg lol.Monique kwam me helpen dus er was tijd voor iedereen. De stallen werden gemest, pannenkoeken gebakken en de auto's gepoetst. We hadden ook nog tijd om te knutselen en om koffie te drinken, want een van de clienten is een kei in koffie zetten, dus alles liep op rolletjes.

De drie vrije dagen daarna met Pinksteren heb ik gevuld met lekker thuis- in-de-tuin-zijn. 's Morgens zocht ik het zonnetje al op samen met Jasper en genoot daar van de vogels die al wakker waren en onze mede bewoners die een voor een uit bed kwamen. Ondertussen werd de krant gelezen en koffie gedronken. Heerlijke momenten zijn dat. Ook fijn was dat vriendin Es met haar zoon kwam (onze mannen moesten werken) en dat ik zo even naar vriendin Aukje kon om haar te feliciteren zonder dat Jasper mee moest in de warme bus.

Evolutie

De rest van de dagen vond je me dan weer in en dan weer uit de zon. Gewapend met een boek, een maaltijd voor het gezin of achter mijn schildersezel. Lara's portret is klaar en mijn evolutie schilderij ook. Nu ben ik bezig met een hemelse tuin. Ik geniet er altijd enorm van om te frutselen en priegelen met de kleuren die ik met zorg kies om zo een verhaal op doek te creeeren. Komend weekend is het weer WAK (weekend amateur kunst). Ik ben benieuwd hoe en of er gereageerd wordt op mijn werk. Ik vind het wel altijd moeilijk om er zelf bij aanwezig te moeten zijn. Liever zou ik een vliegje zijn die er ongemerkt op de muur zit te luisteren, maar ja ik moet blijven leren he.

Nog iets wat ik moet leren en wat ik morgen bij de zorgplanbespreking van Jasper mag oefenen is om een gesprek te voeren waarbij ik mijn gevoelens niet laat mee spelen. Kortom, naast mezelf gaan staan en Jasper zien als mijn client. Dat werkt beter. Het zorgplan heeft een nieuwe stijl waarbij je een goed beeld krijgt van Jasper op zijn kinderdagverblijf, wat heel fijn is als je hem niet kent of je moet als vreemde leiding de groep overnemen. De kanttekening die ik erbij heb is dat het geschreven is alsof de schrijver Jasper is, onder de noemer groepsobservatie. Ik ben benieuwd wie dit bedacht heeft, de leiding zelf in ieder geval niet.

Lastig hoor al die beren op de weg die bevochten moeten worden. Ik word er echt niet blij van als ik merk dat de fysiotherapeut gepikeerd is omdat ik met Jasper naar een osteopaat gaat en ze heeft ook niets met dat zweverig gedoe van mij. Dat heeft ze de osteopaat ook maar laten weten. Ik moet er van zuchten, maar de fysiotherapeut moet haar eigen beren maar te lijf gaan.

En zo gaan de dagen open en dicht en zijn er verwachtte en onverwachtte dingen op je pad. Zo blijf je met hulp van een meester over met 43 kinderen terwijl je eigenlijk niet moet overblijven, zijn je oppaskinderen ineens ziek terwijl er een van jarig is en jij de taart al hebt gekocht en moeten er grote jongens verplicht komen taart eten voordat ze naar het zwembad mogen. Ga je langs bij een vriendin en mag je gedroogde bermbloemen benoemen en heb je de sonde niet goed aangesloten en is Jaspers maag leeg en zijn stoel vol eten.

Ach, mij heb je er niet mee, ik zie er de lol wel van in!