donderdag 29 november

zie de maan schijnt door de bomen....

 

 

Vandaag lekker een rustige dag in m'n eentje. Ook Jasper is weer de deur uit naar zijn dagverblijf. Ik vond het wel lekker. Om te zorgen dat pakjesavond zaterdag door kan gaan heb ik inpakpiet maar  eens geholpen. Daarbij had ik het kaarsje wat ik ooit eens van mijn zus gekregen heb met mijn naam erop, laten branden voor mezelf. Lekker egoistisch misschien, maar als ik me fit voel kan ik er beter zijn voor anderen.     

Gisteren ontroerde me de spreuk op de Flow kanlender me, geen idee waarom, want het hij zegt niets nieuws, maar toch:

We maken verschil, op welke manier dan ook.

 

pas op de plaats

En toen was het na vier weken hard werken aan en met een gestresst "manneke" tijd voor een pas op de plaats. Vriendin Aukje vroeg vrijdag nog of ik hem niet een paar dagen thuis zou houden. Toen dacht ik nog van niet, maar het was toch het enige juiste wat ik kon doen.
Ook mijn jongste zoon moest een pas op de plaats maken, want oppassen en daar blijven logeren kan funest zijn voor je energie. Natuurlijk is mijn energiepeil ook om zeep en zo zitten we nu al twee dagen gezellig samen thuis in ons nest.
Vandaag zijn Jasper en ik nog wel even uitgevlogen naar de basisschool om er over te blijven. Jasper vond het maar wat gezellig en genoot van de meiden die bij hem aan tafel zaten te tekenen. Zoals afgesproken drukte één van de 'grote' meiden van groep zes Jaspers voedingspomp op stop en kwam de andere me halen toen Jasper klaar was met eten. Super vind ik het als ik al die kinderen kan aanspreken op hun 'groot' zijn en op hun verantwoordelijkheidsgevoel zodat ze ook gezellig samen binnen kunnen blijven terwijl ik buiten ben .
Verder doen we op het gemak en rusten lekker uit. Morgen gaat Bram weer naar school en Jasper en ik gaan met vriendin Esther even een "rondje" zwemmen op zijn dagverblijf. Daarna nemen we hem gewoon weer mee terug. Lekker relaxen en bij komen. Dat is wat we doen.

Nog even een afsluitertje uit mijn doosje vol geluk:
Zaai vriendelijkheid en
opmerkzaamheid, en je
zal geluk oogsten.

stressen en op weg naar de 18

Deze week is de vierde week dat Jasper aan het stressen is. De op handen zijnde verandereing van dagbesteding en de vier weken afwezigheid van één van zijn vaste juffen speelt hem flink parten. Het valt niet mee om hem steeds terug naar het nu te halen en uit de stress te krijgen. Verder wordt het regellijstje voor onze bijna 18 jarige zoon korter. Woensdag gingen we met Jasper naar de kantonrechter om de bewindvoering en mentorschap te regelen. Zijn dag kon niet stuk nadat hij zwarte pieten gezien had en hij maakte er dan ook een vrolijk feestje van in de wachtruimte. Geen gestress te merken. Lachend kletste hij er op los en wist hier en daar iemand te charmeren.
De rechter vond het duidelijk dat hij een bewindvoerder en mentor nodig had en dus was dat zaakje snel gepiept. Wij kregen te horen wat het allemaal inhoud en dat we vanaf nu ieder kalenderjaar verantwoording afleggen aan de rechtbank over het gebruik van Jaspers geld.
De Wajong uitkering is al geregeld en de ziektekostenverzekering is ook een eitje om te regelen.
Gisteren belde een mevrouw van het C.I. Z., want ze had nog wat vraagjes over Jasper omtrent de nieuwe indicatiestelling van het P.G.B. die ik met vieze handen van het knutselen aan mijn suprises beantwoordde. Vandaag viel de nieuwe indicatie in de bus. Ook geregeld.
Het Zorgkantoor heeft bijna alle benodigde papieren, maar moet nog even wachten op een copietje van het bewijs van bewindvoering, want dat krijg ik op vijf december in de bus. Als het goed is krijgen we over de eigen bijdrage voor de A.W.B.Z zelf bericht dus dat laat nog even op zich wachten.
Nu nog duidelijkheid in dagbestedingland en dan zijn we ver klaar. Ik zal blij zijn als de rust weer terugkomt voor Jasper al die invaljuffen en dan ook nog twee nieuwe stagaires erbij het is hem te veel en eerlijk gezegd......ik heb het ook wel gehad. Gelukkig heb ik eens lekker gallen bij wat vriendinnen. Verder klets ik er flink op los tegen Jasper en trekken we zo af en toe een kaartje en leg ik hier en daar mijn handen op zijn lijf om wat verlichting voor elkaar te krijgen.
Nog een weekje en dan gaan we uitgebreidt genieten van Jasper en zijn 18de verjaardag en ondertussen genieten we alvast van wat Sint gedoetjes als schoen zetten en morgen de aankomst van Sint en Pieten op bezoek. Stress of niet, het leven biedt veel moois.

de lucht

 

De lucht van de afgelopen dagen: zondag, dinsdag en woensdag.

Nog een spreuk voor de dag:

Gebruik je mooiste fantasie om

je doel te bereiken.

 

 

zes futen, drie aalscholvers en de night of the proms

Gisteren was de dag van ons jaarlijks uitje naar de Proms in Antwerpen. De enige van het gezin die hierbij niet mee gaat is onze Jasper. Niet erg hoor, van alle stress is hij ondertussen verkouden en hij krijgt de hele avond vriendin Nancy, die ook een zorgboerderij heeft, als oppas.
Voordat het avond is gaat er natuurlijk een hele dag aan vooraf. Een dag met gewone dingen als boodschappen en een rondje fietsen. Het eerste deed ik met Eline, het laatste met Bram. Het is altijd zo leuk om te zien wat de natuur je wilt zeggen en zo komen die vogels in de titel van dit blog. Ons rondje fietsen ging deels buitendijks en daar staken om de beurt een zes futen over, vliegend en roepend, naar de zee. Je bent creatief therapeut of niet en dus ging ik op zoek naar de betekenis natuurlijk. Zes wordt gezien als een volmaakt getal dat tegenstellingen verenigt. De zes is ook het getal van de natuur en van ruimte. De fuut staat voor dans, elegantie en melancholie. Terug binnendijks worden we meteen begroet door drie aalscholvers op lantaarnpalen. Drie is het goddelijke getal. Alle drie de aspecten van de tijd zitten erin. Het staat dus ook voor levenskracht.Het verenigt tegenstellingen  (dualiteit) in de mens waardoor nieuwe dingen ontstaan. Aalscholvers staan voor introspectie. De gedachten gaan over gevoelens, herinneringen en herinneringen.
Ik vind het wel mooi hoe dat alles samenkomt in deze weken die Jasper veel stress opleveren en ons door zijn reactie terugbrengt in herinneringen aan vroegere tijden. De keerpunten waar we staan in het leven doordat Jasper naar een andere dagbesteding moet. Mijn gevoelens gaan natuurlijk in dit alles ook van het een naar het ander. Mooie inzichten dus en dat allemaal door een rondje fietsen.

Dan de Proms. Volgens traditie gaan we met vriendin Dianne en haar gezin en met vriendin Pascale die geen andere fans van dit fenomeen in huis heeft. Helaas belde een zieke Pascale af en moesten we gisteren tussendoor zoeken naar iemand die mee wilde met ons. Dochter Eline mocht eerst vriendinnen bellen, maar dat lukte niet. Dan zoon Bram. Vriend één was niet thuis, nummer twee was net als Pascale ziek. Ik nodig mijn schoonvader uit die van klassieke muziek houdt, maar hij doet het niet. Mijn moeder dan maar? Ik bel haar en ben blij verrast als ze mee gaat. Onze enthousiaste verhalen van al die jaren hebben haar nieuwsgierig gemaakt.
En zo komen we dus met de hele club met de tram aan bij het sportpaleis om als een deel van de 18000 man (m/v) de 300ste Night of the Proms in Antwerpen mee te maken. We doen de wave, zwaaien met onze gekregen lichtjes en maken deel van het juichende publiek wat op één januari te zien is op "één" de belgische tv zender.

Het is weer een super programma met Remy van Kesteren op zijn harp (mooi), Anastacia (zo wat een geluid), Naturally 7 (wat die kunnen met hun stem, echt knap), Ozark Henry (een bekende vlaamse artiest waar flink om gegild werd, maar waar wij nog nooit van gehoord hadden), John Miles (music was his first love, hoewel het liedje wat hij ooit voor zijn dochter schreef anders doet vermoeden) en The Jackson....."blame it on the boogie,..."

Genoten, dat hebben we en mijn moeder vond het fantastisch. Dat ze daar 69 jaar op moest wachten. Volgend jaar wil ze gewoon weer mee! Ondanks of misschien juist dankzij ons frietje naar afloop toen we naar een paar trams wachten weer terug waren op Linkeroever.
En zo kunnen we er weer een jaartje tegen, wat the Proms betreft, niet wat betreft fietsen. Dat deden Bram en ik vanmiddag weer. Dit keer kregen we geen boodschappen, we moesten die van gisteren nog even analyseren, wat bij deze dus gedaan is. Check.

woensdag de 14de

De dag begon vandaag met een mooie lucht. De belofte van een mooie dag. Op Rudie's verzoek begaf ik me naar buiten met mijn camera en daarna deed ik dat nog een paar keer. Ik vind het altijd zo jammer dat de kleuren op de foto niet precies zo zijn zoals ik het zie met het blote oog, maar ach. Op de foto is de lucht ook niet verkeerd.

 De ochtend bracht ik deels door bij Jasper op het dagverblijf zodat ik lekker met hem kon zwemmen. Iets wat ik eens in de twee weken tracht te doen. Maandag had ik samen met zijn juf de hoepel van de rolstoel kapot gekregen en dus kreeg ik nog "op mijn kop" van "onze" Welzorger die rondliep op het dagverblijf. De juf kwam er natuurlijk weer makkelijk van af. Na alle jaren in rolstoel land sta ik bekend als "sloper". Tja, ik zal de titel wel verdiend hebben, maar in ieder geval kan niemand er om heen dat Jasper zijn rolstoel gebruikt. Overal gaat hij immers mee naar toe in dat ding, om het maar eens oneerbiedig te zeggen.

Ach, het geplaag kan ik wel hebben en Jasper krijgt gewoon een nieuwe hoepel op zijn rolstoel binnenkort. Dat is makkelijker te realiseren dan een nieuwe moeder, eentje die niet sloopt.

Het is maar goed dat onze Welzorger niet weet dat ik nog meer van dat soort leuke talenten heb.

Vorige week vrijdag trakteerde ik mijn overblijfklasje op een douche van chocolademelk. Ik had nog wat nodig en had dus een pak gehaald bij mijn collega's in de aula. De pak bleek open en terwijl ik de klas binnen wandel (?) schudde ik de pak en liet een spoor chocolademelk achter op een paar rugjes, een paar meter vloer en wat rugzakjes.

Behalve goed knoeien kan ik ook goed poetsen en de kinderen hebben eens lekker gelachen. De twee kinderen met een chocolademelkrug hebben er niets aan over gehouden, geen natte trui en zeker geen tranen, want ik heb wel echt verschillende talenten!
Zoals de "Loesje"kalender vandaag zegt: "wist ik veel dat geboren worden, zoveel gevolgen kon hebben".

Na het zwemmen zoefde ik met mijn busje naar mijn vriendin die me verwende met bovenstaande lekkere salade. Wat een feestje! Het was er gezellig en samen wisselden we onze cadeaubon in die we eind vorig jaar als dank kregen voor ons vrijwilligerswerk bij de stichting waar o.a Jaspers dagverblijf bij hoort.

Vanavond maakte ik eindelijk een tekening af die hier al weken in mijn schetsboek zat. Een poos geleden zag ik twee avonden na elkaar een kerkuil. Ik had toen net besloten de vlaamse gaai die ik steeds zag te tekenen en vond dat ik de kerkuil ook maar moest bedanken voor zijn inzichten.

Vorige week zag ik weer drie keer "mijn" vlaamse gaai. Ik moet het wel goed snappen want hij ging op een paal midden in mijn zicht zitten en vloog toen weg terwijl hij nog even riep toen hij tussen de bomen verdween.

Mooi hoor die boodschappers in de natuur.

Ik ben benieuwd wat de volgende boodschap zal zijn en of ik hem doorheb.

 

 

 

Hoe de hoepel kapot kwam? Toen ik Jasper uit onze bus haalde met zijn rolstoel kwam de hoepel tegen het ijzerwerk van  het plateau en hoorde ik een krak. De helften gingen niet zo makkelijk tegen elkaar, maar de juf dacht dat ze dat wel effe kon plakken...niet luisteren naar een sloper.......en dus krakte er een heel stuk van de hoepel.

in balans

Gisterenavond mocht Jasper een kaartje trekken. De kaart vind ik zo mooi dat ik ben gaan tekenen met het kaartje bij de hand.

gevlinder

aquarelpotlood, beetje pen op handgeschept papier

 

 

en weer een weekend voorbij

Zoals de dagen snel gaan, zo gaan ook de weekenden snel. Er is er weer eentje voorbij, eentje waarin verjaardagen gevierd werden. Gisteren was het feest voor mijn jarige schoonmoeder, die 80 werd. Vandaag vierde zus' lief zijn verjaardag. Gezellig allemaal.

Gisteren toen we uitgefeest waren wandelde ik lekker even in mijn eentje een rondje langs de schelde en "ons" haventje.

Ik vond dit zo leuk om te zien en vooral om te horen....wapperende blaadjes

rond kijken op de dagbesteding " to be"

Vandaag was het zover, ik mocht gaan rond kijken op de "nieuwe" dagbesteding waar Jasper per één januari naar toe zou moeten van de organisatie waar Jaspers dagverblijf bij hoort. Twee zien meer dan één en dus had ik vriendin Aukje mee gevraagd. Dat is altijd een goeie zet. Ze is goed voor doortastende vragen en heeft meteen door hoe ik er in sta. Heerlijk.
Aukje en ik kregen deze ochtend dus een rondleiding door het dagverblijf wat bestaat uit zes groepen. Per twee groepen hebben ze een ruime hal tot hun beschikking die ook gebruikt wordt voor activiteiten. Het is een prettig, licht gebouw met veel ramen en dat door de aankleding uitnodigend. Iedere groep heeft zijn eigen stukje "tuin" met terras waar ze ook zeker gebruik van maken. De eerste begleidster die de rondleiding verzorgde is er één die enthousiast is over haar werk en die open staat voor vragen en input van ouders (/collega's van wonen en dagbesteding).
Kortom een prettige kennismaking met de nieuwe dagbesteding. Nu wordt het afwachten tot we weten in welke van de zes groepen Jasper geplaatst zal worden én of er groepsgenoten, die ook mee verhuizen, bij hem in de groep komen.
Het wordt een spannend begin van het jaar met zo'n overgang. Wennen voor alle partijen en vooral voor onze Jasper. Wanneer je zo afhankelijk bent van de hulp van anderen moet je je toch steeds overgeven aan diegene die je verzorgt. Dan moet je diegene wel vertrouwen en dat kost tijd.
In ieder geval heb ik zeker het gevoel dat er zorgvuldig gewerkt wordt daar waar hij heen moet dus het zal daar allemaal wel op zijn pootjes terecht komen. Fijn dus dat we mochten komen kijken.

de ingrediënten van de dag

Een dag zit vol ingrediënten, de ene wat mooier dan de ander. Toen iedereen weer op weg was naar werk, school en dagverblijf begon ik achter de laptop en met het fotoboek voor mijn schoonouders binnen hand bereik. Het boek kan nog wel versieringen gebruiken en dan wel voor zaterdag. Het versieren zelf lukte niet, maar voorbereidingen treffen wel. Verder verkleinde ik foto's die ik verstuurde, mailde nog wat heen en weer, wat vrolijkheid in het menu van de dag strooide en rommelde wat in huis.

De middag begon met de kinderen van de groepen 1,2 en 3 terwijl we samen aten. Met veel kletsen en hier en daar wat bijsturingen ging ook dit kruidig stukje menu voorbij en vervolgde ik mijn dag door een paar uurtjes te knutselen met Meriam.

Meriam is een kei in scrappen, gaf vroeger workshops en kwam in tijdschriften met haar werk en kan me dus super op weg helpen. Net als bij mijn schilderijen ga ik vaak wat voorzichtig van start. Het duurde dan ook weer even voor ik wat ballorig wordt en meer ingrediënten toe voeg aan mijn scrap doekie. Ondertussen leer ik hoe bepaalde tools werken en kan ik best nog eens een knutselbeursje bezoeken...... Enfin het is altijd fijn als je nog iets te wensen hebt.

De avond  bracht weer andere delen van een gevarieerd menu. Met mijn handjes ging ik aan de slag met Jasper die niet fijn in zijn vel van het dagverblijf kwam. Er wordt te veel gepraat over de op handen zijnde verschuiving naar een ander dagverblijf, waar ik morgen pas voor het eerst ga kijken. Een beetje voorbarig dus. Verdere onrust daar komt door een zieke juf, onbekende snuffelstagaires en invalkrachten en meer. Ik begin me er ook aardig aan te irriteren en dus was het fijn dat vriendin Esther kwam zodat ik eens lekker kon gallen. Jasper was in ieder geval opgeknapt door mijn actie en kon dus lekker rustig gaan slapen. Ook een fijn ingrediënt van de dag.

En zo zorgden alle bestandelen er voor dat de dag werd wat op de Flow kalender van vorig jaar stond:

'niets is meer waard dan deze dag'. 

woensdagmiddag; tekenles

Na een paar stille dagen in mijn tokootje thuis mocht ik vanmiddag weer tekenles geven. Heerlijk. De afgelopen keren schilderden de kinderen een schilderij van een schilder na. Eerst was dat 'Het meisje met de parel" van Johannes Vermeer en daarna was het de beurt aan een schilderij van de kamer van Van Gogh in Arles. Niet iedereen was al klaar en dus gingen die verder als een echte Van Gogh.
De anderen mochten zich buigen over de werken van meneer Hundertwasser en aan de hand daarvan een tekening maken.
Hier de Van Goghjes

de Hunderwassers die  ze als inspiratiebron
konden gebruiken

De acht kinderen die er waren amuseerden zich weer lekker en het was weer gezellig in ons anderhalf uur.  Ik vind het altijd zo wonderlijk dat ze gewoon aan de slag gaan met wat je ook verzint. Geen kind die raar op kijkt bij het schilderen met de vingers of bij het na schilderen van een schilderij. Ook aan de slag gaan met de schilderijen van iemand die Hundertwasser heet vinden ze prima. Al vinden ze de naam 100 water wat raar, dat dan wel. Over twee weken vervolgen we de reis van de kleuren en voor een enkeling weer een nieuwe opdracht.

mooie dagen maken een mooie week

de ochtendgloren van 1 november
 

Ik grossier in mooie dagen en nee dat is niet zo moeilijk als het lijkt. Het moois zit in zoveel kleine dingen om ons heen.Het begint al bij het gloren van de dag. Links kijkend uit mijn keukenraam zie ik steeds mooie kleuren verschijnen wat me vaak naar mijn camera doet grijpen zodat ik die momenten met jullie kan delen.
De dagen gaan snel, vooral als er mooie dingen in zitten, zoals een zwempartij voor ons overleden vriendinnetje, het vieren van dochter Eline's 20ste verjaardag, vier basisschool kinderen aan tafel hebben aan de soep terwijl je geen kinderen meer hebt op de basisschool en eentje bedenkt hoe hij je ook al weer ging noemen want hij had mama in zijn hoofd en een andere zegt dat ze je nooit meer uit het oog gaat verliezen, korte mailtjes met gevatte opmerkingen, knuffels van mijn kinderen, een brede lach van Jasper, een telefoontje van een vriendin, een dansje doen op het schoolplein waarbij kinderen zich lachend bij voegen. Het maakt het leven mooi. 


  Donderdag was een speciale dag deze week, want met het hele gezin gingen we naar dochterlief toe om haar propedeuse uitreiking bij te wonen die 's avonds  plaatsvond tussen zes en acht.
Als laatste was onze mooie meid aan de beurt. Als laatste omdat ze haar propedeuse cum laude gehaald heeft. Die mooie meid van ons werkt altijd keihard en nu is haar harde werken beloond cum laude beloond met twee nep roosjes. Natuurlijk zijn we trots op haar!
Na afloop vierden we het met een pizza, want iedereen was erg hongerig en man lief had nog een reis naar huis te gaan met de jongens. Ik niet, ik bofte, ik mocht blijven en genoot dus verder van mooie momenten met mijn dochter.



"zoveel lichtjes in de stad, zie je dat...."
 



de rolstoel heeft goed dienst gedaan
op de Krea Doe beurs

een greep van de buit op de beurs...
de rest volgt als sint in het land is.

Vrijdag gingen Eline en ik ieder zijns weegs. Eline vertrok naar een stageschool om een filosofieles te geven en ik nam de  trein naar Utrecht. In een stroom vrouwen al dan niet met trolleys stak ik het zebrapad over naar de Jaarbeurs. Terwijl de kudde onverstoord door liep de Jaarbeurs in, wachtte ik op mijn vriendin en haar dochter zodat we ons bij hen konden voegen. De "meiden" arriveerden vrolijk zwaaiend en gedrieen gingen we er tegenaan. Het was wat behelpen met een rolstoel op de Krea Doe beurs, want er waren veel vrouwen die bang zijn dat ze niet meer aan de beurt  zouden komen of dat alles op zou zijn als de rolstoel voorbij is. Een iets minder mooie ervaring op een mooie dag, maar dat mag de pret niet drukken. We genoten en we zorgden ervoor dat we genoeg spullen verzamelden om ons een poosje aan het scrappen te houden. Marieke kocht nog wat bijenwasjes voor haar specialiteit encaustic art dus bepakt en gezakt vertrokken we na onze mooie dag naar huis.

Zo zijn de dagen aaneen geregen tot een mooie week en dat gaat gewoon door, want dat bevalt me wel. Een heel weekend waren Jasper en ik bij elkaar in de buurt. Ik aan mijn tafeltje en schildersezel en Jasper op zijn wig met zijn collectie dvd's.  Foto's werden geplakt in het boek voor mijn schoonouders en aan Bram werd geschilderd.  Het laatste verloopt niet zo soepeltjes. Het schilderij staat al maanden op de ezel. De basis is niet goed opgezet maanden geleden met hulp van iemand waarvan ik dacht dat ie het beterk kon. Ik ploeter er nog steeds mee. De vlinders om Bram heen stonden er daarentegen wel snel op het doek.


twee van de vijf vlinders "in aanbouw"
 



goede morgen 5 november

Ook vandaag heb ik nog wat geschilderd en ik denk dat ik een stapje dichterbij het einddoel ben gekomen. Verder heb ik wat gemixt mediat voor de kerstmarkt van Jaspers kinderdagverblijf. Zodat ze wat te verkopen hebben en geld kunnen verdienen voor een kamp. Het was een mooie productieve dag vandaag, die begon met fijne gesprekken met mijn moeder terwijl ik haar haren onder handen nam.

Morgen weer een dag in het verschiet. Wat voor mooie dingen zou die weer bieden?