Sunday, April 29, 2012

Hè,gezellig

donderdag in mijn straatje genoot ik even van de natuur
Hè, wat een gezellige dagen heb ik toch. Vrijdag mocht ik al vroeg op pad om het decoreren met een koninklijk lintje van mijn vriendins moeder vast te leggen. "Oma" was helemaal verrast en dat was leuk om te zien. Een heleboel foto's heb ik gemaakt die ze kan bekijken om na te kunnen genieten van haar dag.Daarna mocht ik met de familie mee voor koffie en lunch bij "oma" thuis.
uitzicht vanuit het gemeentekantoor
van gemeente Terneuzen, 9de verdieping
Daarna hopte ik nog even bij iemand langs zodat ze even kon spuien. Haar zoon kroop bijna in me zo knuffelen dat hij kon. Daarna Eline ophalen bij het busstation en dan lekker met z'n allen genieten van mijn verse frietjes.
De zaterdag was ook gezellig en lekker vol. Met Eline ging ik naar Terneuzen om te winkelen. Lekker samen. Nog nooit zijn we zo geslaagd tijdens een shopactie. We gingen allebei met leuke kleren naar huis en tussendoor hadden we ook nog tijd voor een lekker broodje.
Thuis gekomen maakten we ons meteen op voor een bezoekje aan mijn schoonouders, die trots hun "nieuwe" auto showden. Hippe snufjes zitten erin. Ze moeten er nog wel aan wennen, maar dat komt vast wel goed. Daarna zoefden we door naar vriendin Es, haar Jelle en zoon Olaf. We waren door haar uitgenodigd voor het diner. Esther had lekker gekookt en we genoten van een door haar bereidde griekse maaltijd...njam njam. Als toetje had ze baklava gebakken. Het was de eerste keer dat ik het at...njam njam, dat was lekker!
poes Lola is dol op rolstoelen, Jasper eruit, zij erin.

We namen afscheid, na een gezellig avondje, wetend dat ik over minder dan elf uur weer op haar stoepje zou staan, want dan gaan we van slag om als vrijwilligers wafels te bakken op de planten markt van stichting Tragel.  Zo zal de zondag ook weer een gezellige dag worden.

Thursday, April 26, 2012

een fijne woensdag

De dag van gisteren was weer leuk. De ochtend was voor mij alleen. Wat gefrutsel, een telefoontje met een vriendin, een flauwekulletje, een huishoudelijk klusje, maar van mij. De middag was weer snel gevuld met tekenles waar ik weer van genoten heb. Gieberende meisjes die liggend op tafel tekenen, kletsen en werken. Twee meisjes rustig kletsend en werkend aan een andere tafel, twee jongens die beide niet zo goed in hun vel zitten. De ene tekening verloopt vlekkeloos het volgende gaat moeizamer. De een wil zijn Avatar voor zichzelf houden, de ander krijgt het niet op papier hoe hij wil. Dan nog twee meisjes die zijn wie ze zijn en zij aan zij werken. Samen en toch apart. Het is een mooi clubje. Ook de meester voelt zich bij ons wel thuis, want hij kwam gezellig kijken, mee babbelen en lachen om de plagerijtjes tijdens onze pauze.
Ik wil jullie details uit hun supertekeningen niet onthouden. Ik vind het zo genieten om te zien wat ze tekenen. Ik ben vooral voor het aansporen, de complimentjes, het voordoen (Hoe teken je een tafel? Hoe teken je een bureau met iemand er achter? Hoe teken je een bed? Linda wil je met het gezicht helpen?),de knuffel als je verdriet hebt, de extra gekkigheidjes en het bij elkaar houden van de boel. Vaak moet ik ze ook aansporen om weer naar huis te gaan. Leuk he.Vaak vragen ze op dinsdag tijdens het overblijven al: "Linda is het morgen tekenles?" Als het antwoord nee is, want we hadden vorige week tekenles weet je nog.... zijn ze teleurgesteld en ik stiekem ook.

Gezellig bedje heeft deze dame he?
Behalve tekenen kunnen ze ook nog knappe dingen
op het gebied van turnen.

Dit meisje heeft herkenbare vrolijke poppetjes
in haar tekeningen.


Kijk een orgineel luchtkasteel. En er past ook heel veel in,
want de binnenkant wordt ook getekend. Het papier is
als een boekje gevouwen.

Grapje: er ligt een poepje in de wc...


nog veel kleurwerk, maar het
wordt een vrolijk luchkasteel.
hier en dar een beetje geinspireerd door de juf.




Naast elkaar zitten inspireert ook.


De buitenkant

 

                Maak je eigen Avatar.
Dit was een idee van één van mijn leerlingen. Leuk he! Ze denken echt zelf mee. Na de uitleg konden er al een paar kinderen met deze opdracht aan de slag. Op de achterkant staan de eigenschappen geschreven.



Boekje scrappen:
Wanneer je voor de ene stagaire een boekje maakt is het misschien logisch als je het voor de andere ook doet. Ook zij was mee op kamp (gedeeltelijk) en dus had ik ook foto's van haar en de kinderen van de groep "de Vlinders". Dit keer zou ik niet tot twee uur 's nachts knutselen en dus printte ik vorige week alvast foto's uit, scheurde en spelde lapjes over kartonnetjes. Dinsdag las ik in het schrift dat vandaag Julie's laatste stage dag was (nu al?!) en dus ging ik dinsdagavond alvast aan de slag bij vriendin Elly. Gisterenochtend deed naaide ik nog wat extra lintjes en vakjes in het boekje- to-be. 
Natuurlijk wilde ik ook nog wat schilderen en aan mijn eindopdracht aan de slag en werd het avond voor ik weer verder ging. Dit keer was ik om half één al klaar.
Volgende week wordt Jaspers juf 50 en natuurlijk krijgt ook zij een boekje, maar ik wil er iets extra's bij verzinnen. Vanmiddag komt mijn moeder knutselen en ga ik alvast aan de slag met het naaien van het boekje. Misschien ben ik dan ruim voor dinsdag klaar.

's ochtends aan de slag








Tuesday, April 24, 2012

mooie maandag

Een mooie maandag had ik. Met Jasper mocht ik weer lekker zwemmen. Een pittig dagje voor hem na een dagje Ajax. Op tijd uit bed, fysiotherapie, helemaal verschoond van top tot teen, zwemmen en dan was de dag pas halfweg. Ik genoot van mijn eigengemaakte tomatensoep bij de lunch en mijn laptopje. Dan met nog warme botten op de fiets naar vriendin Nancy voor ons, in principe, wekenlijkse wandeling. Haar programma voor de dag is nog lang dus moet het een korte snelle wandeling worden, maar eerst moeten we de acht niet geplande lammetjes en hun moeders nog wat gevoederd worden en komt haar manlief nog langs met een vraag.
We vertrekken en na een klein stukje zie ik een zilverkleurig bekend busje. Ik zwaai, het busje stopt. Daarin een enthousiaste, benieuwde Welzorger die de Ajax kaarten regelde. Nee, dit keer geen camera bij dus moet hij op een mailtje wachten met foto's. We kletsen even wat, Nancy loopt alvast door om een herhaalrecept en hebberig als ik ben, want ik wil behalve die kaarten ook nog een sticker voor op de bus in de hoop dat mensen rekening houden met de benodigde drie meter voor het in en uit rijden van een rolstoel, vind ik het ook nog fijn als ie me even een stukkie verder afzet bij mijn wandelmaatje en daarvoor moet het busje ook nog gedraaid worden.
Enfin we zwaaien en Nancy en ik wandelen verder via de apotheek terwijl we een paar weken (er gaat wel eens iets mis met onze wekelijkse wandeling) proberen bij te babbelen, wat nooit lukt in zo'n korte tijd. Even een slokje versgeperst sap, wat bemoedigende woorden want Nancy moet haar zorgboerderij aan gaan prijzen en ik ga weer naar huis. Ik doe wat huishoudelijke klusjes, deel mijn koffie met de buurvrouw, ontvang eerst de ene en dan de andere zoon thuis. Ik klets nog even aan de telefoon met vriendin Elly en we maken wat plannen voor op ons gezamenlijke dinsdagavond, ik verstuur eindelijk de foto's en schrijf een stukje voor op "zijn" Intranet. De grootte van het stukje had hij me aangegeven en benadrukt (hij leest wel eens een keertje een logje), maar helaas dat heb ik overschreden. Er moet tenslotte kop en staart aan zitten.
Na een gezellig maaltje voor twee, met Bram, is er tijd voor Jasper en dan skypen we met Eline. Met  de moeder van mijn oppaskindjes heb ik even contact via de messenger van hotmail en vriendin Aukje komt ook op skype. We typen wat heen en weer en ik stuur haar een stukkie wat ze voor me leest en kritisch bekijkt. Ook vriendin Esther heeft skype en komt online, maar met haar en haar zoon heb ik een video gesprek. Wat heerlijk, wat heerlijk, wat een genot. Allemaal fijne mensen op een rijtje vandaag.
Terwijl ik eindelijk mijn Ajax blog schrijf komt mijn Rudie thuis met verhalen over zijn maaltje en sportavond met zijn collega's. Heerlijk dagje weer vandaag eentje weer om op terug te kijken, eentje waarbij ik al deze mensen,  deze spreuk van Loesje cadeau wil doen:

Monday, April 23, 2012

Ajax

tasje met het beloofde "snackje"
vanaf de zesde, mis...terug naar twee


voor de wedstrijd
twee rijen rolstoelers mét


1-0

handtekening en foto ...Gregory van der Wiel
Na alle voorpret was het zondag eindelijk Ajax tijd! Kaarten mee, nieuwe camera mee (mijn ouwe legde afgelopen donderdag het loodje en foto's waren part of the deal), Jaspers eten mee en weg waren we. Ruim op tijd arriveerden we bij de Arena. Jasper en ik hadden een in en uitrijkaart gekregen dus we stonden zo geparkeerd bij ingang Noord. Dat was de plaats waar Jasper en ik moesten zijn. We namen afscheid van de andere gezinsleden, die in zuid een zitplaats hadden. Samen met een Engelse rolstoeldame met haar begeleider gingen we met de lift naar zes. Mooi uitzicht daar, maar we mochten toch naar beneden naar twee. Over de brug kwamen we zo achter het doel uit, waar om en om een stoel voor een begeleider en een plaats voor een rolstoel was. We waren de eerste en werden door de stewart verwelkomd. Dwars gooi ik meteen het systeem in de war, want ik wil de rolstoel op de plaats van de stoel en andersom om te voorkomen dat degene naast Jasper geen mep krijgt met zijn uitvoerige wapperbewegingen met zijn rechterarm. Het mag! Van een andere stewart kregen we allebei het bekende paarse Welzorg tasje met onze snack: een pak met twee "kanjers" (stroopwafels) en een rolletje spannende dropjes. We zijn lekker vroeg en beginnen met een zo goed als leeg stadion wat we langzaam aan goed gevuld zien worden en ook de twee rijen voor de gehandicapten en hun begeleiders zien we volstromen. Als ik al die rolstoelen voorbij zie komen met alle benodigde apparatuur voel ik mij een bevoorrecht mens als moeder van een meervoudig gehandicapt kind met sondevoeding. Zuurstof flessen, canulle's, apparatuur om slijm weg te zuigen....en meer dingen die ik niet eens herken.
Om half vijf begon de wedstrijd. We zaten achter het doel van de Groningers dus alle aanvallen konden we goed volgen. Ook de ooh's en aah's waren goed te volgen. Jasper genoot daar erg van net als van de trommelgeluiden uit het vak van de Groningers achter ons of van de Ajax supporters in het vak bijna aan de andere kant van het veld. Halverwege de eerste helft was Jaspers sondevoeding op en kreeg ik een bakje koffie, dank je wel Welzorg...haha... In de pauze keken we lekker om ons heen en dan maken we ons op voor de tweede helft. Ons zonnetje is weg en dus zitten we met jas aan. Nu het doel aan de andere kant belaagd wordt door Ajax hebben we daar beter zicht op dan vanachter het doel en vooral met mijn nieuwe camera is dat wel leuk. Met mijn arm om Jaspers schouders keek ik de wedstrijd uit. Twee - nul werd de eindstand. Voordat de wedstrijd goed en wel klaar is stroomt het stadion al een stuk leeg en zoeven er al wat rolstoelers voorbij richting brug. Wij wachten af en kijken aan het veld. Drie spelers komen naar de gehandicapten. Eentje aan onze kant, twee aan de andere. Die twee zijn al snel weg, maar wij boffen. Van der Wiel stopt bij iedereen en gunt ze allemaal even tijd. Jasper krijgt een handtekening en mag op de foto, de buurman heeft iets getypt op een communicatie ding of op zo'n slimme telefoon, wat Van der Wiel geduldig leest voor hij reageert en weer verder gaat.
Dan is het feest voorbij en begeven we ons naar de file van rolstoelers  voor de lift. Twee tegelijk gaan er in en in ons geval drie, waarbij de liftstewart en een begleider klem gezet worden, maar daar kan iedereen mee lachen. Het is tenslotte een mooie wedstrijd geweest, een mooie namiddag.
Ons gezin gerenigd zich bij ons busje en dan besluiten we de dag in Diemen bij Eline waar we samen nog even smullen van een afhaalfrietje voor we op huis aangaan. We hebben er een mooie dag op zitten met dank aan Welzorg en vooral met dank aan René, die Jasper uitnodigde voor een wedstrijd.

Tuesday, April 17, 2012

zoef...........en het is dinsdag

maandagmiddag lucht
Wanneer je even niet oplet, even met je ogen knippert zijn er weer een paar dagen voorbij en is het dinsdag. Het weekend was rustig en gezellig. Zaterdag ging ik met mijn mannen naar de Voetbalexperience in Middelburg. Eline was met haar vriendinnen naar de Efteling en kwam pas 's avonds om tien uur in Hulst aan. Ruim de tijd dus voor mij en mijn mannen. Rudie en Bram waren er al een keertje geweest, maar Jasper en ik waren er voor het eerst. Ik zit hier nooit op het puntje van de bank voetbal te kijken en kon me niet zo'n voorstelling maken van de Voetbalexperience, maar het was leuker dan gedacht. Ik heb me zelfs gewaagd aan een paar spelletjes tafelvoetbal. Je raadt het al, dat is niet één van mijn sterkste kanten.
extra large voetbalspel
Zondag was een dagje met Eline en haar laptop. Zoals altijd als ze thuis is kun je haar voornamelijk achter haar laptop vinden voor de één of andere schoolopdracht of het voorbereiden van de lessen die ze moet geven op haar stageschool. Ik kook twee keer een verantwoorde maaltijd en  de dag is  snel weer voorbij.
Maandag ging ik lekker zwemmen met Jasper. Dat was door al zijn thuis zijn van de laatste tijd al een hele poos geleden. Samen met juf Sylvia en een groepsgenootje doken we het zwembad mee. De groep waar we anders met gaan zwemmen ging deze keer niet en dus hadden we het zwembad voor zijn vieren. Gezellig gedobberd, lekker gekletst en aandacht voor Jasper. Fijn.
Toen we uit de zwembadruimte kwamen zagen we iemand zitten op de tafel in de gemeenschappelijke hal. Ik attendeerde Jasper op hem en zo bleek dat de meneer, René, er speciaal voor ons zat. Hij had iets voor ons....jaaaaaa, de kaarten voor Ajax! Op zich geen verrassing, want ze waren ons beloofd, maar het wordt pas echt als je ze écht hebt vind ik. Voor de rest van de familie had ik al kaarten online gekocht en die liggen uitgeprint al te wachten  op de juiste dag, zij waren dus al verzekerd van hun plekje.
Jasper en ik dus nu ook, met dank aan Welzorg en dus aan René die Jasper uitgenodigd heeft. Dat wordt vast leuk zondag, ik heb er al reuze zin. Nu maar hopen dat ik de opdracht "foto's van Jasper en Ajaxieden" kan waarmaken.


Verder heb ik mezelf gisteren weer eens blij gemaakt door lekker te schilderen. Een idee voor een nieuw schilderij had ik al, de tekening is klaar om op het doek gezet te worden, maar eerst moest het doek even een laagje of twee krijgen, want ik had er al eens een kleurtje op gezet. Zelfs het gewoon "witten"van mijn doek  maakte me blij. Het is ernstig gesteld met me. Terwijl het doek droogde ben ik weer verder gegaan aan mijn Japa Mala. De drie die ik een week of wat geleden maakte hebben nog niet mijn volledige goedkeuring gekregen en dus heb ik er nog eens kritisch naar gekeken en ben aan een andere begonnen. Die voelt wel goed.Wat heerlijk om weer te schilderen. Straks ga ik lekker verder, maar eerst wat dagelijkse dingetjes in huis en een rondje buiten.

Friday, April 13, 2012

onverwacht uitje



Toen ik deze ochtend facebook opstartte zodat Jasper en ik even onze positieve start bij Janosh konden op doen las ik een berichtje dat ik kreeg van de moeder van een vriend van Bram met de vraag: "vanavond Percossa?" Natuurlijk heb ik geen idee dus stel de waar en hoe laat vraag en krijg keurig antwoord dat ze in het Scheldetheater komen om 20 uur en dat er nog kaarten zijn.
Leuk om te weten.  Wanneer Rudie thuis komt pols ik hem even. Hij belt voor kaarten voor Bram en mij, maar dat is niet nodig: kaarten genoeg.
We rijden achter Brams ex drumleraar de stad in en staan samen in de rij voor drankbonnetjes en onze kaarten.
De mevrouw draait haar scherm, we mogen kiezen waar we zitten willen. Dat is wel erg luxe. We komen terecht op rij 8, een rij voor Brams ex drumleraar Stefan en twee rijen voor Brams klasgenoot en het gezin. Grappig.
We genieten! Wat een goeie show. Lekker verrassend ook en vol swingend lekkere muziek en humor. Natuurlijk kan ik niet goed stil zitten op mijn stoel en krijg ik de kriebels om mijn djembé en cajon naar beneden te halen.
Na de show komen de mannen al snel tevoorschijn om handtekeningen te zetten en op de foto te gaan. Ze gebruiken hun humor ook hier lekker bij. Leuk dus.

effe scrappen





Eén van de twee stagaires die meelopen op Jaspers groep is vandaag al weer klaar. Dat las ik woensdag in zijn schrift. Gisteren bedacht ik dat ik daar dan wel wat mee moet doen. Ik geef ze altijd een klein bedankje met een tekening van Jasper, maar dit keer vond ik dat ik wel wat kon doen met foto's van "kamp".
Joanne, de stagaire was ook mee dus dat leek me een leuk idee. Het is een stil en rustige meid van 17, net zo oud als Jasper. Ze sluit hiermee haar eerste stage af. Gisterenmiddag knipte ik alvast karton en scheurde lapjes voor het boekjeen drukte foto's af, maar pas om een uur of tien gisterenavond kon ik echt van start. Daarvoor kwam vriendin Es nog langs zodat haar zoon weer kon gaan badminton spelen.
Enfin, al doende bedacht ik wat ik ging doen en om twee uur was klaar om mijn bed in te duiken. He, lekker geknutseld. Nu maar hopen dat ze het leuk vind.

Thursday, April 12, 2012

genieten

Ik ben erg goed in genieten. Tenminste dat vind ik zelf. Dinsdagavond lekker weer gefriemel de frutselt en fijn gekletst met vriendin Elly. Woensdagochtend ging ik met vriendin Aukje op pad en ook dat ging gepaard met fijne gesprekken. Ik heb daarna altijd zo'n "heppy" gevoel dat ik er weer tegenaan kan.

de lucht gisteren achtermiddag, beetje vaag maar ja
Gisterenmiddag gaf ik weer mijn tekenles. Er misten wat kinderen, maar er zaten ook twee "verstekelingen"die met anderen meegekomen waren. De opdracht waar ze aan werken is "bouw je eigen luchtkasteel". Ik kwam op het idee door het artikel "Zonnetoren, het luchtkasteel van Barbara Tammes" in het tijdschrift Happinez. In je luchtkasteel kan alles,mag alles en kun je zijn wie je zijn wilt of beter nog wie je Bent. Al eerder schreef ik hierover dat het niet voor iedereen een makkelijke opdracht is, maar degenen die er nu mee bezig zijn genieten er van.
Met elf kinderen om me heen hing er toch een ontspannen sfeertje waarin gewerkt, gekeken bij elkaar en gekletst werd. Ik hobbel gedurende zo'n les van de een naar de ander en slijp alle potloden lekker scherp. We begonnen de les met het zonnetje buiten, maar tussendoor vielen er hagelstenen en was er een fikse onweersbui. Rustig klets ik een van mijn meisjes die banger is dan de anderen er doorheen en tegen het eind van tekenles is het weer buiten weer net zo tot rust gekomen dan het binnen was. Met een voldaan gevoel ging ik weer naar huis om mijn twee jongens op te wachten, waarvan de een afgelopen weekend 14 werd. WAt een heerlijke knul, reken maar dat hij het genieten ook onder de knie heeft!
een vage start van de dag van vandaag
Thuis geniet ik gewoon verder, ook vandaag in mijn eentje. Wat gepoetst en geruimd en foto's besteld om te kunnen plakken,lekker cd-tje om te kunnen mee blêren, wat tekenen en wie weet waar ik vandaag nog tijd voor neem. En genieten jullie ook?

Tuesday, April 10, 2012

op kamp....

Afgelopen woensdag vertrok ik met Jasper, onze tas met kleding, zijn ligorthese, wig en rolkussen met Jasper naar zijn dagverblijf. Achter juf Jacky en stagaire Joanne aan rijdend ging de reis verder om juf Sylvia op te halen waarnaar we door reden naar Breskens. Daar moesten we wachten op de taxi met de andere kinderen en stagaire Julie.
We voeren naar Vlissingen met het fiets- voet veer en genoten daar van de lunch en een wandeling langs de zee voor we weer terug voeren. Op naar de aangepaste huisjes "Windekind" 10, 10a en 10b in Nieuwvliet. De vakantie werd gratis aangeboden door het Rode Kruis. Drie groepen waren ons al voor geweest en wij, "de Vlinders" waren er samen met "de Vliegers". Zij zaten in huisje 10 en wij hadden de twee andere huizen voor ons alleen. Ze waren gekoppeld met een grote serre wat met onze vier rolstoelen fijn was. Het gaf ons veel ruimte en zo hoefden we dus niet steeds met een hink-stap-sprong door de huisjes. Sylvia en ik sliepen met twee kinderen, waaronder het nachtelijk spook Jasper, in het ene huisje en Jacky en Joanne met de twee grote meiden in het andere. Onze keuken gebruikten we alleen voor Jaspers eten en de medicijnen en eten van het andere meisje, de andere keuken gebruikten we als keuken voor de hele groep. Onze kamer werd gebruikt als onze relax plek wanneer de kinderen in bed lagen en de serre gebruikten we verder de hele dag door met de kinderen om er te zitten of ze op de vloer te laten liggen (Jasper op zijn wig) of zitten, kruipen, spelen.
De eerste dag verliep verder rustig en in de avond typte ik een verslag van de dag zodat Syl die met wat van haar en mijn foto's kon sturen naar de ouders thuis.
De tweede dag, donderdag, startten we op het gemak op (Jasper en ik om kwart over 7) en gingen 's middags op bezoek op zorgboerderij "Jody Pieter" in Nieuwvliet. We werden gastvrij ontvangen en werden mee genomen op toer langs alle dieren die erg mensgericht zijn. Er waren al heel wat jonge dieren dus konden onze kinderen lekker kroelen met hen. Ook een groot konijn en de pony's kwamen moesten aan de knuffelpartij geloven. Het was erg leuk te zien hoe ons viertal op hen reageerden: de een lacht uitgebreidt, de ander straalt met ogen dicht (Jasper), de volgende is kieskeurig en vindt vooral de pony's leuk en de laatste wilde niet aaien, maar overwon zichzelf en deed het toch met een grote grijns op haar gezicht.
Hierna splitsten we even op: Syl en ik wilden met ons tweetal even terug voor een verzorg momentje en dat kwam goed uit, want vriendin Pascale stapte ineens met hond Kimmy binnen. Jasper glunderde en genoot. Pascale heeft een camping,'t Schorre, vijf minuten lopen van onze huisjes. Na even gekletst te hebben maakten wij ons op om weer op stap te gaan: diner in restaurant "de vijf weghen". We smulden allemaal lekker en gingen toen weer op huis aan, want we kregen bezoek. Pascale kwam terug, zonder hond dit keer en één van onze kinderen die niet thuis woont kreeg haar moeder enzo op bezoek. Het was een feest om haar te zien genieten! Natuurlijk werd het weer laat die avond, want pas na het bezoek begonnen we met ons (foto) verslag van de dag. De dag erna hoorden we van een vader dat zijn vrouw van negen tot elf haar email gecheckt had voor ons verslag, maar ja dat werd eerder vijf voor 12!
De laatste dag begon weer vroeg met mijn spookje, maar dat was niet erg. Ons huis moest leeg, want dat werd weer verhuurd. Dus met de hele bubs in één huis, met een halve serre voor de laatste uurtjes. Zoals dat gaat op laatste dagen ruimden ook wij spullen op en vulden de bussen. Dat ging goed want er waren nog wat dingen acher gebleven van andere groepen en dat moest dus ook mee. Toen we ver klaar waren wandelden we voor een laatste gezamenlijke maaltijd naar camping "de Pannenschuur". Het duurde even het eten arriveerde, maar wij zaten lekker in de zon achter het glas (pfffff, warm) en helaas was het ook niet zo warm dan je hoopt, maar het gezelschap was goed!
Nog even een souveniertje voor thuis en dan terug naar ons huisje. De ouders van één van de meiden kwamen ons tegemoet gewandeld en met hen aten we nog een lekkere koek bij onze laatste bak koffie/ thee. Toen was het voor iedereeen weer tijd om op huis aan te gaan.
We hebben erg genoten en gelukkig hebben we de foto's nog en de herinneringen. De herinneringen aan nachten dat Jasper slecht sliep, want er hing nogal wat rond in zijn kamertje, maar ook aan onze plagerijen en al het gelach, alle maaltijden wat er meer leken doordat alle kinderen andere gebruiksaanwijzingen hebben en de glunderende toetjes van de kids. Het was leuk, dus Rode Kruis: dank jullie wel voor het mogelijk maken van dit feestje!

even een krabbel

Met de hand op mijn hart

ik doe iedere dag

mijn best

om te doen

wat ik moet doen

om te zijn

wie ik ben