goeiemorgen allemaal

het uizicht vanuit het kamerraam

winterweer

waar ik ook ga, overal zie ik mooie plaatjes

ik heb dan ook de neiging om alles te fotograferen

zelfs op de fiets....

tekenles

Ik probeer op dinsdagavond tekenles te volgen. De laatste 2 maanden lukte dat niet erg, maar gisteren heb ik weer erg genoten en lekker gelachen. Het resultaat moet ik nog even op de foto zetten, zodat jullie mee kunnen genieten. Wil je echter even neuzen bij onze groep? Gewoon doen!

en de tijd tikt maar door

De dagen vliegen, wat zeg ik de weken vliegen. De tijd tikt maar door en wat is er veel. Niet altijd met dingen doen, maar gewoon met zijn.

Jasper was nog maar net thuis uit het ziekenhuis of hij kon al genieten van 2 pieten die speciaal voor hem langskwamen.

Daarna hadden Jasper en ik een ritje dagziekenhuis voor het vervangen van de PEG sode voor een Mickey sonde wat onder een roesje plaatsvond. Gelukkig ging alles voorspoedig en lekker snel. De rest van de week en de week erop hield ik Jasper lekker thuis van "school" en dat betekent dat ik weinig bij de pc. te vinden ben, want dat is voor Jasper niet boeiend. Natuurlijk had ik nog de oppas en ging ik overblijven en genoot Jasper van Nancy, maar verder zaten Jasper en ik lekker thuis en genoten van elkaar door lekker te kroelen en samen te lezen.

Natuurlijk was Jasper ook nog jarig en dat werd gevierd. Het was errug gezellig en Jasper genoot glimmend van alle aandacht en cadeau's en van zijn vriendinnetje Lara.

De Sint kwam ook nog langs met surprises bij opa en oma met tante Nans en co. Gezellig en vet verwend met cadeautjes keerden we weer huiswaarts. Jasper met een snoezelbord en met zorg uitgekozen cadeautjes van Eline; Rudie met een paar mooie bloemen; Bram kreeg een strand van Wouter die met plezier terugkijkt op onze gezamenlijke daagjes aan het strand; Eline kreeg een tv voor haar keuze tv programma's en als we het niet meer zien zitten, kunnen we altijd nog een blik werpen in mijn glazen bol.

Op pakjesavond werden we verder verwend. We hadden een "gezellig avondje" (liedje) met spelletjes en opdrachten tussen het uitpakken door. Een lekker en leuk avondje samen waar we samen lekker van genoten.

Daarna werd het even rustig en zaten we lekker thuis. Nou ja..aan het eind van pakjesavond sloeg de twijfel rond Jaspers buik toe en belde ik donderdag maar op naar de assistente van onze kinderarts. Zelf moeder van een gehandicapte zoon, zette ze ons bovenaan de lijst van de volgende dag en zo zat ik vrijdag met haar rond half 9 koffie te drinken op peuterstoeletjes bij Jasper die het aquarium aan een onderzoekje onderwierp. Onderwijl hoorde ik hoe voorspoedig de gemeente en de door hen in de arm genomen SAP arts te werk gaan. Dat voorspoedig is erg sarcastisch bedoeld, want de aanvraag loopt sinds 25 april.
Afijn de kinderarts kwam, suisde langs en was zo weer weg op naar de volgende. Voor de ontsteking kreeg ik betadine zalf voor geschreven, want dat was beter dan mijn gewone betadine oplossig. Goed bezig dus.

Daarna volgde een drukke week. Maandagochtend en een deel van de middag kon je me vinden op Jaspers kinderdagverblijf waar ik zijn verjaardag ging helpen vieren door lekkers mee te nemen en het bakken van friet en frikandellen voor smulpapen die echt wel weten wat ze lekker vinden en stak ik hier en daar nog een handje uit om te helpen met eten geven, mayo smijten en Jasper meten. ( hij is 2 meter of was het 1 meter 30? Hoewel 1.26m kan ook offe....1.16?)

Het was er leuk. Heerlijk gelachen met tante Syl, Jaspers juf, waar ik vroeger de opleiding Leidster KinderCentra mee gevolgd heb. Juf Marja zorgde voor de komische noot door steeds vanaf kantoor te bellen met vragen die betrekking hebben op Jaspers zorgplan. Je ziet het aangename wordt gewoon met het nuttige gecombineerd en verder is er gevoel voor humor.
De maandag werd verder opgevuld met Brams rondje drumles, het versieren van de school voor kerst en een 7 minuten gesprek bij Eline op school. Gelukkig vinden ze haar daar wel een vrolijke tante die haar best doet, dat is fijn om te horen.

Dinsdag had ik de oppas en was Jasper een dagje thuis. Er werd geverfd en er werden massa's koekjes geproduceerd voor de kerstmarkt op school. Deze vond woensdag plaats dus zette ik tafels klaar voor kraampjes en bakte ik 's middags en 's avonds oliebollen ( 5 en halve emmer). Bram verkocht koekjes en Eline bemande de kraam van de wereldwinkel.

Donderdag was rustig en dronk ik koffie bij Elly. Heerlijke gesprekken en gelach en daarna overgebleven op school. 's Avonds hier thuis gebrainstormd aan de gezinsdag voor het kdc van Jasper. Vrijdag werd de treurwilg gekandalaberd (of zoiets) en heb ik lekker een hele middag geholpen met het zagen en wegslepen van hout. 's Avonds kwam ik bij met een kopje koffie bij vriendin Lia terwijl Eline rond hiphopte op les. Lekker hoor.

Vandaag is het alweer zaterdag. Om 7 uur vertrokken we met het hele gezin naar Nieuwegein, want Rudie is helpen zus'lief te verhuizen terwijl ik me hier vermaak met Wouter en mijn kids. Er is al geknutseld, gespeeld, Wouter en ik hebben een spel gedaan, we hebben geshopt en een hotdog gegeten en zojuist hebben Eline, Jasper en ik gekeken naar de toneelkunsten van Wouter en Bram. Verder luisteren we naar steeds hetzelfde kerstlied..."all I want for Christmas"gezongen door Mariah Carey wat de favoriet van ons allemaal. Straks eten we gezamenlijk spaghetti en ander lekkers voor we weer naar huis gaan, naar de kerstboom die bij de achterdeur op ons wacht met dank aan pa en ma.
Morgen...tijd voor onszelf en voor anderen (gitaar en dansles van Eline en verjaardagsfeestje van Froukje).... en dan hopenlijk met meer rust voor mezelf.

en de foto's? Die volgen later, behalve die van school, die kun je bekijken op http://www.obssandeschool.nl/ Kies bij het fotoalbum de kerstmarkt. (bij nazomerwandeltocht zie je me in actie als Jerommeke en ook bij de boa van oktober ben ik te spotten)

thuis!!!

Na ruim een week vertoeven in het ziekenhuis en het zoeven heen en weer, is Jasper weer thuis. Gisteren was er al sprake van dus gelukkig had Jasper een goede saturatie en waren zijn longen weer verbeterd en mocht hij na de fysio naar huis. De fysio liet wel even op zich wachten (een uur of 4; tja dat komt ervan als niemand doorgeeft dat je naar huis mag), maar dat was niet erg. Zo zagen we toch Pascale nog die speciaal voor Jasper naar Terneuzen was gekomen.

Lekker even bijgekletst tot Jasper echt naar huis wilde en dus gingen we.... Heerlijk.

Snel wat geregeld om Bram en Eline thuis te krijgen en zo genoten we nog even van Dianne, Hans en Hannah die Bram brachten en van Aukje en Froukje die Eline brachten. Eline zette haar vriendin Froukje meteen aan het werk achter de pc, zodat we nu kunnen testen hoe vals of mooi we zingen kunnen en ik kletste lekker even met mijn vriendin Aukje.

Nu zijn we klaar met onze gezamenlijke maaltijd... ja weer met z'n 5 jes en laat ik iedereen weten dat Jasper weer thuis is!!! We zijn THUISSS !!!

voor het meisje in kamer 6

een paar details zijn nog veranderd, maar zo is ie ongeveer geworden:

de tekening voor het meisje in kamer 6

zondagochtend

Zondagochtend ging ik met de bus naar het ziekenhuis. Gejaagd werd ik(kauwend op mijn boterham en slurpend aan mijn eerste bakje koffie) aangespoord om het openbaar vervoer te sponseren (ik alleen was goedkoper dan hun met z'n drietjes aldus Rudie en Eline) en nam dus allebei de sleutels van ons busje mee (goedkoop he, opa Geus moest zijn auto afstaan... hihi) Al wachtend nam ik deze foto's... altijd tijd voor iets moois

in het ziekenhuis

Jasper ligt nu een week in het ziekenhuis, dus wordt het toch echt tijd voor een update.
Na een paar dagen en nachten met slaap, hield Jasper zichzelf 2 nachten en 3 dagen wakker. Vooral 's nachts had ie dikke pret in zijn eentje en lag volgens de verpleegkundigen te lachen . Tja, dan komt er vast ook vaker iemand langs 's nachts; de boef.
Afijn, afgelopen nacht heeft Jasper weer eens geslapen en startte vandaag de dag (voor het eerst in 4 dagen) niet met verhoging. Hoewel de verhoging de afgelopen 3 dagen afnam, liep zijn temperatuur vandaag zachtjes op. Met tienden dus het werd geen koorts. Het is en blijft een geval apart onze Jasper.
Natuurlijk komt verhoging ergens vandaan en omdat hij last blijft houden van wat gereutel en snot (gisteren meer dan vandaag, ook dat wisselt per dag) was er besloten tot het nemen van een longfoto. Nou daar zit dus een kleine infectie. Even afwachten dus wat dat gaat doen. De sondevoeding is in ieder geval weer gestart en gaat langzaam aan weer naar de oude hoeveelheid. Gelukkig maar, want zijn infuus is gisteren gesneuveld en plassen..... tja dat loopt terug bij gebrek aan genoeg vocht...
Na een dagje mama, verpleegkundigen, dokters, fysio, tv en voorlezen en lachen en een middag vol bezoek (oma en opa, Esther en Olaf en Aukje en Chrissy, die Eline en Bram brachten) is Rudie nu bij Jasper om de dag af te sluiten en hem na de sondevoeding en het rondje vernevelen lekker in te stoppen voor de nacht.
Morgen weer een dag, maar voor nu even iets anders, met een glimlach voor weer een mooie dag.

jasper in het ziekenhuis

dure arm

Na een verassende ontdekking bij vriendin Esther kom ik met Jasper via thuis en het UZ in Gent in het ziekenhuis van Terneuzen terecht. Jaspers sondevoeding loopt langs het slangetje eruit. Geen sondevoeding voor hem tot de infectie weg is en aangezien eten door de mond niet mag ligt hij aan een infuus. Jasper is nogal bewegerig dus heeft hij 3 spalken er rond en een heleboel verband...een hele dure arm dus....

Hij knapt nu lekker op en kan eindelijk weer lachen. Wat heb ik die stralende lachjes van hem gemist zeg... We wachten op een nieuwe sonde ( een andere soort) en op betere tijden. Gelukkig maken we ook veel moois mee in het ziekenhuis. Allemaal lieve mensen die op bezoek komen en met ons eigen clubje op een paar vierkante meter bij elkaar zitten... ja dat is knus en dan kwam Sint ook nog langs met zijn pieten, wat wil je als kind nog meer?

goeiemorgen

in de maak...

tekeningen

dag van de mantelzorger

Morgen, 10 november, is het de dag van de mantelzorger en deze mantelzorger werd vandaag in het zonnetje gezet middels dit bloemetje...heerlijk geniet momentje en dat op een moment waarop Jasper al weer 3 dagen thuis is en het nog steeds moeilijk heeft na een verlengde antibiotica kuur en een extra check up door de kinderarts.

herfst

Als je 17 jaar hebt gepeuterjuft komen de liedjes soms vanzelf. Dus vandaag even een liedje:

Herfst, wat heb je te koop
herfst herfst, wat heb je te koop

duizend kilo bladeren op een hoop

zakken vol met wind,

ja mijn kind

'k hoop dat jij dat aardig vindt

Herfst, herfst, wat heb je te koop?

Dikke zwarte wolken op een hoop

Alles in de stad

Gooi ik nat

Koop jij van mij zo'n regenbad

Herfst, herfst, wat heb je te koop

Honderd paddestoelen op een hoop

Ik zet ze voor je neer

Ja mijnheer

Dat doe ik alle jaren weer.

ook dit is herfst (maandag)

keizersnee

Bij het voor de derde keer passeren van de koeien die voor een groot gedeelte van het jaar mijn uitzicht bepalen, besluit ik een van de koeien op de foto te zetten. Ik ben toch op weg naar school en daar is de buurvrouw nu aan het werk. Mijn ondeskundig oog vind dat de koe er uit ziet alsof ze gaat bevallen, dus is actie misschien wel geboden.

De buurvrouw schrikt en vraagt me haar man te bellen. Ik bel een van de meiden uit bed en zei gaat haar pa opsporen. Ik besluit maar even terug richting huis te rijden, voor het geval dat Sas haar pa niet vinden kan. Ja hoor hij is er en is de emmers al aan het vullen voor de bevalling.

Samen met de buurman toog ik de wei in, want dit wil ik niet missen. Ik krijg een cursus bevallen bij dikbil koeien. Dat valt voor die beestjes niet mee. Stanny legt me uit dat ze eigenlijk altijd bevallen met behulp van een keizersnee. Hij heeft dan ook de eigenaar van de koeien (een Vlaamse boer) al gebeld en die arriveert een flinke poos later met de veearts. We (nou ja, we) sturen de koeien richting schuur, zodat de veearts binnen met haar aan de slag kan.

Bij een eerste controle bevestigd de veearts waar iedereen zo bang voor is: het kalf is al overleden. Een dikbil koe krijgt doorgans grote kalveren en is daar niet op gebouwd. Als ze te lang aan het persen is komt het kalf vreselijk klem te zitten en overlijdt. Tja, niets aan te doen.

De bevalling heeft zich dus eerder ingezet dan wij dachten en ondanks onze snelle actie zijn we te laat. Het kalf moet er natuurlijk uit en dus blijf ik kijken naar de keizersnee.De veearts werkt nauwkeurig. Scheert haren, verdoofd, ontsmet, ontsmet en ontsmet nog meer en snijdt dan de 6 lagen in de buik door. Tja....wat waren ze weer? De huid, 3 spierlagen, de baarmoeder en dan mis ik er nog 1.

Afijn, door de relatief kleine opening komt een mooi kalf te voorschijn, wat helaas het geweld in het moederlichaam niet heeft overleefd. De placenta komt meteen mee en valt al uit elkaar, wat aangeeft dat het beestje al een uur of 3 overleden is. Normaal komt deze pas na een uur of 2 na de bevalling los.

Het is raar en onwerkelijk, het pasgeboren kalf wordt weggesleept de veewagen in. Samen met moeder moet hij mee naar de boerderij. Zucht.. het had zo mooi kunnen zijn, maar helaas zo zit het leven ook in elkaar.

haarlaktekening

Nog zoekend naar goed papier, zodat de "zaak" niet uitloopt is dit een eerste resultaat van een pen en potlood tekening met behulp van haarlak

een mooie start

Verdeeld geluk is vermenigvuldigd geluk - geef het door

Night of the proms

Afgelopen vrijdag weer lekker genoten van the Night of the Proms in het Sportpaleis in Antwerpen. Eline en Bram gingen mee als ook Hans, Dianne en hun kinderen Martin en Hannah en Pascal en haar pa. Voor ieder wat wils. Swingende muziek van Kid Creole and the Coconuts, Chic en Macy Gray, maar ook klassiek muziek van het orkest Il Novecento onder de bezielende leiding van Robert Groslot en de speciale guests op viool (Roby lakatos...wat kan die spelen zeg) en op piano (Liebrecht Vanbeckevoort). Leuk programma weer. Kijk maar mee

even bijwerken

Na alle stille weken even tijd voor een kleine bijwerking van mijn blogje.

De stilte trad op, omdat de nachten weer erg kort waren en dan heb ik geen zin in mijn blog. Er zijn ook verder geen wereldschokkende dingen gebeurt, dus veel hebben jullie niet gemist. Ik heb genoten van gesprekken en gezelligheid met vriendinnen die langs kwamen en van de tijd met mijn vriendin Aukje in de stad met koffie en een lekkere warme appelbol...mmmm... quanity time. Gebeurt te weinig op het moment, moet nodig wat aan gedaan worden.

Verder had ik met Bram een leuk uitje naar Aquatopia in Antwerpen waar je op Brams blog alles over lezen kunt en ging ik met Eline shoppen in Antwerpen. We zagen ook de kusjesparade van K3 nog voorbij komen, dus het was een gezellig dagje in de stad.

Nu zit de herfstvakantie er weer op met uitjes naar Ikea, Feedback in Rotterdam (cadeau Eline), het Waaslandcentrum voor nieuwe kleren voor Rudie en schoenen voor Eline en last but not least met Eline's "kinderfeest" (tot zover je dat bij meiden van 14, bijna 15 kunt noemen.)

Met 7 meiden en vriendin Esther deed ik een rondje door ...Antwerpen (alweer) voor wat opdrachten en meligheid. Terug thuis werden de magen gevuld met spaghetti en lasagna, waarna er druk geverfd, geaquarelt, gekrijt en getekent met behulp van haarlak werd. Geslaagd feestje denk ik. Nu maken we ons op voor een middagje feestbezoek, want morgen is ons meissie echt jarig en wordt ze 15. Alweer een mijlpaal en wat is het toch een leuk "ding", reken maar dat ik trots op haar ben.

En dan ga ik nu de brownies verlossen van de hitte uit de oven..... kan Eline morgen lekker trakteren (jaaaa... ook dat doen ze nog op de middelbare school)

Hum???

Een week of 3 geleden begon ik fanatiek aan een tekening, die niet werd hoe ik wilde en dus niet op mijn blog verscheen. Terecht? Geen idee, oordeel daar zelf maar over. In ieder geval leerde ik van de tekenjuf deze week dat er nooit iets mislukt. Het heeft dan zo moeten zijn en dan moet je vooral extra goed kijken naar hoe het dan geworden is, want wat zie je er in. Nou dat wordt speuren.

lekker tekenen

Afgelopen dinsdag ging ik weer naar tekenles. Heerlijk ontspannend, maar ook uitdagend. Iedereen koos wat anders dit keer en was lekker bezig. Onderwijl is het er gezellig en wordt er geluisterd en gebabbeld.
Hier mijn resultaat.

mist

De ochtend begon lekker vaag, maar het werd lekker weer. De dag begon ook wat vaag maar klaarde ook op. Zo gaat alles lekker hand in hand en is de cirkel weer rond.

file

Eindelijk, kan ik mee spreken over het fileleed op vrijdag. Eindelijk. Om een uur of 4 deze middag sloten Jasper, Bram en ik ons aan in de rij om anderhalf uur later er weer uit te komenNiets bijzonders voor ons Nederlanders, maar hier in Kloosterzande (zoek en u zult het dorpje vinden in een uithoek van Oost Zeeuws- Vlaanderen, nee, het ligt niet in België) is dat erg buitengewoon.
Nu moet ik bekennen dat het wel een eigenaardig soort file was, want behalve wij drietjes had niemand 4 wielen bij en die van ons zaten aan Jaspers rolstoel. Het overgrote gedeelte van de mensen in de file waren boven middelbare of van middelbare leeftijd wat natuurlijk ook niet helemaal doorsnee is.
Serveersters liepen af en aan om ons te voorzien van drankjes, dit op verzoek. Het verzoek van de man die de orzaak van de hele opstopping was: onze favouriete huisarts. Hij nam afscheid om zonder ons, patienten verder van een vrij leven te gaan genieten. Mooi, maar voor ons jammer. Vanaf het begin was hij betrokken bij ons gezin. Eline en Bram zijn onder zijn bezielende leiding ter wereld gekomen en na Jaspers geboorte stond hij op de stoep van het ziekenhuis nadat hij zijn ronde klaar had.
De eerste 4 jaar van Jaspers leven kwam hij iedere maand even langs om te kijken hoe met hem ging. Die "even kijken" bezoekjes liepen meestal uit tot een bezoek van een uur, waarin het echt niet alleen over Jasper ging; er werd soms flink afgedwaald. Ook kwam deze huisarts altijd even Linda met beide benen op de grond zetten als Jasper weer thuis was van een ziekenhuisopname. Hij is niet voor de poes en gooide dan woorden als, "dat was weer op het nippertje" voor je voeten. Niet zo fijn misschien, maar wel doeltreffend en ik kon het prima van hem verdragen.
Vandaar dus onze plaats in de file. Na zo'n anderhalf uur waren we aan de beurt en mocht Jasper zijn schilderij ('s ochtends geverfd, want gisteren vergeten...en dus nog even droog gefont en voor de verwarming gezet ...pff warm in huis) geven. De dokter is enthousiast, want blijkt op schilderles te zitten. Hij mag van zijn juf alleen maar potten en pannen schilderen en is blij dat Jasper de vrije hand heeft. De vrouw van de dokter ( tijdens zo'n bezoek belde ze hem een keer op zijn mobile :"Wim, ik weet niet waar je blijft, maar ik ga nu eten") is razend enthousiast en buigt zich naar Jasper om hem te vertellen dat ze het zo leuk vindt dat hij een schilderij gemaakt heeft en dat het een speciaal plekje zal krijgen.
Goh... ik had nooit verwacht dat ons simpele kunstwerk zo onthaald zou worden... Ik bedank onze huisarts en zijn vrouw voor het delen van haar man met ons, patienten en zijn zoons zeg ik dat hun pa nu eindelijk van hen is. De jongens moeten er om lachen en zijn vrouw verbaast me nog meer door me met beide handen flink de hand te schudden met de mededeling dat ze zoveel respect voor me heeft.
Zo vertrekken we weer en gaan naar huis voor een lekker maaltje....weg uit de file, die nog erg lang is, zo zien we als we onze auto weer op zoeken. Tja, zo gaat dat als je een geliefd huisarts bent.

Opdracht volbracht

Vandaag was de dag dat mijn tekening klaar moest zijn, want vandaag had ik mijn tweede sessie met Hans. Het was weer enerverend, maar mooi. Hier is ie dus, mijn opdracht, helemaal af en wat heb ik er van genoten om er aan te tekenen en te werken. Wacht maar af, er komen er vast meer, maar eerst de vogelverschrikker voor het fruitfeest van S.L.Z. van zaterdag. Morgenochtend moet hij in de auto kunnen stappen en hij is nog niet helemaal (of was het helemaal niet?) klaar.

woensdagochtend

Gisterenochtend voor school, schitterde de lucht weer in haar volle glorie. Even later begon het erbij te regenen en werden we getrakteerd op een volledige regenboog. Wauw, wat is de natuur toch mooi.

vorderingen

het is al 22.10 als ik de foto maak, dus met flits.

de tekening is af, ik ben begonnen met water...

zie je het?

schisisteam

Gisteren was het tijd voor Jasper en mijns uitje naar het schisisteam in Gent. Vroeger gingen we altijd met zijn tweetjes, maar tegenwoordig neem ik mijn moeder overal mee naar toe. Ik hoef tenslotte niet alles in mijn eentje te kunnen. Oh, wat klinkt dat wijs he, maar het is een waarheid als een koe. Sinds een paar jaar zie ik Pascale daar ook, want ook zij heeft een zoon met een schisis en ook zij neemt iemand mee: haar pa.
Lekker kwekkend babbelen we een klein uur wachten weg voor we aan de beurt zijn. Stefan hoeft niet door zoveel mensen bekeken te worden, hij zit ook al volop in de blokjes beugel, veren en andere gedoetjes van ortodontie en Pascale kwam dan ook al snel melden dat ze klaar waren.
Bij ons was de bladzijde aardig ingekleurd. Inclusief de fotograaf zouden er 8 diensten komen kijken. Het werden er 6, maar ze kwamen met grote tussenpozen. Om half 6 vertrokken we naar huis, geen sikkepit wijzer en niets opgeschoten. Ach, we waren weer eens weg van huis.
Om half 7 kwamen we lurp thuis aan om de laatste hand aan het eten te leggen al vorens de buiken van ieder gevuld konden worden. Iedereen mocht ook lekker opblijven, want we moesten ook nog aan de lekkere koeken vanwege ons 16 jarig huwelijk. Dat is een betere afsluiting van de dag dan zo'n suf bezoek aan allerlei artsen.

de westerschelde

op weg naar Perkpolder op de fiets, buitendijks...zaterdagochtend

en speciaal voor Mike, de zee op film. Geen aanrollende golven aangezien het eb was, maar rust en vogels....zucht... Ik geniet altijd van de kleuren, de zon op het water, het gekwetter van de vogels die zich storen aan mijn aanwezigheid, de geur van de zee, het geluid van het water.....rustgevend vind ik het.
update: hier waren Eline, Bram en ik naar op weg toen we het fietspad buitendijks namen, afgelopen zaterdag http://www.bndestem.nl/zeeland/article1891504.ece Kijk en zie het bewijs.

mijn opdracht in de groei

Mijn tekening groeit én je kunt hem vergroten hoor!

mijn opdracht

Donderdag had ik een sessie met Hans. Een meneer met gouden handen, die met mij aan de slag ging. Zaken, waar je je niet perse van bewust bent, werden opgeruimd en dingen eventueel toegevoegd. Het lucht op, maar maakt ook kwetsbaar en het was zeer zeker emotioneel.

Mijn opdracht van Hans: maak maar eens een tekening van wat je hier mee gemaakt hebt.

Stap voor stap vordert de tekening. Hij is nog in wording, maar je mag meekijken, maar beste lezer: ik geef me d.m.v. mijn tekening erg "bloot", laten jullie dan allemaal een reactie achter zodat ik weet wie jullie zijn. Ik weet dat jullie met meer zijn dan ik kan lezen bij de reacties ... niet helemaal eerlijk he?!....