Wat een dag

Na 2 dagen dagverblijf is Jappie weer superheerlijk lekker veel kucherig en hoesteproestig verkouden. Vermoeiend voor hem en als ik kon toveren...dan wist ik het wel. Ons huisartsje maar weer opgetrommeld, hij moest grinniken om al mijn vitamine en andere drankjes die ik in Jasper gooi elke dag. Hij zag wel een kans op snelle genezing..ZON. Tja hoe regel ik dat? Is me nog niet gelukt, zoals jullie vast al gemerkt hebben. Afijn weer antibiotica. We gaan er weer voor.

Een dagje zonder Jasper

Vandaag ging Jasper weer eens dagje naar school en dit keer had ik ook geen oppas kinderen in huis, zodat ik kon doen en laten wat ik wilde. Eigenlijk vond ik dat ik er maar eens tegenaan moest gaan met een emmer sop, want ja met Jasper beneden kom ik amper boven en Bram is wat aan het piepen dus voor het gewenste resultaat...

Afijn.... ik ging dus met Dianne de stad in om smalle weegbreesap, vlierbessen sap en dat soort spul voor Jasper in te slaan. Nog even koffie bij Dianne, langs de apotheek,overblijven met de groepen1 t/m 4, bloemen halen met Toos voor een ernstig zieke pa en dan ging ik dan toch eindelijk aan de slag. Het poetsen moest allemaal iets sneller dan gepland, maar ach, mijn lichaam sleepte zich vanochtend vooral voort door alle gebroken nachten van de laatste week,dus het ging nu in ieder geval vlot.
Via de winkel pikte ik Bram op, maakte soep en spaghettisaus voor morgen, las Jasper voor uit zijn schrift en ging met onze trouwe huisarts Jaspers voet te lijf.
later bracht ik Bram naar drumles en vulde de tank van de bus, want morgen doe ik dienst als veegbus achter de schoolreisbus.
Verder kreeg Bram een eigen blog, werkte ik mee aan Eline's huiswerk: het culturele zelfportret, vernevelde, verzorgde ik Jasper en stopte alle drie in bed, met wisselende resultaten en nu zit ik dus hier.

De dag bleek dus toch nog productief ook al haakte ik vanochtend al af, want ja werken kan altijd nog... Haha..

Dit fotootje maakte een van m'n kids in Dille en Kamille in Antwerpen... it's me

Alle begin is moeilijk

In navolging van de rest van de familie heb ook ik nu mijn eigen weblog.
Tja...en wat zet je er daar nu in; op zo'n eerste pagina?
Ik heb geen idee. In ieder geval het begin is er; de eerste woorden staan er en dan zal de rest vanzelf wel komen.
Tot devlolgende ....