Jasper on the road again

Ik leen deze titel uit de reactie die vriendin Aukje gaf op de vorige aflevering van "gedoe met rolstoelwielen". Ik eindigde daar met het verwisselen van de binnenband van het achterwiel nadat de buitenband al vervangen was en Marc's gespeur naar de oorzaak van het euvel "voorwiel raakt de grond niet". Aukje vond het wel op een soap lijken en deed me wat suggesties voor de volgende aflevering aan de hand. Die is niet zo spannend dus leen ik de titel graag.
Op het mailtje met Marc's suggestie dat het voorwiel zweefde omdat het achterwiel, nu met nieuwe binnen- en buitenband, misschien niet goed gespaakt is, bleef het stil. Ach de mannen van Welzorg hebben het erg druk dus ik maakte me verder geen zorgen. Sommige dingen moeten even bezinken zullen we maar denken.
Afgelopen maandag gingen Jasper en ik 's ochtends op pad naar de diëtiste waar we uitgebreid  bij babbelden met haar. Na ons afscheid zette ik Jasper weer in mijn busje en reed hem naar zijn dagbesteding waar een Welzorgbus geparkeerd stond. Ja, er werd op ons gewacht. De juiste man voor de juiste klus haalde Jaspers wiel van zijn stoel en ging er mee aan de slag. Jasper kreeg ondertussen in zijn stoel, zonder achterwiel, maar steunend op het kleine steunwieltje zijn tussendoortje voor ik weer naar huis ging.
Natuurlijk moest ik voorbij de bus van Welzorg dus vroeg ik nog even of er nog hoop was voor de stoel. Dat was er zeker. Het wiel was inderdaad niet goed gespaakt (meer). Sommige spaken zaten erg los. Ik moest nog even geduld hebben maar ik zag het meteen toen Jasper om half vijf uit de taxi kwam: alle vier de wielen raken de grond! Super! Gelukkig maar, want de opper- chef uit de werkplaats liet alvast weten dat ze anders geen tijd meer zouden hebben voor ons voor we op vakantie gaan". Gelukkig klinkt het alleen dramatisch en hebben we (even) geen hulp meer nodig.
De mannen houden wel van plagen en ik ook, dus vinden ze morgen dit in de brievenbus als bedankje, voor alle spelers van deze soap.

Gedoe met rolstoelwielen

Zoals jullie misschien gelezen hebben heeft de rolstoel hier in huis last van een voorwiel die de vloer niet raakt. Dat is niet handig, want het maakt de positie van de rolstoel onstabiel en het zorgt voor veel gewiebel dat niet nodig is.
Jaspers fysiotherapeuten begonnen onafhankelijk van elkaar over dit euvel en verbonden dat aan het feit dat Jaspers rolstoel twee verschillende banden had op de grote wielen van zijn rolstoel. Allebei vonden ze dat ik Welzorg aan het werk moest zetten en natuurlijk belde  en mailde ik met Rob in de werkplaats aldaar. Nadat er twee fysiotherapeuten over "gezeurd" hadden werd er besloten om Jasper een nieuwe band te geven of dat zou helpen aan het zwabberen van het wiel of niet. Natuurlijk hielp de nieuwe band niet, maar de rolstoel zag er wel beter uit dan met een hele kale band en een band met profiel.
Twee dagen later lijkt de stoel instabieler dan ooit, staat de nieuwe band aardig plat en pomp ik deze dus op en check ik alle bouten van de zitkuip om uit te sluiten of het gewiebel daar aan ligt.
Ik ontdek niets en zo ging Jasper met opgepompte band weer naar de dagbesteding. Bij thuiskomst staat de band hartstikke plat en blijkt uit het schrift dat Welzorg langs geweest is op de dagbesteding. Ik verbaas me over de reden van hun komst en bel dus Rob nog maar een keer op. Lachend neemt hij op en snapt mijn verbazing niet, want ik durfde hem toch niet meer te mailen over het zwabberwieltje (en dus mailde ik "onze" adviseur, die Rob geactiveerd had).  Dat was waar ze voor gekomen waren. Het andere wat in het schrift stond betrof een andere persoon, dus dat ik het niet snapte kon kloppen.
De monteur was er niet achter gekomen wat het euvel was dus dat wist ik dan ook meteen en ik lichtte de opperchef der werkplaats in over de super platte band, wat gezucht opleverde en werk voor de monteur met storingsdienst.
Leuke vent en een voor ons "ouwe" vertrouwde monteur die hier rond kwart voor zes voor de deur stond. Lang geleden dat we hem gezien hadden. Een pechgevalletje wordt er gewoon leuk van. Vooral als je in je rolstoel mag blijven zitten, opgekrikt door een blok hout, terwijl je binnenband van je rolstoel vervangen wordt. Marc, de monteur, was ook op de hoogte gebracht over ons unieke voorwiel aan de rolstoel en dus keek hij de rolstoel verder na. Hij merkte net als mij dat het sturen niet echt lekker ging aan de linkerkant van de rolstoel en merkte op dat een bepaald onderdeel niet altijd meedraaide en niet alles werkt hoe het zou moeten werken. De voorwielen stonden ook zeker niet goed meer afgesteld en ook daar ging hij even mee aan de slag. Het ene voorwiel raakt nu weer bijna de grond. Gelukkig dacht Marc wel te weten wat er verder met de stoel aan de hand is en dat heb ik de mannen daarnet in de mail laten weten. Ik ben benieuwd naar het vervolg.... Zou het veranderen van de spanning van de spaken het gezwabber verhelpen? Slipt de rem dan niet meer. Raakt het voorwiel dan eindelijk weer de grond....Zullen de mensen in taxiland gaan zorgen dat er genoeg stoelen uit de taxibus verwijdert worden zodat de rolstoelen niet meer te krap staan, zullen de taxichauffeurs stoppen met het trekken aan de rolstoel terwijl de rem er op staat om te controleren of de stoel goed vast staat.....
Later meer.

nog een "lichtje"

Een lichtje vooral speciaal voor Pascale.

zorgen

Zorgen is een woord met meerdere betekenissen, maar vorige week stond de week in de teken van zorg. Op maandag zorgde ik ervoor dat de schoenmaker van Jaspers orthopedische schoenen ervoor zorgde dat de binnenzool aangepast zou worden in de hoop dat hij geen fikse blaren meer oploopt onder zijn teen.
Vanaf dinsdag was Jasper thuis, moe en verkouden mocht hij lekker bijtanken. Dinsdag is ook de dag dat ik sinds jaar en dag oppas en deze dinsdag kwamen er twee kinderen bij, omdat hun moeder een poliklinische operatie moest ondergaan. Op woensdag nam ik het tweetal weer onder mijn hoede met dit keer twee spelers erbij. Gezellige dagen, maar ook drukker dan anders met de nodige zorgen om de kinderen en hun moeder en zelfs om Jochem Myjer. Hem zag ik met dank aan de dochter van mijn vriendin (kaartje over) en Bram kon mee met dank aan haar schoondochter. Na zijn tumor is hij weer volop aan de bak in het theater en nu we toch bezig waren met zorgen maken kon hij er nog wel bij.
Donderdag en vrijdag deden Jasper en ik een pas op de plaats en Jasper zorgde ervoor dat ik weer eens een lach op zijn gezicht zag wat ik een genot vond om te zien.
Zaterdag en zondag was Eline weer terug in het nest en natuurlijk wordt dan de hele bups verzorgd met lekkere maaltijden en ging ze met schone was weer terug naar haar studentenflat.
In de nieuwe week die volgde zorgde ik natuurlijk gewoon verder voor mijn gezin, voor de kinderen van de overblijf en vanmiddag voor een gezellige tekenles. Met het oog op lege planken voor Jasper moest er gezorgd worden dat luiers en eten besteld werd. De luiers of het incontinentiemateriaal, moet nu besteld worden bij de leverancier en niet meer bij de apotheek en dus belde ik daar naar toe. Het duurde even voordat ik een mevrouw aan de lijn had (lokaal tarief) en na een gezellige babbel (waar wonen jullie?) besloot ze om voor 13 weken luiers op te sturen. Goed idee vond ik na al dat wachten aan de telefoon, tot ik besefte dat het dan wel om heel veel luiers ging.
De pakketdienst was dus blij vandaag toen hij bij mij tien dozen kon achter laten. Acht met luiers en twee met speciaal eten. Het uitpakken zorgde voor een kamer vol met acht dozen, waaruit acht dozen kwamen met daarin drie pakken luiers. Het zorgde ook voor humor, want je kunt er goed muurtjes van bouwen om achter te schuilen. Zo zorg ik ook nog voor mezelf! (en door te wandelen met een vriendin, haar lammetjes te bewonderen, creatief bezig te zijn met een andere vriendin en te kletsen aan de telefoon met nog een andere dierbare vriendin en te fietsen met mijn zoon.)

 Vanavond nog even op de fiets naar het strandje, naar de vuurtoren wandelen en verder een stukkie langs de schelde fietsen met zoonlief. Heerlijk even samen genieten van waar we beiden van houden: de zee. Dat is zorgen voor jezelf en elkaar!

Een weekend lichtje

Geniet van al het moois om je heen.

een lichtje van liefde

Een lichtje van liefde voor iedereen.

een lichtje voor iedereen

een lichtje voor wie het nodig heeft.

nieuwe digitenne en dagbesteding perikelen

Na jaren trouwe dienst begon onze digitenne af en toe te weigeren bij het opstarten. "Hij" startte gewoon niet op. De stekker in en uit het stopcontact hielp. Afgelopen zondag viel hij spontaan af en toe uit en woensdag zag ie het niet meer zitten en legde het loodje. Donderdagochtend ging ik dus maar even om een nieuw "kastje" zodat we niet weer een avondje opgesplitst tv moesten kijken net als de avond er voor toen de mannen boven voetbal keken en Jasper en ik beneden een dvd.
De nieuwe digitenne moest in Axel gekocht worden en daar huist ook Welzorg. Aangezien ik "onze" adviseur lang niet gezien had nodigde ik mezelf maar uit voor een bak koffie via de mail en aangezien ik welkom was ("vluchten kan niet meer..") liep ik daar even binnen. Met een bak koffie uit de vers gepoetste automaat kletsten we over allerlei perikelen om Jasper en zijn nieuwe dagbesteding. Zijn vraag hoe het met Jasper gaat moest ik namelijk  beantwoorden met een "ik weet het niet". Hij heeft het op zich prima naar zijn zin, maar hij is het nog niet helemaal gewend. Slimme vent die adviseur, want hij concludeerde dat het ook wel een cultuurshock voor Jasper moet zijn. Toen ik daar later op weg naar huis over nadacht bedacht ik me dat hij daar wel gelijk in heeft. Dat dat is waar Jasper moeite mee heeft. Na jaren en jaren op hetzelfde kinderdagverblijf is de overgang naar een volwassen dagbesteding wel groot. De benaderwijze is heel anders natuurlijk en de liefde die ze voor Jasper hadden op het dagverblijf hebben ze natuurlijk (nog) niet op deze dagbesteding. Zoiets moet groeien.
Natuurlijk moet alles wennen, aan alle kanten. "Ze moeten je nog leren kennen, he Linda", zei adviseur met een lach. Hij weet immers al jaren hoe ik kan "miepen" en als een tijger voor Jasper in de bres spring. Jasper is bij de dagbesteding de enige thuiswonende cliënt van de groep en dus regel ik zelf van alles voor de rolstoel en dergelijke. Ik ben niet "amused" wanneer ik van twee fysiotherapeuten in twee weken tijd dezelfde conclusie lees met dezelfde opdracht voor mij : "neem contact op met Welzorg". Natuurlijk doe ik dat wel, maar kom op zeg......Enfin, alles wordt geregeld, alles schrijf ik op in het schrift, alles komt goed, want alles gaat wennen bij alle partijen. Net zoals we nu al gewend zijn aan onze nieuwe digitenne met meer zenders en een mooier beeld. Tot die tijd, schrijf ik op wat ik niet leuk vind en dat Jasper genoten heeft van de activiteiten, want dat doet hij wel ondanks dat hij het nog druk heeft met wennen aan alle energieën en mensen om hem heen. Wanneer ik langs kom zit/ ligt hij er altijd relaxed bij dus dat is super!

creatief op alle vlak

Heerlijk, dat creatief zijn. Creatief zijn ben je op verschillende manieren en ik maak dan ook graag gebruik van mijn creativiteit en niet alleen met mijn handjes. Laten we het toch even tot dat onderwerp beperken. Zo schilderde ik verder aan mijn Oefenroosje:

Op eerste paasdag bakte ik me suf, want de hele familie (en nee die is niet zo groot) kwam tweede paasdag lunchen. We vierden ook nog de verjaardag van mijn zus en mijn zoon die komende maandag samen jarig zijn. Zus verzorgde de overheerlijke taarten (glutenvrij)



brioche, met en zonder gluten



glutenvrij paasbrood

scones met en zonder gluten en ook
scones met appels en rozijnen.
Scones met clotted cream en jam..jammie
 

Dan was het ook weer tijd voor tekenles.

Fijn met negen kinderen die kletsten, lachten en tekenden. We sloten de plattegronden eindelijk af en steeds meer kinderen begonnen aan onze nieuwe project: "ik".  Ze moeten dus een zelfportret maken en dat doen ze met behulp van een spiegel en/of een foto.

 

een detail uit de plattegrond van Floortjes
eigen pretpark. "happyland" Geweldig
is ie geworden.

de zeven zeeën met even zoveel boten.
Met verve aan gewerkt.

geïnspireerd op een spel van de Nintendo.
Prachtig getekend.



naar aanleiding van de vakantie
op Sicilië.

en ach de juf tekende ook nog even mee.

Verder scrapte ik ook nog aan een boekje voor Esther met foto's van de high tea ter ere van haar verjaardag. Nog niet af want er kruipt veel tijd in en ik heb natuurlijk wel genoeg hobby's...want er moest leuke post komen voor Eline en natuurlijk werkte ik ook nog aan mijn schilderij. Kortom een greep uit mijn week.


boekje voor Es, post voor Eline

tafel vol om te schilderen